Pandemie legt vrije markt van het liberalisme bloot, open grenzen is de weg naar nationale zelfmoord

Open grenzen en vrijhandel veroorzaken langzaam en geleidelijk nationale zelfmoord, zonder dat de slachtoffers wakker worden met wat er gaande is totdat het te laat is. Maar het coronavirus heeft wereldwijd duidelijk gemaakt dat menselijke samenlevingen regeringen en gereguleerde grenzen nodig hebben om te overleven.

Het komt erop neer dat samenlevingen die open grenzen hadden voor eerdere grote centra van infectie en transmissie, zoals Iran en Italië, die in de vroege stadia van de pandemie een sterke stroom van mensen van en naar China openhielden, uitzonderlijk zwaar te lijden hadden. Landen die geobsedeerd zijn door het handhaven van liberale waarden en open grenzen zoals Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de VS hebben ook onevenredig geleden.

Landen die hun binnenlandse industrie hebben laten vervallen, hebben ontdekt dat ze nu niet de cruciale apparatuur kunnen produceren die ze nodig hebben, van gasmaskers tot gasmaskers. Landen met een sterke productiebasis zoals China, of met een voorzichtig nationalistisch gevoel van voorbereiding op noodsituaties zoals Rusland, hebben het veel beter gedaan. Het tekort aan gasmaskers in Groot-Brittannië is meer dan een nationaal schandaal geworden: het is een nationale schande. Dat is een ander onverbiddelijk gevolg van de verderfelijke leer van de vrije handel.

Ik heb deze geschiedenis tot in detail gedocumenteerd in mijn boek uit 2012, ” That should Still Be Us “.

Daar liet ik zien hoe zelfs de Franse revolutie van 1789 in feite werd veroorzaakt door het catastrofale vrijhandelsverdrag dat koning Louis XVI pas drie jaar eerder met Engeland had goedgekeurd. Het leidde onmiddellijk tot de ergste economische depressie in de Franse geschiedenis die tot een revolutie leidde. In drie jaar tijd slaagde de liberale vrijhandel erin een samenleving te vernietigen die duizend jaar bloeide en de machtigste staat die Europa had gekend sinds de val van het Romeinse rijk.

In zijn klassieke televisieserie en bijbehorend boek “How the Universe Changed” liet de grote Britse omroep en historicus James Burke zien hoe de discipline van de statistiek verantwoordelijk was voor het ontdekken van de manier waarop de cholerabacteriën zich verspreidden door besmet water in het 19e-eeuwse Londen, toen het grootste stedelijk gebied ooit meegemaakt.

Tegenwoordig zien we een soortgelijk patroon in de verspreiding van het coronavirus: terwijl de helft van de provincies in de Verenigde Staten tot nu toe vrijwel vrij is gebleven van het virus, zijn de infecties enorm gestegen in de meeste grote grootstedelijke gebieden, vooral in zogenaamde Sanctuary-steden. Steevast worden deze centra geregeerd door liberale democraten waar illegale immigranten samenkomen. Het zijn de plaatsen waar de waarden en gevolgen van vrijhandel en open grenzen het duidelijkst tot hun recht komen. En ze zijn ook de plaatsen waar de angstaanjagende kosten van dat beleid ook het duidelijkst zijn. De kippen zijn thuisgekomen om te slapen.

Landen als Rusland en China zelf, die het snelst en resoluutst hebben gereageerd op het stopzetten van internationale en binnenlandse reizen, hebben hun aantal infecties en verspreidingspercentages weten te beperken.

In Europa daarentegen was de impact van het virus verschrikkelijk, de Europese Unie was even nutteloos als burgemeester van New York, Bill de Blasio. Pro-EU liberale nationale leiders zoals president Emmanuel Macron in Frankrijk en de eerbiedwaardige bondskanselier Angela Merkel in Duitsland (de Berlijnse versie van Nancy Pelosi) leunden gewoon in verbijsterde stilte tot het te laat was. In Italië en Spanje heeft de politieke versplintering van samenlevingen de chaos jammerlijk vergroot.

Dit is inderdaad een heel oude les: de heersende elites van de wereld hadden het niet opnieuw moeten leren.

Maar al meer dan 225 jaar hebben de heersende elites van het Westen gedachteloos open grenzen en vrije handel omarmd, maar dit zijn altijd slechts beweringen van vooroordelen en gedachteloos geloof geweest: het is nooit bewezen dat ze waar zijn op een wetenschappelijke manier.

Als we daarentegen kijken naar het feitelijke bewijs van de economische geschiedenis van de afgelopen twee eeuwen, is het altijd zo geweest dat de ontwikkeling van industriële samenlevingen die hun fabrieken beschermen tegen sterke tariefbarrières, floreert met enorme buitenlandse handel en betalingsbalansoverschotten. Dan stijgen de levende normen van hun mensen.

Daarentegen worden samenlevingen in de vrije markt die te machteloos zijn of gewoon te dom om hun economische grenzen te beschermen overspoeld door goedkope fabrikanten en worden hun binnenlandse industrieën gedecimeerd. Dit was het geval met het liberale vrije markt-Brittannië dat de volgende eeuw gevangen zat tussen de opkomende protectionistische machten van de Verenigde Staten, Japan en Duitsland.

Dit gold voor de achteruitgang van de Amerikaanse industrie sinds de jaren vijftig, hoe meer de Verenigde Staten de wereldwijde vrijhandel omarmden, hoe meer hun eigen binnenlandse fabrieken en hun afhankelijke bevolkingsgroepen leden. Dit stoorde de liberale intellectuele elites van de oost- en westkust helemaal niet. Dat doet het nog steeds niet. Door honderden miljoenen mensen generaties lang een blijvende ondergang en wanhoop te hebben toegebracht, verachten ze hun slachtoffers als ‘betreurenswaardig’ omdat ze schreeuwen van pijn en proberen het rampzalige beleid te beëindigen.

Rusland leed de verschrikkingen van het meedogenloze laissez-faire, ongereglementeerde vrije-marktbeleid van het liberale Westen in de jaren negentig. Boris Jeltsin werd nooit wakker van de ramp die Bill Clinton en Larry Summers zijn land toebrachten. In de afgelopen twee decennia is het herstel van Rusland in die afgrond onder president Vladimir Poetin wonderbaarlijk geweest. De nationale sociale verantwoordelijkheid is geslaagd waar de krankzinnige, simplistische theorieën van Adam Smith, David Ricardo en Ayn Rand allemaal tastbaar faalden.

De coronavirus pandemie moet daarom dienen als een wake-up call voor de volkeren van het Westen, wat Thomas Jefferson memorabel noemde “A Fire Bell in the Night”. Ze moeten beginnen met het volgen van de Russische voorbeelden van zelfredzaamheid, voorzichtige voorbereiding en het handhaven van sterke grenzen.

De verwoestingen van het liberalisme – de open grenzen en vrije markten – hebben het westen al van al zijn verdedigingen, sociale, demografische, industriële en economische, ontdaan. Het Westen heeft geen tijd meer: ​​de audit van pandemie is uitgevoerd en de afrekening is nu verschuldigd.