Indignatie redactie 
In 2019 publiceerde de ‘Rand Corporation‘ een rapport waarin Oekraïne benoemd werd als de achilleshiel van Rusland.
Om Poetin te laten struikelen, was Oekraïne het perfecte wapen. Derhalve was het niet verwonderlijk dat ook sympathisanten van de Russische president ‘ach‘ en ‘wee‘ riepen nadat Rusland alsnog toegaf aan de druk van de NAVO, en werk maakte van het ‘opleggen‘ van een autonome status voor de Donbas, zoals in 2015 overeengekomen tussen Oekraïne, vertegenwoordigers van de beide republieken, Duitsland en Frankrijk, met Rusland als mede-ondertekenaar.
En toen het niet in een oogwenk gefixt was, schreven die sympathisanten dat Rusland in de val getrapt was. De val van de ‘Rand Corporation‘, het geprivatiseerde ‘duistere klusjes‘-bureau van het Amerikaanse ‘State Department‘.
Hier op mijn blog schreef ik in januari dat Poetin oorlog wilde vermijden, en dat de grootscheepse oefeningen in het grensgebied slechts tot doel hadden de NAVO te laten weten dat ze niet te lang meer moesten wachten met het implementeren van ‘Minsk II‘, en het aanknopen van gesprekken met ‘Moskou‘ om de veiligheidsstructuur in Europa onder de loep te nemen. Iets waar Poetin al sinds de ‘Veiligheidsconferentie‘ van München in 2007 met veel nadruk voor pleitte.
De NAVO negeerde ‘Moskou‘, zegde het ene na het andere verdrag met de Russen op, installeerde aanvalswapens in Polen en Roemenië, organiseerde een staatsgreep in Oekraïne in 2014, en eind 2021 weigerden ze in te gaan op diplomatieke initiatieven vanuit Moskou. Ondertussen schroefden ze de ‘sancties‘ steeds verder op, waarvoor ze de meest exotische argumenten bedachten. En paaiden ze Oekraïne, dat ze in acht jaar tot de tanden hadden bewapend, met ‘NAVO-lidmaatschap‘, terwijl Zelensky dreigde een eigen atoombom te ontwikkelen.
Toen Oekraïne de dagelijkse beschietingen van de Donbas-regio, waarbij in acht jaar 14.000 doden vielen, exponentieel opvoerde, zoals gerapporteerd door waarnemers van de OCSE, was dat het startschot voor de strijd die ontbrandde. Geheel volgens plan van de ‘Rand Corporation‘ en haar opdrachtgevers bij de Amerikaanse overheid. Maar vervolgens deden de Russen iets anders dan de NAVO verwachtte.
NAVO-analisten en sympathisanten van de Russen, die allen een snelle opmars hadden verwacht, een geforceerde ‘regime change‘ in Kiev, en de plaatsing van ‘Ja-Knikkers‘ in de grootste steden, waarna de Oekraïense rechts extremistische milities als ‘Gladio-subversieven‘ de Russische bezetter uit zouden putten, kwam niet van de grond. Die NAVO-analisten, maar ook die sympathisanten van de Russen, waaronder enkele oudgedienden uit de burgeroorlog van 2014, zagen er een falen aan Russische kant in.
Bij de NAVO-analisten, zowel de formele, als de gepensioneerde ‘kolonels‘ en ‘generaals‘, reageerde men blij verrast. De Russen waren veel zwakker dan ze hadden gedacht! Zelf heb ik hier, gesteund door enkele scherpe geesten met een militaire achtergrond, gewaarschuwd voor die valkuil. Nee, ik had niet de plannen van de Russische generale staf voor mij liggen, maar kijkend naar andere gebieden waar de Russen militair actief zijn, of waren, zie ik een andere benadering, gericht op ‘overhouden‘. T
evens maakte ik mij geen illusies over de mogelijkheid om Rusland economisch omver te kegelen, wat onderdeel was van het plan van de NAVO. Waar Larry Johnson op zijn blog nu de retorische vraag stelt: ‘Who’s Quagmire?‘, zeg ik het hem hier op mijn blog na. Vriend en vijand staan versteld van de economische veerkracht van Rusland, terwijl met elke nieuwe dag de pijn in de NAVO-landen groter wordt.
