Indignatie redactie 
De Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu is officieel aangeklaagd wegens fraude, corruptie, omkoping en bedrog. Dat heeft de Israëlische procureur-generaal afgelopen week bekendgemaakt. Aanklager Avichai Mandelblit wilde de aanklacht formaliseren voordat een derde verkiezing dit jaar wordt aangekondigd. De premier weerspreekt alle aantijgingen.
Donderdag meldde de NOS het volgende:
Voor het eerst in de geschiedenis van de staat Israël is een zittend premier aangeklaagd door justitie. Premier Netanyahu moet zich verantwoorden in drie corruptiezaken voor omkoping, fraude en het schenden van vertrouwen, heeft de hoogste aanklager van het land bepaald.
Netanyahu wordt ervan beschuldigd dat hij de eigenaar van een nieuwssite en telecombedrijf voor honderden miljoenen euro’s heeft bevoordeeld in ruil voor positieve berichtgeving over hem. Ook zou hij ter waarde van honderdduizenden euro’s geschenken van zakenlieden hebben aangenomen in ruil voor politieke gunsten. Verder zou hij de krant Yedioth Ahronoth hebben overgehaald gunstiger over hem te berichten in ruil voor een wet die nadelig zou zijn voor een concurrerende krant.
…
Al bijna vier jaar loopt er een onderzoek tegen Netanyahu. Begin dit jaar maakte de openbaar aanklager al bekend dat hij in drie zaken tot vervolging wilde overgaan.
Op omkoping staat in Israël een maximale gevangenisstraf van tien jaar; op fraude en het schenden van vertrouwen staat maximaal drie jaar. Netanyahu’s voorganger Olmert werd na zijn aftreden tot een gevangenisstraf veroordeeld voor omkoping.
Ten aanzien van die laatste regel lezen we op de site van Trouw het volgende:
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu was zich er blijkbaar niet van bewust dat het aloude adagium “we zien andermans fouten, maar dragen die van onszelf op onze rug” ook op hem van toepassing was, toen hij in 2008 zijn voorganger opriep om af te treden vanwege corruptie-aanklachten. “Een premier die tot aan zijn nek verwikkeld is in (strafrechtelijke, red.) onderzoeken heeft niet het morele of publieke mandaat om cruciale beslissingen te maken voor de staat Israël”, zei Netanyahu destijds over toenmalig premier Ehud Olmert. Donderdag werd Netanyahu zelf in staat van beschuldiging gesteld voor corruptie en omkoping.
Het was Netanyahu’s belangrijkste politieke rivaal Benny Gantz, die hem donderdag de eerdere uitspraak onder zijn neus wreef. En voor het eerst in tijden was hij het roerend eens met Netanyahu. De asprirant-premier Gantz eist nu, net als Netanyahu destijds van toenmalig premier Olmert, dat een van corruptie verdachte premier ‘onmiddellijk opstapt’.
En voor de beeldvorming willen we nog even meegeven wat we op de site van Trouw lazen:
Premier Netanyahu heeft verschillende aanklachten aan zijn broek. Toch ziet hij voorlopig nog kans om te overleven.
…
Donderdag werd Netanyahu zelf in staat van beschuldiging gesteld voor corruptie en omkoping.
…
Hij denkt niet aan vertrek. De Israëlische wet dwingt hem daar ook niet toe. De politieke situatie kan zich door de aanklachten wel tegen hem keren, en hem alsnog tot aftreden dwingen.
…
De 70-jarige Netanyahu kan proberen de Knesset te vragen hem immuniteit te verlenen. Als hij de strafzaak tegen hem wil dwarsbomen, dan moet hij de immuniteit wel binnen dertig dagen gedaan krijgen. Het proces kan echter lang duren en bovendien kan zijn onschendbaarheid weer ongedaan worden gemaakt. Veel waarborgen biedt immuniteit niet, wel uitstel van executie.
De premier moet zich ook voorbereiden op nieuwe verkiezingen, want de deadline voor de coalitiebesprekingen is over drie weken. Netanyahu loopt bij nieuwe verkiezingen het risico afgestraft te worden door de kiezer – vooral nu hij aangeklaagd wordt – waardoor hij met het verlies van zijn positie ook zijn politieke en juridische bescherming kwijt kan raken.
Netanyahu kan zelfs gediskwalificeerd worden voor deelname aan de verkiezingen. De aanklager kan de president adviseren dat een politicus met zulke aanklachten aan zijn broek geen regering mag formeren, waardoor Netanyahu’s kansen op herverkiezing is verkeken en er een einde komt aan het langste premierschap uit de Israëlische geschiedenis.
Israëlische commentatoren verwachten dat de politieke temperatuur flink stijgt als er verkiezingen komen. “Dit wordt geen verkiezing, maar een burgeroorlog zonder wapens”, schreef columnist Amit Segal in de krant Yediot Ahronott.
De aankondiging van de Israëlische procureur-generaal komt in een tijd van politieke patstelling. Het kan helpen om het op te lossen, maar de gevolgen kunnen ook vèrgaande internationale gevolgen hebben.
