Neer met de ”fascistische” PSOE

Dat de Spaanse staat het lef heeft om negen democratische politici uit Catalonië te veroordelen is al een misdaad op zich. Veel erger is dat de Spaanse regering bestaat uit de sociaal democraten van de ”Spaanse Socialistische Arbeiders Partij” (PSOE). Een zogenaamde ”linkse” partij laat democratische politici veroordelen omdat ze een onafhankelijke Catalaanse republiek hadden uitgeroepen in 2017. Negen zijn nu veroordeeld tot lange gevangenisstraffen, puur omdat ze de Catalaanse Republiek (2017) uitriepen. Madrid gebruikte twee jaar geleden een artikel uit de grondwet om een democratische regering te ontbinden!

Natuurlijk is de PSOE geen fascistische partij. Maar ze gebruikt wel de wetten en methodes uit het fascistische tijdperk om haar almachtige unitaire Spaanse monarchie bij elkaar te houden. De Spaanse grondwet uit 1978 is geschreven door de aanhangers van dictator Francisco Franco. Dat de PSOE deze grondwet aanvaarden is al verraad op zich. Want de ”socialisten” hadden moeten pleiten voor een socialistisch Spanje. Maar dat is natuurlijk niet wat Spaans links in de jaren 70 deed. Zowel de sociaal democratische PSOE als de stalinistische Communistische Partij van Spanje (PCE) zetten het socialisme niet centraal. De sociaal democraten capituleerde voor de monarchistische staat en diens aanhangers!

De PSOE regering is echter maar tijdelijk, ze heeft geen meerderheid in het parlement en zal vermoedelijk afgestraft worden bij de verkiezingen op 10 november. Wat is de keus voor Spaans links? Die is er helaas niet, er is geen socialistisch alternatief op politiek rechts en diens autoritaire politiek in zaken Catalonië. De populistische partij: Podemos is reformistisch geworden en wordt al niet meer gezien als een alternatief. In 2015 geloofde miljoenen in de beweging van Pablo Iglesias Turrión. Maar door zijn onvermogen om verder te kijken dan de burgerlijke staat en diens wetten verloor Podemos aan steun!

Daarnaast keurde Pablo Iglesias Turrión het autoritaire optreden van de Spaanse staat niet keihard af. Podemos riep op tot dialoog terwijl een democratische regering werd afgezet en dies gekozen politici opgepakt werden door de Spaanse politie. De democratisch gekozen Catalaanse regering die een zelfstandige republiek wou, werd gewoon afgezet. Revolutionair socialisten hebben de burgerlijke nationalisten die de Catalaanse Republiek uitriepen fel bekritiseerd, op het feit dat ze zich gewoon overgaven aan de Spaanse staat. Hadden de negen politici die nu jaren in de cel moeten echt gedacht dat Spanje het zou accepteren dat Catalonië een zelfstandige republiek wordt? Dat deden de Britten toch ook niet toen hun Amerikaanse kolonies zich onafhankelijk verklaarde!

De PSOE steunt het gebruik van artikel 155 van de grondwet in zaken het onderdrukken van een democratische regering. Catalonië wordt opnieuw bestuurd door een burgerlijk-nationalistische regering. Echter deze regering doet braaf wat Madrid wil en zal nooit de republiek opnieuw uitroepen, omdat ze weten wat er dan gebeurd. Dan zal elke toekomstige Spaanse regering opnieuw artikel 155 inzetten en de Catalaanse regering ontbinden. Daarom zeggen revolutionair socialisten dat de Catalaanse arbeiders niet op de nationalisten kunnen vertrouwen. Die durven de confrontatie met Madrid niet te zoeken uit vrees voor geweld. Maar geweld is noodzakelijk aangezien de heersende klasse nooit zal toe staan dat het rijke Catalonië zich afsplitst van de Spaanse staat!

Dictator Franco wou dat na zijn dood het koninkrijk diens unitaire staatsvorm behield. Artikel 155 geeft de centrale overheid in Madrid het recht om regeringen van autonome gebieden af te zetten. Franco’s aanhangers schreven dit artikel in 1978, wat goedgekeurd werd door liberalen en de verraderlijke PSOE, die zich eind jaren 70 volledig in dienst van de Spaanse bourgeoisie stelde. De doodseskaders van de Spaanse staat onder de PSOE zijn een directe oorzaak voor het terreur van de ETA, de Baskische beweging die aanslagen pleegde. Natuurlijk zwijgen de kapitalistische historici maar al te graag over de ”Antiterroristische Bevrijdingsgroepen” (GAL) die onder PSOE toezicht heel wat misdaden begaan hebben, tussen 1983 en 1987 in de naam van de ”Spaanse democratie”!

Op 10 november mogen Spaanse burgers stemmen. Het stemadvies van revolutionair links is de Populaire Eenheidskandidaten (Candidatura d’Unitat Popular) in Catalonië en elders blanco. Want voor arbeiders in Spanje is er op dit moment geen socialistisch alternatief. Podemos en Verenigd Links (PCE) zijn niet bereid om zich tegen het autoritaire gedrag van de Spaanse staat te keren. Ze weigeren om 100% achter het Catalaanse proletariaat te staan. De vijanden van het proletariaat zich zowel de conservatieven, liberalen en sociaal democraten. Vooral de PSOE onder wie de negen Catalaanse politici nu veroordeeld werden door het Spaanse gerechtshof. De woede en afkeer van veel Catalanen is daarom terecht en de passieve houding van Spaans links is een schande!

Een versterking van de Populaire Eenheidskandidaten (CUP) in Catalonië is nu het beste wat arbeiders kunnen doen. CUP heeft zich sterk verzet tegen de autoritaire aanvallen van de Spaanse staat. Stemmen op de burgerlijke Catalaanse nationalisten van rechts tot links is contraproductief. Stemmen op de Spaanse unitaire partijen is gelijk aan steun geven voor de interventie van Madrid in 2017. Een onafhankelijk Catalonië is echter geen direct alternatief. Alleen een socialistische revolutie en een republiek onder controle van de arbeidersklasse kan zich staand houden, tegen de Spaanse staat en diens kapitalistische meesters. Onafhankelijkheid onder kapitalistische politici heeft gefaald in 2017. Nu maar afwachten.