Influencers – Het Belgische EU-voorzitterschap vertrouwt er niet op dat Europeanen online-inhoud beoordelen zonder tussenkomst van de overheid.
Influencers – De Raad van de EU, waarin alle regeringsleiders van de lidstaten van het blok zitting hebben, is zeer gefocust op het verder reguleren van online-uitingen, met als laatste doelwit degenen die daar aanzienlijke invloed hebben: Influencers
In plaats van erop te vertrouwen dat internetgebruikers zelf kunnen beslissen over de inhoud die ze online tegenkomen, wil de Raad influencers ‘opleiden’ over hun ‘verantwoordelijkheid’ – dat wil zeggen, hen leren ‘desinformatie’ en ‘haatzaaiende uitlatingen’ te identificeren. ’-zinnen die vaak door eurocraten worden gebruikt om dissidente politieke standpunten aan banden te leggen.
Volgens een ontwerpdocument, ingezien door Euractiv , probeert de Raad een uniforme aanpak te formuleren om de verspreiding van ‘schadelijke’ inhoud door influencers en makers van online inhoud in toom te houden.
Door het gebruik van EU-fondsen heeft het Belgische voorzitterschap van de Raad de Commissie al aanbevolen de ‘cognitieve’ en ‘ethische’ vaardigheden van influencers te ondersteunen, zodat ze beter kunnen begrijpen hoe hun inhoud ‘impact heeft op hun volgers’ en hoe ze moeten reageren. tot desinformatie, online haatzaaiende uitlatingen [en] cyberpesten” – met andere woorden, maak ze onderdeel van de berichtenstrategie van het blok.
Het concept definieert influencers als:
makers van online inhoud die inhoud plaatsen op sociale media of platforms voor het delen van video’s waarmee zij invloed hebben op de samenleving, de publieke opinie of de persoonlijke opvattingen van hun publiek, wat vaak tot uiting komt in hun op authenticiteit gebaseerde relatie met hun publiek.
Deze definitie verschilt van die in de Franse beïnvloedingswet, die vorig jaar werd aangenomen, en de eerste in zijn soort was .
Franse wetgevers definieerden influencers als mensen “die, in ruil voor een vergoeding, hun reputatie gebruiken om met hun [online] publiek te communiceren.”
Uit het ontwerp van de EU-Raad blijkt dat hij een strenger beleid voert dan verwacht.
In een eerder ontwerp werd het belang aangehaald van het ondersteunen van influencers, omdat zij een ‘positieve’ impact kunnen hebben op de online cultuur. In het laatste ontwerp staat echter:
[Influencers] moeten een verantwoordelijkheidsgevoel jegens hun publiek hebben en de potentiële impact begrijpen die commerciële praktijken, het delen van mis- en desinformatie, online haatzaaiende uitlatingen, cyberpesten en andere schadelijke inhoud kunnen hebben op hun publiek en zijn welzijn.
Om deze stand van zaken recht te zetten, roept de Raad de Europese Commissie op om na te denken over een aanpak van beïnvloeders op “alle relevante beleidsterreinen, met de nadruk op hun verantwoordelijke gedrag.”
Zorgwekkender is dat het suggereert dat de Commissie en de lidstaten een gecoördineerde, EU-brede beleidsaanpak moeten ontwikkelen om “verantwoordelijk gedrag van beïnvloeders tegenover hun publiek te bevorderen.”
Op 27 februari organiseerde de Raad een conferentie in Brussel om deze ideeën te ontwikkelen.
De beschrijving van een sessie met de titel ‘Influencers en desinformatie’ luidt:
Veel mensen, en vooral jongeren, consumeren informatie en nieuws (bijna) uitsluitend via sociale mediaplatforms. Dit betekent dat influencers en makers van online content een prominente rol hebben gekregen in de huidige informatieomgeving. Tegelijkertijd neemt de verspreiding van opzettelijk valse of misleidende informatie – desinformatie – via sociale media toe. Is het de verantwoordelijkheid van beïnvloeders om desinformatie (helpen) aan te pakken, en hoe kunnen beïnvloeders ervoor zorgen dat zij kwalitatieve informatie verspreiden? Hoe kunnen traditionele media, academici, beslissers, experts en influencers hierin samenwerken?
Kortom, ondanks beweringen dat ze een ‘veilige’ en ‘betrouwbare’ informatieruimte voor gebruikers willen creëren, maakt Brussel zich in plaats daarvan zorgen over het feit dat elk verhaal dat in strijd is met het eigen verhaal – dat wil zeggen: ‘desinformatie’ – terrein wint, of het nu waar of niet waar is.