Indignatie redactie 
Universiteitsstudenten In Het Hele Land, Die Te Maken Krijgen Met Massa-Arrestaties, Schorsingen, Uitzettingen En Uitzettingen, Zijn Onze Laatste, Beste Hoop Om De Genocide In Gaza Een Halt Toe Te Roepen.
OPMERKING: De voormalige chef van het Midden-Oostenbureau van de New York Times sprak donderdag tijdens een protest op de Princeton Universiteit toen de campuspolitie hem kwam wegleiden.
Hedges stuurde de volgende verklaring naar Consortium News:
“Princeton University reageert, zoals de meeste universiteiten in het hele land, enorm overdreven, van haar toezicht op studentenactivisten tot haar haast om de meest lauwe vormen van afwijkende meningen te criminaliseren. Dit zal het vuur van het protest alleen maar aanwakkeren. Deze universiteiten zijn bang, niet uiteindelijk door de studenten, maar door de duidelijke morele kwesties die deze studenten naar voren brengen en die het morele bankroet en de medeplichtigheid aan massamoord door al onze leidende instellingen blootleggen. Wat deze instellingen en degenen die ze leiden zich niet hebben gerealiseerd, is dat ze nu niets meer kunnen doen. Ze zijn ontmaskerd voor wie en wat ze zijn.”
Former NYT Middle East correspondent Chris Hedges was reading a poem for Palestinian children at Princeton's protest for Gaza when campus police appeared to interrupt him.
He was just led away from the protest to chants of "shame" and "let him speak." pic.twitter.com/qq0n3rzNlB
— Jesse Bunch (@JesseBunch_) April 25, 2024
Achinthya Sivalingam, een afgestudeerde student Public Affairs aan de Princeton University, wist toen ze vanochtend wakker werd niet dat ze zich kort na zeven uur ’s ochtends zou voegen bij honderden studenten in het hele land die zijn gearresteerd, uitgezet en van de campus verbannen omdat ze protesteerden tegen de genocide in Gaza.
Ze draagt een blauw sweatshirt en vecht soms tegen de tranen als ik met haar praat. We zitten aan een tafeltje in de Small World Coffee-shop in Witherspoon Street, een half blok verwijderd van de universiteit waar ze niet meer naar binnen kan, van het appartement waar ze niet meer in kan wonen en van de campus waar ze over een paar weken naartoe ging. gepland om af te studeren.
Ze vraagt zich af waar ze de nacht zal doorbrengen.
De politie gaf haar vijf minuten de tijd om spullen uit haar appartement op te halen.
“Ik heb heel willekeurige dingen gepakt”, zegt ze. “Ik heb om wat voor reden dan ook havermout gepakt. Ik was echt in de war.”
Studentendemonstranten in het hele land tonen een morele en fysieke moed – velen worden geschorst en uitgezet – die elke grote instelling in het land te schande maakt. Ze zijn niet gevaarlijk omdat ze het leven op de campus ontwrichten of zich bezighouden met aanvallen op joodse studenten – veel van de protestanten zijn joods – maar omdat ze het verbijsterende falen van de heersende elites en hun instellingen blootleggen om genocide, de misdaad der misdaden, een halt toe te roepen.
Deze studenten kijken, net als de meesten van ons, naar de live gestreamde slachting van het Palestijnse volk door Israël. Maar in tegenstelling tot de meesten van ons handelen zij. Hun stemmen en protesten vormen een krachtig contrapunt voor het morele bankroet dat hen omringt.
Emory's Caroline Fohlin is knocked down by the police while shouting: “I’m a professor!!” Hear the disbelief in her voice. She never expected to be treated like this by her own university for protesting Israel's slaughter.
