Moskeeën, migranten en het leger zijn nu de nieuwe wapens van Erdogan in zijn campagne tegen het Westen.

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan “heeft de titel van Kalief verdiend” volgens de Turkse journalist Abdurrahman Dilipak.

Erdogan is het hoofd van het op een na grootste leger van de NAVO ; hij heeft spionnen in heel Europa via een netwerk van moskeeën, verenigingen en culturele centra; hij heeft zijn land naar de top van de wereldranglijst gebracht voor het aantal gevangen journalisten en heeft de mond van Duitse komieken gesloten met de dreiging van gerechtelijke stappen. Door migranten in Turkse vluchtelingenkampen te houden, controleert hij de immigratie naar Europa.

Hoe slechter Erdogan zich gedraagt, hoe groter zijn gewicht in Europa. Tijdens een bijeenkomst in 2015 had Erdogan naar verluidt “openlijk de spot” met Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie en andere “senior Europese leiders”, omdat Juncker Erdogan vroeg om te overwegen hoe hij “als een prins” werd behandeld op een top in Brussel.

Volgens George Friedman:

“Turkije is nu de 17e grootste economie ter wereld, het is groter dan Saoedi-Arabië, het heeft een leger en militaire capaciteit die waarschijnlijk het beste in Europa is, naast het VK, en ze konden de Duitsers in een middag verslaan en de Fransen in een uur als ze kwamen opdagen. “

Turkije’s militaire budget voor 2018 steeg tot $ 19 miljard, 24% hoger dan 2017, volgens een rapport van het Stockholm International Peace Research Institute. Erdogan heeft het Turkse leger – ooit een bastion van Turks nationalisme en secularisme – onder zijn politieke autoriteit geplaatst. Hoewel Europa pacifistisch is en weigert te investeren in zijn eigen veiligheid of, zoals Duitsland, de NAVO-begroting steunt , is Turkije oorlogvoerende.

Sinds zijn Justice and Development Party (AKP) in 2002 de dominante politieke macht van Turkije werd voor Erdogan, was het verheffen van de publieke rol van de islam meer dan een slogan. Tijdens openbare bijeenkomsten heeft de Turkse president de ” rabia ” gemaakt, een handgebaar van vier vingers omhoog en de duim verborgen, om te protesteren tegen de omverwerping van de islamitische Egyptische dan president Mohamed Morsi door het leger van Egypte. Erdogan ziet zichzelf duidelijk als een wereldwijde islamitische leider met nationale verkiezingen om te winnen. Door vier miljoen Turkse moslims in Duitsland en grote gemeenschappen in Nederland, Frankrijk, Oostenrijk en daarbuiten heeft Erdogan inderdaad een enorme invloed in Europa.

Als leider van de Ummah [islamitische gemeenschap] daagde Erdogan de leider van het christendom uit. In 2006 gaf paus Benedictus XVI een beroemde lezing aan de Duitse universiteit van Regensburg, waar hij de islam als inherent gebrekkig diagnosticeerde. Tijdens zijn adres, de paus citeerde een 14 ^e eeuwse christelijke keizer:

“Laat me precies zien wat Mohammed bracht, dat was nieuw en daar zul je dingen vinden die alleen maar kwaadaardig en onmenselijk zijn, zoals zijn gebod om het geloof dat hij predikte met het zwaard te verspreiden”.

De moslimwereld barstte in woede uit. In een verontschuldiging tour van Erdogan Turkije, Benedictus XVI omgekeerd zijn stevige positie van slechts twee jaar voor en gesteund van Turkije tot de Europese Unie. Het jaar voordat paus werd, had kardinaal Ratzinger gezegd dat Turkije nooit tot de Europese Unie zou mogen toetreden. “Europa is een cultureel continent, geen geografisch continent”, zei Ratzinger tegen Le Figaro .

