Tien vrouwelijke journalisten en mediamakers zijn er klaar mee in Nederland. Volgens hen is het slecht gesteld met de diversiteit in de media. Daarbij zou er ook vaak sprake zijn van (onbewuste) ‘discriminatie’ in zowel het product, als achter de schermen. De dames stichtten daarom een ‘Meldpunt Media Racisme & Discriminatie’. Hiermee hopen ze onder andere ‘actie te ondernemen’ tegen mediabedrijven die zich ‘schuldig’ maken aan racisme of discriminatie.
Al 300 mediamakers ondertekenden het manifest van de tien vrouwen (lees hier). Maar wie de tien dames daadwerkelijk zijn, dat wil de website niet vertellen. Wel hebben de journalistes en mediamaaksters naar eigen zeggen “hun sporen al geruime tijd verdiend in het vak.” In de ‘safe space’ die ze twee jaar geleden creëerden, besloten de initiatiefneemsters om iets te doen tegen racisme en discriminatie in de media. “De verhalen zijn er in overvloed, maar de vooruitgang [is] er niet,” zo stellen de dames.
Meer dan 300 mediamakers doen middels een manifest een aanklacht tegen racisme en discriminatie in de media. Zij eisen concrete veranderingen en pleiten voor een Media Meldpunt Racisme & Discriminatie. #ondertekendhttps://t.co/ASoKO3rq2i
— Janneke van Heugten (@JannekeVIDM) June 29, 2020
Meldpunt Media Racisme & Discriminatie
Uit het manifest blijkt dat de vrouwen vinden dat er sprake is van ‘institutioneel racisme’ in de Nederlandse media. De media zouden een belangrijke machtsfactor zijn, en beïnvloeden daarom de manier waarop het publiek naar zichzelf en naar anderen kijkt. Kort gezegd moeten de media erkennen dat ze ‘discriminatie in stand houden’, zo stelt het manifest. Vervolgens moeten zowel het mediamateriaal, als de samenstelling van de media, ‘diverser’ worden. Het Meldpunt Media Racisme & Discriminatie moet hierin de sleutelrol spelen om media die zich daar niet aan houden, af te straffen.
Het Meldpunt zal drie kerntaken vervullen. In de eerste plaats het registreren en monitoren van discriminatie in de media. In de tweede plaats het actie ondernemen tegen ‘schuldige’ mediabedrijven. En in de derde plaats het juridisch en psychologisch bijstaan van slachtoffers en klokkenluiders van discriminatie. De tien vrouwen stellen: “Racisme en discriminatie zijn niet de andere kant van het verhaal, een mening of een politiek standpunt, maar verboden en strafbaar.”
Bovenop de plannen voor een meldpunt, is er ook nog een viertal veranderingen dat de initiatiefneemsters willen zien. Zo moeten er bijvoorbeeld meer ‘presentatoren van kleur’ komen, en meer mensen in producties komen met een ‘bi-culturele achtergrond’. Ook dienen bedrijven een ‘anti-racismeprotocol’ te hebben waarmee leidinggevenden verantwoordelijk worden voor het ‘aanpakken van racisme’. Indien het niet lukt om genoeg gekleurde mensen te vinden, is er toch nog een alternatief. Een ‘inclusief denk- en werkniveau’ volstaat namelijk ook.