Netflix-documentaire “Money Shot” : Duik diep in de schandalen van Pornhub

Pornhub Acteurs tonen hun studio’s. Machtige pornobazen verdedigen hun bedrijven. En een klokkenluider pakt uit. Money Shot presenteert de belangrijkste stemmen op ’s werelds meest gehypte pornosite. Waar de Netflix-documentaire schittert – en waar hij gaten laat.

Pornhub In een vuurwerkfabriek kun je het beste niet roken, anders ontploft alles in je gezicht. Het is vergelijkbaar met pornosites, zoals je kunt leren van de Netflix-documentaire “Money Shot”. Pornosites, zegt een expert, zijn als een vuurwerkfabriek zonder rookverbod. En het was bij Pornhub dat de vonk in 2020 ontstak.

De Netflix-productie “Money Shot” (vanaf 16 jaar, online vanaf 15 maart) vertelt over de opkomst en de schandalen van Pornhub, een van de meest bezochte websites ter wereld. Tegelijkertijd is het waarschijnlijk de meest bekende pornosite ter wereld, omdat geen enkele andere gigant in de industrie zo actief op zoek is naar het publiek .

De vonk die Pornhub deed ontbranden is het verhaal van een tiener uit Californië. Serena Fleites. Toen ze 14 was, stuurde ze een jongen een naaktvideo van zichzelf. De video ging later viraal op Pornhub. De informele term hiervoor is “wraakporno”. Slachtoffers, professionals en wij spreken liever van beeldgeweld.

Dat meldt de New York Times . Fleites werd het gezicht voor de getroffenen wereldwijd. Er brak een golf van verontwaardiging uit tegen Pornhub, gevolgd door een rechtszaak. Pornhub viel in de grootste crisis in zijn geschiedenis. Dienstverleners als Visa en Mastercard weigerden nog langer betalingen voor Pornhub te verwerken. De gevolgschade treft ook de hele branche van professionele pornoartiesten die niets met beeldgeweld te maken hebben.

Het bijzondere: met “Money Shot” komen alle belangrijke hoofden aan het woord. Van ex-werknemers achter de schermen tot hardcore pornovijanden tot artiesten die enthousiast zijn over Pornhub. Er zijn enkele sterke publicaties verschenen over het fenomeen Pornhub , maar niemand heeft zoveel stemmen verenigd.

Dubieuze rechtszaak om Pornhub op de knieën te krijgen

Zo is er de Amerikaanse advocaat Michael Bowe, die met zijn rechtszaak Pornhub op de knieën wil krijgen . De documentaire toont Bowe in zijn kantoor in New York, een glazen wolkenkrabber. Er staan ​​blikjes cola light bij de zwartleren bank. De advocaat scheert zijn stoppels op kantoor en legt zijn voeten op tafel als hij aan de telefoon is. Bowe heeft de voormalige Amerikaanse president Donald Trump vertegenwoordigd . In de documentaire noemt hij Pornhub en het moederbedrijf Mindgeek ‘georganiseerde misdaad’. Hij vergelijkt ze met de fictieve maffiafamilie “Sopranos”, spreekt van “soldaten” die “slechte dingen doen” voor Pornhub. Geen twijfel, Bowe legt het extreem dik op.

“Absolute bullshit!”, zegt Gwen Adora terwijl ze de rechtszaak voor de camera leest. Ze denkt dat beschuldigingen zoals die van Bowe verzonnen zijn. De documentaire toont de pornoactrice Adora naast haar felgekleurde bloemenbehang. Op de vensterbank borrelen roze lavalampen op. Vooraf werd ook haar werkplek getoond: Adora’s camera met statief; haar dildo-collectie, waaronder een tentakel met zuignapjes . Adora had op sociale media gewaarschuwd voor desinformatie over Pornhub. Er is geen aanmoediging van haar kant voor het verhaal van maffia-achtige omstandigheden in de groep.

En dat is precies het stilistische kenmerk van “Money Shot”: de documentaire werkt uitsluitend met citaten van geïnterviewde gasten. Er is geen stem buiten beeld die tegenstellingen zichtbaar maakt of classificeert. Er zijn verhitte discussies over Pornhub en online porno . Radicale vijanden van porno en gepassioneerde verdedigers van de industrie beschuldigen elkaar van liegen. Daar had de documentaire genadeloos gebruik van kunnen maken. Je had de partijen bij het geschil op elkaar kunnen loslaten en tot een uitbarsting kunnen drijven met provocerende vragen. Maar dat gebeurt niet.

“Money Shot” neemt het documentairegenre letterlijk en documenteert wat de betrokkenen te zeggen hebben. Alleen door de montage van de film gaan de interviewgasten een dialoog aan. De kijkers kunnen – en moeten – zelf de referenties maken en daaruit hun eigen conclusies trekken.

Nauwelijks een interviewgast boven alle twijfels

Vrijwel geen enkele interviewgast in de documentaire staat boven alle twijfels. In het begin zijn artiesten enthousiast over het feit dat pornosites zoals Pornhub hen vrijheid, macht en geld geven. Een actrice zegt dat ze haar verdiensten zelfs kon gebruiken om een ​​huis te kopen. Op dit punt lijkt “Money Shot” bijna reclame.

