Indignatie redactie 
Het is donderdagmiddag en ik tik mijn preek in de kogeltrein van Sevilla naar Madrid. Dat ding, dat er uit ziet als een dildo waar zelfs Gordon bang van zou worden, heet ook wel AVE (Alta Velocidad Española), en in een poep en een scheet ben je met die hogesnelheidstrein op je bestemming.
De Verenigde Naties zijn opgekocht door islamofascistische dictaturen en in de Mensenrechtencommissie van de VN zitten walgelijk mohammedaanse entiteiten die het gepeupel als enige vermaak publiekelijke onthoofdingen bieden op vrijdagmiddag, gezellig na de preek
Ik zit dus in de AVE, eerste klas notabene met gratis voer en drank en uitmuntende koffie en prachtige hostessen die mij nog nét geen mondgeriefje schenken. Kom daar maar eens om in Nederland bij het leed dat Nederlandse Spoorwegen heet. Ik heb een poosje in het schone Maastricht gewoond en moest toen vaak naar Amsterdam voor “zaken”. Vier van de vijf keer viel de trein uit, er was altijd vertraging en om mij onbekende redenen zaten de plees altijd potdicht. Ik heb een geweldige stoelgang en een goed getrainde sluitspier maar 2,5 uur een drol ophouden is onmenselijk. Ik heb het al vaker geroepen: Nederland is een apenland. Neem nou de huidige lockdown, de confinamente zoals ze dat monster op het Iberisch schiereiland noemen. Het zal mij niks verbazen als Nederland binnenkort meer zelfmoordenaars kent dan Finland en Hongarije bij elkaar. In Faro, waar ik de bus nam naar Sevilla (9 eurootjes, met een plee waarin je keurig kunt bouten en een chauffeur met een stropdas en een spencer) was het een gezellige drukte. De terrassen rond het haventje zaten bomvol, alle winkels waren open en het was gewoon – sta mij toe dat vreselijke woord eenmalig te gebruiken – keigezellig!
In Sevilla was het zo mogelijk nog keigezelliger want daar is iedereen goed gekleed en zijn vrouwen én mannen en non-binaire entiteiten gewoon walgelijk lekker, in tegenstelling tot in de Algarve, dat toch een beetje de zeer ondiepe genenpoel van Portugal is, met al die besnorde en bebaarde vrouwen en bochelaars met slechte gebitten en giftige Chinese haarverf van het merk Antoine Huys (alleen Italiaanse mannen mogen hun haar verven met schoenpoets). Wederom bomvolle terrassen en dolgelukkige stelletjes die langs de Guadalquivir-rivier flaneerden. Op zo’n moment denk ik echt: waar is het toch fout gegaan in Nederland. Ik vind mijn moederland echt walgelijk. Alles gaat daar mis en dan mogen ze bij het CBS wel roepen dat u dolgelukkiger bent dan ooit, en rijker dan ooit, en dat Amsterdam meer zonuren heeft dan Faro en dat het slechte weer tussen uw oren zit, en dat Amsterdam veiliger is dan ooit en dat dat gevoel van onveiligheid tussen uw oren zit, maar maak de kat maar wijs. Het grote probleem is natuurlijk het Nederlandse volk zelf, dat zich als een stelletje makke schapen naar de slachtbank laat leiden onder leiding van slager Rutte. U pikt alles. Natuurlijk zijn er hier en daar demonstraties, en die worden dan op welhaast pinochetesque wijze uit elkaar gemept, met als gevolg dat een of andere pipo van de Verenigde Naties (VN) roept: “Dit is een van de walgelijkste beelden van politiegeweld die ik heb gezien sinds George Floyd.”
Nils Melzer, de speciale VN-rapporteur op het gebied van marteling, vindt dan ook dat de agenten vervolgd moeten worden voor marteling.
Daar kan ik dan weer woedend om worden want was het niet die Jamaicaanse troela van de VN met die rare Hamilton-muts die krijste dat Nederland het meest racistische land ter wereld is vanwege Zwarte Piet.
De Verenigde Naties zijn opgekocht door islamofascistische dictaturen en in de Mensenrechtencommissie van de VN zitten walgelijk mohammedaanse entiteiten die het gepeupel als enige vermaak publiekelijke onthoofdingen bieden op vrijdagmiddag, gezellig na de preek. Het is toch bespottelijk dat uitgerekend Nederland voortdurend de Zwarte Piet (pun not intended) krijgt toegeschoven. Maar goed, zover is het wel gekomen: wij zijn de paria onder naties. Het maakt ook geen reet uit wat u stemt, want uiteindelijk krijgt u toch weer Rutte met zijn inwisselbare buttplugs. Mark my words: Rutte IV haalt de Kerst niet. De eerste die er uit vliegt, is Franc Weerwind, de secretaresse van de minister van Justitie. Een door Kaag verzonnen onzinbaantje want die moest en zou een persoon van kleur in kabinet-Kaag I hebben. Die Franc lijkt mij een geweldige gozer om mee te stappen. Het is een ouderwetse corpsbal van Minerva die graag met Prins Pils ging bieren en onze Minister van Onzin is een ouderwetse rokkenjager, maar dat maakt de man nog geen goede minister. Hij verlaat de ronkende puinhopen van Almere precies op tijd, terwijl hij recentelijk nog riep dat hij nog zes jaar burgemeester zou blijven van de parel van de polder. Goed, Pinokkio Rutte is dol op beroepsleugenaars en dat zal ongetwijfeld het sollicitatieproces hebben versneld.
Ook ik mocht mijn mening over Weerwind ventileren en dat deed ik met verve in de het Nieuwscafé op NPO Radio 1. Pero bueno, ik ben gearriveerd op het Atocha-station in Madrid en ga aan de slag. Opdat we de gruwelijke aanslagen van 11 maart 2004 nooit vergeten.
