Oekraïne : Aan wiens kant staat u?

Oekraïne – In de geschiedenis van de beschaving is politiek vaker wel dan niet een kwestie geweest die te herleiden was tot de vraag “aan wiens kant staat u?”

Toegegeven, het is geen gemakkelijke zaak om te onderscheiden wat de waarheid het meest benadert in de mist van ‘het heden’. Achteraf is een koe in de kont kijken, zeggen ze, hoewel dat ook niet helemaal waar is, want de interpretatie van de geschiedenis is gewoon weer een slagveld, zij het in veel langzamere beweging.

In een wereld van toenemende verdeeldheid, waar ons wordt verteld dat er alleen zwart of wit is, is het beste waarop wij gewone “burgers” kunnen hopen, niet geraakt te worden door het kruisvuur. Dat wordt echter steeds moeilijker om te doen. Het gaat er niet langer om een ‘mening’ te hebben (dat wordt door de politiek ook steeds moeilijker gemaakt), het gaat om het handhaven van een ‘overtuiging’, niet verdiend met uw eigen persoonlijke controle en onderzoek, maar door uw ‘geloof’ in zo’n overtuiging en de autoriteiten die deze vormgeven.

In toenemende mate doet het er niet echt toe wat de “feiten” zijn, maar de vraag “aan wiens kant staat u?” Als dat is waartoe de “realiteit” is gereduceerd door die krachten die de staat beheersen, dan zal elke vijand van die krachten die die staat beheersen een schurk zijn, ongeacht hun acties, ongeacht hun ideologie; en elke bondgenoot van die krachten die die staat beheersen, zal een held zijn, ongeacht hun acties, ongeacht hun ideologie. En dus, in onze gevormde realiteit van vandaag, zal wat een “held” of een “slechterik” maakt, worden bepaald door de simpele vraag “aan wiens kant staat u?”

Als u dit ook opgevallen is stellen wij voor dat we met betrekking tot de oorlog in Oekraïne samen de “feiten” voor onszelf durven onderscheiden. Alleen dan zullen we niet langer louter cheerleaders zijn voor een team; alleen dan kunnen we onszelf kwalificeren om in alle oprechtheid te vragen: “aan wiens kant staan we echt?”

Zijn nazi’s nu de nieuwe “good guys”?

Er is een beetje – niet in de mainstream maar juist daarbuiten – gemengde berichtgeving gaande, vooral de afgelopen weken. Zijn er aanzienlijke aantallen nazi’s in Oekraïne en zijn deze mensen “slechte” of “goede” nazi’s in de context dat ze vechten tegen de Russische “indringers”?

In één adem lezen we vragen op Twitter als: “hoe kunnen er nazi’s in Oekraïne zijn als een Joodse president de touwtjes in handen heeft?” Of: hoe was het mogelijk dat Facebook gebruikers toestond om het neonazistische Azov-bataljon te prijzen terwijl ze tegen de Russen vechten. In weer een setting lezen we, nou ja, het is gecompliceerd, Oekraïens nationalisme moet in de voorhoede van elk debat worden geaccepteerd, zelfs als het overlapt met de nazi-ideologie.

U begrijpt wel waar we heen willen. We leven nu in een maatschappij waarin iedereen geacht wordt achter de regering te staan wat betreft haar Oekraïne-politiek, en dan vooral de oorlogszuchtige richting die Den Haag heeft ingeslagen, en iedereen die ook maar de simpelste kritische vragen (waarom werken politici mee aan het escaleren van de oorlog in Oekraïne in plaats van te onderhandelen) gaat stellen krijgt een “fout” etiket opgeplakt. In dit artikel slaan we die kritische weg in, met feiten die veel mensen niet weten en dus hun mening niet beïnvloed hebben. We spreken geen waarde-oordelen uit over de mening van iedereen – dat is te allen tijde de persoonlijke keus van elk individu. We zetten – juist voor een wat completere beeldvorming – alleen wat zaken op een rij die bij veel mensen niet bekend is.

