Indignatie redactie 
De Franse president Emmanuel Macron en premier Elisabeth Borne reageerden op de protesten tegen de politie die vorige week het land schokten na de politiemoord op de 17-jarige Nahel M. in Nanterre met een gerichte versterking van extreemrechtse en fascistische krachten binnen de staat en Frankrijk Politiek.
Noch president Macron, noch de premier distantieerde zich van de tirades van de politievakbond dat ze “in oorlog” waren met deze “woeste hordes”. In plaats daarvan bezochten Macron en minister van Binnenlandse Zaken Gerald Darmanin maandagavond politiechefs om hun volledige steun toe te zeggen.
Ze hebben elke nacht tot 45.000 politieagenten gemobiliseerd, zwaarbewapend en in oproeruitrusting, tegen de opstandige, vaak minderjarige jongeren. Binnen een week werden meer dan 4.000 demonstranten gearresteerd.
Procureur-generaal Eric Dupond-Moretti stuurde afgelopen vrijdag een circulaire naar de openbare aanklagers waarin hij opriep tot “snelle, beslissende en systematische actie” tegen de gearresteerden of, als ze minderjarig zijn, tegen hun ouders.
De minister legde journalisten uit: “Kinderen worden niet opgevoed door de staat, maar door hun ouders.” Moeders of vaders die “de gezondheid, veiligheid, moraal of opvoeding van hun minderjarige kind in gevaar brachten” kunnen tot twee jaar gevangenisstraf krijgen boete vijfcijferig bedrag. Macron had eerder opgeroepen tot “alle ouders om hun verantwoordelijkheid te nemen”.
Dupond-Moretti adviseerde officieren van justitie in zijn omzendbrief: “Naast de gebruikelijke eisen voor strafbare feiten tegen personen en goederen” kan ook worden gedacht aan “opstand, deelname aan een groep die zich voorbereidt op geweld of beschadiging van eigendom en gewapende deelname aan een demonstratie”. criminele overtredingen. Hij legde bijzondere nadruk op geweld tegen wetshandhavers.
Sindsdien zijn de rechtbanken begonnen de verdachten in kort geding te veroordelen. Dagelijkse hoorzittingen van maximaal 30 mensen vinden plaats in een enkele rechtbank. Degenen die volhouden dat ze onschuldig zijn, blijven in hechtenis tot het reguliere proces.
Premier Elisabeth Borne steunde deze koers dinsdag onvoorwaardelijk in een toespraak tot de Nationale Vergadering en verklaarde dat “zware straffen waren opgelegd”. Het kabinet onderzoekt ook of “strafrechtelijk kan worden opgetreden tegen ouders die hun kinderen … ’s avonds laten rondhangen en onze gemeentehuizen en politiebureaus in brand steken”.
De gebeurtenissen van de afgelopen week hebben aangetoond dat er onder het Franse volk een diepgewortelde haat heerst tegen de Franse heersende klasse en haar politieke vertegenwoordigers. Meer dan 300 banken en 220 gemeentelijke administratiegebouwen werden beschadigd door demonstranten. Volgens eerste schattingen bedraagt de schade van de aanrijdingen ruim een miljard euro.
De protesten concentreerden zich in de arme buitenwijken die bekend staan als banlieues. Er zijn in totaal 1.300 woongebieden in Frankrijk die door de overheid zijn aangemerkt als quartiers prioritaires . Er wonen ongeveer 5,4 miljoen mensen, waarvan 40 procent jonger is dan 25 jaar; de helft van de jongeren onder de 18 jaar leeft onder de armoedegrens.
Al in 2005 waren er protesten tegen de rampzalige omstandigheden in de banlieues. Minister van Binnenlandse Zaken en later president Nicolas Sarkozy dreigde toen de buitenwijken schoon te maken met een “Kärcher” (hogedrukreiniger). Sindsdien heeft elke regering – conservatief of ‘socialistisch’ – de omstandigheden verslechterd.
In plaats van de sociale situatie te verbeteren, werd de politiemacht, die de jongeren systematisch terroriseerde, uitgebreid. In 2017 keurde de regering van president François Hollande van de Parti Socialiste een wet goed die de politie toestaat vuurwapens te gebruiken, niet alleen voor zelfverdediging, maar ook wanneer iemand weigert politiebevelen op te volgen.
Het is bekend dat er tal van aanhangers zijn van Marine Le Pen’s extreemrechtse Rassemblement National en andere fascistische organisaties bij de politie. Minister van Binnenlandse Zaken Darmanin is zelf een voormalig lid van de extreemrechtse Action Française.
Sinds de politiemoord op Nahel M. hebben rechtsextremisten zich openlijk gemobiliseerd om de politieagent te steunen die hem in koelen bloede neerschoot. Een crowdfundingpagina ter ondersteuning van de ambtenaar haalde meer dan € 1,5 miljoen op bij 70.000 donateurs voordat deze werd gesloten. Het fonds is opgericht door de extreemrechtse journalist Jean Messiha, een aanhanger van de islamofobe presidentskandidaat Eric Zemmour.
Macron fascist
Deze fascistische krachten worden gemobiliseerd en aangemoedigd door de regering-Macron. In haar toespraak tot de Nationale Vergadering op dinsdag veroordeelde premier Borne de pseudo-linkse partij Indomitable France (LFI) van Jean-Luc Mélenchon in vergelijkbare bewoordingen als de fascisten.
Ze beschuldigde Mélenchon ervan “alle oproepen tot kalmte te hebben afgewezen”, “brandstof op het vuur te hebben gegooid” en de moord op Nahel te “instrumentaliseren”. Ze beschuldigde de LFI-afgevaardigden: “Als je partijleider beweert dat de politie een vergunning heeft om te doden, of praat over de doodstraf voor jongeren in de banlieues en ons waakhonden noemt, begeef je je buiten het kader van de republiek.”
