Indignatie redactie 
We hebben er af en toe al eens over geschreven, de enorme veranderingen die we in de laatste jaren in Europa hebben gezien. Ook toen al gingen we er vanuit dat het allemaal geen toeval was. Dat er organisatie en planning zat achter de grote migratiestroom die we sinds 2015 hebben gezien. Een stroom die weliswaar minder is geworden, maar gelijktijdig ook zijn er tekenen dat binnenkort een nieuw uittocht uit Afrika en het Midden Oosten op gang gaat komen. Misschien is het zelfs al begonnen terwijl we dit schrijven. Er zit immers een bepaalde logica in de gebeurtenissen. Om dit te ontdekken moet je wel door de leugens en de PR campagnes van de elite en de media heen prikken. Maar als de ogen dan ook open gaan zie je glashelder de lijn die wordt gevolgd. Over deze zaken willen we het nu hebben. Sommige dingen zullen niet populair zijn, maar dat is niet van belang. Ze zijn waar, en daar gaat het om.
Het is misschien moeilijk te bevatten maar de stroom van migranten staat al sinds 2000 op de agenda van de rijken en machtigen van deze aarde. Er bestaat een VN document uit die tijd, dat op internet is verschenen, waarin plannen worden voorgesteld voor zogenaamde bevolkingsuitwisselingen. (Zie: https://www.un.org/esa/population/publications/migration/migration.htm Omdat de bevolking van Europa aan het afnemen was door de vergrijzing en het krijgen van minder kinderen had men het idee opgevat om tussen de 70 en 100 miljoen mensen van Afrika en het Midden Oosten naar Europa te laten verhuizen. Het plan is dus niet nieuw, en toen ging het nog om een voorstel. Maar intussen hebben we gezien hoe de verschillende fases van de overtocht in gang zijn gezet. Om mensen zo ver te krijgen dat ze hun eigen omgeving verlaten zijn krasse maatregelen nodig. Niemand gaat zomaar op weg met alle risico’s van dien. Om de stroom op gang te krijgen hebben de westerse machten verschillende landen in de regio aangevallen of gedestabiliseerd. We hebben het dan over Syrië, Libië, Mali en nog een heel stel andere landen. Soms valt men direct aan, soms worden er opstanden gecreëerd of meestal islamitische rebellen bewapend en opgeleid.
Het is geen geheim dat oorlog en opstand vluchtelingen voorbrengt. Achter de vluchtelingen komt dan gelijktijdig een nog grotere stroom gelukzoekers op gang, die willen meeliften op de kansen die plotseling geboden worden. Precies dat alles hebben we in de jaren voor 2015 zien voorbereiden, en in dat jaar gingen de sluizen dan eindelijk open. Ook dit gebeurde niet zo maar. Veel van de vluchtelingen die door de oorlogen en de opstanden hun thuis hadden verlaten werden opgevangen in buurlanden zoals Turkije en Libanon. Om deze mensen richting Europa te krijgen werden de geld stromen naar de vluchtelingenorganisaties en kampen stevig verminderd. Dit terugschroeven ging zo ver dat er honger dreigde. Dat was eigenlijk de ontsteking die de bom deel afgaan. Maar er waren nog meer voorbereidingen. In de maanden voor de grote instroom kreeg de Duitse geheime dienst opdracht van de regering om geen actie meer te ondernemen tegen mensensmokkelaars. Iedereen moest ongestoord zijn gang kunnen gaan.
Toen dit alles op poten was gezet en de eerste groepen vluchtelingen en andersoortige migranten op de poorten van Europa klopten, deed Merkel haar bekende oproep aan alle vluchtelingen om naar Duitsland te komen. Ze zouden meer dan welkom zijn. Dit was het openlijk begin van de zogenaamde welkomstcultuur. De Duitse regering heeft altijd volgehouden dat het gewoon om een humanitaire maatregel ging, maar intussen kunnen we duidelijk de kille planning zien die achter het Merkel gebaar schuil ging. Het spreekt vanzelf dat op geen enkel moment de Duitse bevolking werd gevraagd of men dit wel wilde. De poorten waren opgezet en daarmee moest de discussie gesloten zijn.
En ze kwamen; bij duizenden met opvallend veel jonge mannen in de voorhoede. Allemaal bewapend met moderne smartphones waardoor het makkelijk was om de geplande routes te vinden en te gebruiken. Niemand hield de stroom tegen, en gecontroleerd werd er ook niet. Paspoort, geen paspoort of een valse, het maakte allemaal niet uit. Iedereen kon gewoon doorlopen. Nu zal er op dit punt bij lezers de vraag ontstaan of dit allemaal wel legaal was. Immers er zijn regels voor migratie en asiel. Dat klopt, en onder de huidige regels was de instroom volledig illegaal. Er bestaat immers een overeenkomst die het Dublin Akkoord heet. Hier in staat heel duidelijk dat een vluchteling die asiel wil aanvragen dat moet doen in het eerste veilige land dat hij of zij bereikt. Aanvragen in een ander land of meerdere landen is verboden en kan het afwijzen van asiel tot gevolg hebben. Deze regels kon Merkel natuurlijk niet gebruiken, dus werden ze gewoon buiten werking gesteld. Laten we hier even bij stil staan. De Europese staten braken hun eigen wetten door ze gewoon buiten werking te stellen, zonder hun volkeren hiervan in kennis te stellen of om instemming te vragen. Deze zogenaamde uitzonderingstoestand geldt nog steeds, omdat men anders het grote plan nooit had kunnen uitvoeren.
