Indignatie redactie 
NRC is euforisch over de winst van de communistische partij bij gemeenteraadsverkiezingen in Moskou.
De communisten zagen hun zetelaantal groeien van 5 naar 13. ‘Tegenslag voor Kremlin‘, laat Steven Derix ons vanuit Moskou weten. Weliswaar komt de oppositie in de gemeenteraad nog altijd tekort om het de ‘Kremlin-getrouwen‘ lastig te maken in de gemeenteraad van de hoofdstad, en sloeg de partij van Navalny andermaal geen deuk in een pakje boter, maar gelukkig maakten de communisten het goed. De opkomst was met 21% belabberd, en dan nóg weet Navalny zich niet in de kijker te spelen.
De laatste keer dat ze bij NRC stonden te juichen bij winst van communisten kan ik mij niet echt heugen. Sterker nog, het lijkt mij de eerste keer. Daarbij viel er elders helemaal niks te vieren. Tot op de dag van de verkiezingen probeerden Google en Facebook met politieke advertenties, in strijd met de wetgeving in Rusland, de oppositie aan stemmen te helpen. Of ze in ‘Washington‘ blij zijn met de winst van de communisten als gevolg van hun inmenging in de verkiezingen in Rusland, is mij niet geheel duidelijk. In Frankrijk zijn ze niet van hun stuk gebracht door deze ‘revolutie’ in de Russische hoofdstad.
Je kunt niet gemakzuchtig de conclusie trekken dat het voor NRC, en hun ‘Warparty‘-vrienden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, simpelweg een kwestie is van: ‘De vijand van mijn vijand, is mijn vriend‘. Je moet ruimte laten voor het gegeven dat die ‘Atlantische‘ club gewoon bulkt van het nostalgische verlangen naar een échte vijand. Naar een terugkeer naar de ‘Koude Oorlog‘, met een communistisch Rusland. En dan mag Derix kracht putten uit deze uitslag, maar ik zie niet waar hij zich over opwindt.
In deze complexe tijden doemt uit de mist van ‘Russiagate‘ bovendien een onheilspellend beeld op voor de ‘Regime-Changers‘. Nadat iedereen had geconcludeerd dat het gedaan was met ‘Russiagate‘, na de publicatie van het rapport van Mueller, zag de ombudsman van NRC, samen met een fel anti-Russische, pro-Oekraïense blogger, nog wel mogelijkheden. Mijn reactie daarop was dat de kans groot was dat in het vervolg van die meer dan tenenkrommende aanfluiting de rollen zouden worden omgedraaid. Dat de onderzoekers in het beklaagdenbankje terecht zouden komen. En stukje bij beetje gebeurt dat nu. Want het stinkt een uur in de wind.
Geen grote koppen, vooralsnog. Maar nadat een rechter in de zaak tegen ‘Concord‘, de Russische ‘Click-bait‘ firma die zonder bewijs door Mueller werd aangeklaagd wegens ‘beïnvloeding‘, al had uitgehaald naar de ‘Speciaal Aanklager‘, schuiven Mueller en zijn team ook in de zaak tegen Michael Flynn richting de afgrond. Ondanks verwoede pogingen om te redden wat er te redden valt. Dat is nog niet alles. Als slagroom op de cake wordt Mueller nu ook persoonlijk verantwoordelijk gehouden voor ‘Obstruction of Justice‘ bij het onderzoek naar de toedracht van ‘9/11‘ destijds. Vooralsnog exclusief waar het de rol van de Saudi’s betreft. Maar zoals u weet zweeft er nog meer boven de partijen.
Alsof daar nog niet genoeg dreiging vanuit gaat, komt ook het échte verhaal rond Epstein op stoom. Inclusief de rol van een waaier aan Israëlische ‘Tech-bedrijven‘ die gespecialiseerd zijn in producten die in ‘meldkamers‘ worden gebruikt. Juist nu we in Nederland ook volop problemen hebben op dat vlak, en de vraag aanzwelt om in te grijpen. U moet het mij maar vergeven, maar ik vind de ‘Epstein-clan‘ een behoorlijk stuk enger dan Huawei. En ik hoop dat de politiek in ons land niet het Amerikaanse voorbeeld volgt, en die ‘clan‘ inviteert om hun kunsten in ons land te vertonen.
NRC hoeft mij niet uit te leggen waarom ze zich hebben vastgebeten in geld dat naar het ‘Vorstenhuis‘ wegvloeit, opdat Willem en zijn familie niet zelf de vloer hoeven te dweilen en af te stoffen, en waarom ze bij die krant zo in hun nopjes zijn met de winst van die Stalinisten in Rusland, maar mocht u interesse hebben in dingen die écht belangrijk zijn, dan zult u toch ook zo nu en dan hier in moeten loggen, of op een andere website met een ‘neus‘ voor gebeurtenissen die het verschil maken, anders komt u van een koude kermis thuis. U wilt niet straks genoegen moeten nemen met de ‘uitleg‘ dat de val van Mueller ‘de wraak van Trump‘ is. De man valt, in ‘slow-motion‘, in zijn eigen mes. En het lont naar de bom die de ‘Epstein-case‘ is begint net serieus vlam te vatten. Wie een kuil graaft voor een ander……….
niet te laat, anders mis je het vuurwerk.
