De staatsmedia-autoriteit van Baden-Wuerttemberg (LFK) heeft een “procedure” tegen mij gestart vanwege een blogpost waarvan de bewoordingen het niet eens zijn. Tegelijk met de laatste melding hierover werd ik door de LFK gemeld vanwege de kop van een ander artikel en ondervraagd door de Kripo.
Allereerst heeft de LFK mij verzocht drie bijdragen te verwijderen of door de LFK gemarkeerde tekstpassages te verwijderen . Reden: ik zou mijn journalistieke due diligence hebben geschonden. De LFK neemt de vrijheid om particulieren tot nieuwsaanbieder te verklaren om hen vervolgens te berispen op grond van een vermeende journalistieke zorgplicht. Overigens krijgen gevestigde media in het ergste geval een – geheel zonder gevolgen – klacht van de Duitse Persraad in geval van schending van de journalistieke due diligence.
Ik moet 800 euro “administratiekosten” betalen voor de melding. Het artikel moest worden herschreven of verwijderd. Let wel, het gaat hier niet om criminele inhoud, maar volgens de LFK om een ”schending van journalistieke due diligence”. Mijn zaak schept een precedent. Het kan en mag niet de taak van de LFK zijn om onaangename rapporten te herzien als een leraar met een rode pen.
Kort na de uitspraak wurgde de LFK mij met een klacht, waaronder de procedure door de officier van justitie en verhoor bij de recherche: ik zou met de kop van een artikel §86a hebben geschonden. Deze beschuldiging is nogal bizar en juridisch op geen enkele manier houdbaar, maar levert mij natuurlijk “moeite en pijn” op.
Tegelijk met het LFK-probleem werd ik door mijn buren die tot een regeringspartij van Baden-Württemberg behoorden, door de staatsveiligheid ondervraagd en gedwongen tot een rechtszaak. Ik zou ze hebben beledigd als “nazi’s” vanwege de “maatregelen”. En het begon allemaal met het feit dat ik twee jaar geleden kritiek had op de oorlogszuchtige ambities van uw partij. Mijn herinnering aan de “incidenten” en de gebruikte woordkeuze was totaal anders dan die van het buurpaar. De twee hebben tegen elkaar getuigd en ik had zelf geen vrijsprekende getuige en in de huidige situatie waarschijnlijk sowieso geen kans.
Overigens wisten de twee bij de staatsveiligheid te melden dat ik de kritische blog “Blauer Bote” run. Het hele proces is nu immers wettelijk vastgelegd en kan later worden onderzocht. Ook hier vraag ik steun in de vorm van een donatie op bovenstaande rekening, met als onderwerp “Mannheim”. Dat zou echt heel handig zijn.
Het is een noviteit in Duitsland:
Ik ben de eerste burger in Duitsland die gedwongen is om de bewoording te wijzigen van een gepubliceerd blogartikel dat geen criminele inhoud bevat.
De LFK Baden-Württemberg beweert alleen dat de berichtgeving niet 100% correct is en dat ik mijn “journalistieke zorgplicht” heb geschonden (hoewel ik een particulier ben). Honden in Italië snuffelden slechts indirect en niet direct aan schoolkinderen, zoals men kan lezen in een persbericht (dat ik niet had gelinkt of gekend).
Dat zou nu 800 euro boete moeten kosten, pardon “administratiekosten”.
Een voorbeeld natuurlijk.
Ik benadruk nogmaals dat het niet om criminele inhoud gaat. Het gaat niet om een beledigende procedure etc. Het gaat alleen om het feit dat de woordkeuze een tikkeltje “fout” is. In een eigenlijk volkomen onbeduidend artikel. Geen grap: in een eerste stap werden de “foute” woorden rood gemarkeerd en “gecorrigeerd” …
De achtergrond is dat honden moeten snuffelen welke kinderen (inclusief broers en zussen en gezinnen) moeten worden opgesloten (“corona-quarantaine”). De bijbehorende video is getiteld “Zuid-Tirol, er komen anti-Covid-honden op scholen: ‘Ze onderscheiden positief van gezond’.” Mijn artikel hierover – meer een korte noot – is geen meesterwerk , maar je kunt je voorstellen dat er een zekere verontwaardiging mee gemoeid was.
Er moet ook worden benadrukt dat ik geen mediabedrijf ben, maar sinds de laatste wijziging van het Staatsmediaverdrag, zoals ik destijds meldde, hebben de heersers besloten om particulieren tot nieuwszenders te verklaren en ze vervolgens dienovereenkomstig te verwerken of te veroordelen . Dit geldt niet alleen voor particuliere bloggers, maar ook voor Facebook, Instagram, Twitter en Co …
Meer over de casus hier , van Markus Kompa of op de reflectiepagina’s .
Aangezien de beslissing van de afdeling “Goedkeuring, Toezicht en Administratie” openbaar is en van groot belang is voor het publiek (iedereen kan in deze situatie terechtkomen!), volgt hier een fragment:
Relatief gezien is het niet interessant dat politiek en media aantoonbaar liegen over veel onderwerpen …
Mijn “profetische” artikel uit 2018 (Rubicon-versie) over het incident:
De staatscensuur
Wordt bloggen straks alleen nog toegestaan met een rijksvergunning?door Jens Bernert
Hoe beperk je op vakkundige wijze de vrijheid van meningsuiting door de grondwet te negeren? Heel eenvoudig: de federale overheid verklaart mensen en groepen tot omroepen en geeft hen vervolgens simpelweg geen vergunning om hun afwijkende meningen op internet te zenden.
