Indignatie redactie 
Oekraïne Na de levering van zware gevechtstanks vorige week, dringt de fascistische junta van Volodymyr Zelensky er momenteel bij zijn oorlogsgekke bondgenoten in het Westen op aan om F-16 straaljagers uit NAVO-voorraden te leveren.
Oekraïne De Amerikaanse president Joe Biden heeft dit tot nu toe geweigerd. De pijnlijke herinneringen aan de triomfantelijke overwinning van de Russische wapentechnologie in de oorlog in Georgië in 2008 zijn nog niet vervaagd en zijn alomtegenwoordig.
Er is nauwelijks een directe confrontatie geweest tussen NAVO-wapensystemen en Sovjet/Russische systemen. Wanneer deze bijeenkwamen, gebeurde dat in derde landen, meestal met lokaal personeel. Maar zelfs dan zouden Sovjetwapens grote problemen kunnen veroorzaken voor Westerse wapens.
Speelt dit besef een belangrijke rol in de weigering van de Amerikaanse president om F16-jets aan Oekraïne te leveren? De oorlog in Georgië in 2008 beangstigde de krijgsheren van de NAVO. In dit verband wil ik er nogmaals op wijzen dat het Europese Hof van Justitie na deze oorlog oordeelde dat het niet Rusland was dat deze oorlog heeft uitgelokt of er verantwoordelijk voor was.
De CIA zat er met hun vuile vingers in. Georgië had toen al een tijdje F16-straaljagers van Amerikaanse makelij. Ze werden gebruikt in deze oorlog. Het resultaat was dat Russische gevechtspiloten die met Russische jets vlogen de Amerikaanse F16’s wegvaagden zonder hun eigen verlies. Nu zou je kunnen denken dat de Georgische piloten niet professioneel genoeg waren. Dat zou kunnen, als ik niet uit betrouwbare bron wist dat Amerikaanse elitepiloten ook in deze Georgische F16’s zaten. Ook zij waren niet in staat de Russische straaljagers te verslaan. Geen enkele.
De westerse media zwegen erover, maar de hut stond in brand in het NAVO-hoofdkwartier. Het kan toch niet zo zijn dat de veelgeprezen NAVO-jets zo inferieur zijn aan de Russische. Terwijl Rusland de komende 15 jaar zijn gevechtsvliegtuigen bleef ontwikkelen, brachten de VS de F35 bijna alleen als nieuwe uitrusting de lucht in. Het is echter technologisch zo overbelast dat het openlijk wordt beschreven als een probleemgeval dat niet betrouwbaar kan worden gebruikt.
Toen de Sovjet MiG 29 in 1990 de Luftwaffe binnenkwam, vertelde een Luftwaffe-officier die van de Phantom kwam, me dat hij geen enkele westerse straaljager kende die serieus kon concurreren met het vliegtuig. De MiG 29 is nog steeds een van de favoriete jets van de voormalige Oostbloklanden. De MiG 31 is het snelste gevechtsvliegtuig in dienst.
De superieure luchtafweersystemen van Rusland
Het Russische luchtverdedigingssysteem S 400 is het krachtigste systeem dat momenteel verkrijgbaar is. Geen enkele aanvaller die binnen bereik komt, kan dat overleven. Hoewel de S 400 nog niet is ingezet in het conflict in Oekraïne, meldt Rusland dat er al meer dan 200 Oekraïense straaljagers zijn neergeschoten. Waaronder de MiG 29. Dit is niet omdat de Oekraïense piloten onprofessioneel zijn, maar Rusland is er gewoon beter in. Mede omdat de Russische versies continu doorontwikkeld zijn. Dit brengt me bij een aanzienlijk voordeel van de Russische vliegtuigindustrie ten opzichte van de westerse.
Als een vliegtuig eenmaal is goedgekeurd in het Westen, militair of civiel, verandert er niets aan. Dit omdat, afhankelijk van de omvang van de wijziging, een volledige herregistratie vereist is. Rusland heeft een andere filosofie. Waarom niet een verbeterde motor in een ouder model plaatsen en de rest ongewijzigd laten? Moet u echt een volledige goedkeuringsprocedure bestellen? Ja in het Westen, niet in Rusland. Hierdoor kan Rusland zijn vliegtuigen zonder veel moeite moderniseren. Maar de verschillen gaan verder.
problemen met omscholing
Elke vliegtuigfabrikant heeft zijn eigen “filosofie”. Douglas bouwt anders dan Boeing of Lockheed of Airbus. Het cruciale verschil tussen Sovjet- en westerse vliegtuigen was echter de “kunstmatige horizon”. Ze gingen de andere kant op. Terwijl de onze altijd de horizon evenwijdig aan de echte laten zien, was het in de Russische alsof je je eigen vliegtuig van achteren tegenover de horizon zag.
Dit betekent dat de elementaire reflexen van de piloten tijdens het blind vliegen op precies de tegenovergestelde manier werden geconditioneerd. Na 1990, toen ook westerse civiele vliegtuigen Rusland in bezit kregen, ontstonden hierdoor grote problemen. Samen met alle anderen die verschillende technische benaderingen veroorzaakten.
Om over de bemanning nog maar te zwijgen. De cockpits van Sovjetvliegtuigen werden meestal bemand door vier tot vijf personen. Kapitein, co-piloot, machinist, navigator en radio-operator. Het was moeilijk voor deze verder uitstekende piloten om de verandering door te voeren toen plotseling slechts twee mannen deze taken moesten uitvoeren.
