Indignatie redactie 
De moord op een dochter van één van Poetins naaste bondgenoten kan misschien wel worden gebruikt om een volledige vernietiging van Oekraïne te rechtvaardigen. Het doet denken aan WOI waarin een aartshertog de katalysator werd, dit is namelijk hoe wereldoorlogen uiteindelijk kunnen evolueren. Het Westen is het wachten beu en wil de volgende fase van Armageddon beginnen.
Oekraïne staat op de rand van een totale ineenstorting. Nadat hij in juli had aangekondigd dat 651 regeringsfunctionarissen werden beschuldigd van verraad, pleegde Zelensky zijn eerste interne zelfmoord. Het hoofd van de veiligheidsdienst in Oekraïne is door zelfmoord om het leven gebracht. Hij stond op de dodenlijst van Zelensky.
En dan nu de afschuwelijke moord in de buurt van Moskou een paar dagen geleden op Daria Doegina, dochter van de illustere Russische filosoof en geostrategisch denker Alexander Doegin. Die vond ironisch genoeg plaats op het moment dat de belangrijkste geopolitieke rivaal van haar land wetgeving overwoog om Rusland aan te wijzen als staatssponsor van terrorisme.
Het is niet relevant of de moordenaars directe agenten waren van het marionettenregime in Kiev, of getrainde agenten die door zijn buitenlandse sponsors waren gestuurd en instructies gaven van buiten de steeds kleiner wordende grenzen van het regime. Het is ook van weinig belang wie het beoogde slachtoffer was, de vader of de dochter, omdat symbolisch ofwel de kwaadaardige doelen van de organisatoren zouden hebben gediend, hoewel aantoonbaar een succesvolle hit op A. Dugin de voorkeur zou hebben gehad voor een grotere weerklank.
Het belangrijkste om te onthouden is echter dat het verschuiven van het slagveld van strijdende legers naar gerichte niet-militaire individuen, zoals nu blijkbaar is gedaan, zichtbaar een nieuwe en complexe dimensie aan dit conflict toevoegt. Het is de voorbode van een aanval zonder einde door de woedende barbaren, niet alleen op de intellectuelen van Rusland, maar meer in het algemeen op zijn onschuldige burgers, en zeer waarschijnlijk ook wraakzuchtig gericht op de civiele infrastructuur.
Hoe dan ook, zoals de zaken er nu voor staan, zal deze moord het Russische publiek waarschijnlijk in extreme mate doen ontvlammen, wat de vraag oproept tot een krachtige vergeldingsreactie. Een dergelijke overhaaste en vooral willekeurige reactie zou echter een ernstige misrekening zijn.
Kennelijk zijn mensen in het Westen bereid om hun leven te geven om dit nazi-regime te steunen. Omdat escalatie van de huidige gang van zaken maar tot één ultiem resultaat leidt: een wereldwijde geweldstsunami. Vreemd eigenlijk dat – gezien de ontwikkelingen in dat land – er nog steeds burgers in dat land zijn, en die er nu nog zijn zouden moeten overwegen om onmiddellijk te vertrekken.
Er zit een schakelaar in het brein van een persoon die de vastberadenheid van geduld en matiging afsluit wanneer de moord op een naaste wordt ervaren. De focus wordt gericht op het teken van wraak. Het is wat mannen inspireert om te strijden. Het geeft hen extra lichaamskracht en vastberadenheid. Waardoor deze mannen tot formidabele milities gemaakt worden. Het is ons inziens een kwestie van tijd dat ook bij Poetin diens schakelaar wordt omgezet…..
De viering van de Onafhankelijkheidsdag van Oekraïne is morgen, de 24e. Hoewel weinigen er in het openbaar zo over praten herdenkt het de dag dat de VS en het VK overeenkwamen Oekraïne aan Soros te geven na de ineenstorting van de voormalige Sovjet-Unie. Terwijl er parades worden gehouden om deze dag te herdenken, lijken die parades te bestaan uit militaire voertuigen die door de straten rijden te midden van verveelde toeschouwers. Met andere woorden, de obsessie van Oekraïne met wapens en artillerie is geworteld in hun leiderschap.
Waar aan de Oekraïense ‘parade’ of het militaire konvooi lijkt te herinneren, is een redelijke gelijkenis met de militaire aanbidding van Noord-Korea. Wat het niet is, is leuk. Hoewel het wordt aangekondigd als een jaarlijks evenement, wordt het slechts een redelijk klein aantal jaren gevierd. In 2001 woonde Poetin de parade nog bij.
