Oorlog in Oekraïne doet zijn intrede in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024

Oorlog in Oekraïne doet zijn intrede in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024. Gevestigde Warhawks vrezen anti-interventionistische besmetting van onderaf

Oppositie tegen de proxy-oorlog van Joe Biden om Rusland te vernietigen, heeft zijn intrede gedaan bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024 – vanaf het podium rechts. En het groeiende anti-interventionistische sentiment onder conservatieven en libertariërs aan de basis is alarmerend voor de oorlogshaviken van de gevestigde orde, zowel “links” als “rechts”. Ze zijn woedend.

Hun woede kookte over toen Tucker Carlson waarschijnlijke GOP-presidentskandidaten vroeg naar hun standpunten over de wrede oorlog die doordrenkt was met het bloed van Oekraïense gevolmachtigden; hij plaatste hun antwoorden op  Twitter . Er waren er maar twee die tegen de oorlog waren, Donald Trump en Ronald DeSantis.

Trumps reactie

De reacties van Trump kwamen niet als een verrassing. Net als voorheen riep hij op tot een snel einde van de oorlog en reageerde gedeeltelijk als volgt op Carlson:

“Rusland zou Oekraïne zeker niet hebben overvallen en aangevallen als ik uw president was. Sterker nog, vier jaar lang vielen ze niet aan, en ze waren ook niet van plan dat te doen zolang ik de leiding had. … Dat is allemaal geschiedenis, maar hoe eindigt het, en het moet eindigen, NU!

“Als ik president was, zou die vreselijke oorlog binnen 24 uur of minder eindigen. Het kan en het moet nu gebeuren!”

“…vertel Oekraïne dat er weinig geld meer van ons zal komen, TENZIJ RUSLAND DE OORLOG BLIJFT VERVOLGEN. De president moet beide partijen ontmoeten, vervolgens beide partijen samen, en snel een deal uitwerken. Dit kan gemakkelijk worden gedaan als het wordt uitgevoerd door de juiste president. Beide partijen zijn moe en klaar om een ​​deal te sluiten. De vergaderingen moeten onmiddellijk beginnen, er is geen tijd over. De dood en vernietiging MOET NU EINDIGEN! Als deze verschrikkelijke en tragische oorlog correct wordt uitgevoerd, een oorlog die in de eerste plaats nooit had mogen beginnen, zal deze snel ten einde komen.”

Op de vraag of het verzet tegen Rusland in Oekraïne een vitaal Amerikaans nationaal strategisch belang is, antwoordde Trump: “Nee, maar het is voor Europa. Maar niet voor de Verenigde Staten. Daarom zou Europa veel meer moeten betalen dan wij, of gelijk zijn.”

Carlson stelde ook de volgende vragen:

Moeten de Verenigde Staten regime change in Rusland steunen? Trump antwoordde: “Nee. We zouden regimeverandering in de Verenigde Staten moeten steunen, dat is veel belangrijker. De regering-Biden zijn degenen die ons in deze puinhoop hebben gebracht.”

In reactie op de observatie dat de Russische economie en munteenheid sterker zijn dan voor de oorlog, werd Trump gevraagd of de Amerikaanse sancties effectief zijn geweest? “Nee, ze zijn niet effectief geweest. Juist het tegenovergestelde.”

Gelooft u dat de Verenigde Staten het risico lopen van een nucleaire oorlog met Rusland? “Het hangt ervan af wie de president van de Verenigde Staten is. Op dit moment, met Biden als president, absoluut ja.”

Trumps anti-interventionistische sentimenten waren algemeen bekend en hadden hem de woede van zowel neocons als progressieve interventionisten opgeleverd.

