Moord met voorbedachte rade

Moord  – Er gaat geen dag voorbij zonder dat er in ons kleine land iemand wordt neergeschoten, neergestoken, opgeblazen, doodgeslagen, of spoorloos verdwijnt om jaren later dood te worden teruggevonden.

Moord Tevens zijn we verzot op het deelnemen aan oorlogen, waar ook ter wereld, waarbij betrekkelijk sporadisch wel militairen ‘van ons‘ omkomen, of zwaar beschadigd terugkeren, maar waar wij als regel toch veel meer mensen omleggen dan we er kwijtraken.

Daar bovenop zijn er nog de verdenkingen tegen ‘zekere bedrijven‘ en hun politieke handlangers aangaande het verdoezelen van catastrofale ‘bijwerkingen‘ van producten die gretig aftrek vinden onder de onwetende bevolking, wat in mijn optiek toch ook eerder ‘moord met voorbedachte rade‘ is. Ongeacht of het landbouwgif, zekere medicijnen, of alledaagse producten betreft waar een eerlijke waarschuwing op de ‘bijsluiter‘ niet had misstaan.

De motivatie van de dader kan werkelijk van alles zijn. Ook waar iemand uiteindelijk de controle over zichzelf kwijtraakt, en handelt in een impuls, is er altijd wel een voortraject in beeld te brengen. De dader had misschien niet het voornemen om iemand van het leven te beroven, maar het ‘hing al in de lucht‘. Van ‘kindsbeen‘ af altijd al secretaris generaal van de NAVO, of iets vergelijkbaars willen worden, en als premier geen kans onbenut gelaten om voor te oefenen.

Het kunnen ‘beschikken‘ over leven en dood fascineert mensen van oudsher, in het bijzonder in een rol waarin men zelf geen risico loopt. Als een ‘Caesar‘. Wat een enigszins ongelukkig voorbeeld is, waar de historische Caesar uiteraard zelf ook door geweld om het leven kwam. ‘Et tu, Brute?‘

Eenieder die dood en verderf zaait, loopt het risico zelf ook op gewelddadige wijze te worden getermineerd, maar de geschiedenisboeken staan vol met voorbeelden van lieden die de dans ontsprongen, en de ambitieuzen onder ons trekken zich daaraan op. Onveranderlijk ‘bedenken‘ ze dat het geweld dat ze gebruiken, of ‘inzetten‘, iets ‘oplost‘ wat langs enige andere weg niet ‘opgelost‘ kon worden.

Hier op mijn blog heb ik een lans gebroken voor mensen die uit zelfverdediging geen andere keuze meer hadden dan de inzet van (dodelijk) geweld. In het volle besef dat de term ‘zelfverdediging‘ een lastige is. Wat er in elk geval hoe dan ook nooit onder kan worden verstaan, is dat je volkeren elders iets wilde opdringen, ‘voor hun eigen bestwil‘. Of dat nou een religie is, een ideologie, of een bestuurlijke opvatting zoals ‘democratie‘. Elke aanvechting die u mocht voelen om elders mensen te ‘bevrijden‘, kunt u maar beter onderdrukken als dat ‘bevrijden‘ onvermijdelijk met zich meebrengt dat u slachtoffers moet (laten) maken.

Aan de lopende band waarschuw ik op dit blog voor mensen met ‘Goede Bedoelingen‘. De oud-militair die in New Orleans met zijn pick-up truck toevallig daar aanwezige medelanders doodreed, had zonder enige twijfel ‘Goede Bedoelingen‘, vanuit zijn eigen verwrongen perceptie van de wereld bezien. Dito die Saoedische Duitser die in Maagdenburg huishield. De oud-militair die zich voor het ‘Trump‘-hotel in Las Vegas opblies in een gehuurde Tesla ‘Cyber-truck‘. De Antilliaanse jongeman die ervan wordt verdacht in Rotterdam kort achter elkaar drie mensen doodgeschoten te hebben. Al die jongeren die in de Verenigde Staten, en in Europa, klasgenootjes neermaaien.

Ter onderbouwing van mijn ‘J’Accuse!‘-stukjes waarin ik anderen de maat neem, omdat ze keuzes maken die leiden tot dood en verderf, tracht ik de motivatie van die mensen op het spoor te komen. Een weelde aan drogredenaties passeert dan de revue. Niet zelden beroepen die mensen zich op complete theorieën die hen inspireren om dood en verderf te zaaien, omdat je eerst moet ‘slopen‘ voor je kunt bouwen. En andere varianten op de theorie van ‘Verelendung‘ als voorwaarde om de wereld ‘mooier‘ te maken.

Ik kwam bij de HCSS-analist Rob de Wijk tegen dat onderhandelingen over een vrede in Oekraïne in zijn perceptie nog ‘te vroeg‘ komen, omdat Rusland op het punt staat te bezwijken. Het wordt ‘mooier‘ als er eerst nog een paar honderdduizend doden vallen? Wauw! En toch heeft Rob de Wijk ‘Goede Bedoelingen‘, daar ben ik van overtuigd.

Het is absoluut niet lastig om helder in beeld te brengen waar de verschillen zitten tussen mijzelf, en mensen die de NAVO een warm hart toedragen, zoals Rob de Wijk. In mijn optiek is het volkomen onbestaanbaar dat als de leider van een nucleair bewapend land, waarvan we afhankelijk zijn voor onze grondstoffen en energie, in 2007 tijdens een ‘Security Conference‘ van de NAVO, in München, in het openbaar, zonder meel in de mond, waarschuwt voor oorlog als de NAVO doorgaat met uitbreiden in oostelijke richting, dat je hem dan in zijn gezicht spuugt en ‘unverfroren‘ doorgaat op de ingeslagen weg.

Ook als je die expansie zelf ziet als de expressie van niets dan ‘Goede Bedoelingen‘, ben je volslagen ‘van God Los‘ als je zo handelt, elke uitnodiging om in gesprek te gaan teneinde een uitweg te vinden naast je neerlegt, er een regime change operatie tegenaan gooit om een democratisch gekozen leider van een ‘sleutelland‘ af te zetten, in strijd met de grondwet, je eigen regime daar neerzet, en denkt dat het allemaal wel overwaait.

In een wat verder verleden heb ik hier al wel mijn licht laten schijnen over gewelddadige uitkomsten in de ‘relationele sfeer‘, zoals dat dan heet. Meer in het bijzonder waar mannen daar uniek worden aangemerkt als de daders, terwijl ik in mijn eigen bescheiden ervaring meer dan eens te maken heb gehad met geweld waarbij vrouwen beten, krabden, schopten, sloegen, en uit woede met voorwerpen gooiden, waarop ik zelf onveranderlijk wegliep, omdat als ik toehapte, dat slecht was afgelopen voor die vrouwen, simpelweg omdat ik fysiek geen partij was voor hen.

In de schets die ik hierboven geef van de aanleiding van het conflict tussen de NAVO en Rusland, escaleerde de NAVO vanuit het idee dat ze Rusland alle hoeken van de kamer zouden laten zien als Rusland iets zou ‘proberen‘. Maar Rusland heeft na dat moment waarop ze in hun gezicht werden gespuugd, ‘karate‘ geleerd, en ineens ligt de NAVO uitgeteld in de hoek. En dan is het daar wel degelijk ‘zelfverdediging‘, omdat een land niet op kan schuiven. En ja, ik heb oog voor de fanclub van de NAVO die zich beroept op niets dan ‘Goede Bedoelingen‘, maar ik vrees dat die ‘Brutes‘ die de leiding hebben daar geen aanspraak op kunnen maken.