Mind terreur op Duitse universiteiten: Merkel regime betaalt miljoenen aan Uni-Antifa

Aan het begin van de 20e eeuw was Duitsland, meer bepaald Pruisen Duitsland, de meest succesvolle economische en wetenschappelijke natie. Na de storm van de “68ers” is het eens bewonderde Duitse onderwijssysteem echter stevig in handen van de linkse politici. Met verwoestende gevolgen.

De wetenschapspoliticus professor dr. Friedrich Theodor Althoff nam vanaf 1882 het Duitse onderwijssysteem over, dat al wereldwijde bewondering genoot. De vooruitziende politicus Althoff besefte dat veel Duitse universiteiten ineens ‘familieoligarchieën’ werden. De onderwijspoliticus zag geen ‘wetenschappelijke republieken’ aan de universiteiten, maar betoogde dat universiteiten nooit een doel op zich mogen zijn. “Ze moeten de wetenschap bevorderen en de staatsmensen opleiden die zijn uitgegroeid tot hun latere beroep”, zei de onweerlegbare overtuiging van de liberale Althoff, die als geen andere culturele politicus voor hem invloed had op de Duitse school en het hoger onderwijs en dit meenam naar ’s werelds meest succesvolle onderwijssysteem verder uitgebreid.

In 1900 telde Duitsland ongeveer 65 miljoen inwoners. Het algemene opleidingsniveau was hoog, het analfabetisme was extreem laag met slechts 0,9 procent. Ter vergelijking: er was 10 procent in Frankrijk, 9,6 procent in Engeland en 12 procent analfabeet in de VS. In 2011 – zelfs vóór de massale migratie van niet-moslim- en educatieve migranten in Duitsland, voornamelijk moslimmigranten – toonde een onderzoek van de Universiteit van Hamburg aan dat op dat moment ongeveer 4 procent of 2 miljoen volwassenen totaal waren, evenals meer dan 14 procent en 7,5 miljoen Duitse functionele analfabeten.

1968 – de achteruitgang van het Duitse onderwijssysteem

Zoals de advocaat, bankier en historicus Ehrhardt Bödecker opmerkt in zijn veelgeprezen boek Pruisen en de wortels van succes, vertegenwoordigde Duitsland, dat tot 1918 een wereldleider was in wetenschap en onderwijs, 40 procent van alle Nobelprijswinnaars tot het begin van de Eerste Wereldoorlog. Ongeveer 80 procent van de wetenschappelijke literatuur werd tot 1939 in het Duits gepubliceerd, zodat in 1950 de toelating tot de chemie in de VS gepaard ging met kennis van de Duitse taal. Duitse universiteiten behoorden tot de meest populaire studiesites voor buitenlandse studenten. De Duitse medische wetenschap was net als de wetenschappelijke chemie de onbetwiste wereldleider. De selectie van prestaties, de erkenning van persoonlijke motivatie en de bereidheid om te presteren tellen in liberaal Pruisen bijna tot de bestaansreden.

De achteruitgang van het Duitse onderwijssysteem werd ingeluid – na de Tweede Wereldoorlog – ook door de tussenkomst van de overwinnende machten. Het wereldbeeld van de generatie van de “68er” met hun diepe socialistische wortels en de resulterende overgave aan een nieuwe wereld – dit alles veroorzaakte het lagere niveau van Duitse onderwijsinstellingen. In plaats van informatie en intellectuele conflicten over te brengen, verschenen politiek gemotiveerde denkrichtingen.

Professor Dr. Wilhelm Röpke (1888-1966), docent economie en mede-oprichter van de sociale markteconomie, waarschuwde al in 1956 vóór de daling van het onderwijs. In zijn essay ‘De massamaatschappij en haar problemen’, schreef Röpke: ‘Denk aan de afvlakking, beslaan, insulariteit, kudde en banale middelmatigheid van het denken, de groeiende regel van semifinished, de vernietiging van de hiërarchie, van intellectuele prestaties en functie. Het lot van klassieke opvoeding in onze massamaatschappij lijkt bezegeld omdat het wordt nagestreefd door massamensen met een ware haat, de haat van degenen voor wie deze opvoeding buiten bereik is vanwege de spirituele discipline die het vereist. Het is het beslaan van de spirituele ‘inkomensverschillen’ niet naar boven, maar naar beneden ‘.