Op 27 februari 2022 hield de Canadese vice-premier Chrystia Freeland een sjaal vast met de slogan “Slava Ukraini”, wat “Glorie voor Oekraïne” betekent, met de “Bloed en Bodem“-kleuren van het Oekraïense Opstandelingenleger (dat samenwerkte met de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog en duizenden Joden en Polen heeft afgeslacht).

Vervolgens plaatste ze deze foto op haar Twitter-account (en verving ze deze uren later door een foto van haar zonder de “Bloed en Bodem” -sjaal) en beschuldigde haar tegenstanders ervan te “stinken naar Russische desinformatie“. Deze controversiële foto van Freeland werd gemeld door Canada’s National Post.

Volgens de perschef van Freeland was dit gewoon weer een geval van “klassieke KGB-desinformatie die bezoedelt … waarbij Oekraïners en Oekraïens-Canadezen ervan worden beschuldigd extreemrechtse extremisten of fascisten of nazi’s te zijn”, wat een verwarrende verklaring is op meerdere niveaus. Het is niet duidelijk hoe dit een geval van “Russische desinformatie” is, aangezien de foto inderdaad authentiek is, en Freeland ontkent dit niet. En ze houdt inderdaad een “Bloed en Bodem”-embleem vast, dat afkomstig is van de nazi’s, duidelijk zichtbaar voor iedereen. Ten slotte is het verwarrend waarom de Canadese regering niet lijkt te weten dat de KGB niet meer bestaat. Hebben zij ook de indruk dat de Sovjet-Unie nog bestaat?

Niet onbelangrijk in dit alles is het feit dat de grootvader van Freeland de hoofdredacteur was van een nazi-krant tijdens de Tweede Wereldoorlog in Galicië en dat zij zich hiervan bewust is en zich blijkbaar niet daarvoor verontschuldigend. Telkens wanneer ze hierover wordt ondervraagd, ontkent ze niets, maar wijt ze de focus van het onderzoek gewoon aan Russische desinformatie met de bedoeling om “westerse democratieën te destabiliseren”. Dat wil zeggen: het gaat er niet om wat iemands historische of ideologische achtergrond is, maar om “aan wiens kant zij staan.”

Interessant genoeg was het de Canadese krant “The Globe and Mail” die dit verhaal meldde, getiteld “Freeland wist dat haar grootvader redacteur was van een nazi-krant”, dus geen Russische publicatie. En op wie baseerden ze dergelijke informatie? Niemand minder dan Freelands eigen oom, John-Paul Himka, die nu emeritus hoogleraar is aan de Universiteit van Alberta. Volgens de Globe and Mail wist Freeland al meer dan twee decennia dat haar grootvader Michael Chomiak de hoofdredacteur was van een nazi-krant die joden belasterde en de nazi-zaak steunde.

De Globe en Mail schrijft ondermeer het volgende:
“Krakivski Visti [Krakow Nieuws] werd in 1940 opgericht door het Duitse leger en stond onder toezicht van de Duitse inlichtingenofficier Emil Gassert. De drukpersen en kantoren werden door de Duitsers in beslag genomen van een joodse uitgever, die later in het concentratiekamp Belzec werd vermoord.
Het artikel met de titel ‘Kravivski Visti en de Joden, 1943: een bijdrage van de Oekraïense Joodse betrekkingen tijdens de Tweede Wereldoorlog’ is geschreven door de oom van mevrouw Freeland, John-Paul Himka, zoals gezegd emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Alberta.
In het voorwoord van het artikel vermeldt prof. Himka mevrouw Freeland voor het ‘aanwijzen van problemen en verduidelijkingen’. Mevrouw Freeland heeft nooit erkend dat haar grootvader een nazi-collaborateur was en suggereerde maandag dat de beschuldiging deel uitmaakte van een Russische desinformatiecampagne.
In 1996 schreef prof. Himka over het werk van dhr. Chomiak voor Kravivski Visti, een Oekraïenstalige krant in Krakau die vaak anti-joodse tirades publiceerde, waaronder ‘bepaalde passages in sommige artikelen die hun goedkeuring uitten over wat de nazi’s de Joden aandeden.’” [nadruk toegevoegd]

