Nadat eerder Sinterklaas onder schot werd genomen, is het nu de beurt aan de Kerstviering.

Terwijl in het, met onze zegen en hulp, ‘bevrijde‘ Syrië de Kerstbomen op pleinen omver worden gehaald en in de fik worden gestoken, en in ons eigen land Kerststallen in de openbare ruimte vakkundig worden gesloopt, worden we aangespoord om elkaar ‘Prettige Feestdagen‘ te wensen, teneinde de Moslims, Joden, Orthodoxen en niet-gelovigen niet ‘onnodig‘ te bruuskeren.

Kerst  Zoals u weet, als u hier al wat langer af en toe een bezoek brengt, ben ik zelf niet-gelovig opgevoed, evenals mijn ouders, en beschouw ik mijzelf desgevraagd als een ‘Agnost‘. Milder dan verbeten atheïsten die anderen ervan proberen te overtuigen dat er domweg geen ‘God‘ (of hoe men die dan ook wil noemen) bestaat. Kerst heb ik desondanks altijd gevierd, met gelovigen van diverse pluimage en ‘ongelovigen‘, en waar gelovigen wilden bidden voor de maaltijd heb ik daar, in mijn eigen huis, ook altijd respectvol de ruimte voor geboden.

Als iemand die op bezoek is even de tijd wil nemen om op een kleedje op de knieën te gaan, met het gezicht richting Mekka, dan maak ik daar ook plaats voor. En als zij hun nering sluiten op voor hen belangrijke dagen, wie ben ik dan om dat ‘achterlijk‘ te vinden? Dito waar Joden en Orthodoxen hun eigen dagen hebben.

Voor mij was de Kerstviering, van oorsprong een uitgesproken Heidens ritueel, en helemaal niet Christelijk, een dag waarop iedereen een keer zijn gemak hield, en even stopte om anderen uit te maken voor ‘Domrechts‘, ‘Fascist‘, of noem het allemaal maar op. En ja, uiteraard zie ik dat zelf ook liever het hele jaar door, maar zo’n moment van bezinning, waarop we onszelf de vraag kunnen stellen waaróm het maar geen vrede wil worden, dat vond, en vind, ik geen overbodige luxe.

Met andere woorden, ik heb geen principiële bezwaren tegen ‘Prettige Feestdagen‘, maar er gaat niks respectvols vanuit als dat ons wordt opgedrongen. En al helemaal niet als dat gebeurt door mensen zonder zelfrespect die buigen als knipmessen voor ‘Andersdenkenden‘ met een volslagen andere cultuur, in ons eigen land waar de Kerstviering, evenals Sint-en-Piet, traditie is. We zijn hier niet in Saoedi Arabië, of het door ons ‘bevrijde‘ Syrië, of Libië. Althans……

Hoe u het verder ook noemt, ik wens u fijne dagen, geniet van elkaar en wat u nu nog op tafel kunt zetten, en sta even stil bij de vraag waarom we oorlog, dood en verderf, felle woordenstrijd, uitsluiting van ‘Andersdenkenden‘, censuur en ‘regime change‘ operaties, alsmede het provoceren van anderen op jacht naar ‘Clicks‘ en ‘Likes‘, gewoon zijn gaan vinden. Bespreek het niet met anderen, maar tracht even om het voor uzelf overzichtelijk in kaart te brengen. En gedenk: ‘First They Came…’.