OPINIE & ANALYSE: Rusland werd in oorlog gelokt, maar dat lost zijn criminele agressie niet op

Rusland heeft het volste recht zich bedreigd, verraden en boos te voelen. Maar begrijpen is niet goedpraten. De invasie van Oekraïne, volgens de wetten van na Neurenberg, is een criminele agressieoorlog.

PRINCETON, NEW JERSEY — Preventieve oorlog, of het nu in Irak of Oekraïne is, is een oorlogsmisdaad. Het maakt niet uit of de oorlog wordt gelanceerd op basis van leugens en verzinsels, zoals het geval was in Irak, of vanwege het breken van een reeks overeenkomsten met Rusland, waaronder de belofte van Washington om de NAVO niet buiten de grenzen van een verenigd Duitsland, geen duizenden NAVO-troepen in Oost-Europa in te zetten, zich niet te mengen in de interne aangelegenheden van naties aan de Russische grens en de weigering om het vredesakkoord van Minsk II uit te voeren. De invasie van Oekraïne zou, verwacht ik, nooit zijn gebeurd als deze beloften waren gehouden. Rusland heeft het volste recht zich bedreigd, verraden en boos te voelen. Maar begrijpen is niet goedpraten. De invasie van Oekraïne, volgens de wetten van na Neurenberg, is een criminele agressieoorlog.

Ik ken het oorlogsinstrument. Oorlog is geen politiek met andere middelen. Het is demonisch. Ik heb twee decennia als oorlogscorrespondent in Midden-Amerika, het Midden-Oosten, Afrika en de Balkan doorgebracht, waar ik verslag deed van de oorlogen in Bosnië en Kosovo. Ik draag de geesten in mij van tientallen van degenen die verzwolgen zijn door het geweld, waaronder mijn goede vriend, Reuters-correspondent Kurt Schork, die werd gedood in een hinderlaag in Sierra Leone met een andere vriend, Miguel Gil Moreno.

Ik ken de chaos en desoriëntatie van oorlog, de constante onzekerheid en verwarring. In een vuurgevecht ben je je alleen bewust van wat er een paar meter om je heen gebeurt. Je worstelt wanhopig, en niet altijd met succes, om erachter te komen waar het schieten vandaan komt in de hoop dat je kunt voorkomen dat je wordt geraakt.

Ik heb de hulpeloosheid en de verlammende angst gevoeld, die jaren later als een goederentrein in het holst van de nacht op me neerdaalt, me in een kronkel van angst gewikkeld, mijn hart bonzend, mijn lichaam druipend van het zweet.

Ik heb het gejammer gehoord van degenen die stuiptrekken van verdriet terwijl ze de lichamen van vrienden en familie vastgrijpen, inclusief kinderen. Ik hoor ze nog steeds. De taal maakt niet uit. Spaans. Arabisch. Hebreeuws. Dinka. Servo-Kroatisch. Albanees. Oekraïens. Russisch. De dood doorbreekt de taalbarrières.

Ik weet hoe wonden eruit zien. Benen eraf geblazen. Hoofden implodeerden tot een bloederige, vlezige massa. Gapende gaten in magen. Plassen bloed. Kreten van stervenden, soms voor hun moeders. En de geur. De geur van de dood. Het hoogste offer voor vliegen en maden.

Ik ben geslagen door de Iraakse en Saoedische geheime politie. Ik werd gevangengenomen door de Contra’s in Nicaragua, die via de radio terug naar hun basis in Honduras stuurden om te zien of ze me zouden doden, en opnieuw in Basra na de eerste Golfoorlog in Irak, zonder te weten of ik zou worden geëxecuteerd, onder constante bewaking en vaak zonder eten, drinken uit modderpoelen.

De belangrijkste les in oorlog is dat wij als afzonderlijke individuen er niet toe doen. We worden nummers. voer. Voorwerpen. Het leven, ooit kostbaar en heilig, wordt zinloos, opgeofferd aan de onverzadigbare honger van Mars. Niemand in oorlogstijd is vrijgesteld.

“We waren vervangbaar”, schreef Eugene Sledge over zijn ervaringen als marinier in de Stille Zuidzee in de Tweede Wereldoorlog. “Het was moeilijk te accepteren. We komen uit een natie en een cultuur die het leven en het individu waardeert. Je in een situatie bevinden waarin je leven van weinig waarde lijkt, is de ultieme eenzaamheid. Het is een vernederende ervaring.”

Het oorlogslandschap is hallucinogeen. Het tart het begrip. Je hebt geen idee van tijd in een vuurgevecht. Een paar minuten. Een paar uur. Oorlog vernietigt in een oogwenk huizen en gemeenschappen, alles wat ooit vertrouwd was, en laat smeulende ruïnes en een trauma achter dat je de rest van je leven met je meedraagt. Je kunt niet bevatten wat je ziet. Ik heb genoeg van oorlog geproefd, genoeg van mijn eigen angst, mijn lichaam veranderde in gelei, om te weten dat oorlog altijd slecht is, de puurste uitdrukking van de dood, gekleed in patriottische vertoon over vrijheid en democratie en verkocht aan de naïeve als een kaartje tot glorie, eer en moed. Het is een giftig en verleidelijk elixer. Degenen die overleven, zoals Kurt Vonnegut schreef, worstelen daarna om zichzelf en hun universum opnieuw uit te vinden, wat op een bepaald niveau nooit meer logisch zal zijn.

