Indignatie redactie 
Rond de oorlog in Oekraïne spelen veel zaken. Het Europees Parlement wil een totaal verbod op energie-import uit Rusland, heeft Vladimir Poetin dreigende woorden geuit vanwege de acties van de Duitse regering wat betreft Gazprom en is in Frankrijk Marine Le Pen bezig aan een opmars in aanloop naar de presidentsverkiezingen. Vandaag een rondje EU.
Het Europees Parlement komt een paar uur geleden met de volgende publicatie:
“In een resolutie die donderdag is aangenomen met 513 stemmen voor en 22 tegen en 19 onthoudingen, roepen de leden van het EP op tot aanvullende strafmaatregelen, waaronder “een onmiddellijk volledig embargo op de Russische invoer van olie, kolen, nucleaire brandstof en gas”.
Dit moet vergezeld gaan van een plan om de continuïteit van de energievoorziening van de EU te waarborgen, evenals een strategie om ‘sancties terug te draaien in het geval dat Rusland stappen onderneemt om de onafhankelijkheid, soevereiniteit en territoriale integriteit van Oekraïne binnen zijn internationaal erkende grenzen te herstellen en zijn troepen volledig verwijdert van het grondgebied van Oekraïne’”.
De vijfde ronde van sancties tegen Rusland is nog niet aangenomen, of de Europese Unie heeft de volgende maatregelen al aangekondigd. Na steenkool zullen het olie en gas zijn wat gesanctioneerd moet worden, als het aan de europarlementariërs ligt.
Het uitzinnige, fanatieke activisme van het Europees nepparlement laat zien dat de sancties niet het gewenste effect hebben – en dat de EU op een helling zit. In plaats van duidelijke doelen te stellen en rode lijnen te trekken, laat ze zich afdrijven. De “Russische militaire machine” mag niet langer worden voorzien van geld uit de export van energie. Daarom is volgens Brussel een energie-embargo nodig.
Een totaalverbod op invoer van energie uit Rusland zal als een boemerang terugkeren. De soldaten worden betaald in roebels en president Poetin kan de inkomsten uit energie-export nauwelijks gebruiken vanwege de sancties die al zijn opgelegd. De führerin van de Europese Commissie Von der Leyen belooft het EU-parlement in eerste instantie actie te ondernemen tegen de Russische olie-export. Maar veel regeringen zijn sceptisch.
US Treasury Secretary Janet Yellen said today that sanctions imposing a full ban on Russian #oil will likely cause “skyrocketing” prices felt globally, reports Reuters. #geoeconomics
— Velina Tchakarova (@vtchakarova) April 6, 2022
Zo zal volgens de Duitse regering het land pas tegen het einde van het jaar de Russische olie-import uit andere bronnen volledig kunnen vervangen. Bovendien zou een importverbod de brandstofprijzen bij tankstations meteen opdrijven. Dit vooruitzicht baart sommige regeringen zorgen.
Bedacht moet worden dat Rusland de op één na grootste olie-exporteur ter wereld is. Het wegnemen van dat aanbod van de wereldmarkten zal vrijwel zeker leiden tot nog hogere energieprijzen – wat, naast de oorlog, het andere grote onderwerp is waar EU-leiders over wakker liggen. Sommigen waarschuwen voor een herhaling van de Franse “Gele Hesjes”-protesten als de benzineprijzen omhoogschieten. De vrees is dat de publieke steun voor Oekraïne zou kunnen instorten als de doorsnee burger zijn baan en koopkracht zou verliezen.
Inmiddels roken de oliemaatschappijen die hebben aangekondigd uit Rusland te vertrekken ook een zware pijp. Zo verwacht Shell in het eerste kwartaal van 2022 een klap van maximaal $ 5 miljard te krijgen na zijn beslissing om Rusland te verlaten. Dat heeft de onderneming daarstraks gezegd. De in Londen genoteerde energiegroep maakte de aankondiging bekend nadat ze in februari had gezegd zich terug te trekken uit alle drie de joint ventures met Gazprom, de door het Kremlin gesteunde gasproducent.
Na het bloedbad in Boetsja tellen alleen emoties, geen argumenten. Meteen nadat de dramatische beelden op sociale media verschenen hadden de westerse landen hun oordeel al klaar: Rusland heeft het gedaan en moet verder worden gestraft. Het is maar de vraag of de vandaag aangenomen resolutie uitgevoerd kan worden: Hongarije is tegen uitbreiding van de sancties tot olie en gas. Het land zal de door de Europese Commissie geplande aanscherping van de sancties tegen Rusland niet steunen. De uitbreiding van importbeperkingen voor olie en gas uit Rusland is een rode lijn voor hem, zei premier Viktor Orban woensdag in Boedapest. Hij was ook bereid om voor gasleveringen – zoals vereist door Rusland – in roebels te betalen. Andere EU-landen, zoals Duitsland, wijzen dit af en willen hun rekeningen in euro’s of dollars blijven betalen. Dat was het dan wat de Europese eenheid betreft.
