Nazi’s in Turkije: wie is de leider van het Azov-bataljon dat naar Ankara kwam?

Hoewel Turkije een ‘evenwichtige’ positie inneemt in de Oekraïne-crisis, kan dit evenwicht vaak evolueren naar een zigzagbeleid. Als deze afwijking Azov-leden in Turkije overkomt, maak je dan klaar om de heroïsche verhalen van Azovisten in de Turkse media te bekijken.

Als onderdeel van de gevangenenruil tussen Rusland en Oekraïne werd vernomen dat 5 Oekraïense commandanten, waaronder de hoge leiders van het neonazistische Azov-bataljon, naar Turkije zijn gekomen en tot het einde van de oorlog in Ankara zullen blijven.

De Oekraïense leider Zelensky zei ook het volgende in zijn Twitter-bericht over het onderwerp:

“Volgens de overeenkomst die we met Erdogan hebben gesloten, zullen de vijf Azov-commandanten die worden vrijgelaten tot het einde van de oorlog in comfortabele omstandigheden in Turkije verblijven. Ze zullen hun familie kunnen zien. Ik dank de president oprecht.”

De neonazi’s, die een belangrijke rol speelden bij de Maydan-coup in Oekraïne in 2014, hebben veel gewapende organisaties in het hele land. De namen die naar Turkije kwamen met een gevangenenruil zijn het Azov Bataljon, de grootste van deze neonazistische organisaties.

Wat is het Azov-bataljon?

Het Azov-bataljon is de sterkste van de Oekraïense neonazistische organisaties. De oprichter van de organisatie, Andrey Biletskiy, die werd gearresteerd voor het opblazen van het standbeeld van Lenin in 2011, is een van de leidende neonazi’s van het land. De extreemrechtse organisatie ‘Trizub’, opgericht door Biletskiy in 2002, die zijn naam ontleent aan het gelijknamige tijdschrift van Simon Petlyura, een van de extreemrechtse historische leiders van Oekraïne, wordt beschouwd als de voorloper van de organisatie die we tegenwoordig bekend als het Azov-bataljon.

Geschat wordt dat 35 duizend tot 50 duizend Joden zijn vermoord tijdens de pogroms die werden georganiseerd tijdens de periode van Petyura, die de leider was van de Oekraïense Volksrepubliek, die eenzijdig werd uitgeroepen tussen 1917 en 1921, tijdens de opbouw van de macht van de bolsjewieken in Rusland.

Het Azov-bataljon, dat jarenlang leider was in de organisatie van extreemrechts in Oekraïne, kreeg met de Maydan-coup een institutionele structuur en werd toegevoegd aan het ministerie van Binnenlandse Zaken, en neonazisme kreeg een bedrijfsidentiteit in Oekraïne . Het Azov-bataljon staat bekend om zijn aanvallen op Russen, communistische organisaties en andere etnische minderheden in het land.

Azovstal-verdedigers

Het Azov-bataljon, dat bekend is geworden vanwege zijn aanvallen op Donbass na de staatsgreep van Maydan, met name vanwege het doden van burgers, zit gevangen in Mariupol, dat volgens hen de basisregio is, samen met de speciale operatie die wordt uitgevoerd. uit door Rusland.

De militanten van Azov in Mariupol, die in de westerse media “Azovstal-verdedigers” of “Azovstal-helden” worden genoemd, hebben een lange geschiedenis die teruggaat tot het Maydan-tijdperk. Door wrede aanvallen op de bevolking en anti-Maydan-troepen hadden de ultranationalisten Mariupol ingenomen.

Azov-commandanten in Turkije

Onder de ‘Azovstal-commandanten’ die met de laatste gevangenenruil naar Turkije kwamen, zijn Denis Prokopenko, roepnaam ‘Redis’, Sergiy Volinskiy, roepnaam ‘Volina’, Svyatoslav Palamar, Denis Shlega en Oleg Homenko. De meest prominente van de namen die naar Turkije zijn gebracht, is Denis Prokopenko.