Oorlog vernietigt alle systemen die het leven in stand houden en voeden – familiale, economische, culturele, politieke, ecologische en sociale. Als de oorlog eenmaal begint, kan niemand, zelfs niet degenen die in naam de oorlog voeren, raden wat er zal gebeuren, hoe de oorlog zich zal ontwikkelen, hoe het legers en naties tot suïcidale dwaasheid kan drijven. Er zijn geen goede oorlogen. Geen. Dit omvat de Tweede Wereldoorlog, die is gezuiverd en gemythologiseerd om op leugenachtige wijze Amerikaanse heldenmoed, zuiverheid en goedheid te vieren. Als waarheid het eerste slachtoffer is in een oorlog, is ambiguïteit het tweede. De oorlogszuchtige retoriek omarmd en versterkt door de Amerikaanse pers, die Vladimir Poetin demoniseert en de Oekraïners tot de status van halfgoden verheft, waarbij een krachtiger militair ingrijpen wordt geëist, samen met de verlammende sancties die bedoeld zijn om de regering van Vladimir Poetin ten val te brengen, is infantiel en gevaarlijk.

Er waren geen discussies over pacifisme in de kelders in Sarajevo toen we werden getroffen door honderden of Servische granaten per dag en onder constant sluipschuttervuur. Het was logisch om de stad te verdedigen. Het was logisch om te doden of gedood te worden. De Bosnisch-Servische soldaten in de Drina-vallei, Vukovar, Srebrenica hadden ruimschoots aangetoond dat ze in staat waren tot moorddadige rooftochten, waaronder het neerschieten van honderden soldaten en burgers en de grootschalige verkrachting van vrouwen en meisjes. Maar dit heeft geen van de verdedigers in Sarajevo gered van het gif van geweld, de zielvernietigende kracht die oorlog is. Ik kende een Bosnische soldaat die een geluid hoorde achter een deur terwijl hij patrouilleerde in de buitenwijken van Sarajevo. Hij vuurde een salvo van zijn AK-47 door de deur. Een vertraging van een paar seconden in een gevecht kan de dood betekenen. Toen hij de deur opendeed, hij vond de bloederige overblijfselen van een 12-jarig meisje. Zijn dochter was 12. Hij herstelde nooit.

Alleen de autocraten en politici die dromen van imperium en wereldwijde hegemonie, van de goddelijke macht die gepaard gaat met het hanteren van legers, gevechtsvliegtuigen en vloten, samen met de kooplieden van de dood, wiens zaken landen met wapens overspoelen, profiteren van oorlog. De uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa heeft Lockheed Martin, Raytheon, General Dynamics, Boeing, Northrop Grumman, Analytic Services, Huntington Ingalls, Humana, BAE Systems en L3Harris miljarden winst opgeleverd. Het aanwakkeren van het conflict in Oekraïne zal hen miljarden meer opleveren.

De Europese Unie heeft honderden miljoenen euro’s uitgetrokken voor de aankoop van wapens voor Oekraïne. Duitsland zal zijn eigen defensiebudget voor 2022 bijna verdrievoudigen . De regering-Biden heeft het Congres gevraagd om $ 6,4 miljard aan financiering te verstrekken om Oekraïne te helpen, als aanvulling op de $ 650 miljoen aan militaire hulp aan Oekraïne in het afgelopen jaar. De permanente oorlogseconomie opereert buiten de wetten van vraag en aanbod. Het is de wortel van het twee decennia durende moeras in het Midden-Oosten. Het is de wortel van het conflict met Moskou. De kooplieden van de dood zijn satanisch. Hoe meer lijken ze produceren, hoe meer hun bankrekeningen aanzwellen. Ze zullen dit conflict verzilveren, een conflict dat nu flirt met de nucleaire holocaust die een einde zou maken aan het leven op aarde zoals wij dat kennen.

De gevaarlijke en helaas voorspelbare provocatie van Rusland – wiens nucleaire arsenaal het zwaard van Damocles boven onze hoofden plaatst – door de uitbreiding van de NAVO werd door ons allemaal begrepen in Oost-Europa in 1989 tijdens de revoluties en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

Deze provocatie, waaronder de oprichting van een NAVO-raketbasis op 100 mijl van de Russische grens, was dwaas en hoogst onverantwoord. Geopolitiek heeft het nooit zin gehad. Dit is echter geen excuus voor de invasie van Oekraïne. Ja, de Russen werden gelokt. Maar ze reageerden door de trekker over te halen. Dit is een misdaad. Hun misdaad. Laten we bidden voor een staakt-het-vuren. Laten we werken aan een terugkeer naar diplomatie en gezond verstand, een moratorium op wapenleveringen naar Oekraïne en de terugtrekking van Russische troepen uit het land. Laten we hopen op een einde aan de oorlog voordat we struikelen over een nucleaire holocaust die ons allemaal verslindt.

Feature foto | Natali Sevriukova reageert naast haar huis na een raketaanval in Kiev, Oekraïne, 25 februari 2022. Emilio Morenatti | AP