Indignatie redactie 
Als je zulke vrienden hebt, heb je geen vijanden meer nodig: behalve de Europese Commissie, doet vooral de Amerikaanse regering de ene lef na de andere. Terwijl de Verenigde Staten miljoenen tonnen ruwe olie rechtstreeks uit Rusland blijven kopen, staat Joe Biden voor de verzamelde wereldpers in het Oval Office en kondigt aan dat een escalatie van de Oekraïne-crisis het einde zou betekenen van de Duits-Russische Nord Stroom 2 pijplijn. De Duitse kanselier staat als een schooljongen toe en zegt niets.
Duitsland is dringend afhankelijk van de gasvoorziening uit Rusland, dat rijk is aan grondstoffen. Zeker nu de linkse regering het noodlottige werk van Merkel uitvoert en de zogenaamde energietransitie in steeds drastischere stappen doorzet, ongeacht de verliezen. De gerenommeerde Wall Street Journal publiceerde in 2019 een artikel over het Duitse energiebeleid met de veelzeggende titel “World’s Dumbest Energy Policy”.
Vergeet alle rechtvaardigingen voor het eisen van sancties tegen Rusland, mensenrechten, internationaal recht en de vaak geciteerde tekstballonnen. Overigens, toen de Amerikanen Afghanistan, Irak en Syrië binnenvielen, bleven dezelfde stemmen stil.
De Amerikanen zijn gewoon bezig met een harde handhaving van hun eigen economische belangen. Op zich is dat niets verwerpelijks, daar is tenslotte een regering voor gekozen. Het wordt pas gevaarlijk wanneer deze rigoureuze belangenpolitiek een absoluut weerloos land ontmoet, wiens regering niets bij te dragen heeft aan het welzijn en het welzijn van zijn eigen land, afgezien van frasen en houding. Een volledig verzacht Duitsland dat al decennia geen onafhankelijk buitenlands beleid heeft.
In plaats van de belangen van het land en zijn eigen bevolking voorop te stellen bij elke inspanning en elke crisis, heeft de Duitse regering zichzelf gedegradeerd tot slechts een ontvanger van bevelen van Washington, de EU en de VN.
Enige wereldmacht – de Amerikaanse agenda
Maar de brutaliteit waarmee Amerikanen doorgaan met het uitvoeren van hun agenda voor buitenlands beleid, kan iemand woedend maken. Op alle kanalen treedt de Amerikaanse wereldmacht niet alleen op tegen geopolitieke concurrenten en vijanden, maar ook tegen ‘naaste bondgenoten’ zoals Duitsland. Als het om economische spionage gaat, doen de Amerikaanse geheime diensten op geen enkele manier onder voor hun Chinese tegenhangers. Naast patenten en handelsgeheimen ter waarde van miljarden, is geen enkel bedrijfsonderdeel veilig voor de almachtige NSA-afluisteraars. Dit omvat ook strikt vertrouwelijke EU-documenten, conferentieresoluties en de mobiele telefoon van Angela Merkel, zoals de naïeve politici in Berlijn ontdekten. De Amerikaanse elites bevinden zich in een permanente koude oorlogsstaat met de hele wereld. Allereerst,
Rusland, dat rijk is aan grondstoffen, is al goedgekeurd voor het neerschieten door de Amerikaanse president Ronald Reagan als een ‘kwaadaardig imperium’. Ook in 2022 is er niets veranderd aan deze basishouding. In hun grenzeloze naïviteit beschouwen de politici van ons land Duitsland echter als een gelijkwaardige partner van de VS. Maar Amerikaanse politici zien Duitsland als een economische grootmacht en zijn exporteconomie vooral als rivalen. Daarnaast is het land in het midden van Europa ideaal voor troepeninzet en als opstelplaats voor het Midden-Oosten en Oost-Europa. En last but not least worden pogingen ondernomen om zoveel mogelijk miljarden euro’s vanuit Duitsland naar Amerikaanse zenders om te leiden. Mochten deze miljarden ook worden onttrokken aan een hoofdvijand als Rusland, dus dit is een economische en geopolitieke win-winsituatie voor Amerikanen. En juist deze constellatie is de enige reden waarom de Amerikanen al jaren proberen Nord Stream 2 te saboteren. Dit is een geldig verdrag tussen twee soevereine staten voor de energiezekerheid van Duitsland. Dit project wordt echter publiekelijk uitgeroepen tot doelwit voor aanvallen door de Amerikanen, en de Duitse regering heeft geen bezwaar.
Rusland is de derde grootste olieleverancier van de Verenigde Staten
De kers op de taart is dat Rusland, onder Trump en Biden, is opgeklommen tot de op twee na grootste olieleverancier van de Verenigde Staten. In 2020 exporteerde Rusland bijna 27 miljoen ton ruwe olie naar de Verenigde Staten. Dat zijn 538.000 vaten per dag en een stijging van 63 procent ten opzichte van 2014. We hebben het over een omvang van zo’n 200 miljoen vaten, elk 159 liter, per jaar. Oplopende trend.
De banden van Big Oil met de Amerikaanse regering zijn zeer hecht en geen geheim. Donald Trump heeft nooit een geheim gemaakt van zijn lobby voor de Amerikaanse olie- en gasindustrie. De Amerikanen willen hun dure en vuile vloeibare gas aan Duitsland verkopen, maar het goedkopere en gemakkelijk verkrijgbare Russische gas is een onverslaanbare concurrent. De Russische olievoorraden zijn de afgelopen jaren toegenomen doordat de Amerikaanse regering sancties heeft opgelegd aan andere landen. Dit omvat ook de hulpbronnenrijke landen Iran en Venezuela. Vooral Venezolaanse olie heeft een belangrijke rol gespeeld voor Amerikaanse raffinaderijen.
De consistentie van de Russische variëteit Oeral komt het dichtst in de buurt van die van zware olie uit Zuid-Amerika en vervangt deze daarom. Een volledige omschakeling naar de lichtere Amerikaanse olie van het merk WTI zou voor de Amerikaanse raffinaderijen veel inspanning en enorme kosten met zich meebrengen. Daarom zal niet alleen het aandeel van Russische olie in Amerika hoog blijven, maar zullen de voorraden ook blijven toenemen. Rusland zou binnenkort de op een na grootste olieleverancier van de Verenigde Staten kunnen worden, na Mexico.
Terwijl de Amerikaanse regering Nord Stream 2 saboteert en sanctioneert en eenzijdig beweert dat een verergering van de crisis in Oekraïne het definitieve einde van de pijpleiding zou betekenen, gaan de Russische olievoorraden onverminderd door. Vooral Europese bedrijven en sectoren staan op de Amerikaanse sanctielijsten die circuleren, en Russische olieleveringen aan de VS worden helemaal niet genoemd.