Israël had dit jaar twee parlementsverkiezingen die ook al beide eindigden in een politieke patstelling. Noch premier Netanyahu van de Likud-partij noch de leider van de blauwe en witte coalitie Benny Gantz slaagden erin een regering te vormen. Beiden konden niet genoeg extra stemmen bij elkaar sprokkelen om een coalitie te vormen en een meerderheid te behalen.
Nu heeft het parlement een kleine drie weken om een meerderheid te vinden. Het zal waarschijnlijk mislukken en een derde verkiezing lijkt onvermijdelijk. Het lijkt merkwaardig dat de procureur-generaal van Israël juist dit tijdstip gebruikte om Netanyahe (eindelijk) te beschuldigen van omkoping, fraude en inbreuken in drie gevallen van corruptie, de zogenoemde zaken 1000, 2000 en 4000.
In de “zaak 1000” wordt de premier verdacht van het veelvuldig aannemen van “cadeaus” in ruil voor verrichte diensten. De Amerikaans-Israëlische Hollywoodproducent Arnon Milchan – bekend van de filmhit Pretty Woman – en de Australische miljardair James Packer zouden Netanyahu sigaren, champagne, kleding en juwelen ter waarde van een kleine 230.000 euro hebben geschonken in ruil voor politieke gunsten. Netanyahu’s politieke rivaal Yaïr Lapid, leider van centrumpartij Kulanu, is een kroongetuige.
In de “zaak 2000” wordt de premier ervan verdacht met de uitgever van Israëls grootste krant te hebben onderhandeld over positieve media-aandacht. In ruil hiervoor zou de premier een concurrerende krant benadelen. Van deze gesprekken zijn in het geheim opnamen gemaakt door Netanyahu’s voormalige stafchef, die heeft toegestemd – in ruil voor strafvermindering – te willen getuigen.
De ernstigste zaak is “zaak 4000”, de zogenoemde Bezeq-Walla-zaak. Hierin zou Netanyahu in zijn tijd als minister van Communicatie volgens de aanklacht positieve berichtgeving op de populaire nieuwswebsite Walla News hebben geëist in ruil voor gunstige regelgeving.
De “zaak 4000” wordt als de ernstigste beschouwd en draait om een vermeende omkopingsovereenkomst tussen Netanyahu en zakenman Shaul Elovich, die het Bezeq-telecommunicatiebedrijf en de Walla News-site bestuurde. Volgens de aanklacht hebben Netanyahu en Elovich een quid-pro-pro deal gesloten waarbij Netanyahu – als minister van communicatie – regelgevende stappen zette die rechtstreeks verband hielden met de bedrijven en belangen van Elovich en die de tycoon zo’n $ 500 miljoen opleverden.
In ruil daarvoor hebben Netanyahu en zijn vrouw Sara volgens de tenlastelegging consistente verzoeken gedaan om de berichtgeving op de Walla News-website te wijzigen om de belangen van de Netanyahus te dienen en hun tegenstanders te benadelen. Elovich zou de redactie van de website onder druk hebben gezet om aan de eisen van Netanyahus te voldoen.
Walla-uitgever Elovich en Arnon Mozes, uitgever van de mediagroep Yedioth Ahronot, zullen ook worden aangeklaagd wegens omkoping. De aanklachten zijn al geruime tijd bekend en de timing van de officiële aankondiging lijkt politiek gekozen.
Netanyahu zal nu onder zware druk komen te staan om af te treden. Het is beslist zijn persoonlijkheid die de vorming van een nieuwe regering blokkeerde. Als hij de komende 3 weken wordt “verwijderd”, kan het parlement mogelijk een regering vormen en een derde verkiezing voorkomen.
Maar Netanyahoo zal tot het uiterste (en verder) gaan om immuniteit te krijgen en te behouden. Hij zal proberen de rechterlijke macht te delegitimeren en hij zal elke beschikbare truc gebruiken om in functie te blijven. Dat maakt hem nog gevaarlijker dan hij gewoonlijk is.
Hij zou zelfs kunnen besluiten iets te ondernemen, zoals het beginnen van een grote oorlog, om te voorkómen dat hij uit de macht wordt gezet. Niets is gevaarlijker dan een gewond dier; hetzelfde kan gezegd worden voor een geopolitiek gewonde politicus, wat Netanyahu nu is.
