Multi-miljard-markt halal moslims: “Big Business” botst met islamisme

Als er winst moet worden gemaakt, heeft het kapitalisme geen politiek geweten en kan het samenwerken met elke ideologie – van democratieën tot totalitaire tirannieën. Deze visie werd voor het laatst gepresenteerd door de Franse antropoloog Florence Bergeaud-Blackler in haar boek “De halalmarkt of de uitvinding van een traditie”.

Bergeaud-Blackler beweert in haar boek dat “halal” voedsel (voedsel toegestaan ​​in de islam om religieuze redenen) “recentelijk is uitgevonden” als een merkterm en als een potentiële commerciële markt, in een overeenkomst tussen Iraanse fundamentalisten en multinationale voedselbedrijven , In een interview met de Franse krant Liberation zei ze:

“Ik spreek van de uitvinding van de halalmarkt in die zin dat het geen oude traditie is die uit moslimlanden wordt geïmporteerd. De halal-markt heeft nooit bestaan ​​in de moslimwereld totdat de ‘big business’ van de voedingsmiddelenindustrie deze had gecreëerd en geëxporteerd. De Halal-conventie werd geboren in de jaren 70 en 80. Op dat moment zegevierden twee ideologieën op het internationale toneel: enerzijds het moslimfundamentalisme, inclusief de proclamatie van de Islamitische Republiek in Iran in 1979, en anderzijds het neoliberalisme met Thatcher en Reagan. Deze convergentie, ongepland en onverwacht, stelde deze twee ideologieën in staat samen te werken om een ​​Halal Food Industry Protocol op te stellen. “

Volgens Bergeaud-Blackler was halal voedsel al eeuwenlang verminderd om varkensvlees in moslimlanden te verbieden. Alle voedsel, met uitzondering van varkensvlees, dat zowel lokaal als niet lokaal werd geproduceerd door “mensen van het boek” (christenen en joden), werd als halal beschouwd. Maar na de Iraanse revolutie in 1979 werd Halal een fundamentalistisch gebod van voedselbehoeften geheiligd door economische belangen. In de jaren zeventig vonden Iran en Saoedi-Arabië, die wedijverden om hun idee van de islam over de hele wereld te verspreiden, nuttige hulp van multinationals zoals Nestlé, die de oprichting van de grote wereldwijde halal-voedselmarkt in de gaten hielden gehad.

Bergeaud-Blackler zegt dat voedselbedrijven en islamitische fundamentalisten een gemeenschappelijk belang hebben bij het overbrengen van een nieuw idee: moslims hebben specifieke ‘behoeften’ aan voedsel. Voor de Iraanse revolutie geloofden islamisten, inclusief radicalen zoals Yusuf al-Qaradawi van de Moslimbroederschap, dat moslims voedsel konden consumeren dat werd geproduceerd door christelijke en joodse traditielanden. Maar zich ervan bewust dat een “voedsellimiet” enkele effecten in de politiek zou kunnen hebben, hebben de fundamentalisten hun positie veranderd. Het voedsel dat in geseculariseerde landen werd geproduceerd, werd haram genoemd (verboden) en er begon een specifieke markt voor islamitisch voedsel te ontstaan.

Volgens Bergeaud-Blackler gaven de agriculturele multinationals, door de productie van halal voedsel te industrialiseren, de fundamentalisten een sterke helpende hand en hielpen ze een scheidingswand bouwen tussen moslims en niet-moslims in Europese landen:

“Het opdelen van de ruimte tussen wat is toegestaan ​​en wat niet, in twee creëert enige sociale angst en leidt tot vermijdingsgedrag. Als je alleen Halal eet, nodig dan geen niet-Halal mensen naar huis uit, uit angst dat die persoon je in ruil daarvoor een tegenuitnodiging zou kunnen geven. Deze vermijdingspatronen combineren met de taal die “onrein” voedsel afwijst. De verwarring tussen halal en zuiverheid is verontrustend. “

De scheidingswand gaat echter veel verder dan de gemeenschappelijke gezelligheid. Volgens Gilles Kepel, professor aan het Paris Institute for Political Studies:

“Door de kwestie van Halal aan te scherpen, leiden de politieke actoren van het islamisme een breuklogica – moslimkinderen worden aangemoedigd om schoolkantines te vermijden, en dit helpt hen om de jeugd van de school en van de natie te distantiëren.”

