Noorwegen, Spanje en Ierland erkennen Palestina. Wat gebeurt er nu?

Palestina Het is onwaarschijnlijk dat de VS, Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk dit voorbeeld zullen volgen

In een gecoördineerde actie hebben Noorwegen, Spanje en Ierland woensdag hun voornemen aangekondigd om Palestina volgende week officieel te erkennen.

De aankondiging werd geleid door de Spaanse premier Pedro Sanchez, die bij een aantal andere landen heeft gelobbyd om Palestina als staat te erkennen in de hoop de vredesbesprekingen weer op gang te brengen en de oorlog tussen Israël en Gaza te beëindigen.

De VS en de EU steunen een tweestatenoplossing voor het conflict, maar tot nu toe hebben slechts negen EU-landen Palestina erkend. Velen deden dit in 1988 onder communistisch bewind en hebben sindsdien allianties dichter bij Israël gebracht.

Zweden was in 2014 het laatste EU-land dat een stap ondernam, wat leidde tot een diplomatieke ruzie vergelijkbaar met het besluit van Israël woensdag om zijn ambassadeurs uit Ierland en Noorwegen terug te trekken.

Wat is in de toekomst de waarschijnlijke impact van de drievoudige aankondiging?

Wat is de mening van andere westerse landen?

Erwin van Veen, senior research fellow bij de Nederlandse denktank Clingendael, zei dat voor een groot deel van West-Europa de erfenis van de Holocaust, de christelijke band met de joden in de context van het Heilige Land en een ‘flinke dosis oriëntalisme’ belangrijke drijfveren vormen om steun Israël.

Het is onwaarschijnlijk dat de VS, Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk binnenkort Palestina zullen erkennen om redenen die historisch, religieus en op belangen gebaseerd zijn, vertelde de heer Van Veen aan Indignatie.

Het standpunt van Groot-Brittannië hangt nauw samen met zijn koloniale erfenis en de Balfour-verklaring uit 1917, die de weg vrijmaakte voor een Joodse staat.

“Voor de VS is het ingewikkelder. Christelijke evangelicals beschouwen Israël als het Heilige Land waar het laatste oordeel zal worden geveld”, aldus Van Veen. “Maar er is ook het gedeelde idee dat beide landen grenslanden zijn, evenals belangen in realpolitik-stijl, waarbij Israël dient als Amerikaanse militaire buitenpost in het Midden-Oosten.”

Bij een recente stemming in de Algemene Vergadering van de VN was Washington een van de negen staten die de erkenning afwezen.

Groot-Brittannië heeft meer gemengde signalen afgegeven door zich te onthouden, net als Frankrijk en Duitsland.

In een verklaring zei het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken dat het, hoewel het geloofde in een tweestatenoplossing, zich van stemming onthield omdat de stemming geen vrede zou bewerkstelligen.

De Franse president Emmanuel Macron heeft gezegd dat erkenning “geen taboe” is, maar heeft niet de intentie uitgesproken om er binnenkort mee verder te gaan.

Een vertegenwoordiger van minister van Buitenlandse Zaken Stephane Sejourne zei dinsdag dat “niet aan de voorwaarden was voldaan” om een ​​tweestatenoplossing tot stand te brengen.

In een gesprek met het Franse dagblad Le Monde zeiden Franse diplomatieke bronnen dat dit de onderhandelingen met Israël zou kunnen verzwakken. “We ontnemen onszelf een drukinstrument in een tijd waarin Israël het minst gevoelig is voor externe druk”, zeiden ze.

Dergelijke argumenten vallen uiteen na tientallen jaren van mislukte onderhandelingen en een toename van illegale Israëlische nederzettingen, aldus Van Veen. “Ze verwarren oorzaak en gevolg”, zei hij.

Waarom is het belangrijk?

De erkenning van Palestina door drie westerse landen is een belangrijk symbool dat komt twee dagen nadat het Internationaal Strafhof zei dat het arrestatiebevelen zou aanvragen tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en Hamas-leiders.

