Opperbevelhebber van het Oekraïense leger: NAVO binnenvallen of verslaan

In het huidige nummer van het Britse nieuwsmagazine “The Economist” kondigden Volodymyr Zelenskyj en zijn generaals de nederlaag van het Oekraïense leger aan, die alleen kan worden afgewend door directe militaire interventie van het Westen, de NAVO. De verklaringen van de opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, generaal Valery Zalushny, zijn bijzonder interessant en zullen hieronder worden geanalyseerd.

NAVO “The Winter War” is de kop op de omslag van de 17 december editie van The Economist, die over de hele wereld wordt gelezen . Hoewel de titel van het nummer verwijst naar de oorlog van 1939-1940 tussen Finland en de Sovjet-Unie, ligt de focus van het nummer op drie interviews “met de mannen die de reactie van Oekraïne op de Russische agressie vormgaven”, aldus The Economist. Naast president Vladimir Zelensky en generaal Valeri Saluschny werd ook het hoofd van de Oekraïense landmacht, generaal Alexander Sirski, geïnterviewd.

Nog niet zo lang geleden pochte het Oekraïense leger dat ze grondgebied op de Russen hadden heroverd en de oorlog hadden gewonnen. Maar in de drie interviews hoef je niet heel diep tussen de regels door te graven om te zien dat in ieder geval de militaire leiding van Oekraïne de ernst van de situatie inziet en zich er grote zorgen over maakt. Dit kwam het duidelijkst tot uiting bij de gespierde, zelfverzekerde generaal Saluschny, die – zoals persfoto’s hebben aangetoond – een zilveren swastika op een metalen armband draagt. In het interview zei Saluschny zonder aarzelen dat hij

• 700.000 mannen in uniform, maar slechts 200.000 van hen hebben gevechtstraining. Dat is precies wat de Amerikaanse militaire strateeg Douglas McGregor onlangs zei, namelijk dat slechts 190.000 mannen in het Oekraïense leger daadwerkelijk kunnen vechten.
• Zalushny bevestigt ook dat het Oekraïense leger bijna geen munitie meer heeft.
• Zware wapens zijn ook schaars geworden en hij heeft dringend 300 tanks, 500 artilleriestukken en 800 pantserwagens nodig.
• Met de twee brigades die hem daartoe in de regio ter beschikking stonden, kon hij geen offensief in de richting van Melitopol voeren.
• Hij vertelt over zijn bloedende leger.
• Hij stelt dat “de Russische mobilisatie succesvol is geweest … dat het Russische leger doelbewust en effectief zijn kracht opbouwt”.
• Hij is er zeker van dat de in Rusland gemobiliseerde soldaten ongetwijfeld zullen vechten.
• Hij is er ook van overtuigd dat de Russen desnoods relatief snel anderhalf miljoen man extra kunnen mobiliseren.
• En hij is er zeker van dat er een groot Russisch winteroffensief komt. Hij gelooft blijkbaar dat dit in februari zal gebeuren, terwijl de Oekraïense minister van Defensie Alexei Reznikov gelooft dat het Russische offensief al in januari zal beginnen.

Verder geeft Zalushny in het interview toe dat hij niet weet waar dit offensief vandaan zou kunnen komen, maar hij lijkt te denken dat de meest waarschijnlijke plaats Wit-Rusland zal zijn en dat het offensief zich zal concentreren op Kiev. Hij accepteert echter dat het op allerlei andere plaatsen kan beginnen, ook in zuidelijke richting.

En toen zei hij iets heel opmerkelijks: zijn strijdkrachten waren nog steeds aan het vechten en het moment was nog niet aangebroken waarop hij de Oekraïense soldaten het soort toespraak moest houden dat de Finse generaal Gustaf Mannerheim, bevelhebber van het Finse leger in de Winteroorlog, toesprak zijn troepen in maart 1940 nadat Finland was verslagen door de Sovjet-Unie.

