Indignatie redactie 
Duitsland, Nederland, Europa en de hele westerse wereld liggen in puin. Schuld is een gemonopoliseerd nepgeldsysteem dat de mensheid voortdurend onderwerpt en systematisch om de paar decennia kapot gaat. De oerknal gaat altijd hand in hand met oorlog, menselijke ellende en onvoorstelbaar lijden.
Omdat lezers *** erop wijzen dat er belangrijker kwesties moeten worden aangepakt dan de winsten-privatiseren-verliezen-socialiseren-mentaliteit die ongebreideld is onder ambtenaren, bankiers en ontvangers van “sociale” voordelen, wil ik vandaag – zij het verre van – met deze mening instemmen delen – regelen met de grote troffel, zoals ze in Zwitserland zeggen. Niet minder dan de MOAB – de moeder van alle bommen – onze problemen zouden moeten zijn. Bijna de GBU-43 / B van de beschavingsmoeilijkheden, zonder welke noch massa-immigratie noch subprime puinhoop, schuldencrisis, verdeeldheid, dictatuur, failliete sociale systemen of verval van waarden en tradities op de agenda zouden staan. Kortom: de oorzaak van alle kwaad.
Het is geloof. Het is gemakkelijk te raden dat dit niet het christelijk geloof is. Christenen dienen tegenwoordig alleen als krantenkoppen en schuim op het dagelijkse externe alarmbad wanneer een paar dozijn van hen ergens kunnen worden afgeslacht door volgelingen van de religie van de vrede. Anders weet iedereen die in staat is het woord “verlichting” te spellen, dat christenen die hier al lang wonen een achterwaarts kijkende soort zijn die als belangrijkste zorg heeft om vrouwen hun rechten en het zielige deel van hun falen te ontnemen, dat ze noemen het leven, nagelen het aan een kruis omwille van nep vrede en vrijheid, waarvoor ze in werkelijkheid te laf en te zwak zijn. Is zo. Staat in het staatseducatieplan.
Het geloof waar we het over hebben is anders. De ketterij waarop hij is gebaseerd, misschien wel de grootste van de afgelopen honderd jaar. Iedereen die reden en reden gebruikt, is verplicht deze tekst te lezen. Zelfs en vooral als hij in de volgende zin vaststelt dat hij niet geïnteresseerd is in het onderwerp. Vroeg of laat zal iedereen geïnteresseerd zijn – omdat zij en niets anders onze nek zullen breken.
Het is de ketterij van het gemonopoliseerde nepgeldsysteem. De lezer van een financiële nieuwsbrief had gelijk toen hij het volgende schreef: Als het ruilmiddel, d.w.z. het geld, vrijelijk wordt gecreëerd volgens de wil van een ander en ook kan worden besteed volgens de vrije wil van die persoon, dan is die persoon iemand letterlijk en letterlijk allemaal God. Tenminste de god van al diegenen die dit betaalmiddel gebruiken. En: als je er niet uitkomt, kun je alleen kijken hoe je een slachtoffer wordt.
Waar we het over hebben, zijn de centrale banken, die door de staten het recht hebben gekregen om geld te creëren. De misvatting, verspreid over verschillende lagen, dat deze instituten met publieke namen overheidsinstanties zijn, is een succesvolle PR-staatsgreep. Zowel de Federal Reserve-systeembanken als de Bank of England zijn in particulier bezit, waarvan sommige hetzelfde zijn. De ECB, als boekhouder van de nationale centrale banken van de EU, is gemengd: bijvoorbeeld, terwijl de nationale banken van Duitsland en Oostenrijk voor 100 procent in staatseigendom zijn, zijn die van Italië en Griekenland grotendeels privé.
Het feit is: het is een bankenconsortium dat alle macht over ons geld in handen heeft. Dus wat wij geloven in kinderlijke naïviteit als samenleving is niets meer dan de belofte dat deze bankiers en politici zich aan de wettelijke verplichtingen zullen houden en dat zij onder geen enkele omstandigheid in hun eigen belang zullen handelen, maar altijd in het belang van de burgers. Ja – je kunt snel lachen.