Ongeveer driekwart van de wereld erkent Palestina , maar de meeste van degenen die standhouden bevinden zich in Europa en Amerika.

“De Rubicon is overschreden”, aldus de heer van Veen.

“Het zal een precedent scheppen om de druk op anderen te vergroten om dit voorbeeld te volgen, al was het maar omdat maatschappelijke organisaties, politieke partijen en demonstranten het in hun eigen thuisland kunnen gebruiken.”

Hugh Lovatt, senior beleidsmedewerker bij de denktank European Council on Foreign Relations, zei: “Dit zijn niet slechts drie Europese landen die Palestina in een vacuüm erkennen.

“Het gebeurt in nauwe samenwerking met andere Europese landen en in samenwerking met Arabische landen, waaronder Saoedi-Arabië, dat leiding heeft gegeven aan de Arabische inspanningen om een ​​politiek plan te ontwikkelen om de onderhandelingen tussen Israël en Palestina nieuw leven in te blazen ter ondersteuning van een tweestatenoplossing. .”

Er hebben stappen plaatsgevonden die voorheen als taboe werden beschouwd, zoals het opleggen van sancties aan extremistische Israëlische kolonisten, aangekondigd door de VS in februari en gevolgd door de EU in april.

“Deze erkenning maakt deel uit van een bredere puzzel die begint samen te vallen”, aldus de heer Lovatt.

De Spaanse voorsprong in deze kwestie lijkt verband te houden met een sterke publieke opinie die erkenning steunt, een volle tien jaar nadat het Spaanse parlement nadrukkelijk vóór had gestemd.

“Spanje zegt dat iemand iets moet doen”, zegt Haizam Amirah-Fernandez, hoogleraar internationale betrekkingen aan de IE Universiteit in Madrid.

“Geen enkele poging ondernemen om een ​​tien jaar oude formule te veranderen is geen optie. Het creëert een groot risico voor Europa zelf”, zei hij tegen The National .

Welke andere landen kunnen volgen?

België , Slovenië en Malta hebben gezegd dat ze mogelijk geïnteresseerd zijn in de erkenning van de Palestijnse staat naast Spanje, maar hebben tot nu toe geen aankondigingen gedaan.

Net als zijn Spaanse tegenhanger is Alexander De Croo, premier van België, het doelwit geweest van Israëlische kritiek omdat hij al in november de aandacht vestigde op het lijden van burgers in Gaza.

Maar het is onwaarschijnlijk dat België de Palestijnse staat zal erkennen vanwege de verdeeldheid binnen de regering, de aanstaande verkiezingen en omdat het land momenteel het roulerende voorzitterschap van de EU-Raad bekleedt, zegt Koert Debeuf, vooraanstaand adjunct-professor aan de Brussels School of Governance.

‘In België is er meer publiek debat over de kwestie geweest, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland’, zei hij.

Steun voor Israël in Nederland is gekoppeld aan een mengeling van een gedeelde christelijke bijbelse traditie, identificatie met Israël als een liberale westerse democratie en een visie op de Palestijnen als ‘de ander’ in de context van tientallen jaren van anti-islamitische politieke uitlatingen. aldus van Veen.

Het Nederlandse parlementslid Raymond de Roon, van de extreemrechtse partij PVV, omschreef de Palestijnen onlangs als een ‘nepvolk’. De heer De Roon is voorzitter van de commissie Buitenlandse Zaken van het Parlement.

Ook bij de stemming van de AVVN over Palestina onthield Nederland zich van stemming.

Slovenië zweeg woensdag, maar minister van Buitenlandse Zaken Tanja Fajon zei eerder dat de erkenning van Palestina niet langer kon wachten.

Voor een definitief besluit over de erkenning is een parlementaire stemming vereist.

Welk gebied wordt erkend?

