Indignatie redactie 
De Europese Commissie wil macht om het klimaatbeleid van landen aan te scherpen. De commissie wil vooral landen die “niet voldoende hun best doen om de afgesproken klimaatdoelen te halen een tik op de vingers geven”. Dat zou staan in de klimaatwet, die vandaag door Eurocommissaris Frans Timmermans wordt gepresenteerd. De EU wenst kennelijk een dictatuur te vestigen…
De EU raakt steeds meer van haar oorspronkelijk als democratisch gepresenteerde veren kwijt. Begonnen als de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal in 1958 om Frankrijk en Duitsland minder aanleiding te geven voor oorlog, is dat prille begin uitgegroeid tot een megalomaan project waarin een ongekozen minderheid het geld van de meerderheid tot achterin de longen inhaleert. Er worden wegen aangelegd van niets naar nergens, de kromming van bananen en komkommers zijn in kaart gebracht en er zijn voedseletiketten verplicht gesteld die zelfs voor deskundige professoren acabadabra blijven. Intussen variëren de voedsel- en energieprijzen in de Europese landen onderling als nooit tevoren. De Europese Unie, opgetuigd om de onderlinge handel zo gladjes mogelijk te doen verlopen en uiteenlopende regelgeving zoveel als mogelijk te synchroniseren, ontpopt zich als een dictatoriaal monster wat ver af staat van de meest simpele democratische beginselen.
Voor politici geldt kennelijk hetzelfde dictum als andere dictatoriale typen; “hoe vaker men een leugen herhaalt, des te eerder zal het volk geneigd zijn de leugen daadwerkelijk te geloven”. Wat dat betreft vormt het ‘milieu’ geen uitzondering op deze regel, of het moet zijn dat men alsnog een peer-reviewed onderzoek op tafel legt waaruit zonneklaar blijkt dat de mens (als enige) een desastreuze invloed op het klimaat heeft. Zolang dat niet zo is, zijn alle maatregelen uitsluitend bedoeld om de burgers hun inspraakmogelijkheden te ontnemen en dus antidemocratisch.
De plannen van Timmermans zouden naar verluidt, tot fel verzet leiden in het Europees Parlement. Bij het CDA, dat ook de uitgelekte versie van de nieuwe klimaatwet heeft gelezen, noemen ze het overdracht van macht. Europarlementariër Esther de Lange omschreef het als “een machtstransfer”. In de praktijk zou het erop neer komen dat meer macht naar de Europese Commissie wordt overgeheveld en wordt niet alleen de rol van de regeringsleiders kleiner, maar ze verliezen in feite ook hun vetorecht. Dat geldt ook voor het Europees Parlement. We hebben al niet kunnen kiezen voor het rapaille wat er zit, laat staan voor een bevoegdheid die onze grondwet links passeert. Dit is niets anders dan een definitieve greep naar de macht door ongekozen figuren die zich al over de rand bewegen van wat moreel acceptabel is. De logische reactie van de bevolking moet zijn dat op nationale partijen gestemd gaat worden die het uittreden uit de EU bovenaan hun verlanglijstje hebben staan.
En wie bang is dat wij in dat geval economisch verdoemd zullen zijn, zouden wij voorhouden: “doe de haven van Rotterdam maar eens een dag of drie op slot”. Het zal blijken dat een lichte verkoudheid in ons land tot een stevige griep in heel Europa leidt.
