Ontdekt: het regime van Merkel brengt jaarlijks miljarden naar het buitenland zonder rekening

De explosieve vraag hoeveel Duitse belastingmiljoenen het Merkel-regime eigenlijk elk jaar zonder significante overweging naar het buitenland wordt overgedragen, is moeilijk met absolute zekerheid te beantwoorden. Omdat veel van de problemen niet in een expliciete lijst voorkomen. Sommige kerncijfers laten echter zien hoe groot de uitstroom van geld is.

In januari van dit jaar kondigde de Schatkist aan dat de totale federale uitgaven zonder reservetoewijzingen en schuldaflossingspercentages in 2018 337 miljard euro zouden zijn geweest. En uiteraard ging een aanzienlijk deel daarvan naar het buitenland.

De uitgaven voor ontwikkelingshulp bedroegen bijna 15 miljard euro, waarvan ongeveer tweederde uit de begroting van het Federale Ministerie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (BMZ) kwam – de rest werd gevonden in andere potten, zoals die voor vluchtelingenhulp. Onder andere het “maatschappelijk en gemeentelijk engagement” in ontwikkelingslanden over de hele wereld en de bescherming van het klimaat daar werden bevorderd. Alleen al daarvoor maakte Berlijn 2,3 miljard vrij.

Daarnaast was er nog een miljard voor de drie speciale initiatieven “Eén wereld zonder honger”, “Bestrijding van de oorzaken van vluchtelingen” en “Stabilisatie en ontwikkeling Noord-Afrika / Midden-Oosten”, en nog eens 1,2 miljard euro, die naar het Europees Ontwikkelingsfonds en het Wereldfonds voor aidsbestrijding gaan , Tuberculose en malaria stroomden.

Opmerkelijk genoeg was de Volksrepubliek China nog steeds een van de “behoeftige” landen die hulp nodig hadden van Duitsland. Bijvoorbeeld in de vorm van het subsidiëren van de studieplekken van ongeveer 40.000 Chinezen die universitaire diploma’s willen verwerven in de Bondsrepubliek: alleen al hiervoor is 260 miljoen euro opgelopen.

Het lidmaatschap van de Europese Unie was ook een ongunstige subsidieactiviteit: in 2018 betaalde de Federale Republiek, als de grootste netto-bijdrage van de EU, opnieuw ongeveer 13 miljard euro meer aan de kas van Brussel dan later terugvloeide naar Duitsland.

En dan zou er humanitaire hulp zijn: met ongeveer 1,8 miljard euro per jaar voor het ondersteunen van individuele landen in het geval van natuurrampen, hongercrises en gewapende conflicten, stond Duitsland op de tweede plaats in deze categorie achter de VS. De grootste begunstigden waren de organisaties van het Rode Kruis en de Rode Halve Maan.

Het lidmaatschap van internationale organisaties resulteerde in verdere financiële verplichtingen. In 2018 betaalde de federale overheid alleen al meer dan 3,4 miljard euro aan de Verenigde Naties en haar suborganisaties. Dit omvatte ook de Duitse trustee om de vele VN-vredesmissies mede te financieren: UNMIK in Kosovo (1,44 miljoen), MINURSO in de Westelijke Sahara (1,99 miljoen), UNDOF op de Golan-hoogvlakte (2,2 miljoen), UNFICYP in Cyprus (2,05 miljoen), UNMIL in Liberia (4,2 miljoen), MINUJUSTH in Haïti (6,8 miljoen), UNIFIL in Libanon (18,3 miljoen), UNSOS in Somalië (22,2 miljoen), MINUSCA in de Centraal-Afrikaanse Republiek (33,7 miljoen), MINUSMA in Mali (40 miljoen), MONUSCO in Congo (43,6 miljoen), UNAMID, UNISFA en UNMISS in Soedan en Darfur (102 miljoen).

Ook het Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Middle East (UNRWA) van de Verenigde Naties verdient vermelding. Hoewel de laatste ervan wordt verdacht van het indirect financieren van de “overlevingspensioenen” voor de families van zelfmoordterroristen, moest deze in 2018 nog 80 miljoen euro waard zijn voor de Duitse belastingbetaler.

