NAVO corrupt zooitje

De NAVO-landen waren ervan overtuigd dat ze Rusland over de kling konden jagen door het land te verleiden om militair in te grijpen in Oekraïne. Acht jaar lang hadden ze geïnvesteerd in de opbouw van de rechts-extremistische strijdgroepen, die later formeel werden geabsorbeerd door het leger, toen banden van die groepen met extreem-rechts in Europa en de Verenigde Staten een slechte pers kregen door enkele minder frisse akkefietjes. Maar de NAVO vergiste zich op monumentale wijze in de strategie van de Russen.

NAVO – Aanvankelijk werd de ‘trage voortgang‘ geïnterpreteerd als grootschalig falen aan Russische kant. Geen gebrek aan artikelen die schreven dat het Russische leger ernstig tegenviel, terwijl de gecombineerde strijdmacht van Oekraïne veel beter stand hield dan verwacht.

Waar ik zelf op geen enkel moment verwachtte dat Rusland heel Oekraïne zou willen bezetten, en slechts de naleving van ‘Minsk II‘ wilde afdwingen, wat door de houding van Oekraïne, Duitsland en Frankrijk, samen met de vertegenwoordigers van de beide ‘Donbas-republieken‘ als ondertekenaars van het akkoord, betekende dat de ‘Donbas‘ nu los gemaakt zou worden van ‘Kiev‘. Al dan niet, na een referendum, als onderdeel van de Russische Federatie voor het vervolg, of als een onafhankelijk land met veiligheidsgaranties van de Russen.

Tevens, zo schreef ik in januari, meer dan een maand voordat het geweld losbarstte, kon ik mij voorstellen dat Rusland in dat geval ook de strook in het zuiden tot aan Transnistrië los zou koppelen van ‘Kiev‘. Regio’s met veel mensen die de Russische cultuur en taal een warmer hart toedragen dan de burgers in de ‘verwesterde‘ gebieden, met hun morbide mix van rechts-extremisme en de ‘experts‘ van ‘LHBGTP+‘.

De ‘trage voortgang‘ weet ik niet aan onvermogen, maar aan planning. In die acht jaar waarin de NAVO de strijdmacht van Oekraïne bewapende en trainde, had het land imposante verdedigingslinies aangebracht die dienden om te garanderen dat Rusland hoge verliezen zou incasseren als ze die linies zouden bestormen.

Samen met de diefstal van Russische tegoeden, en bezittingen van Russische privépersonen in het westen, en het optrekken van een nieuw ‘IJzeren Gordijn‘ om de handel in Russische grondstoffen en producten onmogelijk te maken, moest dat voldoende zijn om Poetin in Rusland een ‘slechte pers‘ te bezorgen, en de Russen ervoor te laten zorgen dat hij het veld zou ruimen.

Inplaats daarvan vernietigde Rusland praktisch op de eerste dag de belangrijkste strategische doelen, en ‘neutraliseerden‘ ze de luchtmacht van Oekraïne. Ze gebruikten dat luchtoverwicht echter niet voor ‘verzadigingsbombardementen‘, zoals de NAVO zou doen, en ze vielen Kiev niet aan, maar zorgden er slechts voor dat de daar gelegerde troepen nergens heen konden, door er een nagenoeg stationaire legermacht tegenover te zetten, die lange tijd kampeerde op een toegangsweg in een lint van zestig kilometer, zonder dat Oekraïne er iets tegen kon ondernemen.

Hans Jaap Melissen, de Nederlandse oorlogsverslaggever die zijn intrek had genomen in een appartement in Kiev verveelde zich daar na enige tijd dood. En recent vertelde hij op de televisie dat als je nu Kiev bezoekt je echt moet zoeken naar de sporen van het oorlogsgeweld in de stad. De Russen troffen in en rond de stad slechts zorgvuldig geselecteerde doelen met precisiemunitie, maar ze lieten de centra van het burgerlijke bestuur ongemoeid.

De defensieve stellingen van de strijdmacht van Oekraïne werden niet bestormd, maar door zware artillerie van grote afstand gesloopt. Systematisch werd ook het zwaardere geschut van Oekraïne vernietigd. De strijdmacht die door de Russen werd ingezet was vele malen kleiner dan de strijdmacht die Oekraïne er tegenover had staan. Terwijl de aanvallende partij in de klassieke doctrine juist een overwicht moet hebben als het succesvol wil zijn, tenzij het technische verschil enorm is, zoals bij de oorlogen van de NAVO in Afghanistan en Irak, waardoor je niet van gelijkwaardige partijen kunt spreken.

Maar acht jaar NAVO-training en bewapening had van de strijdmacht van Oekraïne te land een modern leger gemaakt. Maar te licht bewapend, omdat de NAVO-strategen een heel andere oorlog hadden verwacht. Een korte, felle strijd, met ‘Kiev‘ als hoofdprijs, waarna ‘Stay-Behind/Gladio‘ milities door het hele land aanslagen zouden blijven plegen om de Russen dood te laten bloeden, en geen kans te geven om iets op te bouwen. Andermaal: Kijk naar Afghanistan en Irak, om over Libië en Syrië maar helemaal te zwijgen. Maar de Russen pakken dat anders aan.