DeSantis verklaart zichzelf een anti-interventionist in Oekraïne

Maar de media werden door elkaar geschud toen de belangrijkste rivaal van Trump voor de GOP-nominatie, de gouverneur van Florida, Rick DeSantis, soortgelijke anti-interventionistische ketterijen uitte. In antwoord op de vraag van Carlson gaf De Santis een  verklaring af  die het volgende bevatte:

“Hoewel de VS veel vitale nationale belangen heeft, (bijvoorbeeld) … is het controleren van de economische, culturele en militaire macht van de Chinese Communistische Partij, verder verstrikt raken in een territoriaal geschil tussen Oekraïne en Rusland daar niet een van. De virtuele ‘blanco cheque’-financiering van dit conflict door de regering-Biden voor ‘zolang als nodig is’, zonder gedefinieerde doelstellingen of verantwoording, leidt af van de meest urgente uitdagingen van ons land…

“Zonder twijfel moet vrede het doel zijn. De VS mogen geen hulp verlenen waarvoor de inzet van Amerikaanse troepen nodig zou kunnen zijn of die Oekraïne in staat zouden kunnen stellen buiten zijn grenzen offensieve operaties uit te voeren. F-16’s en langeafstandsraketten zouden daarom van tafel moeten zijn. Deze stappen zouden het risico met zich meebrengen dat de Verenigde Staten expliciet bij het conflict betrokken raken en ons dichter bij een hete oorlog tussen de twee grootste nucleaire machten ter wereld brengen. Dat risico is onaanvaardbaar.

“Een beleid van ‘regimeverandering’ in Rusland (ongetwijfeld populair onder de DC-interventies op het gebied van buitenlands beleid) zou de inzet van het conflict aanzienlijk verhogen, waardoor het gebruik van kernwapens waarschijnlijker zou worden.”

De gevestigde media worden gek

Toen hij DeSantis aan boord van de MAGA-vredestrein zag klauteren, zij het net op tijd om de kombuis te halen, zette de redactieraad van Wall St. Journal een  stuk op  met de titel “The Florida Governor speelt met een Trumpian Retreat on Ukraine”:

“Ron DeSantis schetst een presidentiële campagne op basis van zijn duidelijke regeringssucces in Florida en als een onverschrokken strijder voor principes die de peilingen negeert. Hoe moet dan zijn raadselachtige overgave deze week aan de Trumpiaanse verleiding van de Amerikaanse terugtocht worden verklaard?

‘Dat is een niet al te sterke manier om zijn besluit te omschrijven om de oorlog in Oekraïne een ’territoriaal geschil’ te noemen dat geen vitaal belang van de VS is. Hij  vertelde Fox News  dat het geven van langeafstandswapens en straaljagers aan de Oekraïners “van tafel” zou moeten zijn, waarbij hij het vooruitzicht van een nucleaire oorlog met Rusland opriep. En hij riep op tot ‘vrede’…’”

Een oproep tot vrede! Bel Christopher Wray en zeg hem dat hij de gouverneur van Florida moet opsluiten. De WSJ voelde zich net als zoveel anderen verraden. Hun man om Trump tegen te gaan, was naar de andere kant overgelopen op het gebied van interventionisme – zo leek het althans.

The New York Times  deed mee  en wees snel op de omvang van de teleurstelling in gevestigde Republikeinse kringen, met als kop: “DeSantis, Backing Away From Ukraine, Angers GOP Hawks: De gouverneur van Florida, die samen met Donald Trump verklaarde dat het verdedigen van Oekraïne tegen Rusland was geen vitaal belang, het lokte snelle veroordelingen uit van gevestigde Republikeinen.”

Maar in het geval van De Santis was niet alles verloren voor de interventionisten. The Times merkte op:

“Dhr. DeSantis liet zichzelf wat bewegingsruimte in zijn verklaring. De gouverneur beloofde niet om alle Amerikaanse hulp aan Oekraïne stop te zetten – een omissie opgemerkt door enkele harde tegenstanders van steun aan Oekraïne, die de heer DeSantis bekritiseerden omdat hij de mogelijkheid openliet dat hij de stroom van Amerikaanse hulp zou voortzetten.