Vreemd genoeg hielp Freeland bij het redigeren en verduidelijken van het artikel van prof. Himka waarin haar grootvader als hoofdredacteur van een nazi-krant werd besproken, maar ze weigerde de rol van haar grootvader publiekelijk te erkennen en beschuldigde elke verwijzing hiernaar als onderdeel van een “Russische desinformatiecampagne”. Volgens deze omgekeerde logica maakt de oom van Freeland, prof. Himka, deel uit van deze ‘Russische desinformatiecampagne’ en maakt ze zich schuldig aan het verlenen van hulp aan deze ‘Russische desinformatiecampagne’, allemaal om haar politieke carrière te ruïneren en ‘westerse democratieën te destabiliseren’. Freeland vertelde ook aan haar oom, prof. Himka dus, die in zijn artikel is opgenomen, dat volgens haar vader haar grootvader Michael Chomiak ook tot op zekere hoogte met het anti-nazi-verzet werkte. Prof. Himka kon deze informatie echter niet verifiëren, die hij omschreef als “fragmentarisch en eenzijdig”.

Dan is er het vreemde geval van de NAVO-tweets (open deze link met Opera-browser vanwege EU-censuur) ter ere van de internationale vrouwendag, afgelopen 8 maart, met een foto van een vrouwelijke Oekraïense soldaat die het Zwarte Zon-symbool draagt, het symbool dat verband houdt met nazi-occultisme en satanisme. De NAVO schreef in hun bericht: “Alle vrouwen en meisjes moeten vrij en gelijk leven”, met een zeer gemengde boodschap. De NAVO heeft uiteindelijk ook hun foto van het Zwarte Zon-symbool verwijderd.

De timing van de twitterberichten van Freeland en de NAVO is zeer vreemd. Het roept ook de vraag op, waarom überhaupt iets posten als je het gewoon gaat verwijderen? Is dit gewoon een kwestie van zich niet bewust zijn van dergelijke dingen, of is het een kwestie van bepaalde groeperingen die steeds brutaler en onbeschaamder worden over waar hun ware loyaliteit ligt? Zijn er aan Chrystia Freeland of de NAVO vragen over dit onderwerp gesteld of is er enige terugslag geweest voor dergelijke openbare vertoningen? Niet echt.

Op 7 februari 2014 verspreidde een uitgelekt gesprek (zie video verderop) tussen Victoria Nuland (toen Amerikaans onderminister van Buitenlandse Zaken) en Geoffrey Pyatt (toen de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne) zich als een lopend vuurtje. Er werd onthuld dat nadat Janoekovitsj uit de regering was gezet, het de regering van de Verenigde Staten was die betrapt werd op het selecteren van het lidmaatschap van wie de nieuwe regering van Oekraïne zou vormen, alsof ze hun eigen voetbalteam aan het samenstellen waren. Dit was niet alleen op zichzelf controversieel, het was vooral controversieel in de context van Oekraïne’s “Revolutie van Waardigheid”, waar veel Oekraïners tragisch stierven om een betere toekomst te hebben.

Hier in het Westen worden we verondersteld zeer sympathiek tegenover die zaak te staan. Dus waarom zwijgen politici nu nog steeds over het feit dat de Amerikaanse regering heel duidelijk een Oekraïense regering naar eigen keuze heeft gevormd zonder na te denken over de toekomst en het welzijn van het Oekraïense volk?

In feite waren het de VS die de Oekraïense revolutie grotendeels aanmoedigden en financieel ondersteunden. Volgens de officiële archieven van het Witte Huis van Obama: “De Verenigde Staten staan achter het Oekraïense volk en hun keuze voor democratie, hervormingen en Europese integratie. Om deze doelstellingen na te streven, kondigde vice-president Joe Biden vandaag in Kiev, Oekraïne aan dat, in afwachting van goedkeuring door het Congres, het Witte Huis 20 miljoen dollar zal toezeggen ter ondersteuning van uitgebreide hervormingen in de Oekraïense wetshandhavings- en justitiesectoren, waaronder hervormingen van het openbaar ministerie en corruptiebestrijding. …de Amerikaanse regering heeft dit jaar nu bijna 320 miljoen dollar aan hulp aan Oekraïne toegezegd, bovenop de garantie voor staatsleningen van 1 miljard dollar die in mei 2014 is afgegeven.”

