Kinderbijslag in het buitenland: schaft eindelijk de EU-wetgeving af!
Ongecensureerd heeft herhaaldelijk bekritiseerd dat staten zoals Oostenrijk gezinsbijslagen moeten betalen voor kinderen die niet in Oostenrijk wonen. Het huidige wanbeheer van de Ombudsman toont opnieuw de problemen in deze aangelegenheid. Ongecensureerd wil nogmaals een aanbeveling doen: “Eindelijk alle relevante EU-wetten voor eens en voor altijd weg te doen, zodat Oostenrijk en alle andere landen niet langer gezinsbijslagen in het buitenland hoeven te betalen!”
Reactie van Unzensurix
Komkommer kromming en friet regelgeving of het verbod op de gloeilamp. Als u een burger vraagt welke EU-wetgeving hij bekritiseert, kunt u ervan uitgaan dat de drie beschreven voorbeelden worden gegeven. Maar bijna niemand weet dat de EU al tientallen jaren wetten heeft die zeer complex zijn en de voorwaarden regelen waaronder een staat zijn gezinsbijslagen aan een andere staat moet betalen.
Het basisidee is: wanneer iemand in een staat werkt en daarom daar in het systeem betaalt, moet hij ook recht hebben op alle voordelen van die staat. De vangst is dat het om verschillende redenen niet werkt.
1. Ten laatste sinds het Hof van Justitie uitspraak heeft gedaan in de zaak Eugen Bogatu, is het duidelijk dat een persoon die in een andere staat dan zijn kind woont, niet hoeft te werken om recht te hebben op de gezinsbijslagen van de staat waarin hij leeft , Het is voldoende als de andere ouder die met het kind in een andere staat woont, in loondienst werkt of recht heeft op een pensioen. U betaalt dus niet in een systeem, maar u hebt recht op de voordelen van deze staat als de andere ouder betaalt in een systeem van een andere staat. Klinkt absurd, maar het is waar.
2.: De meeste landen hebben gezinsbijslagen waar tewerkstelling geen voorwaarde is om deze gezinsbijslagen te ontvangen. Een hoog inkomen betekent zelfs dat het recht op gezinsbijslagen wordt geannuleerd.
Maar als aan de ene kant ouders (die beiden bij het kind in dezelfde staat wonen) recht hebben op de uitkering, zelfs als ze niet werken, terwijl andere ouders (voor wie niet allemaal in dezelfde staat wonen) alleen recht hebben op de uitkering een ouder laten werken is een ongelijke behandeling.
3. Het is ook een feit dat elke staat verschillende voorschriften heeft voor de voorwaarden waaronder gezinsbijslagen worden betaald.
Er zijn verschillen op de volgende punten:
Hoogte uitkering
Claimbedrag op basis van de leeftijd van de kinderen
Verschillende vereisten voor alleenstaande ouders en kinderen met een handicap
Of de service maandelijks of driemaandelijks wordt betaald
Verschillende landen controleren het inkomen per hoofd van de familie
Betaling van het voordeel op basis van het bedrag van het inkomen, zoals in Malta
Hoogte van het recht op basis van het aantal kinderen in hetzelfde huishouden
Dit zijn slechts enkele voorbeelden die laten zien hoe verschillend gezinsbijslagen kunnen zijn. Bovendien moeten niet alle gezinsbijslagen als dezelfde worden beschouwd. In Oostenrijk zijn er gezinstoelagen en kinderopvangtoeslag. Beide diensten worden betaald door verschillende aanbieders, het belastingkantoor en de zorgverzekeraars. Beide providers moeten controleren welke vergelijkbare services in het buitenland beschikbaar zijn.
Klachten over kinderopvangtoeslag
En hier komt de Ombudsman binnen. Ze laat zien dat het moeilijk is om te controleren of ouders recht hebben op kinderopvangtoeslag. Een van de meer dan 30 gevallen betreft een gezin waar de moeder en het kind in Oostenrijk wonen, terwijl de vader aan een universiteit in Nederland werkt. Als de vader niet in Nederland maar in Oostenrijk werkte, zou het natuurlijk duidelijk zijn dat Oostenrijk de kinderopvangtoeslag zou moeten betalen. Omdat de vader in Nederland werkt, moet daar echter een uitkering worden betaald. Vanwege de juridische situatie daar had de vader geen recht op een uitkering die moet worden beschouwd als vergelijkbaar met de Oostenrijkse kinderopvangtoeslag. Desalniettemin heeft het regionale ziekenfonds van Wenen (WGKK) om meerdere jaren om bevestiging gevraagd, die op zijn beurt niet door de Nederlandse autoriteiten kon worden afgegeven. Er zijn gevallen die jaren doorgaan zonder een beslissing te nemen.
Tot overmaat van ramp moet worden opgemerkt dat de EU-wetgeving bepaalt dat de afzonderlijke instellingen informatie met elkaar moeten uitwisselen. Op zijn beurt verbood het gezinsministerie de WGKK blijkbaar.
Klachten bij de ombudsman betreffen zaken met de volgende landen:
België
Duitsland
groot-Brittannië
Italië
Kroatië
Nederland
Noorwegen
Polen
Portugal
Roemenië
Zweden
Zwitserland
Slowakije
Tsjechië
Hongarije
In feite beïnvloedt dit de helft van alle staten die de overeenkomstige EU-verordening 883/2004 moeten toepassen. Het kan niet worden uitgesloten dat er naast Oostenrijk andere landen zijn die soortgelijke klachten hebben.
Gezinsbijslagen uit meer dan 30 landen moeten bekend zijn
Om te controleren of een gezin recht heeft op een gezinsbijslag, moeten onze belastingkantoren, net als de zorgverzekeraars, weten welke gezinsbijslagen alle andere landen hebben. EU-verordening 883/2004 moet door in totaal 32 Europese landen worden toegepast. En als bijvoorbeeld een van de ouders in dienst is maar dan werkloos wordt, kan de rangorde ook veranderen in welke staat zijn gezinsbijslag moet worden betaald en in welk bedrag. In de huidige vorm bepaalt de EU-wetgeving dat een staat het volledige bedrag van zijn gezinsbijslag moet betalen, terwijl de staat waar het kind woont niets hoeft te betalen.
Dit alles is gewoon diepzinnig, complex en veroorzaakt voor veel mensen problemen. Het was tijd dat de EU-commissie eindelijk deed wat ze lang geleden had moeten doen: gezinsbijslagen zouden alleen de bevoegdheid van de nationale staten moeten zijn. Verandert de EU-wetgeving zodat gezinsbijslagen niet in het buitenland hoeven te worden betaald! Oostenrijk mag geen cent voor kinderbijslag en kinderopvangtoeslag betalen voor kinderen die in het buitenland wonen!