Indignatie redactie 
Voordat Kiev een kernmacht wordt
Toen Andriy Melnyk, de Oekraïense ambassadeur in Duitsland, het besluit van Oekraïne om geen kernwapens te gebruiken een paar dagen geleden in een interview met de Berliner Zeitung in twijfel trok, hielden degenen die bekend waren met de Russisch-Oekraïense situatie hun adem in: hoe zou Rusland reageren op deze hernieuwde dreiging van zijn veiligheid?
Overweeg nucleaire status
Een jaar geleden had Melnyk al de nucleaire kaart naar Deutschlandfunk getrokken: “Of we maken deel uit van een alliantie als de NAVO en helpen ook om dit Europa sterker te maken (…) of we hebben één optie, dan onszelf upgraden. Kiev zal dan “misschien ook een nucleaire status overwegen. Hoe kunnen we anders onze verdediging garanderen?”
NAVO-partnerschap
De peetvaders van Oekraïne in de VS hebben hun lokale handlangers nooit teruggeroepen. Integendeel: Oekraïnes spel van NAVO-lidmaatschap ging ongehinderd door. Op de NAVO-top in Boekarest in april 2008 kreeg Oekraïne een fundamenteel perspectief op toetreding. Op 1 juli 2010 nam het Oekraïense parlement een wet aan die het partnerschap met de NAVO moet voortzetten. Sinds 2021 behoort Oekraïne tot de landen die NAVO-bijstand ontvangen in het kader van het Individueel Partnerschapsactieplan.
Constante aanvallen van het Oekraïense leger op de regio Donetsk
Tegelijkertijd werd de situatie van de mensen in de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk steeds precair: Oekraïne hield zich nauwelijks aan de in februari 2015 gesloten Minsk II-overeenkomst. De geplande constitutionele hervorming die de autonomie van Donbass mogelijk zou maken, heeft nooit plaatsgevonden, en er hebben ook nooit directe onderhandelingen plaatsgevonden met de politieke leiders van de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk. In plaats daarvan waren er constante aanvallen van het Oekraïense leger op het gebied van Donetsk. Het resultaat was meer dan 10.000 doden. Oekraïne bleef zijn Russische burgers meedogenloos vervolgen.
Oekraïne op de locatie van kernwapens
Natuurlijk heeft de Russische Federatie legitieme veiligheidsbelangen. Sinds het einde van de Sovjet-Unie was het uiteenvallen van de Sovjet-Unie nooit genoeg voor de winnaars van de Koude Oorlog: steeds meer staten die vroeger tot de Sovjet-Unie van Staten behoorden, werden lid van de NAVO. De NAVO bleef Rusland militair omsingelen. Tegenwoordig dreigt Oekraïne een kernwapengebied te worden. De Oekraïense ruimtevaartorganisatie heeft genoeg draagraketten om een nucleaire aanval op Russisch grondgebied te lanceren.
Agressieve Russofobie
In de verklaring van de Russische president over de “speciale operatie” van Russische troepen in Oekraïne springt één zin in het bijzonder in het oog: “We (zullen) streven naar de demilitarisering en denazificatie van Oekraïne”. Inderdaad, met de Bandera-nazi-cultus onverminderd in Oekraïne, is de herinnering aan de Oekraïens-Duitse samenwerking in de Tweede Wereldoorlog springlevend waar het agressieve Russofobie ontmoet.
Voorkom nucleaire chantage
De invasie van de Oekraïne door Russische troepen is de ultima ratio van een land wiens oorlogservaring geworteld is in de Duitse aanval op de Sovjet-Unie. Miljoenen slachtoffers leidden tot één gevolg: de Russische erfgenamen van de grote oorlog tolereren geen aanslag op de veiligheid van het land en zijn burgers. De Russische leiding wilde duidelijk nucleaire chantage voorkomen en ziet de invasie als een oorlog tegen oorlog.