Veel Amerikaanse politici hebben in deze periode Oekraïne bezocht om de Oekraïense zaak voor ‘waardigheid’ te steunen. Ook onze “eigen” Hans van Baalen en de Belgische schreeuwlelijk Guy Verhofstadt waren er aanwezig om het volk op te hitsen.

De wereld had geschokt moeten zijn en met afschuw vervuld over een dergelijke onthulling van Amerikaanse criminaliteit en dubbelhartigheid. Dat de VS direct en luidkeels een revolutie hadden aangemoedigd en financieel (kosten: 5 miljard dollar) georganiseerd en gesteund die resulteerde in vele tragische doden, alleen om het recht van het Oekraïense volk om democratisch hun eigen regering te kiezen, te stelen.

De Amerikanen moedigden het Oekraïense volk ook aan om voor de EU-deal te vechten. En het Oekraïense volk ontving de EU-deal waar ze letterlijk naar snakten. Maar waar staat Oekraïne vandaag de dag? Het is het armste land van heel Europa. Oekraïne was vroeger één van de rijkste landen in Oost-Europa, bekend als ‘de graanschuur van Europa’. Dit economische feit is echter steeds moeilijker te verkrijgen, aangezien Oekraïne deel uitmaakte van de USSR toen hun economie op zijn hoogtepunt was. Een hoogst ongemakkelijke waarheid. Om deze reden zal het moeilijk zijn om een bbp-grafiek van Oekraïne te vinden die eerder begint dan 1991, de datum van hun onafhankelijkheid. Van 1991 tot 1997 verloor Oekraïne 60% van zijn bbp en leed het onder enorme inflatiecijfers. Bij wie had Oekraïne verplichtingen tijdens deze enorme recessie die voor de Oekraïners nooit echt is geëindigd? Het door de VS gedomineerde Internationaal Monetair Fonds (IMF). Bepaalde personen die politieke ambten hebben bekleed en nog steeds bekleden, hebben echter enorm geprofiteerd van de benarde situatie van Oekraïne. Als u goed googlet vindt u er genoeg – en zelfs mensen die u niet verwacht.

Op 23 januari 2018 werd Joe Biden uitgenodigd om te spreken op een Council on Foreign Relations-bijeenkomst over een artikel dat hij samen met Michael Carpenter schreef, getiteld “How to Stand Up to the Kremlin: Defending Democracy Against Its Enemies.”

Ongelooflijk genoeg pochte Biden tijdens deze discussie over “de verdediging van de democratie tegen haar vijanden” publiekelijk dat hij in 2016 (toen hij vice-president van de Verenigde Staten was) alléén de Amerikaanse leninggaranties aan Oekraïne voor economische hulp zou nakomen op voorwaarde dat de Oekraïense aanklager Viktor Shokin zou worden ontslagen. Shokin deed destijds onderzoek naar beschuldigingen van corruptie waarbij Burisma Holdings betrokken was. De zoon van Joe Biden, Hunter Biden, zat in deze periode in het bestuur van dit aardgasbedrijf (zonder enige kennis van en ervaring in deze tak van sport in deze sector) en zou naar verluidt $ 3- $ 3,5 miljoen van het bedrijf hebben ontvangen. Een buitengewoon bedrag dat niet te verantwoorden was, vandaar het onderzoek naar corruptie.

