Noorwegen, Zwitserland, Monaco: Wie verleent mij asiel na de EU-klimaatsituatie?

28 november 2019 gaat de annalen in. Toekomstige historici zullen deze datum beschouwen als de hoeksteen voor de oprichting van een nieuw totalitarisme. Anders dan in het verleden zal het echter niet langer alleen een nationale dictatuur zijn. Integendeel, de meerderheid van de leden van het Europees Parlement heeft een gratis ticket uitgegeven aan de Brusselse EU-autocraten om het schrikbewind van ecofascisten in bijna heel Europa te introduceren op een grondgebied met meer dan 500 miljoen inwoners: de Europese Unie heeft de “klimaatnoodsituatie” uitgeroepen. 

De enige symbolische, maar politiek ingrijpende stap volgt op de jarenlange voorbereiding door georkestreerde studentenpoppen, in de media geënsceneerde eindtijdscenario’s en een steeds absurder wordende hysterie over sporengassen. Reden heeft geen plaats. Het bedrijf is te groot geworden voor profiteurs en agitators om het te laten breken met kritische eisen of zelfs wetenschappelijke feiten. Te groot is het aantal politieke ideologen die de “klimaatomheining” gebruiken als een welkom instrument van overheersing, waarmee ze hele samenlevingen kunnen onderwerpen en er onbeperkt voor kunnen betalen.

Omdat bijna niemand van de gewonden zich wil voordoen als een ‘slechte burger’ die zich tegen het veronderstelde goede keert. Het was vergelijkbaar in het begin van het nationaal-socialisme. Maar het misselijke gevoel maakte al snel plaats voor het besef dat men beter kon meedoen om problemen te voorkomen. De onophoudelijke propaganda zorgde ervoor dat de campagne tegen burgerrechten niet in twijfel werd getrokken totdat het te laat was.

In plaats van druk uit te oefenen op de onwetende mensen in Azië en Afrika, worden miljarden aan EU-burgers geleend met hysterisch klimaat gehuil

Natuurlijk is er een klimaatverandering. Dit is een feit. In het bijzonder hebben de zon en zijn activiteit een significante invloed, maar ook vele andere aspecten die buiten onze controle liggen. Natuurlijk is het goed om voorzichtig te zijn met onze planeet en haar hulpbronnen. De afgelopen decennia is veel bereikt in de geïndustrialiseerde landen, vooral in Europa. Onze lucht is nog nooit zo goed geweest, onze rivieren zijn nog nooit schoner geweest en het bewustzijn over het onderhouden van een leefbare omgeving is nog nooit zo groot geweest.

Er zijn echter een aantal opkomende regio’s, vooral veel voormalige ontwikkelingslanden, die minder belang hechten aan milieubescherming. Helaas omvat dit ook twee dichtbevolkte staten, die samen bijna een derde van de bevolking uitmaken. Enorme hoeveelheden afval en plastic land daar in de rivieren en zeeën, nauwelijks een fabriek voldoet zelfs aan de laagste normen van luchtvervuiling en het dagelijks leven bestaat uit een hersenloze combinatie van milieuzonden. Tegen deze achtergrond is het obsceen hoeveel Europa probeert de derde of vierde decimale plaats in de CO2-concentratie van de lucht te verbeteren.

In plaats van de noodzakelijke druk uit te oefenen op de onwetende mensen van Azië en Afrika als een westerse waardengemeenschap, worden vooral EU-burgers opgejaagd met een hysterisch klimaat gehuil om miljarden uit hun zak te halen. Dus nu heeft het Europees Parlement een “linkse” meerderheid uitgeroepen – dezelfde leden van het Europees Parlement die zich twee zetels in het parlement veroorloven met duizenden vliegreizen per jaar.

Net als bij de “activerende wet” van de nazi’s kunnen verreikende interventies in de toekomst worden gerechtvaardigd met de EU-“klimaatnoodsituatie”

Linkse en groene parlementsleden laten nogmaals zien dat de fascistische regimes van de vorige eeuw niet ver weg zijn. Sommige politici en zelfs sommige journalisten wijzen terecht op de  parallellen met de manifestatie van de nazi-heerschappij  . Hitlers machtsovername werd voorafgegaan door de zogenaamde activeringswet, een noodwet aangenomen door de toenmalige Rijksdag, die de afschaffing van de scheiding der machten mogelijk maakte en de weg effende voor de afschaffing van de republiek.

Zelfs met de nu EU-brede “klimaatnoodsituatie” kunnen ingrijpende interventies in de toekomst gerechtvaardigd zijn. Het kan worden opgevat als een bedreiging voor de nieuwe Commissievoorzitter Ursula von der Leyen dat zij de “strijd tegen klimaatverandering” tot het centrale thema van haar ambtstermijn heeft gemaakt. Hij kon plotseling leiden tot een strijd tegen vrijheid en democratie. Ondertussen is de hele absurditeit van het linkse groene beleid zichtbaar in het feit dat de Europese Unie met de “klimaatnoodsituatie” vanaf nu niet langer als veilig moet worden beschouwd. Dus hoe wil je in de toekomst rechtvaardigen dat mensen hun toevlucht kunnen zoeken bij ons, waar ze geconfronteerd worden met de apocalyps? “Thuisblijven”, zou men hen willen noemen, “in de EU wordt u bedreigd door de klimatologische dood”.

Uit voorzorg heb ik al navraag gedaan naar asiel bij de ambassades van Zwitserland, Noorwegen en Monaco. Zoals verwacht crashte ik overal. Ik blijf echter koppig, want sinds donderdag heb ik het in zwart-wit: leven in de Europese Unie is voor mij een acuut gevaar! Niet alleen vanwege het klimaat.