In 2014 werd de parade ontsierd door de oorlog in Odessa, waarin Oekraïne verklaarde te vechten tegen ‘terroristen in Donbas’. Ze waren ‘terroristen’ omdat ze Rusland-vriendelijk waren. Net zoals Amerikaanse MAGA’s die vriendschappelijk staan ten aanzien van Trump nu ‘binnenlandse terroristen’ worden genoemd. Het was vanwege deze aanval op Donbas dat de Minsk II-overeenkomst werd ondertekend met Wit-Rusland, Duitsland, Frankrijk, Rusland en Oekraïne. Een vredesakkoord.
De overeenkomst werd nooit door Oekraïne nageleefd – en gedurende meer dan 7 jaar werden mensen (Oekraïense burgers) systematisch vermoord en werden steden gebombardeerd tot vergetelheid, resulterend in meer dan 15.000 doden.
In 2017 namen Britse militaire soldaten deel aan het Oekraïense Onafhankelijkheidsevenement en in 2018 werkte een klein contingent Amerikaanse legersoldaten mee aan de parade. Het doel was om het feit te verstevigen dat het Westen het land effectief had gekoloniseerd. Ondanks dat deze landen het staakt-het-vuren hebben ondertekend, was Rusland de enige die de Russisch gezinde mensen probeerde te beschermen.
Onlangs heeft één van de Britse topcommandanten de troepen gewaarschuwd om zich voor te bereiden op een inzet en er rekening mee te houden afscheid te nemen. Een dergelijke inzet zou een duidelijke erkenning van een nieuwe wereldoorlog zijn. Vergelijkbaar met de bolsjewistische revolutie die het marxistische communisme inluidde.
Terwijl de VS/VK-coalitie blijft proberen om regeringen in Saoedi-Arabië, Afrika, India en Latijns-Amerikaan zo ver te krijgen om zich tegen Rusland te verenigen, heeft een wereldoorlog niet hun voorkeur. Ze hebben beleefd geweigerd. Daarentegen prijzen de Europese vazalstaten van de VS, en dan vooral Duitsland, en de VS de moed van hun marionet, de Russische dissident Navalny, terwijl die wegkwijnt in een Russische gevangenis. Navalny is de voorkeurspresident als het Westen een staatsgreep pleegt. Maar de boodschap voor de vrijlating van Navalny is zwak en zonder veel enthousiasme. Meer symbolisch.
Een Europa in staat van oorlog is misschien wel het enige middel om de komende opstanden te verhullen die de komende winter waarschijnlijk elk land zullen treffen dat om brandstof en voedsel smeekt. En de wereldgeschiedenis laat zien dat oorlog de ideale bliksemafleider kan voor het falen van politici. Het aantal mensen dat achter politici van hun extremistische regeringen staat is echter aanzienlijk minder dan de mainstream media ons wil doen geloven. Vooral ook omdat veel mensen in het westen weten dat de oorzaak van de exploderende gasprijs het rechtstreekse gevolg is van het (wan)beleid van de (staten van de) Europese Unie en de westerse “bondgenoten” daarbuiten.
Het feit dat de VS de grote winnaar is van de in moeilijkheden verkerende EU, wordt bewust geheim gehouden. De Verenigde Staten spinnen bijvoorbeeld garen door de EU “aan te moedigen” om sancties op te leggen aan Rusland. Voor olie, gas of kolen. En de Young Global Leaders van de Amerikaanse (Europese) vazalstaten kopen nu belachelijk dure ruwe olieproducten…. gemaakt van goedkope Russische olie, bijvoorbeeld uit India. In plaats van goedkope Russische olie, in plaats van goedkoop Russisch gas is met name gas erg duur geworden.
Rusland wil de EU gerust gas leveren, via Nordstream II, maar Duitsland’s morele kompas verhindert dat. De VS, die hun frackinggas tegen hoge prijzen aan de Europeanen verkochten en verkopen, zijn volgens Brussel de “redders in nood”. Waar vorig jaar nog 20 procent van hun gas de EU in ging, is dat dit jaar al 60 procent. En dat, zo was te lezen, tegen meer dan 7 keer de prijs van Russisch gas. En ook de Amerikaanse wapenindustrie juicht. De meeste wapens die door de EU-landen aan Oekraïne worden geleverd, zijn Amerikaanse producten die moeten worden vervangen.