Joe Biden gaf de volgende bekentenis op deze CFR-bijeenkomst uit 2018:
“…en ik ging, denk ik, de 12e, 13e keer naar Kiev, en ik zou aankondigen dat er weer een leninggarantie van een miljard dollar was. En ik had een toezegging gekregen van Porosjenko [toen president van Oekraïne] en van Jatsenjoek [toen premier van Oekraïne] dat ze actie zouden ondernemen tegen de openbare aanklager [Shokin] en dat deden ze niet. Dus ze zeiden dat ze het [de lening] hadden, ze liepen naar buiten naar de pers en ik zei nee, ik zei dat ik niet ga [zeggen] of dat we je de miljard dollar gaan geven. Ze zeiden ‘je hebt geen autoriteit, je bent niet de president,’ zei de president, ‘ik zei bel hem. [gelach op de achtergrond] Ik zei, ik zeg je dat je geen miljard dollar krijgt. Ik zei dat je geen miljard krijgt en dat ik hier wegga. Ik denk dat het ongeveer zes uur was. Ik keek, ik zei dat ik over zes uur vertrek. Als de officier van justitie niet wordt ontslagen, krijg je het geld niet. Oh son of a b*tch. Hij is ontslagen. [gelach op de achtergrond] En ze plaatsten iemand die solide was.”

Het gaat Joe Biden (de huidige president van de Verenigde Staten) blijkbaar niet om echte democratie, maar alleen om de vraag of zijn team wint. Niet de Amerikaanse bevolking – zijn team is veel kleiner en “selectiever” dan dat. Vreemd genoeg blijven factcheckers, ondanks dat de bekentenis van Biden is opgenomen op een zeer openbaar en ‘prestigieus’ platform, elk bewijs ontkennen dat Joe Biden verantwoordelijk was voor het ontslag van Shokin. Blijkbaar is de eigen bekentenis van Biden niet relevant. Factcheckers hebben ook elk hard bewijs ontkend dat Hunter zo’n hoog bedrag van Burisma heeft ontvangen. Inderdaad, het is vrij moeilijk om hard bewijs te vinden wanneer het onderzoek naar zoiets voortijdig werd stopgezet. Dat was het hele punt.

Dit is om een andere reden buitengewoon controversieel. Tijdens het geschil over de EU-deal dat werd gebruikt om de Oekraïense protesten op gang te brengen, is sindsdien ontdekt dat een deel van de voorwaarden van deze “deal”, die sterk werd doorgedrukt door het IMF, de eis was dat een aanzienlijke verhoging van de nutstarieven (vooral elektriciteit en gas) zouden worden ingevoerd terwijl het inkomen van de Oekraïners gelijk zou blijven.

Wie was de contactpersoon van de Oekraïense president Janoekovitsj in de Verenigde Staten tijdens de Oekraïense protesten en de controverse over de EU-deal? De Amerikaanse vice-president Joe Biden. Het Oekraïense volk had geen idee. De deal waarvoor ze vochten en stierven was om corrupte bedrijven aan te pakken, zoals Burisma Holdings en hun buitenlandse aandeelhouders, waar veel kapitaal  rechtstreeks aan ten goede kwam, ten nadele van het Oekraïense volk. Een vergelijkbare situatie als waarmee het grootste deel van Europa vandaag wordt geconfronteerd onder een overvloed aan glorieuze “EU-deals” te midden van een zogenaamde (zelf veroorzaakte) energiecrisis. De energiebedrijven boeken recordwinsten, terwijl de armoede onder de burgers in razend tempo stijgt.

Bovendien heeft de New York Times een tijd geleden een artikel gepubliceerd waarin wordt bevestigd dat de beruchte Hunter Biden-laptop die door Amerikaanse “betrouwbare factcheckers” werd geclaimd als “Russische desinformatie”, in feite authentiek is. Een zeer belangrijk stuk informatie dat beschikbaar had moeten zijn voor het Amerikaanse volk vóórdat ze kozen wie hun volgende president zou worden. Dit belangrijke stuk informatie werd het Amerikaanse volk destijds ontzegd door precies datgene waarvan wordt beweerd dat het de “nationale veiligheid” verdedigt, de niet-gekozen en anonieme maar almachtige “factcheckers”.

