Nachtmerrie van kunstmatige intelligentie – deel 2

Sommige mensen denken dat kunstmatige intelligentie (AI) ons hele leven zal verbeteren. Zelfrijdende auto’s zouden binnenkort de verkeersveiligheid vergroten, alle logistiek zou veiliger, sneller en betrouwbaarder zijn en de droom van intelligente steden zou niet ver weg zijn. Anderen daarentegen zijn er vast van overtuigd dat AI geleidelijk alle banen zal rationaliseren en ons allemaal zal laten smeken om een ​​soort basisinkomen.

Weer anderen geloven dat kunstmatige intelligentie een droom van de toekomst is, een technologie die nog lang niet klaar is voor de markt en hen dus niet raakt. Terwijl de eerste twee groepen gelijk hebben, althans tot op zekere hoogte, heeft de derde groep het helaas volledig bij het verkeerde eind. De kunstmatige intelligentie, die voor de meeste mensen een zwarte doos is en zal blijven,

Digitale nachtmerrie – de digitale tweeling

Ik moet toegeven dat ik ook fan was van dergelijke applicaties, maar dat is veranderd sinds ik me realiseerde dat AI-applicaties geen grenzen kennen, dat ze oprukken en dat ze zeer waarschijnlijk niet voor ons, maar tegen ons worden gebruikt. Als het allemaal om het welzijn van ons allemaal zou gaan, waarom zou je het dan niet openlijk bespreken? Waarom is er geen maatschappelijk debat over deze dingen die ons privéleven op zo’n manier willen verstoren? En om welke redenen gaan we volledig voorbij aan de nadelen en gevaren van deze technologieën?

AI is als een kankergezwel, het begint klein en groeit uit tot een enorm probleem, een digitale nachtmerrie, zoals de digitale tweeling.

Wat in de industrie lang standaard was – en daar tot op zekere hoogte zijn rechtvaardiging heeft – zou nu ook in de geneeskunde gepromoot moeten worden: een beeld van ieder mens gecreëerd met behulp van AI en big data. Officieel gaat het, zoals bij alle innovaties op het gebied van Industrie 4.0, allemaal om verbeteringen en kostenbesparingen, maar helaas is dat maar één kant van de medaille. Want om een ​​digitaal beeld van een menselijk lichaam te creëren, moeten alle gegevens over het menselijk lichaam vrij toegankelijk zijn.

Als deze inbreuk de overhand krijgt, kunnen we voor eens en altijd afscheid nemen van gegevensbescherming en privacy. En de kans dat het zal zegevieren is best groot. Persoonlijk betwijfel ik of de genoemde voordelen op het gebied van diagnostiek, therapie en kosten opwegen tegen de nadelen. Omdat de kennis van de functie van onze organen, de kennis van ons genoom, ons proteoom en ons metaboloom niet alleen de herhaaldelijk ingeroepen “gepersonaliseerde” therapie mogelijk maakt, maar ook de sluizen opent voor discriminatie, verkeerde en gedwongen behandelingen.

Als je kijkt naar de beperkingen op grondrechten en aanslagen die hebben plaatsgevonden en nog plaatsvinden als onderdeel van de coronacrisis, dan is het vooruitzicht van een digitale tweeling een echt horrorscenario.

Wat als we bijvoorbeeld een ‘maatschappelijk onwenselijke’ levensstijl leiden? Als we “verkeerd” eten, roken, niet sporten, te weinig slapen, alcohol drinken of worden geclassificeerd als niet solidair?

En aangezien kostenbesparing een belangrijk argument is voor totale digitalisering in de zorg, rijst de vraag wat er gebeurt als een bepaalde levensstijl extra kosten met zich meebrengt voor de solidaire gemeenschap? Worden we dan mogelijk gedicteerd tot een ‘maatschappelijk aanvaardbare’ levensstijl, zoals nu al blijkt in de discussie over vleesconsumptie? Zullen we dan gewoon bepaalde producten worden geweigerd, wat gemakkelijk zou zijn met digitale valuta?

Een artikel op Investmentwatchblog laat zien dat zulke ingrijpende ingrepen in ons leven vroeg of laat werkelijkheid kunnen worden , waarin de Engelse centrale bank spreekt over digitaal geld dat zo geprogrammeerd wordt dat het alleen aan bepaalde dingen kan worden uitgegeven.