Alle Oekraïense militaire piloten zijn getraind in en vertrouwd met Sovjet-technologie, waarbij de horizon “ondersteboven” zichtbaar is. Nu denken niet-ervaren nitwits dat ze deze piloten binnen enkele maanden in de cockpits van westerse straaljagers kunnen plaatsen. Ik heb het nog niet eens gehad over elementaire verschillen in termen van technologisch ontwerp en de algemene filosofie ervan. Je moet ineens “Amerikaans” vliegen, ook qua tactiek en manoeuvres.
In de burgerluchtvaart duurt het overstappen op een ander model ongeveer drie maanden. Technische details leren, simulator en vliegtraining. En dat is zelfs als je gewoon overstapt van het ene Boeing-model naar het andere. Dus in dezelfde tijd zou een Oekraïner van gedachten moeten veranderen, van Sovjettechnologie tot de F 16? Zullen NAVO-piloten dan met de F-16 in Oekraïne moeten vliegen? Maar het wordt nog precairder.
Oerreflexen zijn moeilijk te overwinnen
Over het algemeen, en niet alleen voor piloten, val je in stressvolle situaties terug op de gedragspatronen die je eerst hebt aangeleerd. Hoe groter de stress, hoe meer je terugvalt op wat je rudimentair hebt geleerd. Piloten van gevechtsvliegtuigen worden tijdens operaties blootgesteld aan de hoogste stressmomenten. Wat gebeurt er met de piloot als de horizon ook ondersteboven wordt weergegeven? Fatale fouten zijn praktisch geprogrammeerd. Zelfs na jaren op het nieuwe apparaat.
Je kunt bijna medelijden krijgen met de Oekraïense retrainees. Ze moeten het opnemen tegen ervaren Russische piloten met een nieuw apparaat dat buitenlandse technologie gebruikt en waarvan de reflexen niet zijn aangetast. Ze kunnen zichzelf meteen de bal geven.
Dit probleem geldt ook voor westerse tanks, hoewel niet zo ernstig. Maar wat kunnen ze echt doen? Je weet het nauwelijks. Leopard-tanks hebben Russische tanks nooit in staat van oorlog geconfronteerd. In Syrië is echter aangetoond dat zelfs jagers met weinig militaire training de Duitse Leos konden neerschieten met goedkope raketgranaten.
De Leeuw is dus zeker niet het onverwoestbare fort op rupsen. Dus wat gebeurt er met de Leos als ze worden geconfronteerd met de zeer bekwame techniek van Rusland? Je weet het niet, want het is nog nooit geprobeerd. Tot zover de tankleveringen, die gezien de hoeveelheden sowieso alleen maar als een belachelijk vijgenblad kunnen worden omschreven. Ze zullen geen beslissende invloed hebben op wat er in Oekraïne gebeurt.
Georgië als model voor Oekraïne?
Laten we nog eens kijken naar de Georgische oorlog 15 jaar geleden. Men ziet parallellen met het huidige conflict in Oekraïne. De VS hebben Georgië actief ondersteund, onder meer met training, troepentransport en materiaal. Afgezien van het feit dat er onnodig veel mensen stierven, was dat niet productief. Cruciaal was dat, hoewel Georgië ze al ongeveer vijf jaar had, de Georgisch-Amerikaanse F16’s niet eens konden bewijzen dat ze op één lijn stonden met de Russische straaljagers.
Alle andere straaljagers van de NAVO-legers zijn nooit getest in directe uitwisselingen met Russische. Dus als deze daadwerkelijk worden overgedragen aan de Oekraïne, met alle beschreven problemen, ook op het gebied van onderhoud en reparatie, lopen de westerse topproducten het risico hun uitstraling te verliezen. Net als de tanks. De Duitse Panzerhaubitze 2000 is al gediskwalificeerd als onbetrouwbaar en aan reparatie toe.
De ervaringen van de Syrische oorlog hebben iets anders laten zien. Zo hebben de Duitse Tornado-jets zo’n acht uur onderhoud nodig per uur vliegen. Hierdoor kun je maar twee missies per dag voltooien. De Russische jets daarentegen konden bijna als civiele vliegtuigen worden bestuurd. Ze vlogen vijf tot zes missies per dag. Land, tank bij, laad wapens en daar gaan we weer. Deze omstandigheid zorgt ervoor dat alle rekenspellen gaan over het aantal afval van gevechtsvliegtuigen. Hoeveel van de westerse wapens zijn momenteel zelfs maar operationeel?
Meer afschrikking dan praktisch voordeel
De NAVO zal de oorlog in Oekraïne verliezen. Iedereen met een gezond verstand weet dat, maar met de levering van tanks en mogelijk vliegtuigen zal er iets veel ergers aan het licht komen. De NAVO-wapensystemen lijken meer op showcasesystemen. Ze werken als een afschrikmiddel totdat ze zijn gedemystificeerd. En dat zullen ze zijn zodra ze in Oekraïne aankomen.
Zo is het besluit van de Amerikaanse president Biden om geen F16’s te leveren geen verstandige terughoudendheid, maar eerder een poging om te voorkomen dat duidelijk wordt dat deze hoog aangeschreven producten alleen geschikt zijn om weerloze staten binnen te vallen.
Het conflict in Oekraïne dient als een test voor het Westen om te zien waartoe zijn wapensystemen werkelijk in staat zijn – ten koste van talloze Oekraïense en Russische levens. Maar als de NAVO deze oorlog eenmaal heeft verloren, worden de kaarten in het grote pokerspel van het Westen opnieuw geschud en zal de nieuwe hand niet prettig zijn voor de NAVO.
Dit is wat de situatie zo gevaarlijk maakt – want wat zullen de psychopaten in de bestuursorganen van de NAVO doen als ze hun nederlaag beseffen? Volgen ze dan misschien het motto van het Engeland van voor de Eerste Wereldoorlog – “if we go down, please the rest of the world too”?
