Corona-fraude onthuld: PCR-tests zijn vaak nutteloos

Hoe meer invloed een ding heeft, hoe zorgvuldiger we de legitimiteit ervan moeten controleren. De statistische analyse van de resultaten van de PCR-test kan het leven van miljoenen mensen beïnvloeden. Maar is het nauwkeurig genoeg? Is hij geloofwaardig? En wat meet deze test eigenlijk? Bij nadere bestudering van deze vragen bestaat ernstige twijfel of het lot van hele economieën afhankelijk moet worden gemaakt van het meetresultaat.

door Christoph Pfluger

Wat meet de test precies? En hoe werkt dat in de praktijk? Waar zijn foutenbronnen die het resultaat beïnvloeden? Waarop moet worden gelet om eenduidige resultaten te verkrijgen?

Het belang van de antwoorden op deze vragen kan nauwelijks worden overschat, aangezien ze de geloofwaardigheid en geldigheid van de “zaaknummers” ondersteunen of vernietigen, die op hun beurt het belangrijkste argument zijn voor alle coronamaatregelen, -regelgeving en controversiële wetten. Allereerst: de PCR-test voor Sars-CoV-2 is bijna nutteloos als deze niet strikt volgens de regels wordt gebruikt.

En de zeer complexe en correcte toepassing van de test is lang niet gegarandeerd, en zeker niet overal. De wetenschappelijke waarde van de “zaaknummers” voor een evidence-based beleid is daardoor laag. Maar alleen een empirisch onderbouwd beleid is geloofwaardig en communiceerbaar. Of met andere woorden:

Beleid dat niet op bewijs is gebaseerd, is willekeurig.

Corona-Transition.org zal in verschillende hoofdstukken laten zien hoe deze voorlopige conclusie tot stand komt – gebaseerd op bronnen zoals openbaar beschikbare studies en ander gepubliceerde werken van virologen, epidemiologen en andere experts. De conclusie wordt ook ondersteund door uitspraken van testgebruikers van universiteiten, ziekenhuizen of vergelijkbare testfaciliteiten.

Een tussentijdse opmerking om misverstanden te voorkomen: de afgelopen acht maanden hebben aangetoond dat er iets is, meestal simpelweg ” coronavirus ” genoemd, dat mensen in verschillende mate ziek kan maken – en in speciale gevallen zelfs kan laten sterven.

Wat meet de PCR-test?

Detecteert hij de aanwezigheid van Sars-CoVirus-2? Nee. De test meet alleen sequenties, d.w.z. nucleïnezuren die in het virus zouden moeten zitten. Deze sequenties werden aan het begin van de coronacrisis door Chinese wetenschappers geïdentificeerd en geëxtrapoleerd in een computermodel om de “algemene structuur” van het virus te geven. Het virus in kwestie is nooit uit het bloed van een zieke geëxtraheerd, in zuivere vorm verkregen en onderzocht.

Overigens: de allereerste PCR-test in verband met de coronacrisis werd zelfs opgezet en met trots aan de wereld gepresenteerd voordat China sequenties had afgeleverd: het is de PCR-test van Christian Drosten. Hij schreef over de testontwikkeling in een wetenschappelijke publicatie, zie onder ‘ Resultaten ‘:

“Voordat we openbare virussequenties uit 2019-nCoV-gevallen aankondigden, vertrouwden we op rapporten van sociale media die bewijzen van een SARS-achtig virus aankondigden. Daarom gingen we ervan uit dat een SARS-gerelateerde CoV bij de uitbraak betrokken was. “

Hierover later in het tweede, in het praktijkgedeelte, veel meer.

Terug naar de test:

• Kan de test iets zeggen over het virus, bijvoorbeeld of het zich vermenigvuldigt in de gastheer, in ons? Nee.
• Of worden mensen er ziek van? Nee.
• Of misschien zegt de test iets over de vraag of een geteste persoon een kleine of grote intacte virale lading heeft. Nee.
• Of is het al een cel binnengedrongen? Nee.
• Zegt de test iets over het risico op infectie? Nee.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Zwitserse Federale Bureau voor Volksgezondheid (BAG) samen met de vergunningverlenende autoriteit SwissMedic (SM) op 20 mei 2020 het volgende document publiceerde: Informatieblad over de huidige COVID-19-testen in Zwitserland (zie volledige pdf-tekst onderaan) .

