Indignatie redactie 
In een reactie op mijn ‘stikstof‘-bijdrage van de boeren, suggereerde Willem in een ‘comment‘ onder die bijdrage, de oprichting van een nieuwe partij: De Partij die je niet laat Stikken (DPNS).
Door iedereen met een ‘BullShit‘-baan naar huis te sturen, met behoud van inkomen, en de opdracht om verder alleen nog maar hun tuintje aan te harken, maak je heel Nederland blij. Zij het dat het vrijstellen van mensen met een ‘BullShit‘-baan, zonder korting op hun inkomen, zal leiden tot onvrede bij degenen die zich, voor een vergelijkbaar inkomen, het zweet op de rug werken, en nooit thuis zijn om hun kinderen op te zien groeien, terwijl vreemden voor de opvoeding zorgen. Dus een zekere spreiding van de lasten en de lusten zal zeker ter tafel komen als je dat voorstelt in die vorm in zou dienen.
DPNS zal daarom niet als vanzelfsprekend kunnen rekenen op massale steun. Wat ontbreekt in het verhaal dat bepalend is voor de discussie, is inzicht in het begrip ‘koopkracht‘ versus ‘inkomen‘. Slechts een miniem gedeelte van wat een werknemer ‘kost‘, vanuit de werkgever bezien, verschijnt als ‘besteedbaar inkomen‘ op je computerscherm. Van dat ‘besteedbaar inkomen‘ is een groot gedeelte ‘uitgesteld inkomen‘, in de vorm van pensioen, waarvan nu al wel vaststaat dat je daar naar kunt fluiten tegen de tijd dat je de leeftijd bereikt waarop je met pensioen gaat.
Van het ‘besteedbaar inkomen‘ dat in de statistieken wordt gebruikt is slechts een miniem gedeelte écht besteedbaar. Het overgrote gedeelte vloeit weg naar ‘diensten‘, en belasting en premies die bij aanslag moeten worden opgehoest, en niet al op voorhand ingehouden zijn, accijnzen, kosten, BTW, en een waslijst aan afdrachten die bij wet zijn vastgelegd, en die je niet kunt ontlopen.
De circulatie van geldstromen via een nog altijd groeiend netwerk van ‘BullShit‘-banen is wat men in de meer traditionele economische kijk op welvaart ‘Overhead-kosten‘ noemt. Commercieel werkende bedrijven in het verleden bewaakten die ‘Overhead-kosten‘, omdat het hun concurrentiepositie sterk nadelig beïnvloedde. Het briljante van Adam Smith was dat hij beredeneerde dat ‘concurrentie‘ aan het eind van de dag de welvaart voor het geheel groter maakte, mits………
Mits alle burgers ‘teamspelers‘ waren. En het een eer vonden om bij te dragen aan de ‘Wealth‘ van hun ‘Nation‘. Dat hele beeld is door een volledig geperverteerde doorontwikkeling van de economische ‘wetenschap‘, gestoeld op de volledig onjuiste aanname dat ‘Greed is Good‘ ons vooruit gaat helpen, geadverteerd als typisch ‘Adam Smith’, wat het dus niet is, compleet naar de verdommenis geholpen.
Iemand die met een ‘DPNS‘-verhaal het land in trekt, wordt ogenblikkelijk neergesabeld. Niet slechts door sluwe profiteurs, maar zelfs door de vuilnisman die heeft ‘geleerd‘ hoe het werkt van hele legers ‘economisch‘ geschoolde professionals en leken-commentatoren die zelf nog nooit Adam Smith, of Karl Marx gelezen hebben, en daar op zijn best een ‘Readers Digest‘ versie van langs hebben zien komen.
Daarnaast is door de ‘globalisering‘ het hele speelveld omgeploegd. Het ‘team‘ werd daardoor van ‘nationaal‘, ‘globaal‘. FC Aarde tegen de rest van het universum. Dat we nu terugkeren naar nationale entiteiten heeft slechts één oorzaak. Het ‘westen‘, met haar ‘Winner Takes All‘-dogma, ingegeven door een perfide kijk op economie, is geen ‘teamspeler‘. Waar we nu getuige van zijn, is dat de ‘overhead‘ wordt afgestoten door landen die Adam Smith en Karl Marx, en andere grondleggers van de economische theorie, wél hebben gelezen, en begrepen, en die onderling een ‘markt‘ organiseren terwijl men het ‘Vorstenhuis‘ van ‘Wallstreet‘, de ‘City‘, en andere landen die menen ‘entitled‘ te zijn, in hun sop gaar laten koken. Het is geen complot. We doen ons dit zelf aan. Niet anders dan de adel uit de Middeleeuwen die er van overtuigd waren dat het ‘plebs‘ (de ‘Deplorables‘) hen nodig had, en niet andersom.
Wat deze ontwikkeling, waarin de ‘burgerij‘ in de wereld zich vrijmaakt van de ‘adel‘, anders maakt, is dat er geen ‘revolutionaire intentie‘ is. De Chinezen, de Russen, Iran, India, zijn niet uit op ‘bijltjesdag‘. Maar ze zijn klaar met de verspilling, de gebakken lucht en het wapengekletter. Waarmee ik slechts wil zeggen dat we ons lot in eigen hand hebben. Maar als we volharden in dit ‘gekostumeerde bal’, we er op pijnlijke wijze achter zullen komen dat de ‘kaviaar‘ en ‘champagne‘ niet vanzelfsprekend zijn.
Een terugkeer naar FC Aarde, met minder reservespelers, en een afgeslankt management, met ‘scouts‘ die gebrand zijn op het ontdekken van talentvolle spelers, en niet rondlopen met de opdracht dat ze iedereen een kans moeten geven, en dat zelfs de grootste kneus een ‘winnaar‘ is. Maar zonder de kneuzen richting knekelhuis te dirigeren, lijkt mij de enige realistische optie. Niet alleen om de welvaart veilig te stellen, en een nucleair Armageddon te vermijden, maar ook om het milieu en het klimaat te vrijwaren van de ‘BullShit‘-verspilling waar we in ons deel van de wereld patent op hebben.