Linkse extremistische sentimentele terreur

Sinds Röpke is het niveau van het Duits onderwijs onvoorstelbaar gedaald. De zogenaamde studie van Pisa toont de staat van het Duitse onderwijs jaar na jaar op een dramatische manier. Sinds de infiltratie van de ’68’-ideologie worden onderwijsinstellingen gezien als sociaal-politieke strijdarena’s – bewust gedreven door linkse ideologen die de biologisch-sociale ongelijkheid van mensen willen vervangen door een veronderstelde verplichte gelijkheid. De strijdconcepten zijn bekend en zijn: antiracisme, gendermainstreaming, multiculturalisme en de “strijd tegen het recht”.

Wie zich onttrekt aan de dictaten van de mening, krijgt steeds meer massale de represailles aan de linkerkant. In 2010 kon vooraanstaand extremisme-onderzoeker Eckard Jesse zijn lezing aan de Universiteit van Freiburg alleen onder politiebescherming houden. Daarvoor hadden ‘linkse groepen’ weerstand aangekondigd omdat Jesse in hun ogen ‘een monsterlijke daad van historisch revisionisme uitvoerde’ waartegen de partij links zou aanzetten en in de extremistische hoek zou plaatsen.

De politicoloog Herfried Münkler deed het in 2015 op dezelfde manier. De professor politieke wetenschappen aan de Humboldt-universiteit in Berlijn werd in het openbaar onder een anoniem blog geplaatst onder verdenking van racisme, militarisme en seksisme. Jörg Baberowski, Duits historicus en gewelddadig onderzoeker, hoogleraar geschiedenis van Oost-Europa aan de Humboldt Universiteit Berlijn sinds 2002, moest zijn lezing verplaatsen van de Universiteit van Bremen naar het gebouw van de Konrad-Adenauer-Stiftung in 2016, omdat de linker »Allgemeine Studentenausschuss« (Asta ) had opgeroepen tot protesten tegen de “rechtse populist” Baberowski.

Baberowski probeerde zich te verdedigen tegen de lastercampagne – en verloor. Het Asta-volk – een groep trotskisten, de Duitse afdeling van de Internationale Jeugd en Studenten voor Sociale Gelijkheid (IYSSE), die ongeveer twintig leden in Berlijn heeft – volgt de wetenschapper sinds medio 2017 in een tijdinterview: » De campagne verstoort mijn privéleven; Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik erover nadenk. En dat weten ze heel goed. “Hij werd in het openbaar gefotografeerd, gefilmd en nam zijn lezingen op. “Collega’s uit Israël of de Verenigde Staten vertellen me constant dat ze telefoontjes hebben ontvangen die mij als een extreemrechtse aanklager aan de kaak stellen. Deze groep heeft mijn leven verwoest. “

Teleurstellende opinieleiders

Baberowski, Jesse en Münkel zijn slechts drie prominente voorbeelden van hoe de linkse terreur aan universiteiten werkt. Op de steeds groeiende lijst van ‘niet-geliefde’ opinieleiders die de dictaten van links overtreden, bekende islamcriticus Hamed Abdel-Samad, die niet aan de Universiteit van Augsburg mocht verschijnen en over de Koran mocht spreken. Ulrich Kutschera, een vooraanstaand evolutionair bioloog en professor aan het Instituut voor Biologie van de Universiteit van Kassel, raakte uit de gratie omdat hij heiligschennis pleegde en publiekelijk kritiek had op genderonderzoek en linkse heiligen zoals de Amerikaanse filosoof Judith Butler. In april 2016 leidde Kutschera’s houding ten aanzien van genderonderzoek tot een geplande lezing op de Philipps-Universität Marburg over de fundamenten van de evolutionaire biologie die niet tot stand kwam.
Gevolgen van politiek incorrecte uitspraken

Begin dit jaar was de zaak van de beschuldigde van racisme beschuldigingen professor Thomas Rauscher bekend. Rauscher, directeur van het Instituut voor buitenlands en Europees privaat- en procesrecht, had op zijn privé-Twitter-account commentaar geleverd op de massamigratie en vermeende schuld van de Europeanen: “We zijn niets verschuldigd aan Afrikanen en Arabieren. Ze hebben hun continenten vernietigd door corruptie, slaperigheid, ongecontroleerde proliferatie en tribale en religieuze oorlogen en nemen nu weg wat we ijverig hebben opgebouwd. “Korte tijd later gaf professor Thomas Rauscher toe en schreef:” Polen:> Een wit Europa broederlijke naties. Het is een prachtig doel voor mij! “
Belachelijk weggegooid

