Indignatie redactie 
De terugtrekking van president Joe Biden uit de Amerikaanse presidentsverkiezingen is een verdere demonstratie van de enorme omvang van de politieke crisis in de Verenigde Staten. In slechts negen dagen tijd ontsnapte de Republikeinse presidentskandidaat ternauwernood aan een moordaanslag, terwijl de Democratische president nu gedwongen is zijn herverkiezingscampagne te beëindigen.
Na zijn rampzalige optreden in een debat met Trump op 27 juni, verklaarde Biden wekenlang dat hij zich niet uit de race zou terugtrekken. Hij boog echter uiteindelijk voor de gecombineerde druk van toppartijleiders in het Congres en miljardairdonoren. Hoewel Biden vicepresident Kamala Harris heeft gesteund om hem te vervangen als leider van het Democratische ticket, ligt de uiteindelijke beslissing in handen van de financiële oligarchie en vertegenwoordigers van het militaire inlichtingenapparaat.
In slechts de zevende maand herinnert 2024 al aan het crisisjaar 1968, toen de Amerikaanse politiek op zijn kop werd gezet door de Vietnamoorlog, de moorden op Martin Luther King Jr. en Robert F. Kennedy en het besluit van president Lyndon Johnson om af te zien van een herverkiezingscampagne. De crisis van het Amerikaanse kapitalisme is vandaag de dag echter veel dieper en er staan ons nog meer schokken te wachten.
Bidens terugtrekking volgde op de Republikeinse Nationale Conventie, een orgie van fascistische reactie, anti-immigrantenhysterie en christelijk fundamentalisme. De conventie, die op het laagste culturele en morele niveau was gericht, was de voltooiing van de MAGA-overname van de Republikeinse Partij, oftewel het maken van een partij van Amerikaans fascisme.
Nog geen vier jaar geleden verliet Trump in schande zijn ambt na zijn mislukte poging om de grondwet omver te werpen en de machtsoverdracht aan Biden en Harris te blokkeren. Maar vandaag de dag heeft Trump de steun van een substantieel deel van de Amerikaanse kapitalistische klasse, waaronder miljardairs als Elon Musk. De mogelijkheid van een fascistisch regime is geen kwestie van vergezochte speculatie. Het is een politieke realiteit.
Trump leidt momenteel in nationale peilingen, evenals in de “battleground”-staten waarvan de kiesmannen waarschijnlijk doorslaggevend zullen zijn. Dit komt niet voort uit massale steun voor het fascistische beleid dat door de Republikeinen wordt bepleit. In plaats daarvan hebben het reactionaire karakter van de Democratische Partij en haar beleid van oorlog in het buitenland en aanvallen op de werkende klasse in eigen land grote aantallen arbeiders kwetsbaar gemaakt voor het rechtse pseudo-populisme dat wordt belichaamd door Trumps vice-presidentiële running mate, senator JD Vance.
De Democratische Partij heeft al lang geleden afstand gedaan van elke significante verbinding met sociale hervormingsmaatregelen die de levensstandaard en democratische rechten van werkende mensen zouden verbeteren. Het is een partij van Wall Street en de militaire inlichtingendiensten, die zich vooral richt op de bevestiging van de wereldwijde belangen van het Amerikaanse imperialisme. Dit wordt gecombineerd met de promotie van identiteitspolitiek die gericht is op het verdelen van de arbeidersklasse en het bevorderen van de belangen van bevoorrechte delen van de hogere middenklasse.
In de media en in het politieke commentaar op Bidens terugtrekking wordt alom verwezen naar zijn ‘geweldige staat van dienst’ als president.
Sterker nog, het bestuur van Biden wordt door brede lagen van de arbeidersklasse met minachting bekeken. De regering kampt met dalende lonen, inflatie en de gevolgen van eindeloze oorlogen in het buitenland.
Het presidentschap van Biden had vier jaar de tijd om de dreiging van de groei van het MAGA-fascisme aan te pakken, en dat mislukte jammerlijk. Toen Biden slechts twee weken na de opstand van 6 januari, die door Trump was aangewakkerd, aantrad, riep hij de noodzaak uit van een sterke Republikeinse Partij. Samenwerking tussen twee partijen, met name tegen Rusland, werd uitgeroepen tot de hoogste prioriteit.
Biden streefde naar ‘eenheid’ met Trump om anti-immigratiewetgeving door te voeren, en congresdemocraten steunden de extreemrechtse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson om tientallen miljarden aan financiering te verkrijgen voor de oorlog tegen Rusland in Oekraïne.
Biden gaf in zijn recente interview met ABC News de aard van zijn politieke prioriteiten aan. George Stephanopoulos vroeg hem: “Je hebt drie maanden gehad om Trump uit te dagen. Waarom niet?” Biden antwoordde: “Ik heb een heleboel andere dingen gedaan, zoals oorlogen over de hele wereld.”
Zelfs na de ineenstorting van Bidens campagne blijft het escaleren van de oorlog in Oekraïne de belangrijkste focus van de Democratische Partij en haar achterban in de bedrijfsmedia. The New York Times , die Bidens beslissing prees, zette op de eerste plaats van haar zorgen: “Deze verkiezing zal bepalen of de Verenigde Staten, zoals ze dat onder meneer Biden hebben gedaan, opstaat tegen de Russische agressie tegen Oekraïne.”