Gelijktijdig ging in Duitsland een enorme campagne van start die iedereen er van moest overtuigen dat de vluchtelingen goed voor Duitsland en de rest van Europa waren. De politiek, de media, vrijwilligersgroepen; alles werd ingeschakeld om het beleid van de regering te ondersteunen. Tegen geluiden werden niet geduld. Ieder die vragen stelde over de gang van zaken, of kritiek had werd monddood gemaakt of voor racist of fascist uitgescholden. Alles en iedereen moest meewerken, ondanks het feit dat steeds meer mensen zich gingen afvragen of dit wel in het belang van Duitsland en de andere landen was. De gelijkschakeling was verbluffend en beangstigend voor iedereen die het niet had afgeleerd om zelf te denken. Ondanks de enorme druk waren er toch protesten, vooral in de oostelijke gebieden. Deze protesten werden door zowel de politieke elite als ook de betaalde media als schandalig neergezet, en de mensen die het niet pikten werden overal als nazi of extreem rechts betiteld. Dit waren propagandaleugens van Merkel en Co. Het ging om gewone mensen die toen al zagen dat het de verkeerde kant op ging. De rest van Duitsland zou dat pas veel later leren. (Zie: HARDE VRAGEN OVER DE VLUCHTELINGENCRISIS 10-09-2015).
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 2 HET WARE GEZICHT
Vorige keer zagen we hoe een al lang bestaand plan om miljoenen mensen uit het Midden Oosten en Afrika naar Europa te halen van start ging. De meeste migranten kwamen eerst in Griekenland, Italië en Oostenrijk terecht. Daarna trokken ze door naar Duitsland. Maar ook Nederland, België, Frankrijk en de Scandinavische landen kregen met grote groepen nieuwkomers te maken. Bijna niemand vroeg zich af hoe dat nu allemaal kon, en waar het was begonnen. Intussen weten we beter. De westerse elites zijn bezig met een bevolkingsuitwisseling. En wel op een schaal die we nooit eerder zagen. Deze keer kijken we naar de gevolgen, de grootste incidenten, en het waarom van dit alles.
De wegen van Oostenrijk en Duitsland boden in de herfst van 2015 een vreemd schouwspel. Langs de autowegen liepen grote groepen mensen met koffers. Vaak stopte er plotseling een vrachtwagen of een busje, en werden er nog meer mensen uitgeladen. Te voet trokken ze verder. Het schouwspel werd veroorzaakt door de mensensmokkelaars die ongestoord vluchtelingen en gelukzoekers in grote stromen de verschillende landen binnen brachten. De organisatoren bleven op de achtergrond, maar vrachtwagenchauffeurs en anderen met een transportmogelijkheid werden betaald om mensen de grens over te rijden en ze daarna te dumpen. Waar maakte eigenlijk niet uit. Ze waren immers allemaal op weg naar Merkel, die ze had uitgenodigd. Miljoenen volgden deze uitnodiging. En gelijktijdig verdiende de mensensmokkelaars miljoenen euro’s. Niemand legde ze iets in de weg. Er was immers geen controle meer, en de wetten waren buitenwerking gesteld.
Een paar dingen vielen meteen al op. De mensen die kwamen, zowel via de autowegen als via de stations, waren voor het grootste deel jonge mannen. Ze waren goed voorbereid met reistassen en moderne telefoons. Geld hadden ze ook want de telefoons werden druk gebruikt en pinnen was ook geen probleem. Kortom; het was goed georganiseerd. Iets anders wat opviel was dat de nieuwkomers zich in eerste instantie wel naar de opvangplekken lieten brengen, maar dat een deel zich niet liet registeren. Zij verdwenen meteen Duitsland in zonder dat iemand wist wie ze waren of waar ze naar toe gingen. Er werd zelfs gebruik gemaakt van taxi’s voor deze ritten. Sommige reisden door naar Zweden of Nederland, anderen verdwenen gewoon.
Terwijl vrijwilligers hun best deden om de velen vluchtelingen op te vangen, en Merkel mooie sier maakte, nam ook de kritiek toe. Hongarije werd de trektocht via de Balkan route zat en sloot de grenzen. Oostenrijk had geen goed woord over voor Merkel en voerde weer grenscontroles in. De Duitse regering sprak hier schande van en kreeg steun van de EU in Brussel. Maar toen de stroom maar niet af nam en de kritiek in eigen land alleen maar toenam was ook Duitsland gedwongen weer tijdelijke grenscontroles in te voeren. De zaak was dus duidelijk uit de hand gelopen. Verschillende Europese landen, waaronder Hongarije en Polen, weigerde vluchtelingen op te nemen. Niet omdat ze niet wilden helpen, maar omdat de meeste nieuwkomers moslims zijn, en de mensen in de betrokken landen willen geen grote verandering in de huidige samenstelling. Men vreest de overheersingsmentaliteit van de politieke islam. Geen onterechte vrees.
Ondanks alle problemen wilde Merkel niet van kritiek weten. Ze kon ook weinig anders want het ging immers om een internationaal plan waar ze geen invloed op had. Maar de gewone mensen merkte al heel snel dat er iets fout liep. De nieuwkomers waren geen vluchtelingen die blij waren dat ze nu veilig waren. Integendeel; ze stelde eisen en waren bereid geweld te gebruiken als er niet aan de eisen werd voldaan. Het kwam steeds vaker voor dat de politie naar de opvangplekken werd geroepen omdat er werd gevochten, een rel aan de gang was of het personeel werd bedreigd. Ook werden er vaak vernielingen aangericht. Maar daar bleef het niet bij. Er kwamen ook steeds meer rapporten van misbruik in de opvangplekken, en vrouwen en jonge meisjes werden hier regelmatig het slachtoffer van.
De problemen in de opvangplekken kwamen wel in de media terecht, maar meestal werd het goed gepraat en als incident beschreven. Als oorzaak werd dan de overbevolking in de instellingen gegeven. Het antwoord; er moesten meer plekken komen. Overal in het land ging men hier toe over. Maar de plaatselijke bevolking was minder blind dan men hoopte, en de problemen werden door veel mensen wel degelijk gezien. Het resultaat; steeds meer gemeentes wilde gaan opvang geven. Als dit toch moest nam de bevolking het recht in eigen hand, en menige potentiële opvangplek ging in vlammen op nog voordat er een vluchteling voet over de drempel had gezet. Misschien niet goed te praten, maar wel begrijpelijk als we de latere gevolgen bekijken. Terwijl de eerste problemen zich in de opvangcentra, en net daarbuiten, afspeelden, kwamen steeds meer nieuwkomers in de gewone maatschappij terecht. Dat was de start van de echte ellende.