De blokken die in 1991 van de Sovjet-Unie werden afgesneden, werden de politieke doelen van Soros. George Soros is iemand die zijn propaganda pusht door zijn geld te investeren waar hij denkt dat hij zich kan bemoeien met de interne aangelegenheden van een land door een situatie van onrust en instabiliteit te creëren en op weg is naar zijn uiteindelijke doel om een ‘nieuwe wereldorde’ zonder nationalisme te vestigen.
Hij gaf de oostbloklanden geld. Veel geld. Om aanspraak te kunnen maken op hun regeringen. Er zijn veertien landen die door de overeenkomst tussen de VS en het VK zijn weggetrokken uit de Sovjet-Unie. Soros zag Rusland en deze oostelijke landen als formidabele doelen voor zijn controle. Geld was het middel en op een gegeven moment stemde zelfs Rusland toe.
Als Soros geld aan een land geeft, beschouwt hij dat land als het zijne. Als een regering niet doet wat hij wil of zich niet onderdanig opstelt aan zijn wil, zal die regering worden uitgeroeid. Het Oostblok was een gemakkelijk slachtoffer. Geld was hun overleving. Op een gegeven moment verwees Soros zelfs naar heel Oost-Europa als zijn thuisland.
Alsof hij zichzelf zag als hun koning van de Oekraïense Onafhankelijkheidsdag. Zijn Rijk! Maar het was tijdens de regering-Clinton dat de focus van Soros op Oekraïne de aandacht trok. Clinton was gecharmeerd van Soros en stond te popelen om te doen wat de nu financiële reus dicteerde. Dat omvatte de oprichting van Oekraïne als een nieuwe Amerikaanse liefdadigheidsinstelling.
Het effect was een brainstormgebeurtenis waarbij Soros zich realiseerde dat hij het geld van de Amerikaanse belastingbetaler kon overhevelen en het naar zijn nieuw gekoloniseerde oostelijke slavenstaten kon leiden. Zijn communistische bondgenoten – via liefdadigheidsinstellingen en overheidssteun. Nu waren ze hem iets schuldig. Hij was een kartel met zijn eigen recht. En zijn filantropie werd eigenlijk gefinancierd door de inkomsten van de Amerikaanse belastingbetaler. Hij hoefde geen cent van zijn eigen geld uit te geven!
‘De meeste’ van deze Oostbloklanden, die geloofden dat ze waren bevrijd, werden in feite eenvoudigweg herkoloniseerd van de Sovjetstatus naar de Soros Nation-status. Zijn succes bij het breken van de Bank of England vergrootte het vertrouwen van Soros tot onvoorstelbare hoogten en wereldwijde regeringen begonnen hem te zien als een waardige macht die de status van ‘redder’ verdiende…
Aangemoedigd door deze elite-allianties, verklaarde Soros tegelijkertijd dat hij actief zou ingrijpen en zich zou mengen in de Amerikaanse verkiezingen. Zijn verklaring werd met applaus ontvangen! En de elite van die tijd verheerlijkte gewoon zijn gedurfde en onbezonnen successen! Hij werd vaak aangehaald als een onafhankelijke entiteit – een regering voor hemzelf met zijn eigen buitenlands beleid.
Het hele levensverhaal van Soros gaat over een man die vastbesloten is om elk land over de hele wereld te bezitten – een uitdaging! Het was in september 1992, tijdens de Zwarte Woensdag-crisis, toen Soros de reputatie kreeg van een meedogenloze en mythische handelaar. Door te beweren dat het pond te hoog geprijsd was ten opzichte van de Duitse mark, liet hij Groot-Brittannië een verlies lijden van omgerekend ongeveer 5,5 miljard dollar, waardoor het pond gedwongen werd uit het Europese wisselkoersmechanisme te stappen.
Dit leverde hem internationale bekendheid op en de bijnaam ‘de man die de bank van Engeland brak’.
In de jaren 1997-1998, net voor de Aziatische financiële crisis, sponsorde zijn kwantumfonds veel zwaardere en controversiële transacties tegen een mand van Aziatische valuta, valuta’s van Thailand en Maleisië in het bijzonder. Het gevolg was een golf van valutadevaluaties en de daling van de aandelenmarkt, die eerst Zuidoost-Azië en vervolgens de rest van de regio trof. Thailand, dat door het IMF moest worden gered voor een bedrag van $ 16,7 miljard, bestempelde Soros als ‘economische oorlogsmisdadiger’.
