Over de hele wereld worden de rijken in toenemende mate het doelwit van de socialisten

Over de hele wereld worden de rijken in toenemende mate het doelwit van de socialisten. Ze moeten als zondebok dienen voor alle sociale problemen. In Duitsland duwen SPD, Jusos en Links tegen de rijken, Jeremy Corbyn in het VK en Bernie Sanders en Elizabeth Warren in de VS. In de jaren zeventig leidde dit beleid in Zweden ertoe dat veel hoogverdieners het land verlieten.

De Franse links-leunende econoom Thomas Piketty, die voormalig Franse premier Francois Hollande adviseerde bij de invoering van zijn “miljonairbelasting” van 75 procent, heeft bij verschillende gelegenheden publiekelijk zijn enthousiasme geuit over de belastingplannen van de Amerikaanse democratische presidentskandidaat Elizabeth Warren. In “Time” verklaarde Piketty trots dat twee economen dicht bij hem het economische programma van Warren hebben geschreven. “Warren’s belastingtarieven lopen nu op tot vijf tot tien procent per jaar voor multi-miljardairs. Het lijkt al zeker dat dit debat een sleutelrol zal spelen in de verkiezingscampagne van de VS 2020. New York City congreslid Alexandria Ocasio-Cortez stelt een belastingtarief van 70 procent voor op de hoogste inkomens. Bernie Sanders eist een percentage van 77 procent op de hoogste erfenis. De aanpak van Warren is het meest innovatief, maar alle drie vullen elkaar aan en kunnen elkaar verrijken. “Wat Thomas Piketty betreft.

Meer dan 100 procent belasting!

Warren wil de inkomstenbelasting verhogen, een nieuwe sociale zekerheidsbelasting van 14,8% en een vermogensbelasting van maximaal 6% invoeren. Bovendien moeten rijke beleggers vermogenswinstbelasting betalen tegen hetzelfde tarief als andere inkomsten, zelfs als ze hun activa niet verkopen.

The Wall Street Journal heeft onlangs gerekend: “Overweeg een miljardair met een investering van $ 1.000 die een rendement van 6% of $ 60 verdient als een meerwaarde, dividend of rente. Als alle belastingen van mevrouw Warren worden geïmplementeerd, zou hij 58,2% daarvan kunnen hebben, of $ 35 aan federale belasting. “Afhankelijk van het bedrag van de staatsbelasting, het rendement op investeringen en de persoonlijke omstandigheden van de belegger, kunnen belastingen variëren, maar belastingen kunnen hoger zijn dan $ 95 op inkomsten Meer dan 100 procent, volgens de Wall Street Journal, zal niet ongewoon zijn, vooral voor miljardairs.

Zweden: Astrid Lindgren betaalde meer dan 100% belasting

Belastingtarieven boven 100% – dat klinkt absurd, maar zeker niet nieuw. In Zweden faalde dit beleid al in de jaren ’70. Bekende ondernemers zoals Ingvar Kamprad (Ikea) verlieten Zweden uit protest tegen het socialistische belastingbeleid. Een bekend voorbeeld uit deze periode is het geval van de Zweedse kinderboekauteur Astrid Lindgren, die wereldberoemd werd met figuren als “Pippi Langkous” of “Karlsson op het dak”. In de jaren dertig was ze onder invloed van arbeidersschrijvers een aanhanger van de sociaal-democraten geworden.

Maar Lindgren werd ook getroffen door de hoge belastingtarieven en maakte haar verontwaardiging door een “belastingsprookje” te publiceren in een toonaangevende Zweedse krant en te berekenen dat haar belastingdruk 102 (!) Procent was. De Zweedse minister van Financiën Gunnar Sträng reageerde op het artikel: “Als je zoveel verdient als Astrid, moet je hoge belastingen betalen.” Arrogant zei hij in het Zweedse parlement: “Dit artikel is een interessante combinatie van literaire vaardigheden en diepe onwetendheid van de ingewikkelde Paden van belastingbeleid. Maar we eisen niet eens dat Astrid Lindgren ze begrijpt. “Hij beweerde ook dat Lindgren een fout had berekend. De schrijver werd niet afgeschrikt en antwoordde: “Om sprookjes te vertellen heeft Gunnar Sträng zeker geleerd maar hij is niet goed voor rekenen! Het zou beter zijn als we van baan zouden veranderen! ‘Het publiek stond aan de kant van Lindgren. Als er toen verkiezingen waren gehouden, hadden de sociaal-democraten slechts 38 procent bereikt en de burgerlijke partijen 53 procent. Ten slotte nam de Zweedse premier Olaf Palme zelf de zaak op en gaf hij op televisie toe dat Astrid Lindgren correct had berekend.

Zweden verdreef zijn beroemdste kunstenaar

Slechts een maand nadat Lindgren haar artikel publiceerde, verklaarde Ingmar Bergman volgens het Filmfestival van Cannes de “Beste filmregisseur aller tijden” dat hij Zweden zou verlaten vanwege een geschil met de belastingdienst. Eind januari registreerden twee politieagenten in burger zich bij de receptie van het Koninklijk Dramatisch Theater en vroegen om te spreken met de regisseur die repeteerde voor een theatervoorstelling. “Ik hoop dat hij komt, anders is dit hier grappig”, zei een van de politie van de secretaris. Bergman werd urenlang ondervraagd op het politiebureau, zijn huis en kantoor werden doorzocht, zijn paspoort in beslag genomen. De arrestatie kwam wereldwijd in het nieuws.

Astrid Lindgren sprong de regisseur publiekelijk opzij – het was ook bij Bergman voor de absurd hoge belasting. De minister van Financiën zei alleen dat de belastingwetgeving ook van toepassing zou moeten zijn op “culturele mensen”. Later werd het proces stopgezet omdat er niets mis was met de aantijgingen. De eerste officier van justitie, die de beschuldigingen tegen Bergmann had ingediend, werd berispt wegens wangedrag en Bergman werd vrijgesteld van alle beschuldigingen. Na het verhoor leed hij aan een ernstige depressie en moest hij in het ziekenhuis worden opgenomen. Hij besloot onder meer Zweden te verlaten, omdat de ambtenaren van het belastingkantoor doorhadden dat zij ondanks de geschorste procedure niet klaar waren met hem. Bergman en zijn vrouw vlogen naar Parijs, waar ze werden ontvangen door een grote pers.

De Zweden hebben dit beleid al lang opgegeven. Hoewel de inkomstenbelastingen volgens internationale normen nog steeds hoog zijn, is er noch successierechten noch schenkingsrechten, noch vermogensbelasting. Elizabeth Warren wil van de belastingplannen van Amerika een land maken waar rijke mensen meer dan 100 procent belasting betalen. Deze mensen zullen de VS verlaten – zoals veel Zweedse ondernemers destijds deden.