En inderdaad, slechts enkele dagen later wiebelde DeSantis. The Times was   meteen op de zaak . Het meldde dat De Santis’ “gebrek aan kritiek op de heer Poetin” en het feit dat hij “het idee van regimeverandering in Rusland had bespot” de warhawks hadden gestoord. Maar DeSantis had zichzelf verlost – of geprobeerd – door Poetin een ‘oorlogsmisdadiger’ te noemen, wat werd aangekondigd als een ‘verduidelijking’ van zijn opmerkingen aan Tucker Carslon, een verduidelijking die Carlson belachelijk maakte en die de Times als volgt opmerkte: ‘De gouverneur heeft een record als een congreslid dat verschillende mensen heeft laten geloven dat  hij hun opvattingen over het buitenlands beleid deelt , zelfs als die mensen zich aan de andere kant van het spectrum bevinden.

Trump heeft zichzelf ook behoorlijk wat speelruimte geboden. Scepsis is dus gerechtvaardigd, zoals altijd. Nixon beweerde tenslotte dat hij een “geheim plan” had om de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam te beëindigen. Hij maakte geen einde aan de oorlog. Aan de andere kant beloofde Eisenhower dat hij de gevechten in de Amerikaanse oorlog tegen Korea zou beëindigen. Hij maakte wel een einde aan de gevechten. Dus scepticisme, niet cynisme, is op zijn plaats. De uitkomst hangt voor een groot deel af van hoe de kiezers de oorlog gaan bekijken.

De ergste angst van de Warhawks

Als bijdrage aan deze door Carlson veroorzaakte storm, leverde Politico een  taxonomie van het GOP-presidentiële veld . Op de achtergrond zijn Biden en de Democraten, allemaal toegewijd aan de oorlog tegen Rusland met behulp van Oekraïense gevolmachtigden. Politico categoriseerde de GOP-kandidaten in drie categorieën: ‘op regels gebaseerde internationalisten’, dat wil zeggen warhawks; ‘conservatieve internationalisten’, dat wil zeggen meer warhawks; en “conservatieve nationalisten” (misschien beter “conservatieve anti-interventionisten” genoemd), dat wil zeggen Trump en DeSantis. En Politico wijst erop dat Trump en DeSantis ook de koplopers zijn.

En dat brengt ons bij de kern van het probleem dat de hegemonisten van de NYT, de WSJ, de Establishment Wing van de GOP en alle vleugels van de Democratische Partij van streek maakt. Trump en DeSantis weerspiegelen de opvattingen van een groeiend aantal in de GOP-basis over de kwestie Oekraïne.  Dat is een bedreiging voor de hele hegemonische onderneming, een bedreiging die de warhawks niet kunnen negeren.

Het anti-interventionistische sentiment van de GOP-basis kwam afgelopen voorjaar overtuigend en dramatisch naar voren toen het Congres in mei 2022 over 40 miljard dollar aan Oekraïne stemde. 68 leden van het Congres stemden “nee”, 57 in het Huis en 11 in de Senaat, allemaal Republikeinen. (Tegelijkertijd toonde de afwezigheid van nee van de kant van de hele “Progressieve” Dem Caucus en de hele Democratische Partij hun omhelzing van de proxy-oorlog aan.)

De conservatieve Heritage Foundation, ooit zeer agressief, lobbyde om tegen de miljarden naar Oekraïne te stemmen. Wat is er gebeurd met Heritage’s innerlijke havik? De president van de Foundation  legde uit : “Het is de taak van conservatieven binnen de ringweg om beter contact te maken met conservatieven buiten de ringweg, en niet andersom.” The Times  verwoordde het als volgt : “De positie van de Heritage Foundation weerspiegelde de toenemende kracht van de ‘America First’-impuls in de Republikeinse Partij, en hoe grondig deze is doorgesijpeld tot de opinieleiders die haar beleidswereldbeeld vormgeven.” Een doorsijpelend buitenlands beleid krijgt populistisch rechts vat. En dat is de kernangst van de hegemoniemenigte, zowel liberaal/progressief als neoconservatief.