But remember, democracy is on the ballot in Nov… pic.twitter.com/rDiWDlCH9e
— Trita Parsi (@tparsi) April 26, 2024
Geen enkele universiteitsvoorzitter heeft de Israëlische vernietiging van elke universiteit in Gaza aan de kaak gesteld. Geen enkele universiteitsvoorzitter heeft opgeroepen tot een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren. Geen enkele universiteitsvoorzitter heeft de woorden ‘apartheid’ of ‘genocide’ gebruikt. Geen enkele universiteitsvoorzitter heeft opgeroepen tot sancties en desinvesteringen uit Israël.
In plaats daarvan kruipen de hoofden van deze academische instellingen achterover tegenover rijke donoren, bedrijven – inclusief wapenfabrikanten – en fanatieke rechtse politici. Ze herformuleren het debat over de schade aan de Joden in plaats van de dagelijkse slachting van Palestijnen, waaronder duizenden kinderen.
Ze hebben de misbruikers – de zionistische staat en zijn aanhangers – toegestaan zichzelf als slachtoffers af te schilderen. Dit valse verhaal, dat zich richt op antisemitisme, stelt de machtscentra, inclusief de media, in staat het echte probleem – genocide – te blokkeren. Het vervuilt het debat. Het is een klassiek geval van ‘reactief misbruik’. Verhef uw stem om onrecht af te keuren, reageer op langdurig misbruik, probeer weerstand te bieden, en de misbruiker verandert zichzelf plotseling in de benadeelde.
Princeton University is, net als andere universiteiten in het hele land, vastbesloten om kampen te stoppen die oproepen tot een einde aan de genocide. Het lijkt erop dat dit een gecoördineerde inspanning is van universiteiten in het hele land.
De universiteit was vooraf op de hoogte van het voorgestelde kampement. Toen de studenten vanochtend de vijf verzamelplaatsen bereikten, werden ze opgewacht door grote aantallen van de afdeling Openbare Veiligheid van de universiteit en de politie van Princeton.
De plaats van het voorgestelde kampement voor de Firestone Library was gevuld met politie. Dit ondanks het feit dat studenten hun plannen buiten de e-mails van de universiteit hielden en zich beperkten tot wat zij dachten dat veilige apps waren. Tussen de politie stond vanmorgen rabbijn Eitan Webb, de oprichter en leider van Princeton’s Chabad House. Volgens studentenactivisten heeft hij universiteitsevenementen bijgewoond om degenen die oproepen tot een einde aan de genocide luidkeels aan te vallen als antisemieten.
Terwijl de ongeveer honderd demonstranten naar de luidsprekers luisterden, cirkelde er luidruchtig een helikopter boven hun hoofd. Op een spandoek, dat aan een boom hing, stond de tekst: ‘Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn.’
De studenten zeiden dat ze hun protest zouden voortzetten totdat Princeton bedrijven zou afstoten die “profiteren van of deelnemen aan de voortdurende militaire campagne van de staat Israël” in Gaza, een universitair onderzoek naar “oorlogswapens” beëindigt, gefinancierd door het ministerie van Defensie, een academisch onderzoek instelt. en culturele boycot van Israëlische instellingen, steunt Palestijnse academische en culturele instellingen en pleit voor een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren.
Maar als de studenten opnieuw proberen tenten op te zetten – ze hebben veertien tenten afgebroken na de twee arrestaties vanochtend – lijkt het zeker dat ze allemaal zullen worden gearresteerd.
“Het gaat veel verder dan ik had verwacht”, zegt Aditi Rao, promovendus klassiekers. ‘Ze begonnen al na zeven minuten mensen te arresteren in het kampement.’
Een bedreiging
Rochelle Calhoun, vice-president van Campus Life van Princeton, stuurde woensdag een massale e-mail waarin hij studenten waarschuwde dat ze gearresteerd konden worden en van de campus konden worden gegooid als ze een kampement zouden opzetten.
“Iedereen die betrokken is bij een kampement, bezetting of ander onwettig ontwrichtend gedrag en weigert te stoppen na een waarschuwing, zal worden gearresteerd en onmiddellijk worden uitgesloten van de campus”, schreef ze. “Voor studenten zou een dergelijke uitsluiting van de campus hun vermogen om het semester te voltooien in gevaar brengen.”