Voordat we hier verder op in gaan, moeten we kijken naar het achterliggende doel van de grote instroom. Ten eerste is het een misverstand dat de zogenaamde vluchtelingen voor het merendeel Syriers waren. De meerderheid kwam helemaal niet uit een oorlogsgebied. Het ging om Tunesiërs, Marokkanen, Algerijnen, en Libiërs. Zij die wel uit Syrië kwamen, zaten al tijden in Turkije, en kwamen dus ook niet uit een directe oorlogssituatie. Iedereen die de grenzen overkwam noemde zich Syriër, want dat vergrootte de kans op asiel. Veel niet Syriers hadden Syrische paspoorten die ze van de IS hadden gekocht. Anderen hadden helemaal geen pas en werden maar gewoon als Syriers geaccepteerd. Dit beeld was natuurlijk bij de overheden van de verschillende Europese landen bekend. Toch werd er niet ingegrepen. Toen dit wel gebeurde was het al veel te laat. Onlogisch allemaal, zou je denken. Waarom je land en je veiligheid riskeren voor mensen die geen echte vluchtelingen zijn? Dat vroegen we ons toen al af. (Zie: HARDE VRAGEN OVER DE VLUCHTELINGENCRISIS 10-09-2015). We hadden immers nog geen weet van de uitwisselingsplannen.
Juist die plannen blijken nu cruciaal te zijn. Het systeem vindt het ook niet nodig meer om het doel geheim te houden. Op de Duitse ZDF TV verklaarde iemand, die als deskundige werd voorgesteld, dat het ging om een experiment. Men wil een mono-etnische samenleving, die in Europa al eeuwen heeft bestaan, omvormen tot een multi-etnische samenleving. Men weet dat dit problemen zal opleveren, maar die mogen niet in de weg van het plan staan. Daar komt nog bij dat oppositie stelselmatig moet worden onderdrukt. Dat levert natuurlijk de vraag op waar dit alles voor nodig is, en waarom men de risico’s neemt. We zeiden al dat de vergrijzing en het lage geboortecijfer in Europa een rol spelen. Men hoopt de tekorten met de nieuwkomers aan te vullen. Het gaat dan om goedkope werkkrachten, en mensen die gebruikt kunnen worden om door verdeel en heers tactieken de sociale zekerheid van de bestaande bevolking af te breken. Verder is het van belang dat de volkeren van Europa verzwakt worden door verlies van traditie en identiteit, zodat het voor de Amerikanen en hun handlangers, die achter het hele plan zitten, makkelijker is om Europa later te gebruiken in een grote oorlog tegen Rusland. Daarom is ook Duitsland als speerpunt gekozen. Immers de Amerikanen hebben de volledige controle over Duitsland en Merkel moet gewoon gehoorzamen, ook al is het tegen het belang van haar eigen volk. ( Zie: VAN WIE IS DUITSLAND EIGENLIJK? 26-04-2018) Nu we weten wat er achter de instroom schuilgaat, kunnen we verder naar de gevolgen kijken.
Toen de grootste instroom eindelijk voorbij was na de sluiting van de Balkan route, en een controversiële overeenkomst met Turkije, werden de gevolgen in de Duitse samenleving steeds beter zichtbaar. In de grote steden hingen steeds meer jonge migranten, vooral uit Noord Afrika, op de stations en in de binnensteden rond. Velen handelen in drugs of gestolen telefoons en andere zaten in de kleine criminaliteit. Vechtpartijen, en de laatste tijd steeds meer steekpartijen, zijn aan de orde van de dag. Erger nog is de seksuele intimidatie van vrouwen en meisjes in het openbaar vervoer, op straat en in de horeca. Steeds meer vrouwen klagen dat ze niet meer alleen over straat durven en alleen in groepen kunnen uitgaan. Ook alleen reizen is in veel steden bijna niet meer te doen. Dit alles bereikte een hoogtepunt in de Oudejaarsnacht 2015-2016 in Keulen. Grote groepen nepvluchtelingen schoolde samen bij het hoofdstation, en gingen op een zeker moment op vrouwenjacht. Er werd aangerand en verkracht zonder dat er door de chaos iets tegen gedaan kon worden. Gelijksoortige incidenten deden zich voor in Hamburg, Stuttgart, Bielefeld, Dusseldorf, Oostenrijk en Zwitserland, hoewel op kleinere schaal.
De politiek en de politie probeerden eerst nog om de zaak in de doofpot te stoppen omdat het om vluchtelingen ging, en dus de gasten van Merkel. Maar toen steeds meer vrouwen aangifte gingen doen (in Keulen zeker 580), en er bijna 1000 slachtoffers bleken te zijn, werd heel Duitsland wakker. Men was geschokt en woedend. Dat hield aan toen bleek dat van de daders bijna niemand was gepakt. Zij die wel werden opgepakt werden alleen maar van kleine vergrijpen beschuldigd. De slachtoffers bleven teleurgesteld en met een geschonden vertrouwen in het rechtssysteem achter. (Zie: HET PAARD VAN TROJE ROERT ZICH 14-01-2016) Gelijktijdig groeide de tegenstand in het hele land tegen Merkel en haar gedwongen beleid. En steeds meer mensen gingen zich bewapenen. “Als de rechtsstaat het niet doet, moeten we ons zelf beschermen”, was een uitspraak die door steeds meer mensen werd onderschreven. Wat daar het gevolg van is zien we in het volgende deel.
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 3 VAN HET PARLEMENT TOT DE STRAAT
Vorige keer hebben we gezien wat de gevolgen zijn voor de Duitse samenleving van het plan voor een bevolkingsuitwisseling, die miljoenen vreemdelingen naar Duitsland heeft gebracht. We zagen de problemen in de opvang, de gevolgen voor de criminaliteit, de onveiligheid in de steden, en de schokkende gebeurtenissen in Keulen en elders tijdens de jaarwisseling 2015-2016. Dat laatste was een keerpunt, want het beleid van Merkel kreeg niet langer het voordeel van de twijfel. De oppositie sloeg hard terug, zowel in het parlement als op straat. Naar deze oppositie gaan we nu in detail kijken. En ook naar de incidenten die deze oppositie steeds opnieuw munitie levert. Kortom; we zullen zien hoe de strijd voor het Duitsland van de toekomst er uit ziet.