Wat vaak vervaagd is: onze stille of schijn-democratieën zijn regeringssystemen waarin mensen over mensen heersen. Niet meer en niet minder. En er zijn precies twee manieren om macht in dit systeem te krijgen of te behouden: geweld of geschenken. Waar het geld is gekoppeld aan een andere beperkte waarde en er een verplichting is om die andere waarde in te wisselen, bereikt de geschenkorgie en dus de uitbreiding van macht snel hun grenzen. Het zou regelmatig betekenen: u wilt meer sociale uitkeringen, hogere pensioenen, alimentatie, minderheidssteun? Oke – oke; dan zullen we de belastingen enorm verhogen! Er zou geen andere manier zijn om geld te krijgen, omdat de werkelijke waarde waaraan het zou zijn gebonden (bijvoorbeeld goud) niet naar believen kan worden verhoogd. Geld kon niet uit het niets worden gecreëerd en met een druk op de knop, maar alleen door productief werk. Het is duidelijk dat burgers onder deze omstandigheden geen massale immigratie of overheidsfinanciering van andere landen zouden accepteren. Het genre van welkome roddelaars en doen-goers zou zich nooit hebben ontwikkeld vanuit de moerassen van socialistische waanzin naar het vasteland van de realiteit.
Waar politici nu echter via centrale banken onbeperkt geld hebben om geschenken te geven en hun eigen macht te krijgen, doen ze dat, zichzelf en de burgers overhandigend aan de banken. En op dit punt wordt elke retoriek van de systeemhervorming – zij het van de ECB, de Fed, de BIS, Merkel, Le Pen of Trump – als een leugen blootgelegd. Omdat: Een verandering in het systeem niets anders zou betekenen dan de zelfvermindering van de bank- en politieke kaders en hun parasitaire begunstigden.
Nu zou je kunnen zeggen dat dit helemaal niet grappig is, maar het gaat al heel lang zo en op enkele deuken na, is het ook behoorlijk goed. De centrale banken hebben ook de ergste crashes voorkomen, stimuleren momenteel de economie enorm en ondersteunen de arbeidsmarkt. Bovendien wordt het al tientallen jaren gebruikt dat dingen elk jaar een beetje duurder worden. Wie zo denkt – en de meesten van hen, want vreemd genoeg is geld alleen relevant voor mensen voor zover ze er in het algemeen meer van willen – kan worden gezegd: het systeem staat op het punt zijn grenzen te bereiken. Elke pees is tot het uiterste uitgerekt.
Omdat de staat het recht heeft uitbesteed om geld aan de banken te creëren, moet het van deze banken lenen om nieuw geld te krijgen. Het geld wordt gecreëerd met een druk op de knop, maar de prijs voor dit geld, de rente, moet worden terugbetaald in echt geld dat is verkregen door productief werk. De staat verkrijgt dit door middel van belastingen. En u hoeft geen hersenchirurg of kernfysicus te zijn om te begrijpen dat hoe groter de schuldenberg van de staat, hoe duurder de rentedienst en hoe hoger de belastingen. En omdat meer en meer mensen geschenken van de staat ontvangen en steeds minder productief zijn en echt geld verdienen, moeten de laatste steeds meer worden geperst door nieuwe en hogere belastingen tot ze op een dag niet meer kunnen.
Is dat vandaag nog steeds zo? De prijs van geld, de rente, is immers bijna afgeschaft. Staten, bedrijven en particulieren kunnen bijna gratis schulden aangaan. Nou – het is een waarheid dat wat niet kost niets waard is. Dat geldt ook voor geld. Dus waarom heeft de euro nog steeds een waarde wanneer deze bijna niets kost en wanneer er veel te veel van zijn? Reden één: wat als een waarde wordt beschouwd, is een restwaarde. Waar een valuta in ruim honderd jaar ruim 95 procent van zijn waarde (dollar) heeft verloren, kan de laatste vijf procent nog steeds worden gecreëerd. Of uitgedrukt in euro goud: wie 72 euro (140 D-Mark) voor een optimistische drie procent in 1950 investeerde, zou vandaag ongeveer 520 euro ontvangen, waarvan de kosten zouden moeten worden afgetrokken. Dus waarschijnlijk niets.
