Oekraïne-conflict markeert einde van tijdperk gedomineerd door westerse mogendheid

De oude door de VS geleide orde moet verdwijnen, en dat zal juist gebeuren omdat het niet langer houdbaar is voor de rest van de mensheid.

Het aanhoudende militaire conflict in Oekraïne is een keerpunt van immense historische betekenis. Het markeert een breuk met het verleden en het begin van een nieuwe geopolitieke realiteit, een die vooruitgang in de internationale betrekkingen naar meer economische ontwikkeling, gerechtigheid en vrede zal omvatten.

Het militaire conflict in Oekraïne gaat niet over een smal conflict tussen Oekraïne en Rusland. Het is slechts het uiterlijke teken van een grotere confrontatie tussen enerzijds de door de VS geleide westerse orde en anderzijds landen als Rusland, China en anderen die weigeren een ondergeschikte rol te aanvaarden. Deze week verheldert het grotere geopolitieke plaatje en wat er op het spel staat.

Een zeker teken van de grotere dimensies is de manier waarop de VS, de NAVO en de Europese bondgenoten snel een totale hybride oorlog tegen Rusland hebben ingezet, in een poging om de economie van laatstgenoemde te vernietigen. De westerse beweringen over “het verdedigen van democratie, soevereiniteit en internationaal recht” zijn verachtelijk en frauduleus. Door wapens door te sluizen naar een repressief, corrupt regime waarvan het leger is geteisterd door naziregimenten?

Nee, de VS en hun westerse bondgenoten gebruiken het conflict – een conflict dat Rusland ijverig probeerde te vermijden door redelijke oproepen te doen voor veiligheidsverdragen met de NAVO – als een kans om Rusland te verpletteren. En het gaat niet alleen om het verpletteren van Rusland. Het gaat erom elke uitdaging voor de westerse orde te verpletteren. Dat brengt onvermijdelijk een confrontatie met China en anderen met zich mee die de “Washington Consensus” proberen te trotseren.

De draconische censuur van de internationale media in Rusland en de blokkade van de Russische economie duiden op een volledige campagne van vijandigheid door westerse mogendheden die klaar waren om te gaan. De interventie van Rusland in Oekraïne op 24 februari – gebaseerd op plausibele principes van zelfverdediging – vormde het lanceerplatform voor opgekropte westerse vijandigheid. Maar deze vijandigheid is niet alleen gericht op Rusland. Het is bedoeld om het hoofd te bieden aan de opkomst van een multipolaire wereldorde die buiten de controle van de door de VS geleide dominantie valt. Die dominantie – of hegemonie – is gebaseerd op de Amerikaanse controle over het wereldwijde financiële systeem en op brute Amerikaanse militaire macht, bijgestaan ​​door zijn NAVO-adjuncten.

De directe bezorgdheid van Rusland over Oekraïne was gebaseerd op de toenemende dreiging die dit westelijke buurland vormde door zijn verraderlijke betrokkenheid bij de NAVO en de onaanvaardbare aanvallen die het regime van Kiev de afgelopen bijna acht jaar toebracht aan de Russisch sprekende bevolking in de Donbass-regio. Maar door die nationale zorgen te verdedigen, heeft de militaire interventie in Oekraïne ook het hele systeem van de door de VS gedomineerde westerse orde op de proef gesteld.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov merkte op over deze einde-tijdperk-ontwikkeling. Hij vertelde deze week aan de Russische media: “Onze speciale militaire operatie heeft tot doel een einde te maken aan de ongebreidelde uitbreidingen en de onbelemmerde koers naar totale overheersing van de VS en andere westerse staten daaronder in de internationale arena.”

Het is de moeite waard om na te denken over zijn redenering waarom de dubbelhartigheid en hypocrisie van de westerse mogendheden ondraaglijk waren geworden, en waarom een ​​dergelijke unipolaire arrogantie de internationale orde vernietigde en nog is.

