Oproerkraaiers in Hong Kong zullen nooit begrijpen wat er in de VS gebeurt

Een paar dagen geleden ontving ik een brief van een persoon in Hong Kong. Niet van een fan van mijn schrijven; integendeel, of beter gezegd: “van een persoon die duidelijk aan de andere kant van de barricade staat”.

Ze probeerde uit te leggen waarom sommige mensen in Hong Kong ‘het vertrouwen in de regering verliezen’ en waarom ‘Hong Kong niet wil zijn zoals het vasteland van China, waar internet wordt gecensureerd en sommige onderwerpen niet mogen worden besproken’.

Over het algemeen behandelde ze dingen die vaak worden aangepakt door degenen die door de straten rennen, gekleed in ninja-achtige outfits, waardoor Hong Kong al een aantal maanden brutaal is. Maar ze wilde tenminste op een beleefde manier praten, uitleggen. Hoewel het einde van haar e-mail banaal was en, moet ik zeggen, bizar:

“Hongkongse mensen verliezen hoop en vertrouwen in de regering, mensen zijn bang voor de Chinese regering voor alle dingen die ze hebben gedaan en gedaan.

En sommigen proberen de aandacht van het buitenland te trekken, niet als vriend, niet omdat Hong Kong-mensen ze bewonderen, maar omdat de Chinese regering ze als de vijand ziet, en de betrokkenheid van het buitenland, evenals de roep van de onafhankelijkheid van Hong Kong , kan ze kwaad maken. ‘

Deze e-mail kwam op hetzelfde moment dat de hele wereld in opstand kwam tegen de koelbloedige moord op een Afro-Amerikaanse persoon, de heer George Floyd.

Tienduizenden marcheerden in Tokio en Buenos Aires, in Londen en Parijs. In het Westen botsten demonstranten met de oproerpolitie en raakten veel mensen ernstig gewond, terwijl duizenden werden gearresteerd. Waterkanonnen werden gebruikt; straten werden gebarricadeerd.

Ik heb vanaf het begin constant over het onderwerp geschreven en ook interviews gegeven aan verschillende media over de hele wereld. En ik bleef maar herhalen dat wat er met de heer Floyd gebeurde, mensen in talloze landen, zelfs de landen zelf, in alle uithoeken van onze wereld overkwam: westerse neokolonialistische machten knielden op hun nek, doodden hen, sneden hun stroom af zuurstof.

In veel arme landen worden mensen in onvoorstelbare ellende gehouden of vermoord, zodat het Westen bijna gratis grondstoffen en arbeid kan krijgen. Ik werkte in enkele van de moeilijkste, meest wanhopige delen van de wereld, maakte films, schreef boeken en rapporteerde. Daarom weet ik het.

Een jonge vrouw die me een e-mail uit Hong Kong schreef, noemde deze verschrikkingen nooit. Waarschijnlijk wist ze niets van ze. Zeker, ze deed haar uiterste best om erachter te komen wat het Westen met haar medemensen doet.

Voor haar was dat ‘gecensureerde internet’ of het onvermogen om bepaalde onderwerpen ‘openlijk’ te bespreken de grootste ‘misdaad’ die ze zich kon voorstellen. Of zo werd haar verteld te denken. Zo zijn de meeste mensen om haar heen geconditioneerd om te denken.

Jaren geleden sprak ik met “Occupy Central” -deelnemers en met de recente deelnemers aan de rellen van 2019 en 2020: ze wisten absoluut niets van de barbaarsheden die de NAVO-landen over de hele wereld begaan.

Stel je nu China voor; een land met een duidelijk, succesvol socialistisch model. Een land dat niet aanvalt, niemand bezet. Een extreem vredig land dat probeert het leven van al zijn burgers te verbeteren, zelfs de inwoners van arme landen op alle continenten.

China wordt op alle fronten aangevallen, uitgelokt, beledigd. Juist door het Westen, dat zijn greep op de wereldmacht niet wil verliezen. China wordt geduwd in de richting van een militair conflict.

Sociale media, massamedia, allerlei soorten propaganda worden losgelaten tegen Peking. Leugens over het revolutionaire verleden van China worden verzonnen en verspreid; leugens over de “evenementen” op het Tian’anmen-plein; in feite alle soorten leugens die deze grote en dappere natie zouden kunnen schaden, destabiliseren of op zijn minst in verwarring zouden kunnen brengen.

Wat moet China doen? Alleen stoten ontvangen? Alleen verzinsels tolereren?

Nee! China is verplicht zichzelf en zijn volk te verdedigen. Het kan niet zomaar al die destructieve propaganda, openlijk gericht op het vernietigen van de staat, de luchtwegen en sociale media binnenlaten. In het verleden liet China zijn waakzaamheid zakken en het leidde tot de periode van vernedering, toen het Westen de natie bezette, verdeelde en plunderde.

En Peking doet precies dat – het identificeert en stopt nepnieuws en de extremistische, vijandige, verachtelijke ideologische infiltratie en aanvallen. En het doet het op een “milde manier” omdat China’s “censuur” nergens zo geavanceerd en meedogenloos is als in het Westen. Dit, de relschoppers, weigeren ook te erkennen!

Individuen in Hong Kong die het leven van de stad verstoren terwijl ze hun moederland beledigen, zitten vast in hun kleine wereld van zelfzuchtige zorgen en eigenbelang. Nogmaals, ze waren geconditioneerd om op deze manier te voelen en te denken.

Ze hebben totaal geen kennis; de wereldwijde context.

De hele wereld wordt wakker en veroordeelt de barbaarse moord op de heer George Floyd door een groep gestoorde racistische agenten in Minneapolis. Mensen op alle continenten brengen die moord symbolisch in verband met de talloze verschrikkelijke gebeurtenissen die het westerse imperialisme gedurende meer dan 500 jaar heeft begaan.

Maar veel jonge kinderen in Hong Kong, inclusief degene die mij een e-mail heeft gestuurd, zijn vooral bezig met hun sociale media; hun kleine gefragmenteerde universums van mobiele telefoons, tablets en “me-me-me-ruimtes”.

Terwijl de wereld kookt, zien de relschoppers er steeds belachelijker en irrelevanter uit. De wereldwijde prioriteit is nu het redden van miljarden mensen die niet kunnen ademen onder de laarzen van het westerse imperialisme.

Maar het lijkt erop dat de relschoppers in Hong Kong, die zijn geconditioneerd om tegen hun eigen land te vechten over een paar kleine privileges, nooit zullen begrijpen wat er werkelijk gebeurt in Minneapolis, en in feite over de hele wereld!

Andre Vltchek is filosoof, romanschrijver, filmmaker en onderzoeksjournalist. Hij heeft oorlogen en conflicten in tientallen landen behandeld. Zes van zijn nieuwste boeken zijn ” New Capital of Indonesia “, ” China Belt and Road Initiative”,  ” China and Ecological Civilization”  met John B. Cobb, Jr., ” Revolutionary Optimism, Western Nihilism”,  een revolutionaire roman  “Aurora”  en een bestverkocht werk van politieke non-fictie: ” Exposing Lies Of The Empire “. Bekijk zijn andere boeken  hier . Bekijk  Rwanda Gambit , zijn baanbrekende documentaire over Rwanda en DRCongo en zijn film / dialoog met Noam Chomsky  “On Western Terrorism”. Vltchek verblijft momenteel in Oost-Azië en Latijns-Amerika en blijft over de hele wereld werken. Hij is te bereiken via zijn  website , zijn  Twitter  en zijn  Patreon .