In Frankrijk bijvoorbeeld, waar openbare scholen het traditionele instrument van sociale en culturele integratie zijn, is dit bijzonder belangrijk.

Volgens Kepel is halal voedsel het tweede gevecht onder leiding van islamisten in Frankrijk en Europa. Zodra de sluier de hoofden van de meeste moslimvrouwen bedekt, is het tijd om de afscheiding van de moslimbevolking met Halal te bereiken:

“In het begin wordt Halal gepresenteerd als een behoefte van de consument: we eten halal zoals veganistisch, biologisch of koosjer. En retailers vergissen zich niet: hun supermarkten bieden een breed scala aan halal-producten in de gangpaden, met een geschatte markt van 5 miljard euro …. de politieke actoren van het islamisme … zien Halal als een kans voor de controle van de gemeenschap en ze proberen te radicaliseren en te verergeren … “

In Frankrijk is Halal op het werk een belangrijke bron van conflicten geworden. Bedrijven worden geconfronteerd met een groeiende vraag naar halal voedsel in kantines. In Frankrijk zijn bedrijven wettelijk niet verplicht halal-voedsel aan te bieden, maar veel bedrijven zijn bang om als racistisch te worden bestempeld als ze niet aan hun eisen voldoen.

Inmiddels zijn alle westerse bedrijven die gespecialiseerd zijn in voedsel, gevogelte, snoep, vlees, fastfood en winkelketens nauw betrokken bij de productie van Halal. Nestlé is ’s werelds nummer één concurrent en concurreert fel met andere multinationale voedingsmiddelenbedrijven zoals Woolworths, Cole’s, Aldo’s, Cadbury, Kraft, Kellogg’s en honderden anderen. Fastfoodzaken zoals McDonald’s, Burger King, Red Rooster, KFC en Subway hebben geïnvesteerd in halal vlees, soms in het buitenland.

Een rapport van Thomson Reuters en DinarStandard schatte de halal-voedselmarkt in 2014 op $ 1,37 biljoen. Dit vertegenwoordigt 18,2% van de totale voedsel- en drankenmarkt wereldwijd, een stijging van 6,2% ten opzichte van 2013.

Voor “big business” geldt dat hoe meer dingen als “verboden” worden bestempeld in naam van de islam, hoe meer “goedgekeurde” producten moeten worden geproduceerd voor de “goede moslims”. Voor de fundamentalisten, hoe meer moslims deze uiterlijke tekenen van de islam volgen – halal voedsel, gesluierde vrouwen, burkinis – hoe gemakkelijker het is om moslims van niet-moslims te scheiden. “

In Europa groeit de halalmarkt met een geschat jaarlijks percentage van 10-20%. Het is een vraag die wordt gedreven door een algemeen verlangen naar sharia-conformiteit bij een groeiende moslimbevolking, “zei Paulius Kuncinas , Business Analyst en Managing Director Asia bij de Oxford Business Group.

We kunnen vandaag met zekerheid zeggen dat de moslimbevolking in Europa – en in Frankrijk – volledig onder culturele en religieuze controle staat van verschillende islamitische organisaties (salafisten, moslimbroederschap). Volgens een studie getiteld “Een Franse islam is mogelijk”, gepubliceerd in Frankrijk door het Institut Montaigne, zei 70% van de geïnterviewde moslims in 2016 dat ze “altijd” halal vlees kochten; 22% koopt het “soms” en slechts 6% “nooit”.

De volgende stap is dat als de meeste moslims een sluier en halal voedsel als een islamitische verplichting beschouwen, ze binnenkort de sharia-wetgeving en islamitische tribunalen zullen eisen, zoals in het VK. Regeringen zullen moeten beslissen wat ze willen doen: beginnen de toegang tot islamisten te stoppen, of elk Europees land in twee delen verdelen: een voor islamisten, de andere voor niet-moslims.