Je zou verwachten dat als het om de toekomst gaat, vooral linkse en progressieve organisaties het voortouw nemen om aan de bel te trekken, als diezelfde toekomst in gevaar dreigt te komen. Helaas is niets minder waar. In bijna alle Europese landen lijken de linkse partijen en organisaties blind voor de gevolgen van de grote instroom van nieuwkomers, en de daaruit voortvloeide islamisering van de verschillende samenlevingen. Naar verontruste leden en kiezers wordt niet geluisterd, en men blijft vasthouden aan de lijn die men al sinds de vorige eeuw volgt. Deze lijn bestaat uit de volgende punten: open grenzen, niemand is illegaal, vluchtelingen welkom, nieuwkomers zijn altijd een verrijking, en de islam is de religie van de onderdrukten. Aan deze lijn is men halsstarrig blijven vasthouden, ook toen de instroom eenmaal een feit was. Net als de overheid in Duitsland ziet men ieder tegengeluid als racisme of vreemdelingenhaat. Dat vooral de arbeidersklasse het meest door de situatie wordt getroffen lijkt eigenlijk niemand te interesseren. Links heeft geen antwoorden, en geeft niet thuis. Terwijl juist links naar de arbeidersklasse zou moeten luisteren.
Het resultaat is dat voor veel mensen links niet meer van belang is als het om deze problematiek gaat. De linkse partijen en organisaties hebben zich als het ware buiten de discussie geplaatst. Maar dat betekend niet dat iedereen alleen maar klaagt en verder de situatie op zijn beloop laat. Er is tegengas, zowel in de politiek als ook op straat. In 2013, dus twee jaar voordat de grote instroom van start ging, werd een nieuwe partij, de AfD, Alternative fur Deutschland, opgericht. De AfD, door de media als populistisch beschreven, ging zich in eerste instantie bezighouden met oppositie tegen de EU. Pas nadat het vluchtelingenprobleem zich aandiende ging men over op islam en massamigratie oppositie. Dat was een schot in de roos, want plotseling ontdekten heel veel mensen een spreekbuis die hun problemen en zorgen serieus nam, en ook duidelijke taal sprak. Dat de AfD op rechts staat, werd niet als een probleem gezien, en er volgde een hele serie verkiezingssuccessen. Dit alles mondde uit in 6 miljoen stemmen voor de AfD bij de algemene verkiezingen van september 2017. Meer dan 13% van de kiezers koos voor de partij, ondanks haatcampagnes in de pers en door de andere partijen. Op dit moment heeft de AfD meer dan 90 leden in het Duitse parlement, en dat is behoorlijk schrikken voor Merkel en Co. De tijd dat men met een ingeslapen oppositie te maken had is voorbij.
Anders dan de PVV in Nederland, heeft de AfD gewoon leden en afdelingen, en de aanhangers komen uit alle lagen van het volk. Dat geldt ook voor de AfD vertegenwoordigers in de verschillende parlementen en deelstaten. Ook is de AfD niet alleen een club die zich in het parlement verschuilt. Men gaat regelmatig de straat op, met als voorlopig hoogtepunt een demonstratie van meer dan 10.000 mensen in Berlijn in mei 2018. Natuurlijk is er blijvende tegenstand, vooral van antifa groepen die in de AfD een nazi partij menen te zien. Zij spelen daarbij Merkel in de kaart, die de antifa gebruikt als een soort stormram tegen de AfD. Het spreekt voor zich dat ook dit gedrag links niet populairder maakt onder de gewone mensen, die iedere dag met de effecten van het Merkel beleid worden geconfronteerd. Intussen is de AfD in zo’n positie terecht gekomen dat zelfs tegenstand en kritiek alleen maar winst oplevert. Men wil een volkspartij worden, en is daar hard naar op weg.
Maar er gebeurt nog veel meer op straat, dan alleen de activiteiten van de AfD. Toen de problemen veroorzaakt door asielzoekers en islamisten steeds groter werden, en de politiek weigerde te luisteren, gingen in verschillende steden burgerplatforms van start. De meest bekende is PEGIDA in Dresden. PEGIDA staat voor Patriottische Europeanen tegen de Islamisering van het Avondland. Ook PEGIDA wordt als extreem rechts of nazi groep beschreven. De organisatoren zelf zeggen niet links of rechts te zijn. Ze willen het volk een stem geven, en inderdaad komen nog iedere maandagavond duizenden mensen naar de openlucht bijeenkomsten. Deze mensen zijn niet extreem rechts hoewel er zeker rechtse activisten tussen zitten, ze willen gewoon weer controle krijgen over hun eigen leven en hun eigen omgeving. Ze willen hun identiteit en tradities niet loslaten, en zien hoe levensgevaarlijk de uitwassen van de islam zijn. Daarom neemt PEGIDA de plek in waar eigenlijk links had moeten staan.
Intussen zijn er gelijksoortige clubs in verschillende andere steden, maar er zijn ook platforms die van start zijn gegaan na incidenten met asielzoekers. Dit soort platforms hebben grote aanhang in plaatsen als Cottbus, Rostock, Halle en Erfurt. Meestal in de voormalige DDR dus. Maar in de laatste maanden is de oppositie ook verplaatst naar het westen, ondermeer naar Kandel en Recklinghausen. Maar we zien ook acties en demonstraties in Hamburg, Furth, Solingen, Bruchsal, Mainz, Bremen, Berlijn, Stuttgart, Neurenberg en München. Meestal gaan deze platforms van start na ernstige incidenten, als mensen het gevoel hebben dat het zo echt niet langer gaat. We kijken even naar twee voorbeelden, enkele van velen.