De inleiding zegt:

“De huidige aanbiedingen voor het uitvoeren van COVID-19-tests worden intensief besproken. BAG en SwissMedic hebben besloten om het huidige testconcept en de geschiktheid van de testsystemen en de toelaatbaarheid van hun gebruik in deze folder samen te vatten. Dit zou ook de kans op misbruik bij het omgaan met dergelijke testsystemen moeten verminderen en een duidelijke basis moeten creëren voor handhaving door de autoriteiten, voor de bescherming van patiënten en met betrekking tot het gericht gebruik van de testsystemen in de context van de bestrijding van de COVID-19-pandemie. “

Juridische principes en definities van termen volgen. De volgende paragraaf verdient echter speciale aandacht, die in het algemeen handelt over de PCR-test en een interessante uitspraak bevat onder de ondertitel “PCR / NAT”:

“De PCR (polymerasekettingreactie) is een NAT-methode (Nucleic Acid Amplification Technology) die in de moderne moleculaire biologie wordt gebruikt om nucleïnezuren (RNA of DNA) in vitro in een monster te reproduceren en ze vervolgens met geschikte detectiesystemen te detecteren.

Door de detectie van het nucleïnezuur kunnen echter geen conclusies worden getrokken over de aanwezigheid van een infectieus pathogeen. Dit kan alleen door middel van een virusdetectie en een toename van de celkweek ”(nadruk toegevoegd door de redacteur).

Is er gerichte manipulatie?

De vraag rijst meteen of de vereiste celkweek wordt opgezet na elk positief PCR-testresultaat. Dus wordt de tijdrovende reproductie uitgevoerd zodat uiteindelijk een geldige positieve virusdetectie slaagt?

Maar ongeacht de antwoorden op deze vragen – hierover later in het praktijkgedeelte meer – kijken we naar de negatieve en positieve PCR-testresultaten die uiteindelijk worden gebruikt, die centraal worden geregistreerd en geïnterpreteerd: Geen triviale zaak, zoals het medische tijdschrift hieronder Titel “Correct interpreteren van PCR-tests voor SARS-CoV-2-resultaten” legt in detail uit – zie PDF volledige tekst onderaan.

De 52 pagina’s tellende werkinstructie met de omslachtige titel “CDC-006-00019, Revision: 04 CDC / DDID / NCIRD / Division of Viral Diseases” en twee andere interne en aanvullende papers van het US Disease Control Agency (CDC) behandelen het probleem, en vanaf het begin, d.w.z. beginnend met de extractie van het monster – zie de volledige PDF-tekst onderaan.

Wetenschappelijk nauwgezet geven de virologen uitleg over de momenteel enige goedgekeurde methode voor het evalueren en uitvoeren van PCR-testen. Het is meteen duidelijk dat zelfs het nemen van monsters, bijvoorbeeld aan de grenzen, op luchthavens of in zogenaamde drive-throughs, zoals die ook in Zwitserland zijn vastgesteld, in de meeste gevallen van elk genomen monster een nutteloze batch maakt.

Om een ​​PCR-test met succes uit te voeren, moeten de monsters onder steriele omstandigheden worden genomen – en alleen door speciaal opgeleid personeel. In Europa zouden dat artsen, verpleegsters of medisch-technische assistenten zijn. Politie, grenswachten of particuliere beveiligingsdiensten op luchthavens zijn niet inbegrepen.

Vreemde keuze aan eetstokjes

De keuze van wattenstaafjes laat zien hoe complex het hele proces is. De CDC beveelt alleen speciale plastic eetstokjes aan en raadt constructies van hout en katoen af. Nadat het uitstrijkje is genomen, moeten de monsters onmiddellijk en idealiter onder BSL-2-omstandigheden worden bewaard bij temperaturen tussen 2 en 8 graden Celsius.

De biologische laboratoriumclassificatie BSL-2 is bedoeld om te garanderen dat er geen vreemde besmetting mogelijk is. De maximale temperatuur van 8 graden, die op geen enkel moment mag worden overschreden vanaf de verwijdering tot het eigenlijke onderzoek, is ook doorslaggevend – dit is wat de CDC eist. Als deze temperatuurgrens wordt overschreden, kan het monster niet meer worden gebruikt en moet het opnieuw worden genomen.

Ook het Robert Koch Instituut (RKI) wijst hierop:

“Klinische monsters van verdachte gevallen voor de detectie van SARS-CoV-2 worden geclassificeerd als ‘biologische stof, categorie B’ van het VN-nr. 3373 en te verpakken volgens verpakkingsinstructie P650. Indien mogelijk dient de zending gekoeld te worden (zie bemonstering) ” (zie pdf onderaan).

