Indignatie redactie 
Gisteren eindigde ik mijn bijdrage met een soort banvloek over de complete ‘fanfare‘ die in ons deel van de wereld de muzikale omlijsting verzorgd op het pad naar de ondergang. Zo ongeveer zal het op u overgekomen zijn. Maar mijn stelling is, en blijft, dat we er zelf bij zijn. Het is niet mijn aard om defaitistisch in een hoekje te gaan zitten. En ik grossier ook niet in aanbevelingen om mensen die op enig moment ‘verdwaald‘ raakten na te jagen omdat ze fouten hebben gemaakt. Voor iemand als ik is er daarom altijd hoop, tot het moment waarop er geen hoop meer is, omdat het licht definitief uit gaat.
Voor een deel is dat omdat ik al vele decennia geleden vrede heb gesloten met het idee dat een perfecte wereld een utopie is. Op enig niveau zal het altijd ‘rommelig‘ zijn. Daarom is het verstandig om je te focussen op het onderscheppen van de ‘Gross Errors‘. De ‘Fat Thumbs‘. De ‘Black Swans‘. En daarvoor is het nodig om de ‘signalen‘ die binnenkomen zo veel mogelijk te ontdoen van ‘ruis‘. In mijn commentaar op de defensieve lijn van Beatrice de Graaf, afgelopen week, die samen met het gros van de media zoveel mogelijk twijfel de wereld in schoten over wat daar nou was voorgevallen, in Utrecht, benadrukte ik dat ook.
Veelal beseffen mensen die eenvoudige keuzes onnodig complex maken niet eens dat ze het zichzelf, en anderen, moeilijk, zo niet onmogelijk maken om het hoofd te bieden aan de meest simpele uitdagingen. Onder het kopje ‘De echte dilemma’s van het boreale noorden‘ pakte Caroline de Gruyter, pro-Europa columniste van NRC, uit met een stuk tekst over het traject van Finland richting ‘Brussel‘. En dan zowel als EU-hoofdstad, en als NAVO-hoofdkwartier. Voor Finland, zo betoogt ze, is het kwartje gevallen dat ze de Russen niet langer konden vertrouwen, toen ‘ineens‘ Afghaanse vluchtelingen Finland binnen kwamen via de grens met Rusland. Lees dat op uw gemak even na. ‘Brussel‘ als het centrum van een bestuurlijke entiteit die Finland moet beschermen tegen de influx van Afghaanse vluchtelingen. En hetzelfde had men gevoeld in Noorwegen, meent ze.
Nou wil ik haar ‘boreale‘ feestje niet bederven, maar er zijn elders in Europa nogal wat mensen die menen dat je zéker niet in ‘Brussel‘ moet wezen als je vluchtelingen buiten de deur wilt houden. De NAVO doet wat het kan om die vluchtelingenstromen op gang te brengen, en ‘Wir Schaffen Das‘ staat klaar met geld, woningen en ‘basisbanen‘. Waar mevrouw de Gruyter stelt dat het niet anders kan, of die influx van Afghanen moet wel het werk zijn geweest van de Russische geheime dienst, mag ik op mijn beurt toch wel de vraag stellen of ze wel helemaal bij de les is?
Iets anders, maar in zekere zin vergelijkbaar, is de ‘Kwestie China‘. Rutte laat weten dat hij zich zorgen maakt, omdat ‘de Chinezen‘ in het zuiden van Europa volop zaken doen met de Grieken en de Italianen. Ze investeren in de havens van Piraeus, Trieste en Genua, in het kader van hun ‘One Belt, One Road‘ strategie, die erop is gericht de handel tussen China en Europa te versterken. Handel betekent welvaart. En welvaart waar ook de gewoneburger van profiteert is iets waar menige Europeaan naar snakt. En zo’n beetje de enige reden waarom ze als kiezer nog interesse hebben in Europa. Maar Rutte wil dat Europa een ‘Vuist‘ maakt tegenover de Chinezen. De rijen sluit, waarna we samen optrekken tegen die ‘Systeem-bedreiging‘. Klinkt heel herkenbaar ‘Trump‘, maar met een wereldvreemd ‘Jetten-sausje‘. ‘Vuist’? Wat zou je denken van een ‘uitgestoken hand‘, gekkie?
Natuurlijk, ik begrijp het als Rutte de conclusie trekt dat al die investeringen in die havens rond de Middellandse Zee het risico met zich meebrengen dat Rotterdam vacuüm trekt. Dat is een realistische angst, maar ook ‘eigen schuld‘. Als het ‘Rijke Noorden‘ niet zo pokhout die Grieken en Italianen uit hun verschoning hadden geholpen met ‘hulp‘ aan onze eigen banken, toen in die landen de schulden problematisch werden, zouden ze nu niet zo goedkoop geweest zijn. En zou de bevolking ter plaatste ook beter hebben geluisterd naar ‘Brussel‘. Wat we hadden moeten doen, was zelf investeren in die landen, en niet wachten tot de Chinezen dat zouden doen. ‘Penny wise, Pound foolish‘.
‘Brexit‘ dito. Ja, zeker, de predicties voor het Verenigde Koninkrijk zien er niet best uit als die eilandengroep voor de kust van continentaal Europa uit de EU stapt. En al helemaal niet als het een ‘Hard Brexit’ wordt. Ik weet niet of u wel eens in het échte Groot-Britannië komt, maar dat is nu al geen feestje. Wat nou als ze daar kiezen voor de ‘vlucht naar voren‘, en al hun huidige obstructies en oorlogstaal tegen Poetin en Xi overboord keilen, en Adam Smith in de armen vliegen? ‘Wealth of Nations‘. Puur zakelijke relaties. Kom maar op met die handel! Terwijl ‘Brussel‘ implodeert onder de regelzucht en ‘mitsen‘ en ‘maren‘? Een ‘Regelneven-Koninkrijk‘ vol gesubsidieerde ‘Boekenbals‘, tegenover landen die gewoon willen blijven werken conform de elementaire behoeften van de mens. Eten, drinken, dak boven je hoofd, en groeiende welvaart voor allen? Wat denkt u dat er over zou blijven van die militaire en culturele pleisterplaats op de grens van Wallonië en Vlaanderen?
Het maakt de Chinezen, noch de Russen, iets uit of je mee wilt doen, of niet. Liever wel, en ze steken niet onder stoelen of banken wat daarbij hun ambities zijn. Ter ondersteuning hebben ze een website opgezet om dat duidelijk te maken, die leest als het verkiezingsprogramma van een kansrijke Trans-Europese partij. De kwakkelende Europese ‘bloedgroepen‘ zoals de EVP, staren naar hun eigen navel, en hebben geen oog voor de noden van het gewone volk. Verdwaald in het sprookjesbos, omdat al die bomen die hen omringen hen het zicht ontnemen op een wereld die zoveel groter is dan hun eigen ego. Prachtig bos! Zullen we nu weer aan het werk gaan dan? Wie weet blijft het dan behouden, want daar is geld voor nodig. En dat gaan we niet verdienen met ‘bosdagen‘.