In Kandel ging het platform van start nadat de scholier Mia Valentin op beestachtige wijze door een Afghaanse vluchteling was vermoord. Het meisje van 15 werd door haar school, samen met medescholieren, aangemoedigd om taalles te geven aan minderjarige vluchtelingen die op dezelfde school zaten. Mia werd aan de Afghaanse vluchteling gekoppeld, en ging aan de slag. Er ontstond een soort relatie. Over de eventuele gevaren van dit soort dingen had de school niets gezegd. Toen Mia merkte dat een relatie met een moslim niet eenvoudig was, brak ze de verhouding af. Dit kon haar voormalige vriend niet verkroppen, en hij stak haar op klaarlichte dag in een winkel met een keukenmes dood. Dit gebeurd midden in het centrum van het stadje, en men was diep geschokt. Toen bleek dat de Afghaan over zijn leeftijd had gelogen (hij was wel degelijk meerderjarig), en de burgemeester de zaak in de doofpot wilde duwen, ontstond er een vrouwenverbond dat dit alles niet pikte. Er werden demonstraties georganiseerd waar geregeld tussen de 2.500 en 5.000 mensen op af komen. Dat was in het westen nog niet eerder het geval, en de politiek begint zich hier behoorlijk zorgen over te maken. De mensen staan op, en daar heeft men niet van terug. De vrouwen van Kandel zijn intussen overal actief, zelfs in Oostenrijk.
Gelijksoortige steekpartijen komen, naast aanrandingen en verkrachtingen door asielzoekers, in heel Duitsland steeds vaker voor. Recent nog in Wiesbaden waar een 14-jarig meisje uit Mainz door een afgewezen asielzoeker uit Irak werd verkracht en vermoord. Ook in andere landen gebeurd dit trouwens, maar daarover later meer. Een heel ander voorbeeld is Recklinghausen waar ook mensen regelmatig de straat op gaan. In die plaats zijn het de massale vecht en steekpartijen onder asielzoekers onderling die voor schade en onrust zorgen. De Afghanen vechten tegen de Albanezen, Arabieren tegen groepen uit Oost Europa, en Turken tegen Koerden. De regelmatige straatgevechten tussen deze groepen gebeuren gewoon op klaarlichte dag. Beschadigde auto’s, ingegooide ramen en angst zijn het resultaat. Kortom; de toestand is onhoudbaar geworden.
De autoriteiten bagatelliseren dit alles, en blijven spreken over geïsoleerde incidenten. Maar dat gelooft niemand meer. Op de soft linkse en antifa figuren na dan, die regelmatig tegendemo’s organiseren, en nog steeds denken dat de islam een onderdrukte religie is, en dat de grenzen zonder controle open moeten blijven. Zij hebben nog steeds niet door dat zij zelf de eerste slachtoffers zullen zijn als de islamisten macht krijgen. Met hun protesten en fluitconcerten zijn ze heel erg bezig om het eigen graf te graven. Het zij zo. Een oude wijsheid zegt dat trekken aan een dood paard geen zin heeft.
We hebben nog niet gesproken over de islamitische aanslagen die ook in Duitsland hebben plaatsgevonden. Dat hebben we met opzet zo gedaan. Niet omdat ze niet van belang zijn, maar omdat het veel belangrijker is om te laten zien wat mensen op straat iedere dag meemaken als gevolg van de welkomstpolitiek van Merkel en haar meesters. Daar ligt namelijk de sleutel naar een nieuwe toekomst voor Duitsland, en daarmee heel Europa.
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 4 EUROPA ONDER DRUK
In de vorige artikelen hebben we geschreven over de enorme problemen die de instroom van vooral islamitische asielzoekers in Duitsland teweeg heeft gebracht. We hebben voor Duitsland gekozen omdat Merkel, op bevel van haar meesters, zelf verantwoordelijk is voor de instroom. Zij was het die de sluizen in 2015 openzette. Maar natuurlijk is niet alleen Duitsland slachtoffer van het begin van de lang geplande bevolkingsuitwisseling. In Frankrijk zijn de voorsteden een bolwerk van de politieke islam, en in Groot Brittannië is Londen, onder een van Pakistaanse afkomst zijnde burgemeester, hard op weg om een record voor het aantal moorden te vestigen. Het geweld is buiten iedere controle, en mensen met kritiek op deze gang van zaken riskeren als racist of fascist te worden neergezet, en komen in de uiterste gevallen in de gevangenis terecht. En dan is er nog België. Nergens in Europa zijn zo veel islamitische terroristen opgegroeid als in dit verdeelde land. Bij bijna iedere aanslag waren deze terroristen betrokken, en het rattennest is nog steeds niet uitgeroeid. Kortom; de chaos in een aantal Europese landen is bijna compleet.
Maar hoe zit het dan in Nederland?
Ook Nederland kreeg in 2015, en tot de dag van vandaag, met een instroom van meest islamitische asielzoekers te maken. De uitnodiging van Merkel had ook hier zijn weerslag. Er werden in groot tempo noodopvangplaatsen geregeld, en gemeentebesturen die hier geen oren naar hadden kwamen onder hevige druk. Men werd verweten niet solidair te zijn, maar eigenlijk was het meer een kwestie van een vooruitziende blik. In een aantal plaatsen kwam de bevolking in opstand. Er waren rellen, stadhuizen werden belegerd, en bussen met nieuwkomers werden tegengehouden. In sommige plekken had dit effect, op andere plaatsen niet. Intussen is het aantal binnenkomers afgenomen, en veel noodopvangplaatsen zijn al weer gesloten.
Maar dat betekend niet dat ook de problemen voorbij zijn. Er zijn al verschillende AZC’s geweest waar de bewoners onder extra controle werden geplaatst, omdat zij overlast veroorzaakten in de steden of dorpen in de buurt. Winkeldiefstallen namen toe, meisjes werden lastig gevallen, en er waren vaak vecht en steekpartijen in de opvangplekken. Natuurlijk zijn de problemen lang niet zo groot als in Duitsland, waar de instroom veel groter was. Maar vooral in de laatste maanden is zichtbaar dat ook in Nederland de spanningen oplopen. Het aantal steekpartijen neemt toe, zeker in de ramadan periode was dit het geval, en er waren ook wat grotere incidenten.