De begroting van het Federaal Buitenlands Bureau geeft informatie over andere ontvangers van ons geld: 154 miljoen euro omvatte de financiële verplichtingen van de Federale Republiek tegenover organisaties zoals de West-Europese Unie, de Raad van Europa en de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa. Bovendien gingen vrijwillige bijdragen van 34,7 miljoen euro naar instellingen van het kaliber van de “Alliantie van Beschavingen” of voor het onderwatererfgoed.

Anders stroomde het geld ook door het Federale Buitenlandse Bureau voor “buitenlands beleidstrategieën en -processen voor crisisbeheersing en conflictoplossing” (351 miljoen), projecten in het kader van het Afghanistan Stabiliteitspact (180 miljoen) en “bilaterale samenwerking en onderhoud van buitenlandse betrekkingen”, niet in het minst waarvan Sponsoring van verschillende onbeduidende niet-gouvernementele organisaties over de hele wereld (178 miljoen).

Daarnaast waren er verschillende “pinda’s”, die ook optelden: 1,1 miljoen voor het International Bureau of Weights and Measures, dat werkt aan het perfectioneren van het metrische systeem, 900.000 euro voor eregiften en representatiekosten van het Federale Buitenlandse Bureau, 80.000 euro voor de Internationale Organisatie voor wijnstokken en wijn, 53.000 euro ten gunste van het secretariaat voor het Antarctisch Verdrag in Buenos Aires enzovoort.

In 2018 heeft de Bondsrepubliek ook betalingen gedaan aan verschillende herstelfondsen, die verantwoordelijk zijn voor het compenseren van buitenlandse overlevenden van de Holocaust, dwangarbeiders, krijgsgevangenen en andere slachtoffers van het nazi-regime. Berlijn betaalde zelfs de volledige kosten van de spectaculaire fraudezaak op de Jewish Claims Conference (JCC), waarbij 31 medewerkers van de organisatie 57 miljoen dollar aan Duitse hulp verdubbelden. Het totale bedrag aan schadevergoeding vorig jaar bedroeg EUR 1,08 miljard, waarvan ongeveer 50 procent naar Israël ging. Van 1953 tot eind 2018 betaalde de Bondsrepubliek Duitsland in totaal zo’n 76,66 miljard euro aan compensatie.

Nog eens 540 miljoen euro kost ons waarschijnlijk de toezegging van de federale overheid om Israël een derde van het aankoopbedrag te verstrekken voor drie moderne, door kernenergie aangedreven onderzeeërs van de Dolphin-klasse van ThyssenKrupp Marine Systems.

In het voorgaande jaar ontwikkelden kinderbijslagbetalingen in het buitenland zich ook tot een aanzienlijke kostenfactor . Terwijl de gerelateerde uitgaven in 2012 slechts 75 miljoen euro bedroegen, moest in 2018 536 miljoen worden uitgegeven.

Als je deze en andere bedragen optelt die hier niet worden vermeld vanwege ruimtegebrek, levert dit ongeveer 37 miljard euro op. Dat was meer dan een tiende van de uitgaven van de federale overheid en meer dan twee keer de uitgaven van de staat aan zijn werknemers en gepensioneerden. Dan was er het geld dat de landen naar het buitenland overdroegen. De donaties van de Duitsers voor de talloze hulpprojecten over de hele wereld zijn ook niet inbegrepen in de factuur. In elk geval waren deze goed voor een aanzienlijk percentage van de 5,3 miljard euro die door hulporganisaties in 2018 werd ingezameld. En last but not least zou er volgens de Bundesbank ook de 5,1 miljard euro zijn die de immigranten die in Duitsland wonen, vorig jaar naar hun land van herkomst hadden overgedragen,

Nu is de vraag natuurlijk hoe lang het klaar zal zijn om de hele zaak te dragen. Waarschijnlijk zou zijn geduld onmiddellijk breken als “Vaderstaat” de moed had om het ware bedrag van alle uitgaande geldstromen ten minste eenmaal te onthullen.