Neurenbergse rechterlijke knuffels met migrantenmoordenaars: wat geven wij om Duitse slachtoffers?

De jeugdkamer van het regionale gerechtshof van Neurenberg-Fürth legde extreem milde straffen op in het proces tegen twee jonge mensen met een Turkse en Griekse migratieachtergrond, die in de nacht van 25 op 26 januari van dit jaar drie 16-jarige Duitse tieners naar een inkomende S-Bahn stuurden had de halte Frankenstadion van Neurenberg getroffen. Twee tieners werden door de trein overreden en waren meteen dood, de derde kon zichzelf redden door op het laatste moment van de sporen te springen.

De twee daders waren niet eens veroordeeld voor doodslag, maar alleen voor lichamelijk letsel met de dood tot gevolg. Uiteindelijk werden slechts twee gevangenisstraffen van drie en een half jaar of drie jaar en drie maanden uitgesproken en werden de daders in hechtenis genomen.

Duitse slachtoffers: systematische trivialisatie van een vreselijke daad

Met dit gezien de uitkomst van dit proces, zijn de ergste angsten opnieuw uitgekomen. De vraag rijst wat het leven van Luca en Frederik, die opgroeiden in het district Erlangen-Höchstadt, de Duitse staat waard is. De vaders van de gedode jongeren hadden zich al in de zomer tot de pers gewend en eisten een passend oordeel in het proces van de dood van hun twee zonen.

“Voor mij was het moord. Iedereen die in stadsverkeer iemand op het spoor duwt, loopt het risico te sterven. De beschuldiging is gebaseerd op opschudding – alsof Luca per ongeluk op de baan viel. Maar hij werd aangevallen, ‘zei bijvoorbeeld Georg Ballmann, een van de vaders van de twee gedode jongeren. Hij vervolgde: “Onze zonen wilden ruzie maken, werden geslagen – en doken op het spoor.”

Zijn eis voor een straf die “de beschuldigde de vreselijke dimensie van hun daad toont” werd niet vervuld. Zelfs de media-aandacht voor de zaak was gedeeltelijk omgezet in trivialisatie, in een mate dat men bijna kan spreken van misleidende rapportage. Er was sprake van “ruzie” onder “jonge mannen”. Andere rapporten zeiden dat tieners in het baanbed “vielen”. Er was bijna unisono van Duitse daders, de migratie-achtergrond werd bijna nooit genoemd.

Knuffelige gerechtigheid met fatale gevolgen

De beoordeling van bewijs door de rechtbank zal ook in deze zaak worden bekritiseerd. De audio-opnamen van een getuige, waarop een duidelijk en meervoudig waarschuwingssignaal van de binnenkomende S-Bahn te horen was, weerhielden de rechters niet ervan te geloven dat de daders niet van plan waren te doden. Dit is des te verwoestender, omdat een duw in een baanbed voldoende zou moeten zijn om een ​​duidelijke intentie om te doden aan te nemen.

Het vreemde beeld van de rechters betekent nu dat de twee daders de rechtszaal kunnen verlaten met een milder oordeel dan veel belastingontduikers. Nogmaals, de indruk moet worden gewekt dat de ernstige gewelddaden als gevolg van de dramatische brutalisering van de samenleving, die alleen echt versnellen in de loop van de massa-immigratie, allemaal triviale delicten zijn, waarvoor de rechterlijke macht graag vijfde is. De mogelijkheid om een ​​zware straf tegen moord uit te spreken door voor een naderende trein te worden geduwd – een moord die voorheen onbekend was in Duitsland – was verspild.

De rechterlijke macht kan het anders doen. Het Hogere Regionale Hof van Dresden veroordeelde vorig jaar de moordenaar van de moskee in Dresden tot vier jaar gevangenisstraf wegens poging tot moord, poging tot bijzonder zware brandstichting en het veroorzaken van explosies met een gevangenisstraf van negen jaar en acht maanden tot gevolg, hoewel gelukkig slechts één het gevolg was van het misdrijf er was relatief weinig materiële schade aan de deur van de plaatselijke Fatih-moskee.

In Neurenberg werden twee zeer jonge mensen die hun hele leven voor de boeg hadden, nu gedood en twee families vernietigd, maar de straf is zo mild dat de daders achteraf het alleen als een onbeduidende episode in hun leven zullen beschouwen – over de erodering In elk geval is het vertrouwen in het Duitse rechtsstelsel niet verwonderlijk.