New York Fed heeft in 2 maanden tijd $ 3 biljoen naar Wall Street gesluisd

De Federal Reserve van New York heeft nu in een periode van 63 dagen meer dan $ 3.000 miljard doorgesluisd naar niet nader genoemde handelshuizen op Wall Street, om een liquiditeitscrisis te vergemakkelijken die nog niet op geloofwaardige wijze door de Fed is verklaard. Bovendien heeft de Fed een nieuw programma voor de aankoop van activa gelanceerd, waarbij elke maand $ 60 miljard aan Amerikaanse schatkistpapier wordt gekocht. Gebaseerd op de voortdurende escalatie van zijn plannen, lijkt het de grenzen te testen van wat het publiek zal tolereren. We dachten dat het tijd was om de vraag te beantwoorden: wie is precies de eigenaar van de New York Fed en zijn magische geldtap die met een druk op de knop miljarden dollars in banken van Wall Street kan pompen.

De grootste aandeelhouders van de New York Fed zijn de volgende vijf Wall Street-banken: JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs, Morgan Stanley en Bank of New York Mellon. Die vijf banken vertegenwoordigen tweederde van de acht Global Systemically Important Banks (G-SIB’s) in de Verenigde Staten, zeg maar de wereldwijd belangrijke systeembanken. De andere drie G-SIB’s zijn Bank of America, een aandeelhouder in de Richmond Fed; Wells Fargo, een aandeelhouder van de Fed in San Francisco; en State Street, een aandeelhouder in de Fed van Boston.

G-SIB’s hebben de mogelijkheid om systemische besmetting toe te brengen aan het gehele wereldwijde bancaire systeem (zoals gebeurde in 2008) en moeten daarom nauwlettend worden gevolgd voor financiële stabiliteit. JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs en Morgan Stanley zijn ook vier van de vijf grootste houders van risicovolle derivaten (Bank of America is de vijfde.)

De vijf megabanken die de grootste aandeelhouders van de New York Fed zijn, staan óók onder toezicht van de New York Fed, ondanks hun deelname aan de verkiezing van tweederde van de raad van bestuur. James Gorman, voorzitter en CEO van Morgan Stanley, zit momenteel in de Board van de New York Fed. Jamie Dimon, de criminele voorzitter en CEO van de even criminele JPMorgan Chase, had eerder twee ambtstermijnen van drie jaar in de raad van bestuur.

Dezelfde Wall Street-banken nemen ook deel aan verschillende adviesgroepen met de New York Fed, waar ze “best practices” voor hun branche kunnen doorvoeren. Die “best practices” waren niet voldoende om te voorkómen dat JPMorgan Chase een misdadige organisatie is met drie aanklachten aan haar broek, Citigroup een misdadige organisatie met één veroordeling en vier van de banken (alle behalve Bank of New York Mellon) om actief deel te nemen aan het creëren en verkopen van subprime-investeringen die het Amerikaanse financiële systeem, de economie van het land en een flinke hap van Wall Street in 2008 opbliezen.

Er zijn 12 regionale Federal Reserve-banken, waarvan de Fed in New York er slechts één is. Maar tijdens de financiële crisis kreeg de New York Fed ongekende bevoegdheden door de Federal Reserve Board of Governors in Washington DC, om meer dan $ 29.000 miljard aan elektronisch gemanipuleerd geld te creëren om de zombiebanken van Wall Street te redden. Een aanzienlijk deel van die $ 29 biljoen ging naar leningen die werden gedekt door aandelen en junk bonds – een ongekende actie voor de Federal Reserve. In sommige gevallen gooide de Fed zijn eigen reglementen bij het grofvuil en verstrekte zij helemaal geen leningen – in plaats daarvan koos de Fed ervoor om toxische activa rechtstreeks op te kopen via het Special Purpose Vehicles-programma dat zij hiervoorj creëerde. En ondanks haar mandaat om correct onderpandleningen te verstrekken aan puur solvabele banken, verstrekte het meer dan $ 2500 miljard aan leningen aan Citigroup, veel daarvan nadat de bank duidelijk insolvent was.

De $ 29 biljoen die elektronisch is gecreëerd door de New York Fed van 2007 tot midden 2010 is astronomisch vergeleken met de leningen die de Federal Reserve heeft verstrekt na de financiële crash van 1929 en de eerste jaren van de Grote Depressie. Die Fed-leningen bedroegen samen tot slechts $ 1,5 miljoen of omgerekend ongeveer $ 25,5 miljoen in dollars van vandaag.

Vergelijk de $ 25,5 miljoen in dollars van nu die door de Fed van 1932 tot 1936 werden verdeeld eens met slechts één dag in 2008. Op 24 september 2008 sloeg de New York Fed op haar geldknop om $ 110 miljard door te sluizen naar de onverlaten van Wall Street . (Zie onderstaande grafiek: waar Bank of New York Mellon en JPMorgan Chase in hoofdletters worden vermeld, traden zij op als tussenpersonen voor de New York Fed om geld aan de Primary Dealer Credit Facility (PDCF) te betalen, aan de effectenbedrijven die direct onder elke invoer worden vermeld.)
De $ 25,3 miljard die Morgan Stanley op die ene dag ontving, is 1000 keer al het geld dat de Fed in de jaren dertig heeft uitgegeven.