Deze studenten, zo voegde ze eraan toe, kunnen worden geschorst of van school gestuurd.
Biden has sparked a wildfire. pic.twitter.com/YXbHCKONcm
— Edward Snowden (@Snowden) April 25, 2024
Sivalingam kwam een van haar professoren tegen en smeekte hem om steun van de faculteit voor het protest. Hij liet haar weten dat hij op het punt stond een ambtstermijn te vervullen en niet kon deelnemen. De cursus die hij geeft heet ‘Ecologisch marxisme’.
“Het was een bizar moment”, zegt ze. “Het afgelopen semester heb ik nagedacht over ideeën en evolutie en burgerlijke verandering, zoals sociale verandering. Het was een gek moment.”
Ze begint te huilen.
Een paar minuten na zeven uur ’s ochtends deelde de politie een folder uit aan de studenten die tenten aan het opzetten waren, met de kop ‘Princeton University Warning and No Trespass Notice’. Op de folder stond dat de studenten dat waren
“betrokken bij gedrag op het terrein van Princeton University dat in strijd is met de regels en voorschriften van de universiteit, een bedreiging vormt voor de veiligheid en eigendommen van anderen en de reguliere activiteiten van de universiteit verstoort: dergelijk gedrag omvat onder meer deelname aan een kampement en/of het verstoren van een universitair evenement. ”
In de folder stond dat degenen die zich schuldig maakten aan het “verboden gedrag” zouden worden beschouwd als een “opstandige overtreder onder het strafrecht van New Jersey (NJSA 2C:18-3) en onderworpen zouden worden aan onmiddellijke arrestatie.”
Een paar seconden later hoorde Sivalingam een politieagent zeggen: ‘Pak die twee.’
Hassan Sayed, een doctoraalstudent economie van Pakistaanse afkomst, werkte samen met Sivalingam om een van de tenten op te zetten. Hij was geboeid. Sivalingam was zo strak vastgebonden dat de bloedsomloop naar haar handen werd afgesneden. Er zitten donkere blauwe plekken rond haar polsen.
“Er was een eerste waarschuwing van de politie over ‘Je begaat een overtreding’ of iets dergelijks: ‘Dit is je eerste waarschuwing'”, zegt Sayed.
“Het was nogal luid. Ik hoorde niet te veel. Plotseling werden mijn handen achter mijn rug gestoken. Terwijl dit gebeurde, spande mijn rechterarm een beetje en ze zeiden: ‘Je verzet je tegen arrestatie als je dat doet.’ Ze hebben de handboeien omgedaan.”
Eén van de arresterende agenten vroeg hem of hij een student was. Toen hij dat zei, vertelden ze hem onmiddellijk dat hij van de campus was verbannen.
“Voor zover ik kon horen wordt er niet vermeld wat de aanklachten zijn”, zegt hij. “Ik word naar één auto gebracht. Ze hebben mij een beetje op de korrel genomen. Ze vragen om mijn studentenkaart.”
BREAKING: IVY LEAGUE PRINCETON UNIVERSITY START AN ENCAMPMENT FOR GAZA
The police quickly stormed the scene and arrested dozens of students.
The oppression of the establishment continues. Israel controlled. pic.twitter.com/OgYxapif8Y
— Sulaiman Ahmed (@ShaykhSulaiman) April 25, 2024
Sayed werd samen met Sivalingam achterin een politieauto van de campus geplaatst, die pijn leed door de ritssluitingen. Hij vroeg de politie om de ritssluitingen op Sivalingam los te maken, een proces dat enkele minuten duurde omdat ze haar uit het voertuig moesten halen en de schaar niet door het plastic kon snijden.
Ze moesten draadscharen vinden. Ze werden naar het politiebureau van de universiteit gebracht.