In deze toespraak legde Mannerheim uit dat Finland was overweldigd door de legers van een grote mogendheid en dat zijn eigen leger niet langer in staat was om effectief verzet te bieden omdat de Sovjets veel groter waren dan hen in soldaten, wapens en materiaal. De belangrijkste reden voor de wanhopige situatie van de Finnen was dat de door Groot-Brittannië en Frankrijk beloofde hulp niet kwam.

Saluschny’s vermelding van de toespraak van Mannerheim in maart 1940 was natuurlijk een knipoog naar zijn neoconservatieve aanhangers in het Westen. Als de commandant van het Oekraïense leger daadwerkelijk toegeeft of waarschuwt dat er binnenkort een situatie kan ontstaan ​​waarin hij gedwongen zal worden hetzelfde te doen als generaal Mannerheim en aan het Oekraïense leger moet uitleggen dat al zijn offers voor niets waren en dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen is of heeft het al verloren, dat is een heel andere toon dan eerdere verzekeringen dat de overwinning van Oekraïne op Rusland altijd op handen was.

Dit deel van het interview is inderdaad een oproep aan het Westen. Het verschilt van de stereotiepe Zelensky-oproepen aan westerse leiders, waarin de presidentiële acteur constant meer en meer geld, meer wapens en meer eist. De aantrekkingskracht van Saluschny is subtieler. Hij lijkt te suggereren dat de westerse proxy-oorlog van Oekraïne tegen Rusland op een splitsing is aangekomen, waar de NAVO en het collectieve Westen moeten besluiten nu volledig en van ganser harte de oorlog in te gaan, anders zal de oorlog verloren zijn.

Zalushny zegt niets anders dan dat Oekraïne zal verliezen als het zo doorgaat. Om de situatie te redden eist hij 300 tanks, 500 kanonnen en 800 pantserwagens. Hij wil zo’n beetje alles wat er nog over is van de NAVO. Als hij al deze dingen zou krijgen, zou hij de Russen terug kunnen duwen naar de frontlinies van 23 februari 2022 (pre-Russische speciale operatieposities).

Saluschny zegt onuitgesproken: Nou, lieve mensen in het Westen, nu moet je je woorden staven met immense daden, want anders zouden de Russen niet alleen naar Kiev kunnen komen, maar ook totaal andere dingen kunnen doen. Saluschny weet echter ook dat de westerse wapendepots leeg zijn en dat de NAVO-landen alleen hebben wat ze nodig hebben voor hun eigen verdediging. Bovendien konden Oekraïense soldaten niet snel genoeg worden opgeleid om westerse wapens efficiënt te gebruiken.

Nu, in een commentaar op de gelijktijdige publicatie van de interviews met de drie Oekraïense leiders, werd erop gewezen dat men niet over het hoofd mag zien dat het niet in een Amerikaans tijdschrift is gepubliceerd, maar in het Britse Economist. De reden zou kunnen zijn dat het Britse nieuwsmagazine wordt beschouwd als de “gouden standaard van neocon-publicaties”.

Met de neocons in de VS en het VK als de belangrijkste drijfveren achter deze oorlog in Oekraïne met als doel Rusland te ruïneren en in verschillende delen te verdelen, neemt het Oekraïense toptrio rechtstreeks contact op met hun belangrijkste neocons-sponsors in Europa en de VS via de Econoom VERENIGDE STATEN. De boodschap is: we zijn op een punt aangekomen waarop het tijd is voor Europa en het collectieve Westen om zich volledig in de oorlog te storten, anders is alles verloren.

Een andere opmerking over het Saluschny-interview doet denken aan een vergelijkbare situatie in de Amerikaanse geschiedenis. In 1965 werd de toenmalige Amerikaanse regering onder leiding van Lyndon Johnson bijna dagelijks geconfronteerd met waarschuwingen van de haviken boven Vietnam. Destijds zeiden ze in wezen hetzelfde als de Neocons vandaag: kijk, we moeten ons militair volledig inzetten, anders verliezen we in Vietnam! En inderdaad, kort daarna werden een half miljoen Amerikaanse soldaten naar Vietnam gestuurd. En Saluschny mikt met zijn interview in dezelfde richting, zegt de commentator.

