Nieuwe president van de ECB, Christine Lagarde, heeft een strafblad

Geruisloos bestijgt Christine Lagarde op 1 november haar zetel als president van de Europese Centrale Bank. Ze was als directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) o.a. medeverantwoordelijk voor de onttakeling van de Ecuadoraanse samenleving. Iedereen is vergeten, dat ze als Franse minister van financiën veroordeeld is wegens ‘nalatigheid’ bij een miljoenenfraude, zonder haar straf te hoeven uitzitten.

Mevrouw Christine Lagarde, de vertrekkende directeur van het IMF is met ingang van 1 november 2019 benoemd tot president van de Europese Centrale Bank (ECB)

De Franse president Emmanuel Macron, optredend namens machtige bancaire belangen, speelde een belangrijke rol in de nominatie van mevrouw Lagarde. Lagarde werd geprezen door de westerse media en werd ook gesteund door Wall Street en de Amerikaanse Federal Reserve. Wat de media echter vergeten te vermelden is dat Lagarde een corrupte functionaris is die betrokken was bij financiële fraude. Ze heeft een strafblad.

Is de Eurozone in gevaar?

Financiële fraude is ingebakken in de hoogste regionen van de politieke en economische besluitvorming. Een hoge functionaris met een strafblad op een hoge post kan gemakkelijk worden gemanipuleerd. Dit zal ongetwijfeld de manier waarop ze de ECB bestuurt beïnvloeden, met mogelijke gevolgen voor de structuur van het monetaire beleid.

De benoeming van Lagarde tot hoofd van de ECB is geen onderwerp van discussie of zorg geweest. De EU-burgers zijn niet op de hoogte gesteld. Ze is een gehoorzaam instrument van het financiële en bancaire establishment dat zowel het IMF als de Europese Centrale Bank controleert. Het Europees Parlement houdt zich stil.

Op 20 december 2016 vond een Franse rechtbank IMF directeur Christine Lagarde schuldig aan “nalatigheid” bij een miljoenenfraude in 2008 toen ze minister van Financiën in Frankrijk was. Ze heeft een toekenning van 404 miljoen euro goedgekeurd, die werd overgemaakt naar zakenman Bernard Tapie, (een vriend van president Sarkozy) voor de omstreden verkoop van een bedrijf “.

Ongebruikelijk in Frankrijk? Lagarde werd “schuldig” bevonden zonder het toepassen van een gevangenisstraf van een jaar die door het Hof werd geëist: criminelen op hoge posten krijgen een speciale behandeling. Ze werd beschuldigd van “nalatigheid” in plaats van “medeplichtigheid” in een miljoenenfraude.

Het is een bittere ironie dat Lagarde werd beloond in plaats van gestraft. Ondanks haar strafblad werd haar carrière op geen enkele manier belemmerd: zij werd benoemd om zowel het IMF (2011-2019) als de ECB (2019-) te leiden.

Het is ook belangrijk te vermelden dat deze ‘nalatigheid’ de Franse belastingbetalers meer dan 400 miljoen euro gekost heeft “door een uitbetaling aan de heer Tapie”, een kornuit van Lagarde en Sarkozy.

Hoewel het leiderschap van Lagarde bij het IMF (2011-2019) een absolute ramp is geweest, bevestigt de raad van bestuur van het IMF dat ze “het volste vertrouwen” heeft behouden in haar leiding. (BBC, 20 december 2016). Hetgeen een onzinnige verklaring is, want de raad van bestuur van het IMF van 24 leden, werd tijdens haar hele mandaat (2011-2019) voorgezeten door IMF-directeur Christine Lagarde zelf (waarschijnlijk met uitzondering van de vergadering van de raad die “het volste vertrouwen” uitsprak in Christine Lagarde). De Franse rechters namen de beslissing om een gevangenisstraf van een jaar met betrekking tot de verdachte, op grond van een beslissing van de raad van bestuur van het IMF, die gewoonlijk wordt voorgezeten door de verdachte, in te trekken. Het verslag van deze vergadering van de raad van bestuur van het IMF ter ondersteuning van Christine Lagarde is niet openbaar is gemaakt.

Lees hier de dankbetuiging van Christine Lagarde aan het IMF en de raad van bestuur

Er worden geen vragen gesteld. Haar voordracht om de ECB te leiden werd bevestigd door de Europese Raad in juli vorig jaar. Ondanks haar strafblad, zal ze op 1 november aan haar mandaat als president van de Europese Centrale Bank (ECB) beginnen, d.w.z. op een cruciale datum in de onstabiele ontwikkeling van de valutamarkten die samenvalt met de Brexit-deadline van Boris Johnson op 31 oktober.