“Het is zijn cultuur die het een gemeenschappelijke identiteit geeft. De wortels die het hebben gevormd, die de vorming van dit continent hebben toegestaan, zijn die van het christendom. […] In deze zin heeft Turkije in de geschiedenis altijd een ander continent vertegenwoordigd , in permanent contrast met Europa. Er waren de oorlogen tegen het Byzantijnse rijk, de val van Constantinopel, de Balkanoorlogen en de dreiging tegen Wenen en Oostenrijk. Daarom denk ik dat het een vergissing zou zijn om de twee continenten gelijk te stellen. “

Ratzinger zei iets vergelijkbaars in een ander geval, dat “Turkije in Europa een vergissing is”:

“Het Europese continent heeft zijn eigen christelijke ziel en Turkije, dat niet het Ottomaanse rijk is in zijn uitbreiding, maar toch zijn centrale kern vormt, heeft een andere ziel, uiteraard te respecteren”.

Zowel Benedict als Erdogan begrepen dat Islamitisch Turkije de aartsvijand is van Christelijk Europa – vanaf 7 oktober 1571, toen Europa een rampzalige nederlaag toebracht aan de Ottomanen in de Slag om Lepanto, tot 12 september 1683, toen Europa de Turken opnieuw versloeg aan de rand van Wenen, de stad die ze historisch hadden proberen te veroveren als basis voor de verovering van de rest van Europa.

Het was in de halve eeuw die volgde op de val van Constantinopel in 1453 – het grote Oost-christelijke centrum, wiens ineenstorting het einde van het Byzantijnse rijk betekende – dat Christelijk Europa de Ottomaanse Turken van het continent begon te verdrijven. Nu lijkt het erop dat Erdogan met andere middelen een historische Turkse wraak op Europa probeert na te streven. Erdogan lijkt deze veroveringsideologie te gebruiken om zijn interne en externe macht te versterken.

Het krachtigste hulpmiddel van Erdogan in zijn betrekkingen met Europa waren migranten. “Je schreeuwde toen 50.000 vluchtelingen aan de grens van Kapikule waren”, zei Erdogan in 2016, verwijzend naar de grens met Bulgarije. “Je begon te vragen wat je zou doen als Turkije de poorten zou openen. Kijk me aan – als je verder gaat, zullen die grenspoorten open zijn. Dat moet je weten”.

Vorige maand, tijdens zijn militaire operatie tegen de Koerden, herhaalde Erdogan dezelfde dreiging :

“Hé EU, word wakker. Ik zeg het opnieuw: als je onze operatie daar als een invasie probeert te kaderen, is onze taak eenvoudig: we zullen de deuren openen en 3,6 miljoen migranten naar je sturen.”

Europa, niet in staat om zijn eigen grenzen te beheersen, stagneert.

Sinds hij aan de macht kwam, Erdogan, in een gebouw spree , heeft naar verluidt gebouwd 17.000 moskeeën (een vijfde van het totaal van Turkije). De grootste bevindt zich in Camlica , de Aziatische kust van Istanbul. Van Mali tot Moskou, via Cambridge en Amsterdam, Erdogan is onophoudelijk actief in het “diplomatiseren” van zijn religie. De ” grootste moskee in de Balkan ” is Turks en bevindt zich in Tirana, Albanië. ” De grootste in West-Afrika ” werd gebouwd door Erdogan in Accra, Ghana. ” De grootste in Centraal-Azië ” bouwde hij in Bishkek, Kirgizië. De ” grootste moskee in Europa ” wordt zijn nieuwe Turkse moskee in Straatsburg. Hij is van plan te openen Turkse scholen in Frankrijk.

Erdogan heeft het Turkse directoraat voor religieuze zaken ( Diyanet ) gemachtigd , dat nu 120.000 werknemers heeft en een budget van twaalf andere ministeries samen. In 2004 was de Diyanet met 72.000 werknemers ongeveer half zo groot. Dit is het religieuze netwerk waarmee Erdogan voet aan de grond heeft in Europese aangelegenheden.

In Duitsland beheert Turkije 900 moskeeën op een totaal van 2.400. Deze islamitische centra dienen niet alleen leden van de Turkse diaspora, maar weerhouden hen ook van assimilatie in de Duitse samenleving. Erdogan sprak met Turken in Duitsland en drong er bij hen op aan niet te assimileren, en noemde de assimilatie van migranten in Europa ” een misdaad tegen de menselijkheid “. Hij wil blijkbaar dat ze deel blijven uitmaken van Turkije en de Ummah , de wereldwijde moslimgemeenschap.