Voorstanders van de Chinese toezichtstaat

Een outlook van het Chinese telecombedrijf Huawei laat zien hoe de nabije toekomst eruit zou kunnen zien: Het geboorterapport legt de basis voor de digitale tweeling, die door de ouders wordt gevoed met gegevens. Alle ziektes, allergieën, vaccinaties, medische keuringsresultaten worden in het systeem opgeslagen. Op volwassen leeftijd zorgt iedereen dan voor zijn eigen avatar. Vanaf een bepaalde leeftijd draagt ​​iedereen zijn smartwatch, die draadloos alle vitale gegevens continu draadloos doorstuurt naar de digital twin.

André Nemat, chirurg en oprichter van het Instituut voor de Digitale Transformatie van de Gezondheidszorg aan de Universiteit van Witten/Herdecke, gaat niet ver genoeg. De arts pleit ervoor dat alle gegevens die ooit van een persoon zijn verzameld, in zijn digitale tweeling moeten vloeien. Dus niet alleen medische dossiers, maar alle elektronische levensstijldossiers, e-mails en online zoekopdrachten die we ooit hebben gedaan. Nemat is zelfs van mening dat we gezondheidsproblemen kunnen detecteren voordat ze acuut worden, alleen al door voldoende privégegevens te verzamelen.

Zo’n uitspraak kan alleen komen van een chirurg, een vakman die het menselijk lichaam gelijkstelt aan een machine en totaal geen idee heeft van de menselijke psyche. Zoals we vandaag weten uit disciplines als de psychoneuroimmunologie, heeft de menselijke psyche, die niet kan worden weergegeven door gegevens, een grote invloed op de gezondheid en is betrokken bij de ontwikkeling van een groot aantal ziekten.

Geloven dat alleen big data ziekte kunnen voorkomen, zal blijken te zijn wat het is: materialistische misvatting.

Rolf Schwartmann, hoofd van het Keulse onderzoekscentrum voor mediarecht aan de Technische Universiteit van Keulen en lid van de data-ethische commissie van de federale overheid, wil zelfs dat we de gigantische dataschat van ons hele leven na onze dood beschikbaar stellen voor onderzoek door middel van een donorkaart.

Zo’n gedegenereerd zorgstelsel, dat zich vooral richt op preventie – dat wil zeggen mensen wil behandelen voordat ze symptomen krijgen – moet, gezien het feit dat de komende jaren een gigantische hausse verwacht wordt, leiden tot de verplichte behandeling van ieder gezond mens.

Sinds Klaus Schwab en zijn internationale vrienden van het World Economic Forum (WEF) opriepen tot totale digitalisering en dit actief werd ondersteund door alle regeringen en niet-gouvernementele organisaties zoals de EU, zijn de groeiprognoses omhooggeschoten. Het wereldwijde economische onderzoeksbureau Medi-Tech Insight , dat zich richt op de life sciences/healthcare sector, spreekt van 30-50 procent CAGR (Compound Annual Growth Rate) voor de wereldmarkt van digital twins in de zorg.

Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal het echter niet bij de digitale tweeling blijven, zoals tal van serieuze kranten in het voordeel spreken. Bijvoorbeeld de WEF-brochure die in 2020 werd gepubliceerd met de titel “Shaping the Future of the Internet of Bodies” ; brochure van Rand Corporation “The Internet of Bodies” ; de studie “The Use of Chip Implants for Workers” gepubliceerd door de denktank van het EU-parlement in 2018 en de brochure “Human Augmentation – The Dawn of a New Paradigm” geschreven in samenwerking tussen het Duitse en Britse leger .

Tegen deze achtergrond is het ook begrijpelijk waarom tal van bedrijven zich in deze lucratieve markt hebben gepositioneerd: Philips Healthcare , Siemens Healthineers , Twin Health , Verto Health en Faststream Technologies zijn slechts enkele bedrijven die willen profiteren van de gigantische groeivooruitzichten van technocraten en transhumanisten.

EU effent de weg naar totale kunstmatige intelligentie-controle

Om deze groeiprognoses waar te maken, werkt de EU hard aan de nodige regelgeving en heeft zij tal van projecten geïnitieerd. Het EU-vlaggenschipproject “DigiTwins” is een internationaal initiatief van meer dan 200 partners in 32 landen .