Lavrov merkte ironisch op: “Het is mogelijk om de onafhankelijkheid van Kosovo te erkennen zonder een referendum, maar het is onmogelijk om de onafhankelijkheid van de Krim te erkennen, die na een referendum is uitgeroepen en waargenomen door honderden objectieve buitenlandse vertegenwoordigers. De VS stelden zich een bedreiging voor hun nationale veiligheid duizenden kilometers verderop in Irak voor, maar toen ze het bombardeerden en daar geen bedreiging vonden, verontschuldigden ze zich niet eens. En wanneer neonazi’s en ultraradicalen aan onze grenzen worden gekweekt, worden tientallen biologische laboratoria gecreëerd onder toezicht van het Pentagon, die enkele experimenten uitvoeren die in de eerste plaats tot doel hebben biologische wapens te ontwikkelen – de ontdekte documenten laten geen ruimte voor twijfel – dan mogen we niet reageren op deze dreiging, direct aan onze grenzen, niet voorbij de oceaan.”

Wat Rusland heeft gedaan door zijn militaire operatie in Oekraïne op zijn eigen, onafhankelijk beoordeelde voorwaarden, is aan te geven dat de veronderstelde dominantie van de Verenigde Staten en zijn westerse bondgenoten voorbij is.

Het post-Sovjettijdperk van de afgelopen 30 jaar is voorbij. Rusland is niet langer geïnteresseerd in integratie met een op het Westen gerichte mondiale orde, zoals Fjodor Lukyanov deze week schrijft in een artikel voor Rusland in Global Affairs . Rusland kiest nu voor “een andere weg”.

Die weg betekent het volledig omarmen van een multipolaire wereld zoals aangekondigd door de Euraziatische economische integratie en een strategisch partnerschap met China, India en anderen. De enorme natuurlijke hulpbronnen van Rusland, voornamelijk op het gebied van energie, zullen worden gericht op de ontwikkeling van Eurazië en daarbij ruimschoots worden beloond. Het zijn de westerse economieën die Rusland meer nodig hebben dan zij hen nodig hebben, zoals deze week werd opgemerkt door de Russische president Vladimir Poetin.

De overgang naar een nieuwe wereldorde zal tijd vergen en zal gepaard gaan met tijdelijke ontwrichtingen. Het zal tijd kosten om de noodzakelijke infrastructuur van bijvoorbeeld gas- en oliepijpleidingen aan te leggen. Maar het algemene traject is levensvatbaar en gezond, en het is al goed op weg.

Het diepgaande historische belang van de wereldwijde tektonische verschuivingen blijkt duidelijk uit de opvattingen van de Russische econoom Sergey Glazyev, zoals vermeld in dit erudiete interview met Pepe Escobar. Glazyev werkt al jaren in een officiële hoedanigheid aan de Euraziatische Economische Unie (EAEU). Hij beschrijft de evolutie en implementatie van een nieuwe financiële wereldorde die het op de Amerikaanse dollar gebaseerde systeem vervangt. De nieuwe orde wordt ontwikkeld door Rusland, China en anderen met het expliciete doel om onafhankelijk te worden van de dominantie van de Amerikaanse en westerse schulden en valuta-imperialisme.

Wat er in Oekraïne gebeurt, is werkelijk het einde van een tijdperk en een baanbrekende gebeurtenis. Oorlog en lijden zijn afschuwelijk. Maar het door het westen gedomineerde systeem liet Rusland geen andere keuze dan fysiek geweld te gebruiken om zijn vitale belangen te verdedigen. Nu de breuk is gebeurd, is er een gevoel dat de Rubicon is overgestoken. Er is geen weg terug. De westerse reactie was zelfvernietigend. Zijn hybride oorlog tegen Rusland heeft de ondergang van de Amerikaanse en westerse werelddominantie gekatalyseerd. Hun gepolitiseerde misbruik van het dollarsysteem heeft dat systeem fataal beschadigd en voorspelde de bespoediging van een beter, meer wereldwijd democratisch alternatief.

Ongetwijfeld gaat de tijdschaal van dit wereldwijde proces verder terug dan de drie post-Sovjet-decenniums of het post-Gold Standard-tijdperk dat eindigde in 1971 toen de VS dat afsloot omwille van de suprematie van de dollar. Het gaat zelfs verder terug dan de acht decennia sinds de Tweede Wereldoorlog. We kijken naar de afgelopen 500 jaar van West-Europa en zijn koloniale machten, de laatste tijd geleid door de hegemonie van de Verenigde Staten en hun criminele oorlogszuchtige reislust.

Er is geen garantie op de uitkomst. Maar het volstaat te zeggen dat de oude door de VS geleide orde moet verdwijnen, en dat zal juist gebeuren omdat het niet langer houdbaar is voor de rest van de mensheid.