Het zwaartepunt van de oorlog in Oekraïne is voor de EU veranderd in een economische vernietigingsoorlog van het Westen tegen Rusland. Dat vernietiging het leidende principe is, blijkt wel uit het feit dat de EU noch een exitscenario noch concrete eisen heeft. Die grootschalige en wereldwijde economische oorlog door het Westen tegen Rusland (en China) heeft gevolgen voor de wereldeconomie. De effecten zijn nu al over de hele wereld voelbaar. Dit is bedreigend. Maar wat nog bedreigender is, is dat het het Westen ontbreekt aan duidelijk geformuleerde eisen aan Rusland, de bereidheid tot diplomatie en zoals gezegd een concreet exit-scenario.
Het gaat niet om vrede, het gaat om handhaven en uitbreiden van macht van het Westen, waarbij steeds vaker blijkt dat de VS haar leidende rol in de wereld aan het kwijtraken is.
Kremlin-baas Vladimir Poetin heeft de Europeanen inmiddels gedreigd met vergelding voor hun acties tegen de Russische Gazprom-groep (zie ook ons artikel van gisteren). “De situatie in de energiesector verslechtert”, zei Poetin dinsdag in Moskou, verwijzend naar “brute maatregelen, waaronder administratieve druk op ons bedrijf Gazprom in sommige Europese landen” die niet marktconform zijn. U begrijpt dat deze woorden vooral tegen Berlijn gericht zijn.
Ondertussen sleept de oorlog zich voort en neemt de schade elke dag toe. Terwijl Rusland klaarblijkelijk klaar wil zijn op 9 mei, de dag van de overwinning op nazi-Duitsland, wil de NAVO tijdrekken. Men moet voorbereid zijn op een lange oorlog, heeft de ijzervretende NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg gezegd. Sommige bondgenoten (waarschijnlijk de VS en het VK) rekenen zelfs expliciet op een conflict van maanden of zelfs jaren. Dat kan in ieder geval niet in het belang van de europeanen zijn, al was het maar vanwege de te verwachten kosten. Ze nemen niet alleen toe met elke dag dat de oorlog voortduurt, maar ook met elke sanctie die de EU aan Rusland oplegt.
Tot slot: aan het begin van de oorlog in Oekraïne werd in de mainstream media gezegd dat het gedaan was met degenen die Poetin’s motieven (niet: acties) begrepen. Maar verkiezingen en peilingen spreken een andere taal. Na Orban in Hongarije en Vucic in Servië, ervaart ook Marine Le Pen een opleving in Frankrijk. Dat blijkt uit de laatste peilingen voorafgaand aan de presidentsverkiezingen, die zondag beginnen. Volgens peilingen klimt Le Pen in de eerste stemming naar 20 tot 22 procent, afhankelijk van wie er peilt. President Macron doet het iets beter, met 26 tot 27,5 procent. En dat terwijl de mainstream media in Frankrijk al wekenlang beweerden dat Le Pen in diskrediet was gebracht omdat ze tot aan de oorlog Kremlin-baas Poetin het hof had gemaakt. Russische banken hadden zelfs leningen verstrekt aan haar “Rassemblement National”.
Hoe kan ze zo ineens in de peilingen stijgen? Is er een nieuwe verschuiving naar rechts in de EU, zoals de verkiezingsoverwinningen van V. Orban in Hongarije en A. Vucic in Servië doen vermoeden? Is er een stemming zoals voor de Brexit? Gedeeltelijk wel. Op het platteland van Frankrijk zijn in ieder geval veel mensen ontevreden over Parijs en Brussel. In Macron zien ze weinig meer dan een handlanger van het door de EU gepromoot neoliberalisme. Het schandaal rond de regeringsadviseurs van McKinsey (zie ons eerdere artikel hierover) maakt het er niet beter op. Macron heeft er net als Von der Leyen (schimmige $ 1 miljard-Pfizer-deal) last van. Er is ook het inflatieprobleem – “la vie chère” (het dure leven) drijft steeds meer Fransen tot wanhoop.
De laatste tijd let de Franse president niet op zijn eigen toko, maar houdt Macron zich bijna uitsluitend bezig met het EU-beleid en Rusland en Oekraïne. Hij treedt op als staatsman, terwijl veel mensen thuis in Frankrijk overweldigd worden door de problemen. Er zou dus maar zo een ‘onaangename’ verrassing kunnen komen bij de presidentsverkiezingen. Eind maart leek een overwinning voor Le Pen bijna onmogelijk, volgens de “Economist” was de kans daarop bijna nul. Die is nu meer dan 20 procent. En dan hebben we het nog niet eens over de kiezersbewegingen na de eerste stemmingsronde…..