Er bestaat vandaag de dag geen enkele Palestijnse staat ter plaatse, ondanks een VN-besluit uit 1948 om het Britse mandaat over Palestina in twee staten te verdelen, één voor Joden en één voor Arabieren.

De Gazastrook wordt sinds 2007 geregeerd door Hamas, een militante groepering die door het Westen als een terreurorganisatie wordt beschouwd. De bezette Westelijke Jordaanoever staat gedeeltelijk onder toezicht van de Palestijnse Autoriteit. Maar de illegale aanwezigheid van 700.000 Israëlische kolonisten wordt algemeen gezien als een belemmering voor de vooruitzichten op een toekomstige Palestijnse staat. Israël veroverde in 1967 Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever.

Een Palestijnse staat zou gebaseerd moeten zijn op de grenzen van vóór 1967, met Jeruzalem als de hoofdstad van beide staten, zoals vastgelegd in de wapenstilstandsovereenkomst van 1949, aldus de Noorse regering in een verklaring.

“Op de langere termijn hopen we dat de erkenning van Palestina als staat de partijen zal aanmoedigen om de vredesbesprekingen te hervatten met als doel oplossingen te vinden voor de openstaande kwesties over de definitieve status. Palestina zal ook de veiligheid voor de Israëli’s vergroten”, aldus De Noorse minister van Buitenlandse Zaken Espen Barth Eide.

Zowel de PA als Hamas verwelkomden de drievoudige aankondiging van woensdag.

De heer Eide zei dat de PA versterkt moet worden en Gaza moet besturen na een staakt-het-vuren. “Het doel is om een ​​Palestijnse staat te bereiken die politiek samenhangend is en die voortkomt uit de Palestijnse Autoriteit”, zei hij.

Wat gebeurt er nu met de Palestijnen?

Er is veel werk nodig om de Israëlische publieke opinie te veranderen van steun voor de bezetting en om de Palestijnse nationale beweging nieuw leven in te blazen, vertelde de heer Lovatt aan The National .

De toenemende druk op de huidige extreemrechtse Israëlische regering heeft ertoe geleid dat zij uithaalt naar de PA, een actie waarvan analisten waarschuwden dat deze averechts zou kunnen werken. Minister van Financiën Bezalel Smotrich riep Netanyahu op om strafmaatregelen te nemen, waaronder het bevriezen van belastingoverdrachten die Noorwegen namens de PA in handen heeft.

“Dit is opportunisme”, zei Lovatt. “Israël straft de PA op een moment dat deze financieel uiterst kwetsbaar is, omdat het de zwakkere partij is die Israël het meeste schade kan toebrengen. Het verandert op geen enkele fundamentele manier de situatie zoals die gisteren bestond. Europa en de VS kunnen het zichzelf niet permitteren gechanteerd worden.”

Mensenrechtenorganisaties zeggen dat Palestijnen die in Israël wonen het doelwit zijn van discriminerende wetten, terwijl Palestijnen in bezette gebieden, waaronder de Westelijke Jordaanoever, het onderwerp zijn van intimidatie, gedwongen ontheemding en moord door kolonisten, met de steun van het Israëlische leger. Sommigen hebben deze situatie beschreven als apartheid, een claim die door Israël is afgewezen.

Tijdens zijn toespraak op de tweede dag van een Israëlische inval in Jenin, waarbij acht mensen werden gedood, zei de Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant woensdag dat hij een terugtrekkingswet uit 2005 zou intrekken, een maatregel die afgelopen zomer door de Knesset werd goedgekeurd. Hierdoor zouden Israëlische kolonisten, die door de wet zijn uitgezet, legaal kunnen terugkeren naar de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.

De heer Van Veen waarschuwde dat er een “groter treinongeluk” zal komen als Israël het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen blijft weigeren.

“Israël zegt misschien dat het zich niets aantrekt van de mening van landen als Spanje, maar dit soort druk zal zich in de loop van de tijd opstapelen en gevolgen hebben die moeilijk te voorzien zijn”, zei hij.