Doel van dit project: De complete ‘virtuele patiënt’.

Maar niet alleen in de geneeskunde, maar ook op alle andere terreinen van het leven krijgt kunstmatige intelligentie straks de enige autoriteit. Als je denkt van niet, duik dan eens in de vele EU-websites. De Europese Commissie wil dat er jaarlijks 20 miljard private en publieke investeringen in kunstmatige intelligentie-technologieën vloeien, en het Europees Parlement is al bezig met het opstellen van AI-regels .

Op de website staat: “De digitale transformatie kenmerkt zich voor een groot deel door het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI). Het is nu al moeilijk om je een leven voor te stellen zonder het gebruik van kunstmatige intelligentie, en op gebieden als banen, zaken, financiën, gezondheid, veiligheid en landbouw zal het gebruik van AI-tools in de toekomst nog meer veranderingen met zich meebrengen. AI staat ook centraal bij de uitvoering van de Europese Green Deal en het economisch herstel na Covid-19 .”

Er is zelfs een speciale commissie voor kunstmatige intelligentie in het digitale tijdperk opgericht om de bovengenoemde AI-regels te ontwikkelen . Daarnaast wordt er op volle toeren gewerkt aan een Europese datastrategie. Op 25 maart 2021 nam het Parlement voorstellen voor deze datawetgeving aan .

Het leidende principe moet volgens de EP-leden het vrije verkeer van gegevens zijn, en in het licht van de pandemie zou dit met name moeten gelden voor gezondheidsgegevens . Het doel moet zijn om het gigantische datapotentieel in de EU te benutten en dit bedrijf en onderzoekers ter beschikking te stellen.

Op 30 november 2021 bereikten het Parlement en de Raad een informeel akkoord over de Wet Data Governance .

Letterlijk staat er: “De Data Governance Act (DGA) heeft tot doel het vertrouwen in het delen van gegevens te vergroten , creëert nieuwe EU-regels voor de neutraliteit van datamarktplaatsen en faciliteert het hergebruik van bepaalde gegevens die in het bezit zijn van de publieke sector, b.v. B. bepaalde gezondheids- , landbouw- of milieugegevens.”

Het gaat altijd om “vertrouwen creëren”, want het toverwoord is data-altruïsme . Mensen moeten hun gegevens belangeloos afstaan ​​- uiteraard vrijwillig en uitsluitend ter ondersteuning van onderzoek, gezondheidszorg en de strijd tegen klimaatverandering. De Europese datastrategie laat zien dat de term “creëren van vertrouwen” niets meer is dan een nudging-instrument dat alleen wordt gebruikt om alle privégegevens in handen te krijgen:

Er is sprake van datamarktplaatsen, exclusieve afspraken over verder gebruik van data en beperkte contracten. Nieuwe contracten moeten worden beperkt tot 12 maanden, bestaande tot 2,5 jaar.

En niet te vergeten de EU Artificial Intelligent Act , die EU-burgers moet beschermen tegen AI-technologieën. Hoe serieus deze bescherming bedoeld is, blijkt uit de volgende zin: “Ten slotte worden toepassingen die niet expliciet zijn verboden of als risicovol worden vermeld, grotendeels ongereguleerd gelaten.” Het gaat hier dus geenszins om enige vorm van bescherming, maar uitsluitend om het veinzen van veiligheid en een allerminst gerechtvaardigd “vertrouwen” .

Wie wil begrijpen waarom het project van totale digitalisering in de EU zo’n hoge prioriteit heeft, zou de vita van Ursula von der Leyen eens nader moeten bekijken. De voorzitter van de Europese Commissie is niet alleen lid van de Board of Trustees van het WEFen dus een tastbaar belangenconflict heeft als het gaat om Industrie 4.0, heeft het ook de ideologie van de London School of Economics (LSE) geabsorbeerd.

Het is belangrijk om te weten dat de LSE geen normale school is, maar is opgericht door de eugenetica-liefhebbende marxisten van de Fabian Society en, zoals we op de website kunnen lezen , dient om getalenteerde leden van de wereldwijde elite op te leiden. Dus voor wie werkt Ursula von der Leyen?