In Den Haag stak een asielzoeker in mei een aantal mensen neer voordat de politie hem uitschakelde. Het is nog steeds niet zeker of het hierbij om een terroristische aanslag ging. In Schiedam ging een Syriër met een bijl door het lint, verwondde een politieagent en vermoordde een politiehond. De amokmaker werd neergeschoten en overleed in het ziekenhuis. Het geweld tijdens dit soort incidenten neemt toe, en het komt regelmatiger voor. Ook is er veel huiselijk geweld, en heftige vechtpartijen tussen migrantengroepen nemen toe. Nederland is er dus zeker niet veiliger op geworden.
Maar wat nog een veel grotere bedreiging vormt is de groei van de radicale islam. Steeds meer moskeeën komen in handen van de salafisten, en ook het aantal salafistische haatpredikers groeit in snel tempo. Lang heeft de regering dit soort zaken verzwegen. Ook heeft men altijd geheimzinnig gedaan over het geld uit het buitenland, dat naar de moskeeën gaat. Pas in de laatste maanden is er, onder druk van de pers, over deze zaken meer aan het licht gekomen, en het beeld is beangstigend. Het lijkt er op dat de islamisten, radicaal of niet, van de overheid gewoon hun gang mogen gaan. Een kopie van de situatie in Duitsland dus. Af en toe is er wat gesputter te horen, en Rutte wil nog wel eens grote woorden spreken, maar het is allemaal schijn want er gebeurd niets. Het gevolg is dat veel mensen, zeker mensen uit de arbeidersklasse, zich in de steek gelaten voelen.
Een ander aspect is dat islamisten steeds meer posities in onze maatschappij in handen krijgen. DENK, de frontorganisatie van Erdogan’s AKP, zit in de Tweede Kamer, en in verschillende gemeenteraden. DENK wil nu zelfs fuseren met NIDA, de shariapartij uit Den Haag. Deze extremisten zien dat nu nog niet zitten, maar achter de schermen zal dat zeker anders zijn. Het moet dus voor iedereen duidelijk zijn dat de islamisten een machtsbasis aan het bouwen zijn. Deze machtsbasis is een nog groter gevaar dan de met messen zwaaiende asielzoekers. Men raakt immers aan een fundament van de samenleving. Trek hier bij op dat er in de grotere steden steeds meer moslim burgemeesters komen, en het ligt voor de hand dat veel gewone mensen hier de conclusie uit trekken dat we de controle aan het verliezen zijn. “Zij mogen alles, en naar ons luistert geen hond”, is een veel gehoord commentaar.
Lang hebben we ons afgevraagd waarom dit alles werd toegelaten. Waarom krijgt de islam altijd alle steun, en worden de vele misstanden en ongewenste praktijken steeds goed gepraat? Heel lang konden we hier geen antwoord opvinden. Waarom zou een overheid beslissingen nemen die tegen de belangen van de eigen bevolking in gaan? Nu kennen we de plannen voor een bevolkingsuitwisseling, en dan vallen ook alle stukjes van de puzzel op zijn plaats. De overheid bereid zich op instructie voor op een nieuwe samenleving. Een samenleving waarin de nieuwkomers een sleutelrol moeten vervullen, ten nadele van de bestaande bevolking. Omdat deze nieuwkomers voor het grootste deel moslims zijn, moet men natuurlijk ook toegeven aan de grillen en de eisen van de islam. Zo worden onze tradities en gewoonten overboord gegooid, en worden we geacht te wennen aan de nieuwe orde. In dit hele proces wordt de identiteit van de volkeren van Europa aan de vernietiging prijs gegeven. Dit alles wordt toegedekt met een stevige dosis politieke correctheid, en tegenstanders worden monddood gemaakt. Alles moet immers wijken voor het nieuwe concept, met de EU als centrale bestuurder.
En de oppositie? Natuurlijk is die er. Niet van links overigens, net als in Duitsland. De linkse partijen kleven aan de oude standpunten dat iedere vluchteling, nepvluchteling of niet, welkom is, en dat iedere kritiek op de islam automatisch als racisme moet worden gezien. En natuurlijk zullen ze nooit toegeven dat de integratie een totale mislukking is geworden. In plaats hiervan zien we parallel gemeenschappen die niet met elkaar, maar langs elkaar heen leven. Met eigen regels, eigen gewoonten, eigen zaken en eigen manieren van met elkaar om gaan. Voeg hier de toenemende politieke macht aan toe, en het probleem wordt glashelder.
Maar terug naar de oppositie. Door al de ontwikkelingen is de PVV van Geert Wilders de op een na grootste partij van het land geworden. Naast de PVV is het Forum voor Democratie ontstaan, en vooral de laatste tijd zit de laatst genoemde club behoorlijk in de lift. Maar buiten verkiezingstijd merken de mensen op straat eigenlijk weinig van deze partijen. Het zijn vooral parlementaire groepen, die zich richten op de ontwikkelingen in politiek Den Haag. Dit is een hele andere situatie dan in Duitsland. Van burger of volksbewegingen zie je hier niets. Natuurlijk bestaat er ook in Nederland een PEGIDA, maar dat is meer een actiegroep, en niet een volksstem zoals de veel grotere tegenhanger in Duitsland. Dan is er ook nog de Identitaire Beweging, die probeert de jeugd te organiseren. Maar ook deze groep is klein in Nederland, en moet het van wat stunts hebben. Je kunt dit nauwelijks oppositie noemen. Toch zal de strijd voor het behoud van onze identiteit, en tegen de islamisering, vooral op straat uitgevochten moeten worden. Hoe dat in zijn werk zou kunnen gaan zien we volgende keer.
=============================================================================
MULTI CULTI EINDSTATION DEEL 5 HOE VERDER?