Hoewel Soros zijn betrokkenheid ontkende, kreeg hij hevige kritiek van de Maleisische premier Mahathir Mohammad, die hem verantwoordelijk hield voor de financiële onrust.
Zijn Open Society Foundation (OSF) staat erom bekend zeer bevooroordeelde politieke NGO’s over de hele wereld te financieren. Zo bevat de lijst van begunstigden van de OSF een aantal Israëlische ngo’s, waaronder ook enkele begunstigden die de legitimiteit van Israël ontkennen. OSF heeft ook de Palestijnse NGO’s Al-Haq en het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten gefinancierd, die beide banden hebben met het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, dat door de VS, de EU, Canada en Israël is aangemerkt als een terroristische organisatie.
Rusland heeft zowel Soros als diens activiteiten bij kop en kont het land uitgegooid – het OSF werd verboden op grond van ‘bedreiging van de nationale veiligheid’. Het geboorteland van Soros, Hongarije, heeft ook wetgeving aangenomen met de titel ‘Stop Soros’ om een halt toe te roepen aan de beruchte doelstelling van Soros om het land te overspoelen met illegale migranten.
Hij is dol op het applaus – als een toneelspeler die de tweede en derde buiging maakt voor een nep-uitvoering. De hysterie van de samenleving van vandaag over zinloze ideologieën is een andere Soros-creatie. Hoewel het geen doel heeft, vertegenwoordigt het een ‘overwinning’.
En meer is het eigenlijk niet….
Over een paar maanden, wanneer mensen de druk van de sancties echt gaan voelen, zijn er geen onderzoeken meer naar de uitwerkingen van de sancties. Het kan zijn dat de Russische economie als gevolg van die sancties instort. Het kan ook zo zijn dat de Europese Commissie een economische groei van 2,7 procent in de EU verwacht. maar ze kunnen net zo goed 10 procent of meer verwachten. Het is echter helemaal niet zo zeker of de economie daadwerkelijk met zo’n 2,7 procent zal groeien.
Met de sterk stijgende energieprijzen en met een onzekere toekomst in de grondstoffensector is economische groei niet meer zo zeker. Daarnaast smelt het geld van mensen, àls ze nog iets hebben, tussen de vingers weg door inflatie. De gevoelde inflatie is niet de aangekondigde 9 procent, maar misschien wel twee keer zo hoog. Dit koopkrachtverlies, of het nu 10 of meer dan 20 procent is, kan geen positief effect hebben op de economische groei.
De afkeer van de maatregelen van de regeringen, en van de Europese Commissie, zal de komende maanden toenemen, ook al worden critici over de hele linie (nu al) uitgemaakt voor rechtsextremisten, als bijvoorbeeld Poetin-vriendjes, als mensen die weigeren om solidariteit te tonen….. enzovoort.
De EU heeft vaak plannen gepresenteerd waar een gewone sterveling alleen maar zijn hoofd over kan schudden. Hoewel de Europese Commissie zijn eigen regels overtreedt, dringt het erop aan dat de lidstaten de EU-regelgeving tot achter de komma toepassen. Het verdeelt miljoenen, nee, miljarden over de hele wereld en het is niet helemaal duidelijk waarom. Er is ook weinig tot zo goed als geen controle over wat er met de “geschenken” gebeurt.
Grote sommen van dit geld verdwijnen in ‘donkere kanalen’, zoals een Moldavische politicus onlangs bekritiseerde. Landen krijgen hoop op EU-lidmaatschap, ook al beginnen deze landen niet eens aan de minimumeisen te voldoen. De EU beschrijft zichzelf als een “vredesproject” en wordt militair steeds actiever. Dit kan ook te maken hebben met het feit dat bijna alle EU-landen ook lid zijn van de NAVO. Maar bijvoorbeeld in het Afrikaanse Mali zijn er ook zuiver EU-operaties, hoewel ze ook daar niet bijzonder succesvol zijn.
De EU is ook zeer actief in zogenaamde ‘omringende regio’s’ buiten de directe omgeving. Daar is het een van ’s werelds belangrijkste actoren bij het voorkómen en beheersen van binnenlandse conflicten’, zoals men in de mainstream media kan lezen. Onder de titel “De buurt en de rest van de wereld” is voor de periode 2020-2027 maar liefst 98,4 miljard euro gepland voor het buitenlands- en veiligheidsbeleid van de EU.
Het valt te vrezen dat deze enorme sommen geld niets zullen opleveren.