Het is uiterst onwaarschijnlijk dat de steeds gewelddadigere aanvallen op gegevensbescherming, onze rechten en onze zelfbeschikking over het welzijn van de samenleving gaan. Het lijkt er meer op dat de steeds verder oprukkende digitale technologieën – van totale bewaking in de openbare ruimte tot de digitale tweeling tot het Internet of Bodies – nog maar twee stappen zijn op de lange weg naar een wereld die volledig wordt gecontroleerd door AI.

Omdat het uiteindelijke doel van totale digitalisering een “koolstofarme” wereld is, waarop altijd een beroep wordt gedaan door technocraten als Klaus Schwab, Bill Gates en vele anderen. Decarbonisatie houdt in dat handelingen en processen waarbij kooldioxide (CO2) vrijkomt, worden vervangen door processen waarbij deze niet vrijkomen. Indien tot het einde doorgedacht, zou dit de verdwijning betekenen van alle levende wezens die koolstofdioxide produceren als onderdeel van hun metabolisme, en daarmee het einde van de mens zoals we hem kennen.

De dood overwinnen

En de afschaffing van de mens past perfect in het wereldbeeld van transhumanisten die, net als David Eagleman, de dood hopen te bedriegen. In een artikel op zijn website laat Eagleman ons deelnemen aan zijn denkwereld. Onder de titel Silicon Immortality: Bewustzijn downloaden naar computers lezen we daar:

“(…). Daarom zullen we, voordat we begrijpen hoe hersenen werken , in staat zijn om de structuur van de hersenen digitaal te dupliceren en bewustzijn in een computer te laden. (…). Het belangrijkste van hersenen, zo luidt de theorie , is niet de structuur, maar de algoritmen die op de structuur voortbouwen. Dus als het raamwerk dat de algoritmen ondersteunt wordt gerepliceerd – zelfs in een ander medium – dan zou de resulterende geest identiek moeten zijn . Als dit correct blijkt te zijn, is het vrijwel zeker dat we binnenkort technologieën zullen hebben waarmee we onze hersenen kunnen kopiëren en downloaden en voor altijd in silicium kunnen leven.

We hoeven niet meer te sterven.

In plaats daarvan zullen we leven in virtuele werelden zoals de Matrix. Ik verwacht dat er markten zullen zijn waar je verschillende soorten hiernamaals kunt kopen en delen met verschillende mensen – dit is de toekomst van sociale media. En als je eenmaal in een computer bent geladen, kun je misschien zelfs de dood van je lichaam in de echte wereld zien, zoals we naar een interessante film zouden kijken.”

Eaglemans indrukwekkende carrière laat zien hoe genialiteit en waanzin dicht bij elkaar liggen.Hij is neurowetenschapper aan de Stanford University, een internationale bestsellerauteur en mede-oprichter van de bedrijven Neosensory en BrainCheck . Hij leidt ook het Center for Science and Law , een nationaal non-profit instituut, is lid van de raad van bestuur van de American Brain Foundation , The Long Now Foundation https://longnow.org/, en is Chief Scientific Advisor to the  Mind Stichting Wetenschap .

Wat Eagleman beschrijft is niets anders dan met hybris beladen materialisme dat de geest ontkent en de mens gelijkstelt aan een primitieve rekenmachine. Het feit dat zijn benaderingen van de hersenen puur theoretisch zijn, stoort Eagleman niet, want hij is er zeker van dat het downloaden van bewustzijn in een computer een realiteit zal worden tijdens zijn leven.

Het leven in de Matrix

Eagleman staat niet alleen met deze gekke ideeën, ook Tesla-oprichter Elon Musk, Google-medewerker Ray Kurzweil en historicus en Zwabische fluisteraar Yuval Noah Harari worden beschouwd als fanatieke aanhangers van deze ideologie. Terwijl Musks bedrijf Neuralink al sinds 2016 hersen-computerinterfaces ontwikkelt en momenteel sleutelt aan de eerste universele, tweebenige, humanoïde robot , voorspelt Kurzweil de naderende singulariteit, het moment waarop kunstmatige intelligentie zichzelf kan ontwikkelen. Minachting voor de mensheid in zijn puurste vorm daarentegen komt van Harari, die de elites als toekomstige goden ziet, normale mensen elke vrije wil ontzegt en hen beschrijft als zielloze hackbare dieren.