Inmiddels weten we dus dat Joe Biden is gepromoveerd, eh “gekozen”, tot president. Waar zijn Victoria Nuland en Geoffrey Pyatt vandaag de dag? Nuland fungeert als staatssecretaris van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Pyatt fungeert als de Amerikaanse ambassadeur in Griekenland.

Nuland, niet iemand die weinig vleiende schijnwerpers uit de weg gaat, heeft opnieuw de krantenkoppen gehaald. Dit keer over de Amerikaanse – begint met “bio” eindigt met “lab” – situatie in Oekraïne. Op 7 maart getuigde Nuland voor de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, waar ze niet ontkende dat Oekraïne “chemische of biologische wapens” bezit en in het openbaar erkende dat “Oekraïne biologische onderzoeksfaciliteiten heeft”.

Maar we hoeven ons geen zorgen te maken. Dit betekent niet dat de almachtige goddelijke ‘factcheckers’ eigenlijk de bronnen van desinformatie zijn (hoezo Hunter Biden-laptop?), maar zoals Nuland ons geduldig heeft uitgelegd: het onderdak bieden aan en experimenteren met dodelijke organismen wordt “biologisch onderzoek” genoemd als het Amerikaanse ministerie van Defensie erbij betrokken is. Ze worden dus niet beschouwd als “biolabs”, maar eerder als “biologische onderzoeksfaciliteiten”, en iedereen die ze “biolabs” noemt terwijl ze in het bezit zijn van de Verenigde Staten, is een verspreider van Russische desinformatie. En ja, het Amerikaanse ministerie van Defensie is er zeer zeker bij betrokken, zoals blijkt uit de opgeslagen pdf-bestanden die van de website van de Amerikaanse ambassade in Oekraïne zijn gehaald, waarop het Amerikaanse ministerie van Defensie in alle vermelde gevallen als donor wordt vermeld. Maar, zoals Nuland zorgvuldig uitlegde, zodra de Amerikanen het bezit van deze dodelijke organismen verliezen, veranderen ze pas in ‘biolabs’ met ‘massavernietigingswapens’. Het is toch eigenlijk heel simpel.

Wat niet even krachtig de krantenkoppen haalde, is wat Nuland deed na haar mislukte diplomatieke bezoek aan Rusland in oktober 2021, volgens de Franse journalist Thierry Meyssan, om Yarosh te ontmaskeren bij president Zelensky. Op 2 november 2021 benoemde president Zelensky Dmytro Yarosh (leider van de Rechtse sector 2013-2015) tot adviseur van de opperbevelhebber van de strijdkrachten van Oekraïne, Valerii Zaluzhnyi. Nuland is van Oekraïens-joodse afkomst, dus haar voortdurende steun aan neonazi’s in de Oekraïense regering en het leger sinds 2014 is verontrustend op meerdere niveaus.

Rechtse Sektor heeft nauwe banden met Trident (Tryzub) en Patriot van Oekraïne (Патріо́т Украї́ни). Alle drie de groepen zijn rechts-nationalistische, neonazistische, paramilitaire bewegingen en politieke partijen. Zoek het zelf maar op, zelfs Wikipedia ontkent dit niet. Yarosh was de leider van Tryzub vanaf 2005. Tryzub leidde tot de vorming van de Rechte Sektor, waarvan Yarosh tussen 2013-2015 ook leider was en nog steeds veel invloed heeft op al deze groeperingen. Dmytro Yarosh staat sinds 2014 op de “wanted list” van Interpol.

Bedenk dat in 2014 de Amerikaanse “invloed” op de nieuw gevormde Oekraïense regering aanleiding gaf tot bezorgdheid, met name rond leden van de Svoboda- en Pravyi-sector (Rechtse Sektor) die vijf hogere functies bekleedden in de nieuwe regering, waaronder de functie van vice-premier. Dit verhaal werd gemeld door Reuters. En dat betreft de Rechtse Sektor: wat westerlingen wordt verteld is dat het een Oekraïense nationalistische partij die zich bezighoudt met het verdedigen van de vrijheid en vrijheid van het Oekraïense volk.