Ecuador: Een voorbeeld van neoliberale hervorming door het IMF onder leiding van Christine Lagarde

In januari 2019 ontmoette IMF-directeur Christine Lagarde de Ecuadoraanse president Lenin Moreno bij het World Economic Forum in Davos. Twee maanden later werd een IMF “pakket” met dodelijke economische hervormingen afgerond.

Terwijl de voorganger van Moreno, Rafael Correa, het IMF en de Wereldbank hekelde als “neo-kolonialistische vampiers die de soevereiniteit uit kleine landen willen opzuigen”, omarmde Lenin Moreno de neoliberale agenda van het IMF volledig. In maart 2019 werd een leenovereenkomst van 4,2 miljard dollar met het IMF geïmplementeerd, hetgeen resulteerde in massale armoede door in de overeenkomst afgesproken loonsverlagingen, ontslagen van leraren en werkenden in de gezondheidszorg, een bloedbad aan privatisering van de sociale diensten, en een proces van gemanipuleerde inflatie dat leidde tot een algehele ineenstorting van de koopkracht.

Uitbreiding van de invloed van het IMF naar de EU

Wat is de bredere relevantie van de Ecuadorcrisis? Wat gaat dit voor de Europese Unie betekenen? Wat gaat de rol van Lagarde bij de ECB worden?

Het financiële establishment (dat haar benoeming voor zowel het IMF als de ECB steunde) wil het “economische geneesmiddel” van het IMF, dat aan zich ontwikkelende landen in de hele Europese Unie wordt opgelegd, kopiëren. Geen dubbele maatstaven ten gunste van de zogenaamde “ontwikkelde landen”. meedogenloze economische hervormingen die wereldwijd moeten worden toegepast.

Wat kunnen we verwachten? Een scenario van systematische en gemanipuleerde verarming van de Europese Unie door het opleggen van hetzelfde soort van neoliberale hervormingen die zijn opgelegd in de zogenaamde ontwikkelingslanden. Bovendien vergemakkelijkt de ECB onder het bewind van Christine Lagarde de dollarisering van de euro, om nog maar niet te spreken van de frauduleuze manipulatie van de valutamarkten, wat ook een middel is om miljoenen mensen armer te maken.

Acht jaar geleden, een terugblik op Lagardes frauduleuze benoeming als hoofd van het IMF

Het Dominique Strauss Kahn (DSK) ‘Honey trap’-schandaal was zeer behulpzaam bij de toetreding van Lagarde tot het IMF, ondanks het feit dat haar rol als minister van Financiën in de fraude van 400 miljoen euro al bekend en gedocumenteerd was.

De focus van de media was op dat moment gericht op het verhaal van het vermeende slachtoffer, het kamermeisje in het hotel, in plaats van op wie er achter de schermen aan de touwtjes trok in wat duidelijk een politieke valstrik was.

Regime Change: Dominique Strauss Kahn (DSK), directeur van het IMF werd erin geluisd en Christine Lagarde werd aangesteld om hem te vervangen.

Er waren geen harde bewijzen tegen Strauss-Kahn. Dit was in een vroeg stadium van het onderzoek bekend bij de aanklagers. Het erin luizen van Strauss Kahn bestond uit het pas laten vallen van de aanklachten tegen Strauss Kahn na de benoeming van Lagarde om hem te vervangen als directeur van het IMF.

Het rapport van de procureur van het New York District, Cyrus Vance Junior, die Strauss Kahn van alle beschuldigingen tegen hem zuiverde, werd drie dagen na de bevestiging van Lagarde als directeur van het IMF openbaar gemaakt. Als deze informatie enkele dagen eerder was onthuld, zou de kandidatuur van Lagarde om het IMF te gaan leiden, ongetwijfeld argwanend worden bekeken. De Regime change werd doorgevoerd in het IMF.

Het is vermeldenswaard dat aanklager Cyrus Vance Junior (zoon van voormalig minister van buitenlandse zaken Cyrus Robert Vance) naar verluidt een vriend is van president Nicolas Sarkozy die vermoedelijk een rol speelde achter de schermen bij het in de val lokken van Strauss Kahn.

slotopmerkingen

De Europese Centrale Bank, een instrument van economische en sociale ontwikkeling, is gekaapt. Het monetaire beleid is de facto geprivatiseerd. De president van de centrale bank wordt gecontroleerd en gemanipuleerd door financiële belangen. De Europese Raad werd onrechtmatig onder druk gezet om de benoeming van Christine Lagarde te ratificeren.

De burgers in heel Europa zouden een duidelijk standpunt moeten innemen. Een massale mobilisatie tegen de benoeming van Christine Lagarde dient te worden overwogen.