Onderstaande lijst kwam rechtstreeks van de Federal Reserve toen deze op 31 maart 2011 werd gedwongen zijn Discount Window-documenten te overhandigen, na het verliezen van een meerjarige rechtszaak met de media om haar geldstromen geheim te houden.

De banken van New York en hun tegenpartijen van buitenlandse derivaten waren de grootste begunstigden van de bailout van $ 29 biljoen en toch heeft het Congres de Fed in staat gesteld om toezicht te blijven houden op deze bank-kolossen in Wall Street, alsof de ineenstorting in 2008 nooit heeft plaatsgevonden.

Anders dan de Federal Reserve Board of Governors in Washington D.C., die wordt beschouwd als een onafhankelijk federaal agentschap, zijn de regionale Federal Reserve-banken eigendom van hun aangesloten banken. Het zijn particuliere instellingen.

Volgens de financiële verklaring van 31 december 2018 voor de New York Fed hadden de banken in de regio 205.202.792 aandelen in de Federal Reserve in New York, wat neerkwam op $ 10,26 miljard aan gestort kapitaal.

Zo legt de New York Fed uit wie haar grootste aandeelhouders zijn:

The Federal Reserve Act requires that each member bank subscribe to the capital stock of the Reserve Bank in an amount equal to 6 percent of the capital and surplus of the member bank. These shares are nonvoting, with a par value of $100, and may not be transferred or hypothecated. As a member bank’s capital and surplus changes, its holdings of Reserve Bank stock must be adjusted. Currently, only one-half of the subscription is paid in, and the remainder is subject to call. A member bank is liable for Reserve Bank liabilities up to twice the par value of stock subscribed by it.

De Federal Reserve Act vereist dat elke aangesloten bank inschrijft op het kapitaal van de Reserve Bank voor een bedrag gelijk aan 6 procent van het kapitaal en het overschot van de aangesloten bank. Deze aandelen hebben geen stemrecht, een nominale waarde van $ 100 en mogen niet worden overgedragen of gehypothekeerd. Omdat het kapitaal en het overschot van een aangesloten bank verandert, moet het bezit van de aandelen in de Reserve Bank worden aangepast. Momenteel is slechts de helft van het inschrijving betaald en de rest is afhankelijk van de oproep. Een aangesloten bank is aansprakelijk voor de verplichtingen van de Reserve Bank tot tweemaal de nominale waarde van de aandelen waarop zij heeft ingeschreven.

Hoewel de aandelen geen stemrecht hebben wat betreft het aantal aandelen dat wordt aangehouden, krijgen de banken wel degelijk een stem bij de verkiezing van de raad van bestuur van hun regionale Fed-bank. Elk regionaal Fed-bestuur heeft negen leden. Zes van de directeuren worden gekozen door aangesloten banken. Drie van de directeuren worden benoemd door de Federal Reserve Board of Governors in Washington, D.C. Uit deze drie kiest de Board of Governors een voorzitter en een plaatsvervangend voorzitter van het bestuur van de Bank.

Dat verklaart ook waarom Timothy Geithner, toen hij president van de New York Fed was, gezellig aan het dineren was met Sandy Weill, de voorzitter en CEO van Citigroup, die in zijn (Gethner’s) bestuur zat, in plaats van de wilde weddenschappen van Citigroup te controleren voordat die bank zichzelf opblies. (Geithner slaagde er niet in om US Treasury Secretary te worden, waar hij de Wall Street-banken bleef verkloten.)

Of het verklaart ook waarom Jamie Dimon, de voorzitter en CEO van JP Morgan Chase, niet uit de Bank is gegooid ondanks het feit dat tijdens zijn voorzitterschap JP Morgan Chase meer dan drie aanklachten van de Amerikaanse justitie aan haar broek kreeg, misdaden waaraan de bank overigens schuld bekende, en niet te vergeten de huidige, lopende vervolgingen van haar handelaren voor het omzetten van de handelsdesk voor edelmetalen van JPMorgan Chase in een racketeering-onderneming – volgens het Amerikaanse ministerie van Justitie.

Trouwens, terwijl Dimon zijn bank overeind probeerde te houden vanwege verliezen ter grootte van $ 6,2 miljard (dat was het geld van zijn spaarders) door derivaten-weddenschappen in Londen in 2012, zat hij ook als lid in de raad van bestuur van de New York Fed,de toezichthouder van zijn bank.

Het moment om de geldknop bij de New York weg te halen, samen met de politie-bevoegdheden van Wall Street, is allang gepasseerd. Zoals de New York Fed momenteel is gestructureerd is het gevaarlijker dan de banken in haar district.