Het hoofdredactioneel commentaar in de Times bleef volhouden dat de Democratische Partij nog verder naar rechts moest opschuiven, met het argument: “De volgende Democratische kandidaat zou de pijn en de verstoringen die worden veroorzaakt door ongecontroleerde immigratie moeten erkennen en oplossingen moeten bieden.” Met andere woorden, de Democraten zouden de racistische onverdraagzaamheid en xenofobie moeten omarmen die als een open riool door de Republikeinse conventie stroomden.
En het redactioneel artikel prees Bidens beleid om te verzoenen met de fascistische Republikeinen: “In een tijdperk van intense polarisatie, vermeed dhr. Biden de bevrediging van principiële standpunten ten gunste van de compromissen die nodig waren om tastbare vooruitgang te boeken. Hij ging respectvol en eervol om met Republikeinen.”
Gekoppeld aan de oorlog in Oekraïne is er de voortdurende Amerikaanse steun voor de Israëlische genocide in Gaza en voor een bredere oorlog in het Midden-Oosten, wat werd aangegeven door de Israëlische luchtaanvallen op Jemen de dag voordat Biden zijn campagne staakte. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu reist deze week naar Washington om verslag uit te brengen aan een bipartizane gezamenlijke sessie van het Congres over zijn prestaties bij het uitroeien van de Palestijnen in Gaza.
Door de genocide in Gaza te bewapenen en te omarmen, heeft de regering-Biden miljoenen werkende mensen en jongeren in de Verenigde Staten boos en verontwaardigd gemaakt. Tegelijkertijd moedigt het de fascistische krachten aan die in Netanyahu een bondgenoot en denker zien.
De strijd tegen het gevaar van fascisme en de Democratische Partij die het fascisme mogelijk maakt, vereist ook een meedogenloze ontmaskering van de krachten die de Democratische Partij in stand houden en haar geloofwaardigheid willen geven in de ogen van de arbeidersklasse.
Biden beweert al lang de meest “pro-vakbonds”-president in de geschiedenis te zijn. Daarmee bedoelde hij de president die het meest afhankelijk was van het bureaucratische apparaat van de vakbonden om stakingen te stoppen en de arbeidersklasse politiek te wurgen. De vakbondsfunctionarissen mobiliseren zich voor Harris, waarbij de voorzitter van de American Federation of Teachers, Randi Weingarten, een belangrijke voorstander van de oorlogen in Oekraïne en Gaza, zondagavond aankondigde dat het uitvoerend bestuur van de vakbond al had gestemd om Harris te steunen voor de Democratische presidentskandidatuur.
De pseudo-linkse aanhangers van de Democratische Partij, van wie velen deel uitmaken van het vakbondsapparaat, spelen een bijzonder smerige rol in de pogingen om elke onafhankelijke politieke beweging van de arbeidersklasse te blokkeren. Daarmee geven ze de voortdurende versterking van het gevaar van het fascistische rechts de vrije teugel.
Namens deze hele sociale laag verzette Democratisch afgevaardigde Alexandria Ocasio-Cortez zich resoluut tegen elke poging om Biden onder druk te zetten om af te treden, om vervolgens de kandidatuur van Kamala Harris te omarmen, enkele uren nadat hij dat deed. Senator Bernie Sanders uit Vermont, die 10 miljoen stemmen won in de laatste voorverkiezingen van de Democratische Partij, heeft niet aangegeven dat hij een andere kandidaat zou steunen, laat staan dat hij zelf zou strijden om de nominatie.
Presidentskandidaat Joseph Kishore van de Socialist Equality Party heeft een verklaring op X geplaatst als reactie op Bidens terugtrekking uit de verkiezingen. Hij schreef:
Een strijd tegen fascisme is dringend noodzakelijk. Maar fascisme kan niet worden bestreden via de Democratische Partij. Sterker nog, als de Democraten ondanks alles de verkiezingen weten te winnen, zullen ze beleid voeren dat extreemrechts verder zal versterken. De oppositie tegen fascisme moet gebaseerd zijn op de strijd om de arbeidersklasse, de overgrote meerderheid van de bevolking, te bevrijden uit de wurggreep van het hele tweepartijensysteem.
Het is noodzakelijk om binnen de arbeidersklasse te vechten voor een programma en perspectief dat haar echte belangen articuleert. Dit is de strijd voor het socialisme. Het is onmogelijk om je tegen imperialistische oorlog te verzetten, behalve in oppositie tegen het kapitalistische natiestaatsysteem, de grondoorzaak van oorlog. En het is onmogelijk om democratische rechten te verdedigen, behalve in oppositie tegen de corporate en financiële oligarchie, die beide politieke partijen controleert.
De grootste angst van de heersende klasse is dat het uitbreken van de ongekende politieke crisis in de Verenigde Staten niet alleen de groei van de maatschappelijke oppositie tegen het bedrijfsleven in Amerika zal aanwakkeren, maar ook de arbeidersklasse een kans zal geven om zich te bevrijden van het door het bedrijfsleven gecontroleerde tweepartijensysteem.