Tijdschriften, maar ook bloggers, YouTubers, Facebookers, Twitterers, exploitanten van andere websites en andere internetgebruikers die met hun activiteiten niet alleen een klein aantal mensen bereiken, zouden volgens het nieuwe interstatelijke mediaverdrag een zendvergunning moeten aanvragen. in voorbereiding (1, 2).
Het ligt voor de hand dat de autoriteiten deze vergunning kunnen weigeren of intrekken. Vrijheid van meningsuiting bij de gratie van de staat. Wie anders zal een afwijkende mening “sturen”?
Het Staatsverdrag gebruikt termen als “gebruikersinterface” en “media-tussenpersoon” voor de nieuwe licentiegroep, zoals de bekendste blogger van Duitsland, Fefe, uitlegt (3):
“Een overzicht van aanbiedingen of inhoud van enkele of meerdere mediaplatforms wordt opgeroepen in hun Lingo-gebruikersinterface. Met andere woorden: mijn blog. Elke telemedia die journalistiek-redactionele aanbiedingen van derden verzamelt, selecteert en presenteert, is een mediatussenpersoon. Ofwel: je Facebook-pagina, je Twitter, je homepage met RSS, je blog. Jouw Youtube-kanaal.”
Met het nieuwe Interstate Broadcasting Treaty zal alles op de hitlijst worden gezet die “vonkt” buiten de massamedia die uniform rapporteren over echt relevante onderwerpen. Wat overblijft is een regeringsgetrouwe pulp die zelfs de meest schaamteloze manipulatie- en propagandaleugens ondersteunt. Om professor Rainer Mausfeld (4) te parafraseren:
“Op dit moment hebben de leidende media duidelijk alle maat verloren in hun bereidheid en bereidheid om het wereldbeeld van de trans-Atlantische neoliberale elites over te brengen. Als gevolg hiervan zijn de media meer en meer ongeremd met het verbergen of verdraaien van feiten die niet passen in dit wereldbeeld. Zo creëren ze in de media een maatschappelijke en maatschappelijke realiteit waarin de belangrijkste vragen niet eens aan de orde komen en de feitelijke conflicten worden verdoezeld en versluierd.”
Peter Scholl-Latour, de grote oude man van de journalistiek, waarschuwde ook voor zijn dood in 2014 dringend voor de uniformiteit van de berichtgeving – of moeten we beter zeggen valse berichtgeving (5):
“Als je kijkt hoe eenzijdig de lokale media, van taz tot Welt, berichten over de gebeurtenissen in Oekraïne, dan kun je echt op grote schaal desinformatie rapporteren. (…) Iets soortgelijks gebeurde en gebeurt nog steeds met betrekking tot Syrië en andere probleemgebieden.”
De waarheid moet enorm veel explosieve kracht hebben (en dat heeft ze ook) als politici nu hun toevlucht nemen tot dergelijke middelen voor hun massamedia, ondanks bijna absolute controle over de gepubliceerde opinie. Het is duidelijk dat de censuurmaatregelen, zoals die op Facebook door de Bertelsmann Group of de “Correctiv”-groep, niet langer voldoende zijn.
Zelfs de NetzDG-wet, zogenaamd ingesteld tegen “onlinehaat”, waarvan alle critici zeiden dat ze feitelijk diende om afwijkende meningen of kritiek op propaganda te onderdrukken – ook bekend als “Russische propaganda” in het jargon van de machtigen – is waarschijnlijk nog niet voldoende ondanks alle lof van de Atlantische Raad in een glanzende brochure voor de NAVO genaamd “Democratische verdediging tegen desinformatie”, waarin de verantwoordelijke minister van Angela Merkel, Heiko Maas, uitdrukkelijk en met een foto werd geprezen als de “architect van NetzDG” tegen “Russische propaganda” (6, 7).
Als tijdschriften, blogs, YouTubers of mensen met een populaire Facebook-pagina geen zendvergunning krijgen of als de spreekwoordelijke “schaar in het hoofd” toeslaat, leert de bevolking nog minder over de beledigende achtergrond van de NetzDG, bizarre propagandafiguren zoals de witte helmen of Twitter-meisje Bana Alabed of over het feit dat de Zweedse regering al lang publiekelijk heeft toegegeven dat er geen Russische onderzeeërs waren in de archipel bij Stockholm (8, 9, 10, 11, 12, 13). Om maar een paar voorbeelden te noemen.
Dit is dus de VRIJHEID waar iedereen het altijd over heeft…
Bronnen en opmerkingen:
(1) https://www.rlp.de/fileadmin/rlp-stk/pdf-Dateien/Medienpolitik/04_MStV_Online_2018_Fristverlaengerung.pdf
(2) https://www.rlp.de/index.php?id=27687
(3 ) https://blog.fefe.de/?ts=a58381a0
(4) https://www.rubikon.news/artikel/massenmediale-ideologieproduktion
(5) https://www.rubikon.news/artikel/lugen- die-medien
(6) http://blauerbote.com/2018/04/17/atlantic-council-netzdg-gilt-dem-kampf-gegen-feindpropaganda/
(7) http://norberthaering.de/de/27 -duits / nieuws / 972-maas-atlantic-council
(8) https://www.rubikon.news/artikel/die-kriegslugner
(9) https://www.rubikon.news/artikel/die-weisshelm-terroristen
(10) https://www.rubikon.news/artikel/das-twittermadchen-aus-syrien
(11) http://blauerbote.com/spendenkonto-fuer-gerichtsverfahren-gegen-den-stern/
(12) http: // blauerbote .com / 2016/06/16 / Swedish-government-announces-alleged-Russian-submarine-2014-was-Swedish-submarine /
(13) https://www.heise.de/tp/ features / ducks-and- subs-3270426.html
