Musk ontmantelt een regering die is opgericht om de meeste Amerikanen te beschermen

Musks DOGE heeft hele overheidsdiensten weggevaagd zonder na te denken over de gevolgen die het verlies ervan zou hebben voor miljoenen Amerikanen die afhankelijk zijn van hun diensten.

Terwijl Elon Musk en zijn DOGE-adepten een voorhamer inzetten tegen het lang gevestigde Amerikaanse bestuurssysteem, is het goed om te bedenken dat veel prominente kenmerken van onze nationale overheid zijn ontwikkeld als reactie op zeer reële bedreigingen voor de gezondheid en het welzijn van “wij, het volk”. 

Deze traditie van het verdedigen van de Amerikaanse democratie en het publieke bestaan ​​door het bereik van overheidsexpertise uit te breiden, gaat terug tot George Washington. Voordat hij soldaat en onze eerste president werd, was Washington een autodidactisch landmeter, een beroep dat sterke wiskundige en analytische vaardigheden vereiste — vaardigheden die hij aanwendde om de structuur van checks and balances te ontwerpen die de typisch Amerikaanse benadering van democratische overheid definieerden. 

Washingtons uitdaging voor het bestuur was hoe 13 verdeelde voormalige koloniën in een functionele confederatie te brengen. Er waren suggesties dat de pas bevrijde koloniën hun eigen koning of opperbevelhebber moesten kiezen om een ​​effectieve regering te vormen. Washington gaf de voorkeur aan de term ‘president’, wat de vraag opriep hoe de president aangesproken moest worden. 

John Adams, die Washington als president zou opvolgen, suggereerde dat “uw excellentie” de juiste air van autoriteit zou bevorderen. Washington zei: “Nee.” Hij dacht misschien aan de openingszinnen van de Declaration of Independence: “Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend, dat alle mensen gelijk geschapen zijn…” Die ene zin gooide de eeuwenoude bewering van de feodale adel van Europa omver dat de autoriteit van koningen en prinsen van God afstamde. Washington had er geen zin in.

Het presidentschap, zoals Washington het definieerde, was in essentie een taak om de zaken van de overheid te beheren. De taak van het Congres was om de burgers van de oorspronkelijke koloniën die nu staten waren geworden, te vertegenwoordigen en te beantwoorden aan hun behoeften. Het bleek allesbehalve eenvoudig om de concurrerende belangen die al snel ontstonden in evenwicht te brengen.

Toen het eerste bestuursorgaan van de nieuw gevormde Verenigde Staten, het Congress of the Confederation, in 1783 in Philadelphia bijeenkwam, werd het bedreigd door veteranen van de Onafhankelijkheidsoorlog die hun beloofde loon niet hadden gekregen. Alexander Hamilton smeekte de Pennsylvania State Militia om het Congres te beschermen. Het weigerde. Vierhonderd boze voormalige soldaten kwamen naar een congresvergadering in de Independence Hall in Philadelphia.

Congresleden vluchtten naar Princeton, NJ, dat de facto de hoofdstad werd. Daarna verhuisde de facto de hoofdstad naar Annapolis, MD, en uiteindelijk naar Trenton, NJ. In 1787 was het terug in Philadelphia, en begon het opstellen van wat de Amerikaanse grondwet zou worden. 

Het probleem met het betalen van de achterstallige betalingen van veteranen van het leger en de marine, zo realiseerde Hamilton zich al snel, was dat terwijl sommige van de nieuw gevormde staten relatief rijk waren, andere te arm waren om de kosten van een regering te financieren, laat staan ​​in staat om aan de eisen van de veteranen te voldoen. De enige oplossing was dat alle staten hun middelen zouden bundelen. 

Het Congres realiseerde zich dat het niet kon vertrouwen op een van de staatsmilities om het te verdedigen. De oplossing was om een ​​onafhankelijk federaal territorium te vormen, dat het District of Columbia werd. Philadelphia werd de tijdelijke hoofdstad voor 10 jaar terwijl Washington, DC, in aanbouw was.

Federale agentschappen opgericht om nationale problemen op te lossen

Dit soort ad hoc-oplossingen voor een dringend probleem werden door de jaren heen een kenmerk van de Amerikaanse democratie. Spoelen we door naar het begin van de 20e eeuw, toen de massaproductie van voedselproducten, met name vers vlees in slachthuizen, werd erkend als een grote bedreiging voor de gezondheid van het Amerikaanse publiek. 

Zelfs als politici het onderling niet eens kunnen worden, of als de politieke macht verschuift zoals bedoeld, blijven de instanties die de wetten beheren die onze samenleving ondersteunen, functioneren. En dat doen ze zonder de scherpe bochten en zigzags die zowel zakelijke als persoonlijke planning problematisch maken. 

