Moeten leugens van onze regering strafbaar worden?

Opeens is er weer paniek in de tent. Aan opwarming van de aarde en CO2-uitstoot waren we net zo’n beetje gewend, worden er ‘plotseling’ stikstof en PFAS over ons uitgestort en gloort er een recessie aan de horizon.

André van Duin heeft lang geleden eens een persiflage gemaakt op het lied “Wij zullen doorgaan” van Ramses Shaffy. Google het maar eens en bekijk het filmpje op youtube. Tegen het eind wordt ‘wij zullen doorgaan’ gevolgd door “waar komt die rotzooi toch vandaan?” Die vraag zou men ook kunnen stellen over deze ‘pas ontdekte’ paniekstoffen in ons milieu. Dat spul komt toch niet als een complete verrassing uit de lucht vallen. Men moet – pak ‘m beet – 10 of 20 jaar geleden toch ook al geweten hebben dat zich schadelijke ontwikkelingen aan het voordoen waren. Waarom zijn er toen niet al maatregelen genomen om erger te voorkomen? En wat is er nu al bekend, maar houdt ‘men’ gemakshalve nog maar even voor ons verborgen? Slecht nieuws verkondigen is immers kwalijk voor een carrière in de politiek…

Het lijkt mij daarom wel geinig om te bekijken wat het effect zal zijn als men de verantwoordelijke politici van weleer alsnog strafbaar zou stellen voor het achterhouden van informatie, het te apathisch afwachten en het verzuim maatregelen te nemen. Deze strafbaarstelling mag wat mij betreft uitgebreid worden naar de diverse ambtenaren, die in een vroeg stadium al kennis hadden van deze zorgelijke ontwikkelingen. Straffen als een niet aan te vechten ontslag en een extra zware behandeling door een kaalplukteam spreken mij aan. Om de een of andere reden heb ik het wellicht zotte idee dat dit soort straffen bij het RIVM wel eens tot forse leegstand zou kunnen leiden. Opheffen zie ik niet gebeuren. Zo’n instituut is buitengewoon handig als het erom gaat de Zwarte Piet bij iemand in de maag te splitsen. De hand in eigen boezem steken is in politieke kringen niet bepaald gebruikelijk.

Dat met name minister Wiebes zich vandaag op het Malieveld bij al die protesterende bouwers heeft durven vertonen, vind ik best dapper. De man die het bij de Belastingdienst niet al te best heeft gedaan en ook bij de Groningers niet de eerste keus qua huisvriend is, heeft (toevallig?) een naam waarvan nogal wat letters ook in het woord ‘eigenwijs’ voorkomen. Kan best een aardige man zijn, maar bij de verkiezing “meest bekwame en betrouwbare politicus” zal hij niet op mijn stem kunnen rekenen.

Nu ik het toch over Wiebes heb… Ik lees vandaag dat energiecentrales op biomassa nu toch ter discussie staan. Ik zie dat als een (onverwacht) pluspunt, maar ik kan de aandrang om huppelend de straat op te gaan nog eenvoudig weerstaan. Van dat huppelen dient men zich overigens weinig voor te stellen. Zelfs niet als minister Wiebes alert op de nieuwste ontwikkelingen en onderzoeken reageert.

In dit verband moet ik ook even denken aan een reclameboodschap van het Longfonds. Daarin werd aandacht gevraagd voor patiënten, die gedwongen zouden zijn om te verhuizen, omdat hun buren hout stoken in de open haard of een speciale houtkachel. Er zou volgens het Longfonds een verbod moeten komen op dit stookgedrag. En wat is de volgende stap, vraag ik mij dan af. Geen auto’s meer in de buurt van woningen en bedrijven? Grote parkeerterreinen aan de rand van de stad en vandaar verder met de fiets naar het werk of naar huis? Geen uitzondering voor mensen met een elektrische auto, want dat zou een vorm van discriminatie betekenen.

Over discriminatie gesproken. Men windt zich nu op over SyRI, het frauderisicosysteem. Onder andere vanwege het feit dat het in armeluisbuurtjes als Blaricum en Bloemendaal niet wordt ingezet, maar in achterstandswijken wel. Zou ik willen vergelijken met de logica waarom de politie ’s ochtends in de spits, als alle toegangswegen zijn dichtgeslibt, daar geen snelheidscontrole houdt.

Verder niets te mopperen? O, zeker wel. Wat te denken van het rookverbod in speciaal daarvoor in elkaar geknutselde ruimtes bij café’s. Het zou mij niet verbazen als dit is afgedwongen door lieden die zelf nooit een café bezoeken. Hooguit om er een plas te plegen en die als hun dan wordt gevraagd of zij het toiletbezoek wel hebben gecombineerd met het plaatsen van een bestelling antwoorden dat dit een inbreuk op hun privacy is. Ik voel dan soms de neiging uit te zoeken waar deze mensen wonen en om daar dan vervolgens met een stokoude auto met dieselmotor een flinke tijd voor het huis stationair te gaan ronken. Ik kan het niet helpen, maar ik word een beetje opstandig als allerlei mensen, die ik verder niet ken (en zij mij ook niet) gaan beslissen wat ik wel en niet mag doen. Roken, eten, drinken, autorijden, vlees eten, een vliegreis maken enzovoorts.

Ik rook weliswaar niet meer, maar niet omdat de stichting ‘schone lucht’ of ‘adem in en adem uit’ mij daartoe heeft aangezet. Sterker nog: als ik ooit weer zou beginnen met roken, zal dat uit balorigheid richting dit soort stichtingen zijn.

Al die inspanningen om mensen vooral gezond te laten leven en steeds ouder te laten worden, hebben overigens een negatieve invloed op het milieu. Men blijft maar CO2 uitademen, men zit in veel te grote woningen zich suf te stoken om de oude botten warm te houden, men blijft een AOW-uitkering en pensioen ontvangen en er zijn steeds meer mantelzorgers nodig.

En hoe moet het straks als het dan toch ‘einde oefening’ is. Kan er dan wegens PFAS niet meer begraven worden? Wordt cremeren een kwestie van enkele reis biomassacentrale?

O ja, voor het zover is wordt mij verzocht minder of zelfs helemaal geen vlees te eten. Ik wil best overstappen op groenten, mits men er wel eerst in slaagt deze als entrecote, biefstuk of varkenshaas te laten smaken…