Het enthousiasme wordt gerelativeerd door een anekdote van een oud-medewerker. Ze vertelt over een bedrijfsbijeenkomst. De CEO wist niets van de toen nieuwe Amerikaanse wetten die sekswerkers op internet massaal aan banden leggen. Het ging over wetten die bekend werden als SESTA/FOSTA . Tot op de dag van vandaag zorgen ze ervoor dat artiesten massaal worden verbannen van sociale mediaplatforms. Dit kan hun financiële bestaan ​​bedreigen. De beschuldiging van de ex-werknemers: de bazen van Pornhub zijn rijk geworden via sekswerkers, maar ze geven niet om hun welzijn.

Ook een klokkenluider pakt uit, voor de kijkers blijft hij anoniem. Namens Pornhub bekeek hij verzoeken van mensen die vroegen om video’s te verwijderen. Het kunnen mensen zijn geweest zoals Serena Fleites, die tegen hun wil naakt op het web werden gezien. “Er waren duizenden van dergelijke verzoeken”, meldt de klokkenluider. “We hebben ze niet echt continu bewerkt. Veel van deze video’s bleven maandenlang online.” Zelf prijst Pornhub zijn eigen contentmoderatie .

Netflix geeft radicalen het podium in beeldgeweld

Kritiek op Pornhub komt ook van de Amerikaanse ngo NCOSE, wat staat voor National Center on Sexual Exploitation. Op het eerste gezicht zijn dit kinderbeschermers die campagne voeren voor slachtoffers van imagogeweld. Maar de documentaire onthult dat achter NCOSE een religieus fundamentalistische ideologie schuilgaat die erotische diensten fundamenteel afwijst en elke vorm van sekswerk als uitbuiting beschouwt.

In de documentaire maken vertegenwoordigers van de porno-industrie onmiskenbaar duidelijk: Nee, professionele artiesten worden niet uitgebuit en doen hun werk uit vrije wil: “Er is geen seks zonder toestemming, dat is verkrachting. Er is geen porno zonder toestemming, dat is verkrachting”. NCOSE juridisch adviseur Dani Pinter wil dit verschil tussen uitbuiting en vrijwilligheid uiteraard niet accepteren. “Ik denk dat ze worden uitgebuit”, beweert ze in de documentaire.

Sommige uitspraken van anti-porno-activisten zijn duidelijk onwaar. De documentaire geeft hen echter veel ruimte. Minder anti-porno-ideologie zou “Money Shot” zeker goed hebben gedaan. Vooral omdat de pornovijanden in de documentaire de enige zijn die specifiek campagne voeren tegen beeldgeweld. En dat komt niet overeen met de werkelijkheid.

Tegenstanders van porno dringen zich luidkeels op de voorgrond . Maar er zijn ook initiatieven tegen beeldgeweld die sekswerk en pornografie niet afwijzen, zoals het Duitse initiatief Anna Nackt of de organisatie HateAid . De strijd tegen beeldgeweld kan samen met de porno-industrie. Netflix bewijst radicale vijanden van porno een plezier door ze zo prominent op te stellen als aanspreekpunt voor getroffenen.

Wie was ook alweer de grootste pornosite ter wereld?

Er is nog een ding dat over het hoofd wordt gezien in Money Shot. Geweld op basis van afbeeldingen op pornosites kent vele facetten. Het gaat niet alleen om video’s van minderjarigen die tegen hun wil worden verspreid. Ook veel volwassenen worden getroffen , variërend van geheime opnames op het strand tot ernstige gewelddaden.

Ook de belangrijkste concurrenten van Pornhub blijven een marginaal fenomeen in de documentaire. Er zijn voornamelijk XVideos uit Tsjechië, tenslotte de grootste pornosite ter wereld , en de derde van drie industriereuzen, xHamster uit Cyprus . Deze platforms flitsen gewoon in de vorm van screenshots, terwijl Money Shot Pornhub verheerlijkt als een proxy voor de hele industrie. De documentaire laat zien dat met name de media bijdragen aan deze bijzondere rol van Pornhub. Maar de Netflix-productie zelf doet verder niets.

Desalniettemin schittert “Money Shot” met opmerkelijke diepte. Ongetwijfeld kent het team achter de documentaire hun spullen echt. Tal van details zijn knap verweven, waarover onder meer netzpolitik.org de afgelopen jaren uitgebreid berichtte, zoals het verhoor van de Mindgeek-bazen voor het Canadese parlement, de misdaadthriller over de afgebrande villa van Mindgeek-topman Feras Antoon , het werk van een Amerikaans -Amerikaanse organisatie genaamd NCMEC . Zelfs de bizarre woordcensuur op het Pornhub-alternatief OnlyFans komt in de documentaire aan de orde.

Gedifferentieerde verslagen van de problemen en debatten rond pornografie zijn lange tijd een nichefenomeen geweest . Het taboe op seksualiteit en porno is nog te groot, ook in grote mediahuizen. Maar pornografie is een cultureel goed en een van de belangrijkste amusementsindustrieën ter wereld, net als muziek of games. Waar miljoenen mensen bij betrokken zijn, is gedegen kennis vereist. “Money Shot” levert een aanzienlijk deel hiervan in ongeveer 90 minuten.