Sayed werd ontdaan van zijn telefoon, sleutels, kleding, rugzak en AirPods en in een cel geplaatst. Niemand las hem zijn Miranda-rechten voor.
Opnieuw kreeg hij te horen dat hij van de campus werd verbannen.
“Is dit een uitzetting?” vroeg hij aan de campuspolitie.
De politie antwoordde niet.
Hij vroeg om een advocaat te bellen. Hij kreeg te horen dat hij een advocaat kon bellen als de politie klaar was.
‘Misschien hebben ze iets over overtreding gezegd, maar ik kan het me niet duidelijk herinneren’, zegt hij. “Het is voor mij zeker niet saillant gemaakt.”
Hij kreeg te horen dat hij formulieren moest invullen over zijn geestelijke gezondheid en of hij medicijnen gebruikte. Toen kreeg hij te horen dat hij werd beschuldigd van ‘uitdagende overtreding’.
“Ik zeg: ‘Ik ben student, hoe is dat overtreding? Ik ga hier naar school”, zegt hij.
“Ze lijken echt geen goed antwoord te hebben. Ik herhaal dit en vraag of mijn verbanning van de campus uitzetting betekent, omdat ik op de campus woon. Ze zeggen alleen maar: ‘verbod van de campus.’ Ik zei dat zoiets de vraag niet beantwoordt. Ze zeggen dat het allemaal in de brief zal worden uitgelegd. Ik heb zoiets van: ‘Wie schrijft de brief?’ ‘Dean of graduate school’ reageren ze.”
Sayed werd naar zijn campushuis gereden. De campuspolitie gaf hem zijn sleutels niet. Hij kreeg een paar minuten de tijd om spullen zoals zijn telefoonoplader te pakken. Ze hebben de deur van zijn appartement op slot gedaan. Ook hij zoekt onderdak in koffiezaak Small World.
Sivalingam keerde voor haar zomervakanties vaak terug naar Tamil Nadu in Zuid-India, waar ze werd geboren. De armoede en de dagelijkse strijd van de mensen om haar heen om te overleven was volgens haar ‘ontnuchterend’.
‘De ongelijkheid tussen mijn leven en dat van hen, hoe je kunt verzoenen hoe die dingen in dezelfde wereld bestaan’, zegt ze met trillende stem van emotie. “Voor mij was het altijd heel bizar. Ik denk dat daar een groot deel van mijn interesse in het aanpakken van de ongelijkheid, in het kunnen beschouwen van mensen buiten de Verenigde Staten als mensen, als mensen die levens en waardigheid verdienen, vandaan komt.”
Ze moet zich nu aanpassen aan de verbanning van de campus.
‘Ik moet een slaapplek vinden,’ zegt ze, ‘het aan mijn ouders vertellen, maar dat wordt een klein gesprek, en manieren vinden om deel te nemen aan ondersteuning en communicatie in de gevangenis, want ik kan er niet zijn, maar ik kan er wel zijn. blijven mobiliseren.”
Er zijn veel schandelijke periodes in de Amerikaanse geschiedenis. De genocide die we hebben gepleegd tegen inheemse volkeren. Slavernij. De gewelddadige onderdrukking van de arbeidersbeweging waarbij honderden arbeiders omkwamen. Lynchen. Jim en Jane Crow. Vietnam. Irak. Afghanistan. Libië.
De genocide in Gaza, die wij financieren en steunen, is van zulke monsterlijke proporties dat deze een prominente plaats zal verwerven in dit pantheon van misdaden.
De geschiedenis zal voor de meesten van ons niet vriendelijk zijn. Maar het zal deze studenten zegenen en vereren.
Chris Hedges is een journalist die de Pulitzerprijs heeft gewonnen en vijftien jaar lang buitenlandcorrespondent was voor The New York Times, waar hij hoofd van het Midden-Oostenbureau en hoofd van het Balkanbureau voor de krant was. Hij werkte eerder in het buitenland voor The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor en NPR. Hij is de presentator van de show ‘The Chris Hedges Report’.