Reden twee: de centrale banken en hun regeringen en begunstigden (het bezittelijk voornaamwoord is letterlijk bedoeld) hebben jarenlang een evenwicht gevonden tussen de inflatoire belangen van hun eigenaars en de misleiding van de markten en de burgers. Voor elke 18 euro nieuw gecreëerd geld groeit de economie met slechts één euro, worden de arbeidsmarktstatistieken verfraaid en bevat het “representatieve” winkelmandje voor het meten van de kosten van het dagelijks leven dingen zoals grasparkieten, weerstations en citroenmelisse. Bovendien leiden zogenaamde rechtspraakdebatten non-stop af van het feit dat de veel bekritiseerde ongelijkheid niet is, zoals vaak wordt gesuggereerd, tussen u en mij, dat wil zeggen tussen gewone burgers, maar tussen heersers en de geregeerden. Alles dat helpt af te leiden, dient de oorzaak. Wanneer sociale onrust, domheid, een beetje dictatuur en repressie zijn noodzakelijk – alsjeblieft. Omdat als marktdeelnemers te vroeg zouden beginnen te vermoeden dat inflatie in de zin van te veel geld geen bijwerking of zelfs een ongewenst effect van het reddings-, controle- en stimuleringsbeleid zou zijn, maar eerder een doel in de zin van een gigantische overdracht van welvaart, Systeem en het bankkartel breken uit en laten het instorten. Dat kan nog niet zijn. Het feit is: inflatie en de daaruit voortvloeiende devaluatie van geld, zoals al tientallen jaren wordt toegepast, zijn in het beste belang van overheden en banken. Sommigen van hen kunnen in de schulden raken, anderen die aan de bron van geld staan, dus waar het nog steeds waarde heeft, kunnen echte activa op een gigantische schaal accumuleren.
Op de een of andere manier zullen de dingen ons uit de oren schieten: hetzij omdat de resterende marktkrachten niet kunnen worden tegengehouden en de staat de stijgende rentetarieven voor zijn schulden niet langer kan betalen via belastingen in de nasleep van het privé-faillissement van zijn eens solvabele middenklasse, of omdat het voorbij is een hyperinflatie van alle activa, elk pensioen en pensioenaanspraken, maar ook de staatsschuld en de toekomst van onze kinderen worden vernietigd. Zoals Roland Baader ooit schreef: “Alle zuivere papiervaluta’s leiden tot het volledig verlies van hun koopkracht. Er is geen historisch tegenvoorbeeld. Alle staten met pure papieren valuta belanden in staatsbankroet (open door oorlog, vermomd door faillissement). ”
Als er een oproep is voor een met goud of gedeeltelijk gedekte valuta, een nieuwe start met echt geld, kun je raden wiens handen het grootste deel van het beschikbare edelmetaal op dit moment zal zijn.
Zoals altijd blijft de vraag: wat te doen? Het is een verplicht systeem met alle kenmerken van een sekte. Hoe er uit te komen? Nou – kennis beschermt niet, maar het voorkomt verrassing. En wie het kan, bereidt zich voor. In een samenleving waar parasieten en parasieten gewone burgers zijn, moet de vrije illegaal worden.
Koop goud en zilver – legaal. Meld de aankoop niet en verberg deze niet-aangegeven – illegaal. Krijg betaald als zelfstandige in natura – nog steeds legaal. Maak een moestuin – legaal. Niet-hybride privézaden kopen in Frankrijk – illegaal. Leer jezelf te beperken en oefen zonder – legaal. Opslag van bederfelijke goederen – legaal. Lagere inkomsten en geen belastingen betalen – wettelijk. Illegaal werk – illegaal. Overdracht van activa naar het buitenland – legaal. Nergens te melden – op veel plaatsen illegaal. De mogelijkheden zijn legio. Gelukkig kan iedereen nog steeds beslissen en handelen volgens zijn eigen kracht en situatie. Alles moet mogelijk zijn. Dankbaarheid voor het leven is een aanbevolen oefening. Gewoon doorgaan is geen optie.
