Veel vaccinatieweigeraars menen dat de politiek hen beperkt in hun fundamentele vrijheid, en bijgevolg discrimineert. Maar is het niet de geprikte meerderheid die het de weigeraars mogelijk maakt hun gang te gaan?
De vrijheid je niet te laten inenten, is een steeds terugkerend thema in het debat over de pandemie en haar bestrijding. De bewering van de niet-geprikten is dat hun vrijheid substantieel wordt beperkt of zelfs de nek omgedraaid. Oorzaak is het dictatoriale beleid van de politiek en de onterechte steun die dit beleid geniet bij een meerderheid van de bevolking. Deze politici en deze meerderheid worden beschuldigd van discriminatie en van het creëren van een maatschappelijke tweedeling. Niet-geprikten beroepen zich daartegenover op principes en fundamentele waarden (zoals ‘vrijheid, inclusiviteit, diversiteit, liefde en verbinding’).
Menig politicus en journalist pakt de kwestie met fluwelen handschoenen aan: ‘het tornen aan individuele vrijheid ligt gevoelig’. Ik denk dat deze framing van het probleem de plank misslaat. In feite is precies het omgekeerde het geval: de niet-geprikten danken hun vrijheid aan het gedrag van de wel geprikten. Deze stelling vereist een nauwkeurige en plausibele onderbouwing, die alleen gebruik maakt van feiten die zowel voor geprikten als voor niet-geprikten acceptabel dienen te zijn.
Om die reden ontbreken in onderstaande argumentatie termen als corona, het virus, de deltavariant of het covid-vaccin. Gelooft u niet in het bestaan van het virus? Geen probleem. Denkt u dat de pandemie veroorzaakt is door een wereldwijde elite die de absolute macht nastreeft? Maakt niet uit.
Een belangrijke pointe van onderstaande argumentatie is namelijk dat de conclusie volledig onafhankelijk is van dergelijke opvattingen. Het is, wat filosofen noemen, een empiristisch argument. Dat wil zeggen een redenering die zich beperkt tot concrete feiten over het optreden van waarneembare symptomen van de ziekte en waarneembare gevolgen van de prikcampagne.
Het argument bestaat uit drie feitelijke beweringen en één conclusie.
1. Er heerst een wereldwijde pandemie, een wijdverbreide ziekte met specifieke en duidelijke symptomen en met levensgevaarlijke gevolgen, die zich razendsnel onder de bevolkingen verspreidt. Er zijn ic-patiënten die lijden aan grote ademnood, maar ontkennen dat dit het gevolg is van een virusinfectie. Maar het ontkennen van de ademnood zelf is heel veel lastiger, zo niet onmogelijk.
2. Gebleken is dat grootschalige inenting een zeer effectief middel is ter bestrijding van de pandemie. Zoals bij alle medische ingrepen werkt prikken niet voor honderd procent, maar het komt behoorlijk dicht in de buurt, dichter dan heel wat andere medicijnen die veel mensen zonder enig bezwaar gebruiken. Zoals bij alle medicijnen is er een kans op bijwerkingen. Maar met drie belangrijke kanttekeningen: die kans is veel kleiner dan de kans de ziekte op te lopen; bijna alle bijwerkingen zijn veel minder ernstig dan de gevolgen van de ziekte en bovendien zijn bijna alle bijwerkingen goed te behandelen.
3. Gebleken is dat voor de niet-geprikten de kans op het krijgen van de ziekte, om in het ziekenhuis te belanden en om te overlijden zeer veel groter is dan voor de geprikten.
De conclusie uit deze drie punten is: de mensen die zich volledig hebben laten prikken, nu 82,4 procent van de bevolking, hebben bewerkstelligd dat eerdere strenge maatregelen, zoals een grootschalige lockdown, niet meer nodig zijn. Dit heeft niet alleen hun eigen vrijheid maar ook die van de niet-geprikten sterk vergroot.
Bovendien hebben de geprikten eraan bijgedragen dat niet alleen voor henzelf maar ook voor de niet-geprikten de kans op het krijgen van de ziekte is afgenomen. Gevolg is dat de niet ziek geworden niet-geprikten nu de concreet gebruik kunnen maken van hun grotere vrijheid. Samenvattend: het verantwoordelijke gedrag van de geprikten heeft ertoe geleid dat de vrijheid van de niet-geprikten wezenlijk is toegenomen.
Vanuit democratisch perspectief kan de conclusie ook zo worden geformuleerd: Een belangrijke waarde van een democratische samenleving is de solidariteit met en bescherming van minderheden. Die waarde is in dit geval serieus genomen door de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking. Hun gedrag getuigt van echte vrijheid, inclusiviteit, diversiteit, liefde en verbinding.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.