We krijgen nu een week van de meest iconische Amerikaanse vieringen, namelijk Thanksgiving Day en terwijl de meeste Amerikanen in coma zijn die door het verorberen van ongelooflijk grote kalkoenen en zij het lange weekend vooral zullen kijken naar sportwedstrijden, moet men zich afvragen of de IDF en/of Shin Beit een soort False Flag “aan het voorbereiden” zijn (waarbij de nodige Amerikanen gedood worden), om de schuld in de schoenen te kunnen schuiven van Iran of Syrië, en hebben we het gedonder in de glazen…
We hopen dat we hier absoluut ongelijk in hebben; maar nu Iran defensieve militaire oefeningen uitvoert, zetten de VS 3.000 meer troepen in op Saoedi-Arabië. Om formeel aan de vereisten van de War Powers Act te voldoen berichtte Donald Trump op 19 november schriftelijk aan het Huis van Afgevaardigden en de Senaat om dat aantal Amerikaanse troepen naar Saoedi-Arabië te sturen. Hij schreef dat het doel van deze inzet was “onze partners gerust te stellen, Iran te ontmoedigen van verder provocerend gedrag en de defensievermogens in de regio te versterken”. Hij voegde eraan toe dat Amerikaanse troepen in Saoedi-Arabië zouden blijven “zolang hun aanwezigheid nodig is”.
Deze recente inzet van Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten maakt deel uit van een escalatie van de VS, die sinds afgelopen mei heeft geduurd. Op dat moment hadden de VS een groep vliegdekschepen verplaatst, onder leiding van een luchtmachteenheid nucleaire B-52-bommenwerpers en andere Amerikaanse troepen in de regio, naar verluidt als reactie op dreigingen van Iran. Het was op 19 november dat een groep vliegdekschepen onder leiding van USS Abraham Lincoln door de strategisch belangrijke Straat van Hormuz in de Perzische Golf trok. Deze ongeveer 33 km smalle waterweg ligt bijna volledig in de Iraanse territoriale wateren. Bijna een vijfde van de wereldwijde olie en een derde van de levering van vloeibaar aardgas moet dit knelpunt “overbruggen”.
Er zijn recent verschillende incidenten rond de Straat geweest die de spanningen in de regio hebben verergerd. Naast aanvallen op tankers werd in juni een Amerikaanse drone aangevallen. Als gevolg hiervan dreigden de VS met vergeldingsaanvallen, maar annuleerde de Amerikaanse president Donald Trump dat op het laatste moment. September werd gevolgd door verwoestende aanvallen op Saoedische boorplatforms, waarvoor de Houthi-rebellen in Jemen de verantwoordelijkheid namen, terwijl Washington Teheran de schuld gaf.
De nieuwe troepsuitvoering toont opnieuw het cynisme van de demagogische beweringen van Trump dat hij Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten zal weghalen en een einde zal maken aan de “eindeloze oorlogen” van Washington.
Vorige maand kondigde hij aan dat hij Amerikaanse troepen uit Syrië zou terugtrekken nadat hij Turkije groen licht had gegeven om Syrië binnen te vallen, en de voormalige bondgenoten van het Pentagon, de Syrisch-Koerdische YPG-militie, van de Syrisch-Turkse grens te verdrijven. Hij moest het besluit om zich terug te trekken uit Syrië ongedaan maken vanwege de massale kritiek van beide kanten van het politieke establishment en de Amerikaanse militaire leiders.
Terwijl de Israëlische elite zich in een diepe politieke crisis bevindt, probeert het de immense sociale spanningen door militair geweld naar de buitenwereld af te leiden. De achtergrond van de Israëlische agressie is de escalatie van de Amerikaanse campagne tegen Iran, wat in de ogen van Washington het belangrijkste obstakel is voor de onbeperkte imperialistische hegemonie van de VS over het Midden-Oosten.
Deze giftige mix van ambities van het VS-imperialisme om zijn hegemonie over het Midden-Oosten met militaire middelen te laten gelden en de niet aflatende agressie van zijn belangrijkste regionale bondgenoot, Israël, zou de hele regio in een oorlog kunnen storten, mogelijk catastrofaal voor de hele wereld.
President Trump beschouwt zowel Netanyahu, de slager van Gaza, en de kroonprins van Saoedi-Arabië Mohammed Bin Salman, de slager van Jemen, als zijn “grote vrienden” in de regio; vooral in het geval van Netanyahu is niets minder waar. Zal Netanyahu Trump’s geloof dat hij een echte vriend is uitbuiten door een False Flag uit te voeren?!? Het korte antwoord hierop is: zeker wel, als Netanyahu gelooft, al is het maar voor één seconde, dat zo’n vreselijke daad het enige is dat “zijn huid zal redden” wat betreft de corruptie-aanklachten.
Vergeet niet wat een hooggeplaatste Russische functionaris afgelopen juni tegen een delegatie uit Iran vertelde: Iran “zal niet alleen zijn” als de VS aanvallen!
Heeft u dat toen niet gelezen in de mainstream media? Natuurlijk niet!! Dit is de reden waarom mensen die een echte greep willen hebben op het nieuws de buitenlandse alternatieve pers in de hele wereld lezen, die tegen elkaar af te zetten om op zijn minst een idee te krijgen van wat er wereldwijd gebeurt. Vertrouw ons niet alleen; ga erop uit en oordeel zelf.
In combinatie met de aankondiging over de aanklachten van Netanyahu kan de komende week dus een zeer ruwe situatie zijn voor de wereld, vooral voor diegenen die nu ergens in het Midden-Oosten wonen. Libanon, Syrië en Iran moeten goed opletten.