De neocons en hun Oekraïense beschermelingen hebben echter een groot probleem: ze zijn het slachtoffer van hun eigen propagandasuccessen. Ze zeggen allemaal al weken en maanden dat ze de oorlog aan het winnen zijn, ze hadden dit succesvolle offensief in Kharkov, ze hadden het succesvolle offensief in Kherson, de Russen renden weg van hun leger van miljoenen man en al die dingen. En nu moeten ze natuurlijk terugkrabbelen terwijl de realiteit hen inhaalt en ze moeten toegeven dat de zaken verre van rooskleurig zijn.

Sterker nog, ze zijn nog lang niet aan het winnen. Het tegenovergestelde is het geval. Dat is duidelijk de boodschap van dit gezamenlijke interview in The Economist. Het is een poging om afstand te nemen van de propagandatriomfen, om eindelijk enkele van deze realiteiten te erkennen en om westerse politici en – tot op zekere hoogte – het westerse publiek gerust te stellen dat ze inderdaad op het punt staan ​​de oorlog in Oekraïne te verliezen. De enige manier waarop ze het tij nog kunnen keren, althans gedeeltelijk, is als ze de VS en de NAVO bij de oorlog kunnen betrekken.

Als we terugkijken op Vietnam, hadden de VS ook toegegeven, ze hadden een half miljoen troepen gestuurd en begonnen Noord-Vietnam te bombarderen, en ze hadden een aantal andere criminele vuiligheden gepleegd. En uiteindelijk verloren de VS toch. En het was vanaf het begin duidelijk dat ze in Vietnam niet konden winnen, net als nu in Oekraïne.

Hoe kan iemand geloven dat het sturen van nog eens 300 tanks, 500 kanonnen en 800 pantserwagens vanuit het Westen iets zou veranderen in Oekraïne, behalve dat het doden, vooral van Oekraïners, langer zou duren? Bovendien is het voor het Westen onmogelijk om aan Zalushny’s verlanglijstje van militaire hardware te voldoen. Want steeds meer berichten dat de militaire voorraden grotendeels uitgeput zijn, vooral wat munitie voor kanonnen en tanks betreft.

De inwoners van Washington, Londen, Brussel, Berlijn en Parijs beginnen te beseffen dat ze in Rusland te maken hebben met een vijand die ogenschijnlijk gemakkelijk anderhalf miljoen extra troepen kan verzamelen en die 200 T-90-tanks heeft ingezet in slechts de afgelopen weken geleverd aan de Donbass. De Russen kunnen op elk moment elke westerse escalatie voor hun deur overtreffen.

Er is natuurlijk nog steeds een groot risico, namelijk dat het Westen niet alleen wapens en munitie naar Oekraïne stuurt, maar dat de VS en de NAVO ook hun eigen soldaten sturen om de wapens te bedienen en op de grond te vechten om Oekraïne te belemmeren. Dit wordt al openlijk aangekondigd in Neocon-kringen. Het is de enige manier om de ineenstorting van Oekraïne en het verlies van de wereldwijde hegemonie van de VS te voorkomen. Saluschny gebruikte deze hefboom met succes bij zijn interview met The Economist.

De boodschap aan de neocons in het westen was: als je je eigen machtsverlies wilt stoppen, moet je NAVO-soldaten met tanks, artillerie en pantserwagens naar Oekraïne sturen. Want hoe verwoestend zou het verlies aan prestige van de VS als wereldwijde beschermende macht zijn als Saluschny al snel gedwongen zou worden te doen wat generaal Mannerheim in maart 1940 had gedaan, namelijk aan het wereldpubliek uitleggen dat hij zijn Oekraïense troepen moest vertellen dat alle opofferingen zijn tevergeefs geweest omdat het Westen zijn beloften niet is nagekomen.