Een paar dagen eerder tweette extreemrechtse partijleider Marine Le Pen dat LFI een politieke partij was die “duidelijk oproept tot wanorde en geweld”. Eric Zemmour vertelde zaterdag aan CNews: “We zitten gevangen tussen rellen en oorlog. Dit is etnische onrust die kan uitmonden in een burgeroorlog. … Jean-Luc Mélenchon is een gevaar voor Frankrijk… hij is de incarnatie van dit electoraat dat Frankrijk wil neerhalen en islamiseren.”
Fabien Roussel, nationaal secretaris van de steeds meer ultranationalistische en propolitionele Franse Communistische Partij, herhaalde de extreemrechtse aanvallen op Mélenchon en verklaarde: “Ik distantieer me volledig van de woorden van Jean-Luc Mélenchon en de parlementsleden die weigeren te bellen voor kalmte en legitimeer dit stedelijk geweld.”
Deze fascistische uitspraken hebben extreemrechtse bendes ertoe aangezet om zich aan te sluiten bij politie-aanvallen op demonstranten. In Lorient, Angers, Chambéry en Lyon vielen bekende rechtse milities demonstranten aan. In Angers zijn twee demonstranten in het ziekenhuis opgenomen nadat ze waren aangevallen door een groep gemaskerde mannen met honkbalknuppels en ijzeren staven.
In de West-Franse stad Lorient zijn gemaskerde mannen in burgerkleding die protesterende jongeren sloegen geïdentificeerd als leden van een Franse marine-eenheid. De politie liet haar vrij. Volgens de lokale krant Le Telegramm zei een politieagent dat ze de “tegen-relschoppers” toestonden tussenbeide te komen “omdat ze ons hielpen”. Hij gaf alleen toe dat ze “iets te hard te werk waren gegaan”.
Het echte doelwit van de regering-Macron en de extreemrechtse politici is niet Mélenchon, maar de arbeidersklasse. Mélenchon staat bekend als een loyale dienaar van de kapitalistische staat. Hij was lid van de regering van Lionel Jospin, die drie jaar voor het uitbreken van de banlieue-protesten in 2005 zijn ambt verliet.
Mélenchons voorzichtige kritiek op politiegeweld heeft tot doel het vertrouwen in de politie te versterken. Hij stelt geen mobilisatie van de arbeidersklasse voor tegen politiegeweld en ter verdediging van onderdrukte jongeren, maar het “hervormen” van een door fascisten geteisterde politiemacht door middel van betere training en uitrusting.
De jongerenprotesten in de banlieues werden voorafgegaan door de gele hesjesprotesten en de protesten tegen pensioenverlagingen. Die laatste werden door 80 procent van de bevolking afgewezen en miljoenen namen deel aan de gewelddadig onderdrukte protesten. De regering-Macron weet dat de strijd tegen pensioenverlagingen slechts een proloog was van toekomstige strijd tegen de kapitalistische staat.
De gerichte versterking van extreemrechtse en fascistische krachten door de regering-Macron is niet alleen gericht tegen de jeugd in de banlieues, maar tegen de hele arbeidersklasse. Zoals de WSWS uitlegde in een verklaring bij de protesten : “Arbeiders kunnen de jeugd niet alleen laten om te vechten. Alle overheidsmaatregelen, die steeds meedogenlozer en autoritairder worden, zijn gericht tegen elke vorm van verzet tegen de dictaten van de bedrijven en de financiële elite.”
In het licht van groeiend maatschappelijk verzet, rekent de ‘president van de rijken’ op het fascisme en wakkert hij woedende lastercampagnes aan tegen elk links verzet tegen zijn bezuinigings- en oorlogsagenda.
Het explosieve – en destructieve – karakter van de jongerenprotesten tegen politiegeweld en het presidentschap van Macron kan worden verklaard door het samenvallen van massale sociale woede onder Franse jongeren en arbeiders enerzijds en het ontbreken van een revolutionair politiek perspectief anderzijds.
Na maanden van bittere strijd tegen Macron’s pensioenverlagingen, en ondanks een meerderheid die opriep tot een algemene staking om de president te verslaan, maakten de vakbondsbureaucratieën en hun aanhangers in de pseudo-linkse partijen een einde aan de strijd. Met het gevoel dat de traditionele partijen hun strijd alleen maar zullen verraden, zien jongeren de huidige onrust als de enige manier om hun woede te uiten.
De meedogenloze steun van de regering-Macron aan haar fascistische politie na de moord op een onschuldige 17-jarige toont eens te meer de realiteit waarmee de arbeidersklasse in Frankrijk en Europa wordt geconfronteerd. Geconfronteerd met een ernstige economische crisis en op zoek naar geldbronnen om de imperialistische oorlog tegen Rusland in Oekraïne te ondersteunen, bouwt de Franse heersende klasse een politiestaat op en evolueert ze snel naar autoritarisme en dictatuur.
Politiegeweld en bezuinigingen kunnen alleen met succes worden bestreden door de arbeidersklasse te mobiliseren op basis van een internationaal socialistisch programma en door de Parti de l’égalité socialiste (PES) op te bouwen als de nieuwe leiding. De PES stelt voor om arbeidersactiecomités op te richten, onafhankelijk van de verraderlijke vakbondsbureaucratieën en hun pseudo-linkse aanhangsels. Deze comités moeten worden gemobiliseerd om de regering-Macron ten val te brengen door middel van een algemene staking en de basis te leggen voor de overdracht van de staatsmacht aan de arbeidersklasse.