Svoboda wordt ook aan het Westen verkocht als een romantische beweging van goedaardige Oekraïense nationalisten, die toevallig Stepan Bandera steunen en niet kunnen ontkennen dat ze etnisch ultranationalistische opvattingen steunen.

Typische rally tijdens de “Revolution for Dignity” in 2014, met vlaggen van de Svoboda Oekraïense Nationalistische Partij.

Op 1 januari 2022 hielden honderden Oekraïense nationalisten een fakkeltocht in de hoofdstad van Kiev, te zien op de bovenstaande foto, ter gelegenheid van de verjaardag van Stepan Bandera, één van de leiders van de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) en haar paramilitaire eenheid het Oekraïense opstandelingenleger (UPA) dat tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de zijde van de nazi’s vocht en duizenden Joden en Polen afslachtte. Deze Oekraïense nationalisten zijn te zien op de bovenstaande foto terwijl ze de Svoboda- en UPA-vlag “Bloed en Bodem” vasthouden. Dit laatste is hetzelfde embleem dat Chrystia Freeland afgelopen februari vasthield. Deze gebeurtenis werd gemeld door The Times of Israel. Zou de perschef van Freeland dit ook nog een klassiek geval van “KGB-desinformatie” noemen?

Een moment om te reflecteren

Dus wat is hier aan de hand? Zijn er echte nazi’s in Oekraïne die worden geselecteerd, met steun van de VS en mogelijk de NAVO, om een politieke en militaire rol te spelen? En zo ja, waarom? Wat gebeurt er met het Oekraïense volk als dit inderdaad het geval is? Wat is zelfs “Oekraïens” onder een steeds ultranationalistischer beweging? Een ultranationalistische beweging die zichzelf identificeert als pure etnische Oekraïners. Oekraïne is een etnisch gemengde bevolking, met zowel etnische Oekraïners als etnische Russen die samenleven.

Hoe moeten we in het licht van deze situatie de mensen van Donbass beschouwen die vragen om hun eigen republieken Donetsk en Lugansk te vormen, gescheiden van de rest van Oekraïne? Gaan we in het Westen de bevolking van Donbass, met een grote bevolking van etnische Russen, het recht ontzeggen om zich af te scheiden van een ultranationalistische beweging die zichzelf identificeert als een puur Oekraïens ras? Hoe moeten we het eigen verzoek van de Krim om opnieuw lid te worden van Rusland in 2014 beschouwen, met een referendum waarvan het Westen weigert te erkennen dat het echt heeft plaatsgevonden, ondanks het feit dat reguliere westerse verslaggevers hebben bevestigd dat de Krim inderdaad heeft gekozen en blij is terug te keren naar Rusland? (De Krim bestaat voornamelijk uit etnische Russen.)

Wat moeten we denken van Oekraïense regeringen die de afgelopen negen jaar 85 procent van het drinkbare water aan de Krim heeft onthouden? Een actie van de Oekraïense regering die een humanitaire crisis veroorzaakte tegen de bevolking van de Krim. Zijn dit de acties van een bevriende regering die zorgt voor het welzijn van de bevolking van de Krim? Deze humanitaire crisis werd gecorrigeerd door de Russen zodra ze Oekraïne binnenkwamen, zoals gemeld door Reuters. De meesten in het Westen zullen hier echter nooit iets over horen.

Mensen moeten de moed hebben om zich af te vragen of er in Oekraïne inderdaad pas ruim een jaar een oorlog aan de gang is, of kan het zijn dat dat al negen jaar duurt? Een burgeroorlog waarvan de oorzaken om politieke redenen niet aan de westerse burgers zijn gemeld, waarbij bepaalde regio’s van Oekraïne zijn aangevallen door neonazistische paramilitaire eenheden die politieke steun en financiering krijgen van de Verenigde Staten en de NAVO-lidstaten. Waarom zou het Westen zo’n gruwelijk initiatief steunen? Om deze vragen te beantwoorden zal er gekeken moeten worden naar de historische wortel van het Oekraïense nationalisme en zijn relatie met met name de Amerikaanse inlichtingendienst en de NAVO na de Tweede Wereldoorlog.