Als gevolg hiervan eiste het links-naar-links extremistische ‘studentenlichaam’ het ontslag van de professor, wat niet realiseerbaar was in termen van arbeidsrecht – vermoedelijk tot spijt van de rector Beate Schücking. Als onderdeel van het universitaire management besloot Schücking in 2013 om de Universiteit van Leipzig landelijk belachelijk te maken door titels te bestellen om in principe het vrouwelijke te gebruiken. De professor werd benaderd met “Professor” om de “student” in zijn lezing te verwelkomen. Een ‘Rauscher, Rausch ab!’ Verzoekschrift werd ingesteld tegen de schande professor in de rechten. Luide protestbijeenkomsten tegen de geleerde, geïnitieerd door het linkse studentenlichaam en getolereerd door het universiteitsbestuur, vonden plaats op de campus.

Hoeveel de academische vrijheid is gedegenereerd tot een lege zin wordt getoond in de Kleine Frage (16/407) van de AFD-groep Baden-Wuerttemberg over de “bevordering van linkse structuren aan Duitse universiteiten”. Al in augustus 2016 werd de deelstaatregering gevraagd: “Welke groepen, initiatieven en zogenaamde autonome eenheden worden sinds 2012 financieel ondersteund of ondersteund door de schriftelijke studentenorganisaties in Baden-Württemberg?” April 2018 met de drukwerken 16/849 een antwoord dat een beeld geeft van de gehele door de staat gesponsorde links-extremistische schaal.

Niet minder dan elf groepen gesponsord door de universiteiten worden gecontroleerd door het Bureau voor de bescherming van de grondwet. Zes daarvan zijn goed voor de Universiteit van Freiburg, die wordt beschouwd als het onbetwiste bolwerk van Antifa.

Handel hier, gefinancierd met belastinggeld:

• Socialistische Duitse Student Union (SDS)
• SDAJ Freiburg
• Anarchistische groep Freiburg
• Open Antifa-vergadering Freiburg
• Antifascistisch links Freiburg
• Links midden adelante Freiburg

Universiteit van Heidelberg:

• Acuut (+ C)
• The Left.SDS Heidelberg
• Rode hulp e. V.
• Socialistische Duitse studentenvereniging, Heidelberg University of Education

De “Anarchist Group Freiburg” werd in 2016 gefinancierd met 906,95 euro. In Heidelberg ontving de »acute [+ C]« groep vorig jaar 1005,40 euro. En de “Socialistische Duitse Student Union” (SDS) aan het Karlsruhe Institute of Technology in 2016 was verheugd om meer dan € 634,18 te ontvangen.

Financiering van linkse extremistische structuren

Een probleem met de financiering van linkse extremistische structuren door universitaire fondsen lijkt de rijksoverheid niet te hebben. De beknopte reactie van het ministerie van Wetenschap, Onderzoek en Kunsten in Baden-Württemberg ter ondersteuning van groepen, die worden gecontroleerd door de constitutionele bescherming, suggereert in ieder geval: »Als de algemene subsidiabiliteitscriteria voorzien in een weigering van steun, bijvoorbeeld als een groep van constitutionele bescherming hiermee moet bij de autorisatie rekening worden gehouden. Zonder een dergelijke beperking is een weigering van steun niet mogelijk “, zegt het in de reactie van de deelstaatregering.

Alsof dat nog niet genoeg is, is het financieren van anti-constitutionele groepen slechts het topje van een ijsberg, net als het Citizen Network “One Percent”: “De onderlinge verbondenheid van links leunende universiteiten is nog groter. Alleen al in Heidelberg werden bijvoorbeeld ongeveer 7.000 gevlogen in linkse projecten die niet officieel werden gecontroleerd door het Duitse bureau voor constitutionele bescherming: ongeveer 990,40 euro in de> Arbeitskreis Antifaschistische Pädagogik <of 1518,50 euro in het> Festival Contre la Racisme Heidelberg <. Voor dit jaar is al 1455,75 euro gereserveerd voor de> Arbeitskreis Lecture Series Feminism from Left <- de verduistering van collegegeld voor linkse structuren lijkt een systeem te hebben. “

Links »activisten« – zoals ze gewoonlijk bagatelliseren worden genoemd – beperken de vrijheid van wetenschap en mening aan universiteiten. Deze keiharde censuur is zeer antidemocratisch en werd opzettelijk jarenlang onbetwist aan Duitse universiteiten gevestigd, zodat links tot links extremistische groepen met het geld van de belastingbetaler vrijwel ongehinderd konden blijven opereren.