In de vorige afleveringen hebben we gezien hoe de instroom van migranten in Europa door de elite en haar handlangers, is gepland en deels al uitgevoerd. We zagen ook wat de kwalijke effecten waren van deze instroom in de verschillende landen. Verder hebben we kunnen concluderen dat de islamisten hard op weg zijn om een machtsbasis in Europa te bouwen, die het continent, ons continent, voorgoed zal veranderen. De instroom gaat intussen, in een wat vermindert tempo, nog steeds door, dus wordt het nu tijd om te kijken hoe het verder moet.
Op dit moment is aan alles te merken dat de elite van het westerse imperialisme het plan voor de bevolkingsuitwisseling gewoon wil doorzetten, wat de consequenties ook mogen zijn. We kunnen dit aflezen aan de politieke crisis in Duitsland waar men strijd voert over de vraag of afgewezen asielzoekers, en anderen zonder papieren en hoop op asiel, ongehinderd automatisch het land in mogen. De Beierse CSU wil de grenzen voor dit soort figuren dicht doen. Maar Merkel wil dat iedereen zomaar naar binnen kan blijven lopen. Ieder wel denkend mens zou natuurlijk voor de eerste optie kiezen, maar de stem van Merkel is de stem van de elite, en haar opdracht is om de instroom gaande te houden, ook als hierbij steeds meer slachtoffers onder de eigen bevolking vallen. De kans dat de instroom opnieuw gaat toenemen is levensgroot aanwezig. Van 7 tot 10 juni was er weer een zogenaamde Bilderberg conferentie, deze keer in Turijn. Bilderberg wordt altijd beschreven als een informeel treffen, waarbij de machtigen van deze wereld met elkaar van gedachten wisselen. Dit is alleen maar camouflage om het ondemocratische gehalte van deze conferentie buiten het zicht te houden. Bilderberg is een soort geheime wereld regering, waar onzichtbare figuren over onze toekomst beslissen.
Het is bekend dat tijdens eerdere Bilderberg conferenties de bevolkingsuitwisseling uitgebreid is besproken en gepland. De kans dat dit nu weer het geval was is groot. Weten doen we het niet, want zo als gezegd, Bilderberg is geheim. Maar er zijn al wel zaken te ontdekken die de richting aanwijzen waarin men denkt te gaan. Een centraal punt op dit gebied zal de Dublin wetgeving zijn. Zo als we zagen mag een asielzoeker op dit moment, onder de Akkoorden van Dublin, alleen asiel aanvragen in het eerste veilige land dat hij of zij bereikt. De Akkoorden bieden de mogelijkheid tot uitzonderingen op bijvoorbeeld medische gronden. In 2015 werden deze Akkoorden door Duitsland buiten werking gesteld om de instroom mogelijk te maken. De Duitse regering zegt nu achteraf dat men gebruik maakte van de uitzonderingsmogelijkheid. Maar dit is totale onzin, omdat er nooit 1.7 miljoen uitzonderingsgevallen kunnen zijn. En daar komt nog bij dat er totaal niet is gecheckt of het wel om dergelijke gevallen ging.
Om dit soort gesteggel in de toekomst te voorkomen wil men nu de Dublin wetgeving veranderen. Het voorstel is dat een asielzoeker in de toekomst in het land van zijn of haar keuze asiel kan aanvragen, als hij of zij kan bewijzen dat de betrokken persoon in het gekozen land familie heeft, of een contact of vertrouwenspersoon. Als dit voorstel werkelijk wordt ingevoerd is het hek pas goed van de dam. Dan zal iedere gelukzoeker, crimineel, terrorist of avonturier er voor zorgen dat hij plotseling familie, of een contant persoon, in het gekozen land heeft. Er wordt nu al constant gelogen bij asielaanvragen, en dat zal totaal door het dak gaan als de Dublin wet echt op deze manier wordt veranderd. Het wordt een blanco cheque, wat natuurlijk weer precies past bij de bevolkingsuitwisseling.
Nu we het toch over deze zaken hebben, moeten we ook nog even iets zeggen over de vele NGO’s die rond de Middellandse Zee actief zijn. Of het nu gaat om Artsen zonder Grenzen, Mission Lifeline of andere organisaties, deze clubs spelen een sleutelrol in de hele instroom. Zij zijn een verlengstuk van de mensensmokkelaars, die de gammele boten met vluchtelingen de zee op sturen. Als zo’n boot onderweg is wordt een NGO schip door de smokkelaars een seintje gegeven, zodat ze de vluchtelingen kunnen oppikken. Nu is het de gewoonte op zee om drenkelingen of andere geredde personen naar de dichtstbijzijnde kust te vervoeren. De NGO schepen zouden de vluchtelingen dus naar de kust van Afrika moeten brengen, omdat het meestal maar een paar mijl varen is. In plaats hiervan slepen ze de vluchtelingen over de hele Middellandse Zee, om ze in Europa af te leveren. Laten we niet vergeten dat NGO’s niet onafhankelijk zijn, maar van overheidsgelden en subsidies leven. We hoeven ons dan ook niet af te vragen wie de opdrachten geeft. Dat kan niet duidelijker zijn. Geloof dus nooit de vele huilverhalen van deze clubs. Ze zijn gewoon onderdeel van het smokkelaarsnetwerk, en dragen bij aan de grote problemen die Europa door de instroom te verwerken krijgt. Het is dan ook geen wonder dat Italië nu dreigt om deze schepen aan de ketting te leggen als ze een Italiaanse haven binnen komen. Dat had al veel eerder moeten gebeuren.
Nu we dit alles weten of sterk kunnen vermoeden, kunnen we kijken wat we tegen deze invasie uit voor ons totaal vreemde culturen kunnen doen. We beginnen met het bepalen van onze tegenstanders. Ten eerste zien we de elite, die ons continent door de bevolkingsuitwisseling totaal wil veranderen. Dit gaat samen met de islamisering en de machtsopbouw van moslimorganisaties en groepen in Europa, voor grote delen uit het buitenland gestuurd en betaald. Om dit alles goed te laten verlopen, zien we in alle landen van Europa grote groepen migratiecollaborateurs binnen de overheid, de media en de kerken, die de massamigratie propageren en de islam de hand boven het hoofd houden. Zij verraden hierbij hun eigen volkeren iedere dag, en ontkennen de kwalijke effecten van de grote instroom. We kunnen dit gerust de migratie of asiel industrie noemen.