Dat laatste is niet de schuld van Poetin. Het is allemaal onze eigen schuld. Althans, de schuld van de mensen die zeggen ons te vertegenwoordigen. Het zijn de sancties die zij afkondigen die ons de kop kosten. De nieuwe woordvoerster van het ‘Witte Huis‘ mag verkondigen dat de economie van de Verenigde Staten er beter voor staat dan ooit, maar dat kan maar op één manier worden begrepen: Als psychologische oorlogsvoering. Gericht tegen de eigen bevolking. En ja, een verbod van de EU om schepen met Russische olie te verzekeren is een klap. Voor de Europese verzekeraars.
Waar Kissinger in ‘Davos‘ bepleitte om snel met Poetin te gaan praten, om te redden wat er te redden viel, stelde George Soros dat de NAVO-landen geen tijd te verliezen hadden en nu snel moesten zorgen voor ‘Regime Change‘ in Rusland, anders was het gebeurd met ons (zijn ‘Davos‘-kliek). Inmiddels geeft Oekraïne toe dat het veel zwaardere verliezen lijdt dan eerder naar buiten werd gebracht. Vermoedelijk zijn dat nog steeds veel te rooskleurige cijfers. En ik zag in NRC een artikel over wat Rusland wil met de Donbas, met mooie foto’s uit het zonovergoten Kherson, dat praktisch ongeschonden bleef.
Rusland heeft reeds een ‘landbrug‘ gerealiseerd die het westen van Rusland verbindt met de Krim, anders dan via de recent gebouwde brug. En ook de herbouw van die delen die door het oorlogsgeweld in puin zijn geschoten wordt voortvarend aangepakt. Het enige wat ‘Kiev‘ er tegenover kan stellen, is janken om meer wapens, meer destructie, en misbaar maken over het graan dat niet weg kan, omdat de haven van Odessa vol mijnen ligt die ze niet op willen ruimen. HIER een analyse van de situatie op het videokanaal van Brian Berletic, een voormalige Amerikaanse marinier die in Thailand woont.
Op de Nederlandse televisie was een Nederlandse boer te gast die tegenwoordig in Oekraïne doet wat in Nederland niet meer kan, die hulp wil van de NAVO. Hij, en de presentator, gaven aan geen vertrouwen te hebben in het Russische aanbod om graan te exporteren via de havens die de Russen recent hebben ingenomen, en waar ze de mijnen hebben geveegd. Ik maak mij sterk dat er ook boeren uit Oekraïne zijn die er wel oren naar hebben, omdat het op dit moment de enige praktische manier is om hun graan te verkopen op de wereldmarkt. Ik garandeer u dat die boeren hun geld krijgen, en dat het graan de klanten bereikt die ervoor hebben betaald.
Waarom? Omdat de Russen begrijpen dat het van het grootste belang is om de burgerbevolking voor zich te winnen. Niet slechts in de gebieden die ze inmiddels veroverd hebben, maar ook in Oekraïne dat onder controle staat van ‘Kiev‘ en de NAVO. Je ziet dat ook terug waar de Russen zich in allerlei onmogelijke bochten wringen om bezitters van obligaties de rente te betalen waar ze recht op hebben, ondanks de ‘beroving op klaarlichte dag‘ waarbij de NAVO-landen alle tegoeden van Russen in het westen achterover drukten. Rusland wil duidelijk maken dat ze hun afspraken en verplichtingen nakomen.
Daardoor was Biden genoodzaakt om houders van Russische obligaties te verbieden om geld van de Russen aan te nemen. Om vervolgens te kunnen claimen dat de Russen niet hebben betaald, en zo het land formeel ‘in gebreke‘ te kunnen stellen. Maar als die beleggers, waaronder wellicht uw en mijn pensioenfonds, niets overhouden van hun beleggingen, dan weten ze wel aan wie ze dat te danken hebben. Niet aan Poetin, maar aan Biden. De NAVO-landen spelen met vuur.
Tijd is niet de vijand van de Russen. Tijd is iets wat wij niet meer hebben. En als we op deze voet doorgaan, houden we straks niets meer over.