Waar deze transhumanistische psychose van enkelen ons toe zou kunnen leiden, wordt getoond in de sciencefictionfilm Ready Player One uit 2018, geregisseerd door Steven Spielberg. Spielbergs dystopie speelt zich af in het jaar 2045: een groot deel van de mensheid gebruikt de virtual reality-simulatie OASIS om te ontsnappen aan de verlatenheid van een realiteit die het leven niet meer waard is. De ideeën van Mark Zuckerberg spreken voor het feit dat OASIS ons sneller zou kunnen inhalen dan we denken.

Zuckerberg is ervan overtuigd dat de mensheid in de niet al te verre toekomst uitsluitend in de virtuele ruimte zal leven. In een interview met de Daily Mail zegt Zuckerberg dat hij over vijf tot tien jaar een virtuele wereld wil creëren met geuren, aanrakingen en geluiden zodat mensen zich kunnen verliezen in deze virtuele realiteit.

En om zijn fantasie waar te maken, bouwt hij momenteel aan de snelste AI-supercomputer, het kunstmatige intelligentie Research SuperCluster (RSC), dat medio 2022 klaar moet zijn. Zuckerberg denkt dat er een moment zal komen waarop we meer tijd in de virtuele dan in de echte wereld zullen doorbrengen:

“We worden wakker, zetten de headset op en brengen er meer tijd mee door dan zonder – we winkelen in de Metaverse, daten, werken en gaan naar school in de virtuele wereld.”

Helaas laten Zuckerberg en zijn transhumanistische vrienden open wat er met ons lichaam gebeurt als het in de echte wereld nauwelijks beweegt. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met onze spieren als we het grootste deel van de dag uitsluitend via een avatar handelen, wat gebeurt er met ons metabolisme en de visuele en haptische driedimensionale ervaringen die belangrijk zijn voor de hersenen? Ons lichaam degenereert waarschijnlijk stap voor stap als we het niet meer gebruiken, volgens het motto: use it or loose it!

Maar misschien is dat wel het uiteindelijke doel, het zou immers een verdere stap zijn richting decarbonisatie. Misschien zouden we helemaal geen lichaam meer moeten hebben, maar gewoon onze hersenen in de matrix moeten laden, zoals Eagleman suggereert. Dat zou enkele tastbare voordelen hebben voor de eugenetici en misantropen: het vermeende probleem van overbevolking, de schaarste aan hulpbronnen die keer op keer is ingeroepen, en het dogma van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde zou in één klap in het niets verdwijnen.

Onze kinderen zullen jaloers zijn op de doden

Als de mensheid niet wil afglijden in de dystopie van de transhumanisten, omdat dit gevaar gezien de huidige ontwikkelingen helaas reëel is, moeten we ons de woorden herinneren van de in 2008 overleden computerwetenschapper Joseph Weizenbaum. De vader van moderne kunstmatige intelligentie zei in 2008 op het World Economic Forum in Davos:

“Als we Industrie 4.0 realiseren, zullen onze kinderen jaloers zijn op de doden.”

In zijn boek The Power of Computers and the Impoence of Reason waarschuwt Weizenbaum ons voor de overmoed van de natuurwetenschappen. Vooral Weizenbaum, die vele jaren hoogleraar is geweest aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT), is bijzonder kritisch over degenen die ons willen doen geloven dat de mens niets meer is dan een informatieverwerkingssysteem dat volledig kan worden gesimuleerd met een krachtige computer. In degenen die deze mening aanhangen, ziet Weizenbaum de essentie van wetenschappelijke bekrompenheid.

Weizenbaum zei: “De kwestie van kunstmatige intelligentie is naar mijn mening de kernvraag van alle computerontwikkeling, waarover veel onzin wordt geschreven: menselijke ervaring is niet overdraagbaar. mensen kunnen leren. Dat betekent iets nieuws creëren. Maar geen computers. Ze kunnen structuren en data alleen uitbreiden of verdichten volgens bepaalde patronen.”

Ik ben het 100 procent met Weizenbaum eens, maar ik vrees, gezien de vooruitgang die in deze discipline is geboekt en de apathie en onwetendheid van grote delen van de bevolking, dat deze ongewenste ontwikkeling moeilijk te stoppen zal zijn.

Klik hier voor het 1e deel van het artikel.