U zag zelf ook de berichten voorbij komen waarin de Britse veiligheidsdiensten al in maart stelden dat de Russen elk moment door hun munitie heen konden raken. Maar de Russen schieten nog steeds, en ook met precisieraketten, terwijl Oekraïne nu ook officieel niks meer heeft. Geen wapensystemen, geen munitie, geen brandstof, en geen transportmiddelen. Het westen voert nieuwe systemen aan, maar zonder training en munitie kom je daar niet ver mee. De aanvoerlijnen zijn lang, en de surplus van de legers van de NAVO is nu ook uitgeput.

Bijna elke dag legt Rusland met precisieraketten wel weer ergens een ander depot met recent geleverde westerse wapens in de as. De realiteit is dat de Russen de tijd aan zichzelf hebben. Zoals met de Azov-staal fabriek wachten ze ook bij de Azot chemische fabriek in Sievierodonetsk bij de uitgang tot iedereen naar buiten komt.

Ze willen geen martelaren maken, geen burgerdoden, en zo min mogelijk mensen aan eigen kant verliezen. Met enige regelmaat zie je nu ook bij ons op de televisie beelden van burgers die niet willen vluchten voor de nog altijd oprukkende Russische strijdmacht. Voor een westerse camera zullen ze het niet snel zeggen, maar velen van hen verwachten dat hun leven beter zal zijn in de door Rusland bezette delen.

Daar zit veel in. Niet dat die mensen bestudeerd hebben hoe het Rusland vergaat, economisch gezien, met zijn spijkerharde Roebel, en hoe het westen het doet, maar de geruchten bereiken ook hen. Hoe het westen stuk gaat door haar eigen sancties. Hoe de Amerikanen ‘onder de radar‘ kunstmest kopen in Rusland om een burgeroorlog in de Verenigde Staten als gevolg van voedseltekorten te voorkomen, zelfs al duwen ze Europa net zo hard onder de aanstormende trein als ze eerder met Oekraïne hebben gedaan.

Een overzicht geven van alle schade als gevolg van het wanbeleid van westerse landen is inmiddels ondoenlijk. Vaak is het een domino-effect, zoals bij de export van olie uit het Verenigde Koninkrijk naar de Verenigde Staten, terwijl je het omgekeerde zou verwachten. Gierende tekorten in Engeland, maar omdat de krankzinnige prijzen vooralsnog primair worden veroorzaakt door de accijnzen op brandstof, waardoor de lagere prijs in de Verenigde Staten het oliebedrijf nog altijd een hogere marge oplevert, blijft die schaarse diesel niet in het land van Boris.

En het nationaliseren van de Duitse vestiging van Gazprom leek een gouden zet van de regering in ‘Berlijn‘, maar er moet nu tien miljard bij. En dat terwijl het gas via ‘Nordstream I’ nu ook met 60% verminderd is, omdat Duitsland (Siemens) en Canada geen onderdelen leveren voor de pompen die nodig zijn om dat gas naar Europa te transporteren. Oekraïne (sic) heeft nu aangeboden weer Russisch gas door te laten om te voorkomen dat Europa komende winter niks meer heeft.

Bij elkaar opgeteld verklaart het allemaal waarom de westerse centrale banken niets kunnen ondernemen om de volledig uit de hand lopende inflatie te beteugelen. Zelfs een minimale rentestijging kan het complete bouwwerk als een kaartenhuis doen instorten. Wat voor de ‘Federal Reserve‘ geldt, geldt in het kwadraat voor de ECB.

Het meest schokkende vind ik zelf dat als je deze hele ontwikkeling vooraf schetste, en waarschuwde voor de gevolgen, met het advies om toch maar liever werk te maken van ‘Minsk II‘, je een ‘Vriend van Poetin‘ was waar niemand naar hoefde te luisteren. En zelfs nu, nu het overal in de maatschappij pijn begint te doen, met in elke uithoek van die grote rode waarschuwingslichten en alarmbellen, vertrouwt men op Kim Putters die in zijn nieuwe functie kan stralen, omdat hij het zo geweldig heeft gedaan als chef van het ‘Sociaal en Cultureel Planbureau‘.

Het spijt mij zo dat ik niet weet hoe ik het anders moet verwoorden, maar wordt nou eens wakker, Nederland!

Dat Rutte in Wassenaar op onze kosten een ‘mini-top‘ voor de meest oorlogszuchtige landen binnen de NAVO organiseert om daarmee het gras voor de voeten van Duitsland, Frankrijk en Italië weg te maaien, kan onmogelijk begrepen worden als de vertaling van het Nederlandse ‘sentiment‘.

Wie heeft hem het mandaat gegeven voor het promoten van een Derde Wereldoorlog? Of interpreteert u zijn woorden anders als hij zegt dat het niet voldoende id als Oekraïne niet verliest, omdat Rusland verslagen dient te worden, terwijl Oekraïne een pak slaag krijgt ‘as we speak‘? Wat zegt u? Je moet Rutte niet letterlijk nemen? De man is een politicus? En politici liegen? Ja. Tegen u.

Niet tegen hun bazen. Niet tegen degenen die hen tot ‘Secretaris Generaal‘ van de NAVO kunnen benoemen, ook al hebben ze de ‘Ballen‘ verstand van het geostrategische krachtenveld, of militaire strategie en tactiek, en zelfs niet van de economie. Het enige waar hij geniaal in is, is in ‘carrièreplanning‘.