De factor tijd is ook cruciaal. In de VS moeten alle monsters daarom ’s nachts onder ijskoude omstandigheden bij de CDC worden afgeleverd, waar ze vervolgens worden onderzocht. Duurt het transport langer, dan kan dat alleen met extra koeling met droogijs en bij temperaturen van min 70 graden Celsius.

Op dit punt is het al duidelijk dat de PCR-testmechanismen die politiek vereist en gedeeltelijk geïmplementeerd zijn in Zwitserland of Duitsland niet kunnen werken.

De opnames komen niet overeen met de vereiste steriele omstandigheden, dus er is geen risico op externe besmetting. Verzending naar vaak particuliere laboratoria blijft de monsters beïnvloeden. Met name testkits, waarbij je thuis – zoals in Duitsland – zelf een uitstrijkje maakt en per post verstuurt, is waardeloos afval dat door bange burgers wordt betaald.

In het laboratorium komt het echt op gang

Als de monsters eenmaal in het testlaboratorium zijn aangekomen, begint het werk pas echt. En dat is allesbehalve eenvoudig te beheren, zoals de CDC-werkinstructies voorschrijven en rechtvaardigen. Naast het daadwerkelijke monster moet een positief referentiemonster in twee varianten, N1 en N2, worden verwerkt en gemeten. Dit mag op zijn beurt niet in dezelfde ruimte zijn als het monster van de patiënt – vanwege het risico op besmetting.

Daarnaast is er de moleculaire biologische verwerking van de verkregen patiëntmonsters, de extractie van het genetisch materiaal, de reiniging en decontaminatie van de PCR-apparaten en vele andere stappen. Te geloven dat een PCR-test hetzelfde is als een lakmoesstrip in een vloeistof dompelen om een ​​kleurverandering te detecteren, zou een grove vergissing zijn. Zelfs de evaluatie is moeilijk: alleen de juiste interpretatie van de opgenomen signalen laat een verklaring toe.

Nog een probleem: omdat bepaalde virusdeeltjes, als ze aanwezig zijn, worden gereproduceerd in een speciaal apparaat in de PCR-test en de concentratie van de virusfragmenten na ongeveer 30 tot 40 cycli x duizend keer zo groot is, is zelfs de kleinste besmetting dodelijk.

Omdat elke fout ook wordt gedupliceerd. In termen van moleculaire biologie vertoont de methode een enorme zwakte, zoals de CDC uitlegt, want juist bij een lage virusprevalentie – bijvoorbeeld met een paar “gevallen” per 100.000 inwoners op een bepaald moment – levert het een hoog percentage vals-positieve resultaten op. Er werd aangetoond dat 49 van de 2.071 monsters positief waren. Van de 49 positieven waren echter slechts 17 patiënten daadwerkelijk geïnfecteerd met de ziekteverwekker, zoals nader onderzoek heeft aangetoond.

Verzoeken om verplichte tests volkomen nutteloos

Hoe absurd, omdat het nutteloos is, dat de vereisten voor verplichte tests in Europa zijn, bewijst een ander aspect dat de CDC-documentatie in detail beschrijft: zelfs het bestaan ​​van een negatief resultaat betekent niet noodzakelijk dat men niet besmet is.

Last but not least vestigde de Duitse viroloog prof.Hendrik Streeck onlangs de aandacht op een echte fout in het politieke denken als het gaat om PCR-tests:

“Het is aannemelijk dat veel reizigers die op de luchthaven zijn getest niet als besmet kunnen worden geïdentificeerd omdat ze nog in de incubatietijd zitten. Als ze de afgelopen vier dagen besmet zijn geraakt, kun je dat waarschijnlijk niet bewijzen, maar bij een negatief testresultaat zou de persoon vrijwel ‘vrij getest’ zijn. Er is ook een risico op vals-positieve resultaten. Hoe meer mensen uit niet-risicogebieden worden getest, hoe hoger het percentage zou zijn. “

De uitspraken van Streeck vallen dus samen met die van de CDC – in Europa worden ze echter kennelijk niet gehoord. Voor Europese gezondheidsautoriteiten en politici zijn deze publicaties alleen al een totale ramp: ze bewijzen dat de “casusnummers” die de belangrijkste media dagelijks, onsamenhangend en zonder enige referentie publiceren, bijna onbeduidend zijn – maar ze bepalen nog steeds de politiek. En voor veel burgers lijken ze angstaanjagend en beangstigend.