Een mijlpaal in de beweging om deze dreiging te bestrijden was de roman The Jungle uit 1906 van Upton Sinclair, die in levendige details de slordige praktijken van de vleesindustrie documenteerde. De Amerikaanse Food and Drug Administration werd in 1938 opgericht om het publiek te beschermen tegen gifstoffen en toxines die de voedselketen binnendringen door slordige praktijken in slachthuizen. 

Acht jaar later werd het Centers for Disease Control (CDC) opgericht om dodelijke uitbraken van malaria in het zuiden van de Verenigde Staten te bestrijden. Het CDC stuurde vrachtwagens om te spuiten tegen muggen die de parasiet verspreidden die elk jaar duizenden Amerikanen doodde. In 1950 was malaria vrijwel uitgeroeid in de 48 staten.

Sindsdien is het CDC uitgegroeid tot het belangrijkste waarschuwingscentrum ter wereld tegen dodelijke uitbraken zoals ebola, SARS, MERS, COVID-19 en vogelgriep. 

Elk van deze overheidsinstanties heeft een specifieke reden om te bestaan, maar de ambtenarij als geheel heeft een nog grotere rol in de overheid. Het biedt toegang tot expertise over complexe kwesties die de meeste leden van het Congres eenvoudigweg niet zelf kunnen verwerven.

Belangrijker nog, niet-partijgebonden ambtenaren vormen een centrum van stabiliteit en continuïteit voor de natie wanneer intense partijrivaliteit en politieke polarisatie het voor gekozen leiders onmogelijk maken om effectief te handelen. Het publiek weet dat zelfs wanneer politici het onderling niet eens kunnen worden, of wanneer de politieke controle verschuift zoals bedoeld, de instanties die de wetten beheren die onze samenleving ondersteunen, zullen blijven functioneren — en dat zonder de scherpe zigzags die zowel zakelijke als persoonlijke planning problematisch maken. 

Niemand stemde Musk aan de macht, dus het is logisch om je af te vragen hoe de beschermende macht van het hoogste ambt van ons land plotseling veranderde in een destructieve macht die berust bij een niet-gekozen megadonor. Roept dat niet de definitie van corruptie op? 

Het belang van een onpartijdige ambtenarij is ook in andere landen aangetoond. In de vorige eeuw ging Frankrijk door verschillende verlamde “republieken”, maar het dagelijks leven ging door zonder ernstige ontberingen omdat de ambtenarij gewoon doorging. België had van december 2018 tot augustus 2020 geen gekozen parlement. Het land bleef in die periode normaal functioneren — wederom dankzij de ambtenarij.

Een perversie van macht en doel

Het is dat gevoel van zekerheid en veiligheid dat Elon Musks DOGE-sloopkogel heeft bedreigd. Musk maakt duidelijk dat wanneer hij een federaal agentschap benadert, hij niet geïnteresseerd is in hervormingen; hij wil het volledig uithollen. Sprekend op de World Governments Summit van 2025 in Dubai, zei Musk :

Ik denk dat we hele agentschappen moeten verwijderen in plaats van een deel ervan achter te laten. Als je een deel ervan achterlaat … is het een beetje alsof je onkruid achterlaat. Als je de wortels van het onkruid niet verwijdert, kan het onkruid gemakkelijk weer teruggroeien.

Niemand stemde Musk aan de macht, dus het is logisch om je af te vragen hoe de beschermende macht van het hoogste ambt van ons land plotseling veranderde in een destructieve macht die berust bij een niet-gekozen megadonor. Roept dat niet de definitie van corruptie op? 

De ultieme plicht die Washington in zijn definitie van het presidentschap zag, is de rol van opperbevelhebber – beschermer, verdediger.

Als al het andere faalt, is het de president die naar verwachting zowel de grondwet als de rechtsstaat – de twee belangrijkste bolwerken van onze representatieve democratie – tegen aanvallen moet verdedigen.

In 1783, toen 400 veteranen van de Onafhankelijkheidsoorlog boos waren omdat ze geen betaling hadden ontvangen voor hun diensten, verdreven ze het Congres uit Philadelphia. President Washington stuurde 1.500 troepen om de orde te herstellen.

In latere jaren, toen boze slavenhouders en de machtige elite, bekend als “roofbaronnen”, zich met dodelijk geweld en corrupte rijkdommen verzetten tegen de rechtmatig gekozen Amerikaanse regeringen, werd de verdediging van de constitutionele orde geleid door presidenten die een meerderheid van de burgers achter zich wisten te scharen.

Als een president dat niet doet – en zelfs als hij het tegenovergestelde doet, en een aanval op ons democratisch systeem leidt – en als het Congres niet reageert door een beroep te doen op zijn grondwettelijke bevoegdheid om de beurs te beheren of op de veilige optie van afzetting, dan is het voortbestaan ​​van ons land in gevaar. 

Dat is precies waar we ons nu bevinden, nu we de 250e verjaardag van onze onafhankelijkheid naderen.