Vorig jaar kondigden de Oostenrijkse autoriteiten de sluiting aan van verschillende door Turkije gecontroleerde moskeeën nadat “kinderen in een door Turkije gefinancierde moskee de eerste wereldoorlog in Gallipoli opnieuw voerden”. Volgens The Guardian :

Maar liefst 60 Turkse imams en hun families worden verdreven uit Oostenrijk en zeven moskeeën worden gesloten vanwege een beperking van wat de regering de “politieke islam” heeft genoemd.

De kanselier van Oostenrijk, Sebastian Kurz, zei dat het land niet langer kon instemmen met “parallelle samenlevingen, politieke islam en radicalisering”, waarvan hij zei dat het “geen plaats had in ons land”.

Erdogan weet echter dat tegen Europa cijfers aan zijn kant staan. “Maak niet drie, maar vijf kinderen. Omdat jij de toekomst van Europa bent”, zei Erdogan tegen de Turkse diaspora. Eurostat, het officiële bureau voor de statistiek van de Europese Unie, laat zien dat Turkije qua geboortecijfers voorligt op Europa. In één jaar werden in Turkije meer dan 1,2 miljoen kinderen geboren, terwijl slechts 5,07 miljoen kinderen werden geboren in alle 28 lidstaten van de EU. Hoe zou Europa eruit zien als 80 miljoen Turken tot de EU toetreden?

Al in 1994, toen Erdogan campagne voerde om burgemeester van Istanbul te worden, sprak hij over ” de tweede verovering van Istanbul “. (De eerste verovering was de nederlaag van Christian Constantinople in 1453.) Volgens de verbannen Turkse schrijver Nedim Gürsel nam Erdogan, toen hij burgemeester van Istanbul was, het op zich om de Turkse verovering van Constantinopel te herdenken. “Het vieren van een verovering die meer dan vijf eeuwen geleden plaatsvond, lijkt misschien anachronistisch, ik zou zelfs absurd zeggen tegen Europese leiders”, schrijft Gürsel . “Voor Erdogan is de verovering van Constantinopel een ander voorwendsel om het Westen uit te dagen en zijn onderdrukte trots terug te geven aan zijn volk”. Afgelopen Januari,

“Je zult Istanbul niet in Constantinopel veranderen”, zei Erdogan na het bloedbad in Christchurch. Erdogan is geobsedeerd door geschiedenis en neemt het veel serieuzer dan Europeanen. “We zullen de naam van Hagia Sophia veranderen van een museum in een moskee”, zei Erdogan eerder dit jaar. De Hagia Sophia, gebouwd door de Byzantijnse keizer Justinianus I in 537, was 900 jaar lang de grootste kathedraal in het christendom – tot 1453 toen het Ottomaanse rijk de Byzantijnen versloeg en Constantinopel overnam; toen werd het een van de grootste moskeeën van de islam . In 1935 maakte president Mustafa Kemal Ataturk er een museum van; Erdogan heeft toegezegd om het terug in een moskee te veranderen, en reciteerde een moslimgebed op de voormalige christelijke site.

Erdogan heeft Turkije ook over de grenzen uitgebreid – te beginnen met Cyprus, de Griekse eilanden , het eiland Suakin (Soedan) en Syrië . “We zijn een grote familie van 300 miljoen mensen van de Adriatische Zee tot de Grote Muur van China”, zei Erdogan in een recente toespraak uit Moldavië. De grenzen van Turkije, zei hij in Izmir, strekken zich uit “van Wenen tot de kust van de Adriatische Zee, van Oost-Turkistan (de autonome regio Xinjiang van China) tot de Zwarte Zee”.

Om de invloed van zijn land uit te breiden, gebruikt Erdogan ook het Turkse leger. “Sinds de tijd van het Ottomaanse rijk heeft het Turkse leger zo’n uitgebreide wereldwijde voetafdruk”, meldt de journalist Selcan Hacaoglu . De Turks-Amerikaanse politicoloog Soner Cagaptay heeft zijn nieuwe boek, Erdogan’s Empire , een titel gegeven .

Moskeeën, migranten en het leger zijn nu de nieuwe wapens van Erdogan in zijn campagne tegen het Westen.