Al deze tegenstanders bedreigen ons bestaan, onze identiteit, onze tradities en de samenlevingen die we van onze voorouders als erfenis hebben gekregen. We spreken dan over de drie-eenheid van de schande: het liberalisme, de sociaal democratie en de islam. Als we nog twijfelen aan de plannen van bijvoorbeeld de politieke islam, hoeven we alleen maar naar de woorden te luisteren van de Turkse bloedsultan Erdogan, die de volgende zinnen uitsprak toen hij aan zijn tocht naar de macht begon: “Wij zullen de trein van de democratie berijden tot we ons doel hebben bereikt. De moskeeën zijn onze kazernes, de minaretten zijn onze banjonetten, de koepels zijn onze helmen, en de gelovigen zijn onze soldaten”. Waar dit naar toe gaat zien we vandaag in Turkije. Gelijktijdig zijn de woorden van Erdogan de agenda van de radicale islam in Europa, een agenda die nu in uitvoering is. Niemand kan dus zeggen dat we het niet hebben geweten, en dat we niet zijn gewaarschuwd.
Nu we onze tegenstanders, of beter gezegd vijanden, kennen, kunnen we zien hoe we terug kunnen vechten en deze bedreiging uitschakelen. Het moet duidelijk zijn dat we afmoeten van de politieke elites in Europa, die op orders van Washington ons continent willen verkopen en verraden. Als we hier niet in slagen zal Europa een gigantische bananenrepubliek worden met verarmde volkeren, die door de Amerikaanse imperialisten prima tegen elkaar kunnen worden uitgespeeld om de Amerikaanse macht verder te vestigen, oorlogen te ontketenen, en uiteindelijk de weg vrij te maken voor een grote oorlog tegen Rusland. Dat is het doel en de opzet van de hele zaak.
Het moet duidelijk zijn dat we dit niet willen en kunnen accepteren. Het is dus zaak om het verzet op alle mogelijk manieren te organiseren. Slagen zullen we alleen als steeds meer mensen wakker worden en de straat op gaan. In Duitsland, en deels in andere landen, wordt het voorbeeld gegeven. We moeten het de elites uiteindelijk onmogelijk maken om te regeren, waarbij we gebruik kunnen maken van ons recht op burgerlijke ongehoorzaamheid. We moeten de islamisering stoppen door geen enkele stap meer achteruit te doen, en de confrontatie op ieder niveau aan te gaan. Een goede start zou zijn het sluiten van alle salafisten moskeeën en het verbieden van de daarbij behorende organisaties en verenigingen. Haatpredikers en andere raddraaiers moeten met onmiddellijke ingang vertrekken. (Zie het voorbeeld van Oostenrijk). Daarnaast moet een begin worden gemaakt met het stoppen van de massamigratie, en het afschaffen van de familiehereniging zou een goede eerste stap zijn. Natuurlijk zijn er nog veel andere maatregelen nodig, zoals het uitzetten van asielzoekers die misdaden plegen, maar het is nu nog niet nodig om hier te veel op vooruit te lopen. De strijd moet immers eerst gewonnen worden. Wel is het noodzakelijk om aan te geven dat echte politieke vluchtelingen, en mensen met een migratieachtergrond die hier al jaren leven en zich niet door de islam laten verblinden, altijd welkom zullen zijn.
Er bestaat geen twijfel aan dat de nu beginnende strijd het grootste gevecht in Europa gaat worden sinds het einde van de Tweede Wereld Oorlog in 1945. Maar het is een strijd die cruciaal is om Europa voor een grote ramp te behoeden. De huidige elite zal moeten verdwijnen en ook de EU zal afgeschaft worden, inclusief de rampzalige Euro. De vraag is natuurlijk; hoe krijg je dit allemaal voor elkaar? Alles zal afhangen van de volkeren van Europa. Als we dit continent, onze identiteit, onze tradities en onze gemeenschappen willen behouden, zullen we massaal de straat op moeten. Nu al is de elite bang voor de burgerbewegingen in Duitsland. Facebook sites worden gesloten, er komen steeds nieuwe wetten tegen de vrije media, en er is een enorme anticampagne gaande. Tot nu toe heeft het geen enkele invloed. Steeds meer mensen sluiten zich aan, en om de uitsluiting door de mainstream media te omzeilen, worden de demonstraties live uitgezonden via livestreams. Steeds worden nieuwe wegen en mogelijkheden gevonden.
Waarschijnlijk zal dit alles echter niet genoeg zijn. In Duitsland wordt er hier en daar al over gesproken om een algemene staking te organiseren als de beweging sterk genoeg is. Het zijn nog plannen, maar het geeft wel aan hoe sterk het gevoel is dat we dit gevecht niet mogen en kunnen verliezen. Het gaat immers om onze toekomst en de toekomst van de komende generaties. Wij willen een Europa van vrije landen en vrije volkeren, waar onze identiteit en tradities in ere worden gehouden, en waar we in veiligheid kunnen leven. Zonder bevolkingsuitwisseling, en zonder criminele elite die zich schuldig maakt aan verraad, en het ondermijnen van de belangen van ons allemaal. Dat betekent gelijktijdig het eindstation voor de multi-culti waanzin, en de politieke correctheid. Kortom en ter afsluiting; laten we onze landen terug pakken.
Dit is het einde van de huidige serie artikelen. Maar het onderwerp zal ook in de komende tijd steeds onze aandacht blijven krijgen. Het gaat immers om een strijd die in de komende jaren de eerste prioriteit voor ons allemaal zal zijn. Goede informatievoorziening is daarbij een doorslaggevend wapen. Die bijdrage willen wij graag leveren.