Denis Prokopenko, een van de Azov-leiders in het land, is een van de leiders van het Azov-bataljon, dat tot de “Azovstal-verdedigers” behoorde en zich later overgaf aan de Russische troepen.

Prokopenko werd eerder door de Oekraïense leider Zelenskiy uitgeroepen tot de hoogste onderscheiding van het land, de ‘Held van Oekraïne’.

Volgens The Globe trad Prokopenko in 2014 toe tot het Azov-bataljon toen het werd gevormd. Volgens zijn verklaringen in de Oekraïense pers zei Prokopenko dat zijn grootvader “vocht tegen de Sovjets” in de Fins-Russische winteroorlog en legde hij zijn anti-Sovjetwortels uit met de volgende woorden:

‘Het voelt alsof ik dezelfde oorlog voortzet: de oorlog tegen het bezettingsregime van het Kremlin. Mijn grootvader had zo’n verschrikkelijke haat tegen het communisme, tegen het bolsjewisme…’

‘Afgestudeerde taalkunde’ Prokopenko, die zei dat hij een ‘leraar Engels’ was voordat hij bij het Azov-bataljon kwam, was ook een actief lid van de ‘Dynamo Ultras’, de fangroep van het voetbalteam Dynamo Kiev, dat fungeert als een human resource voor racistische organisaties zoals het Azov Bataljon in Oekraïne. Hoewel Prokopenko’s pre-2014 achtergrond niet goed bekend is, herbergt het verschillende twijfels. Volgens Life.ru bleek in een datalek bij de Oekraïense Privatbank dat Prokopenko meldde dat hij “een middelbare schooldiploma” had toen hij een lening aanvroeg.

Dinamo Ultras vierde de staatsmedaille van Prokopenko met de woorden: “De commandant van het legendarische regiment, dat ook onze tribune vertegenwoordigt, ontving deze hoogste onderscheiding voor zijn moed en effectieve acties bij de verdediging van de stad Mariupol.”

Prokopenko heeft sinds 2014 speciale taken, waaronder buitengerechtelijke executies, in de frontlinie als ‘commandant’ in conflicten. Het is ook bekend dat Prokopenko verantwoordelijk was voor de beroemde sluipschutteraanvallen op Donbass-burgers.

Prokopenko gaf zich op 20 mei over aan Russische troepen. Het Russische leger nam Prokopenko met een speciaal pantservoertuig de stad uit om de bevolking van Mariupol te redden van de lynchpoging.

Er wordt gezegd dat Prokopenko en andere Azov-leiders die naar Turkije zijn gebracht als onderdeel van de gevangenenruil, “tot het einde van de oorlog in Turkije zullen blijven”.

De uitwisseling van gevangenen is vooral een kwestie van onderhandelen voor de uitvoerende partijen. En de gevangenen die deel uitmaken van de uitwisseling zijn gevormd volgens deze afspraak. Dit verandert echter niets aan de kwalificaties van de mensen die bij de uitwisseling betrokken zijn. In dit opzicht is er, hoewel er geen juridisch probleem is, een groot vraagteken over wat er in het volgende proces zal gebeuren.

Hoewel Turkije een ‘evenwichtige’ positie inneemt in de Oekraïne-crisis, kan dit evenwicht vaak evolueren naar een zigzagbeleid. Als deze afwijking ook gebeurt met Azov-leden in Turkije, maak je dan klaar om de heroïsche verhalen van Azovisten in de Turkse media te bekijken. Omdat het verslag van de centrale media in Turkije over Oekraïne en het Azov-bataljon niet schoon is. De houding van de meerderheid van de Turkse media is gevormd, behalve de politieke schaal van de regering. In Turkije, de extreemrechtse regering in Oekraïne, werden de nationalistische geschiedenis van het land gevormd door nazi-samenwerking en structuren zoals Azov meestal verteld als “verhalen over helden die hun land verdedigen”. Bij deze gevangenenruil werd in het nieuws vaak verwezen naar het verhaal van de Azovstal Defenders over degenen die naar Turkije kwamen, in plaats van het nazisme, dat hun identiteit vormde.