Indignatie redactie 
Ten eerste is Zwitserland niet het eiland van de gezegenden. De centrale bank heeft bijna vijf jaar geleden een basisrente van 0,75 procent gevraagd. Min 0,75 procent, let wel. Wereldrecord. De reden is echter vooral als iemand in de consumptie-eurozone leeft, benijdenswaardig: de Zwitserse Nationale Bank introduceerde dit in 2015, nadat ze de verdediging van de ondergrens tegen de euro had opgegeven. Om te voorkomen dat de frank sindsdien door het dak gaat, is hij van plan om frankkopers af te schrikken met deze negatieve rente.
De spaarders en gepensioneerden raken echter ook steeds meer gealarmeerd in Zwitserland. Omdat ze zich langzaam bewust worden dat hun eigen centrale bank sinds 2015 al een paar miljard heeft geblokkeerd.
De ECB vereist (nog) geen boeterente, maar een nulrente maakt de belegger ook niet gelukkig. Nu voeren een of twee Duitse banken negatieve rentetarieven in. En wat Zwitserse banken niet durven, vanaf de eerste euro. Eerder hadden Duitse banken getracht alleen rijkere klanten te bekeren, bijvoorbeeld vanaf een aanbetaling van € 100.000.
Natuurlijk is er ook goed nieuws. Oh ja Maar zeker: dat is niets nieuws. Met kosten voor rekeningonderhoud, commissies en dergelijke toeters en bellen hebben banken lang geleden de minimum- of nulrentetarieven op deposito’s naar een negatief territorium geduwd. Alleen negatieve of bestraffende interesse klinkt op de een of andere manier kwaadaardig. Het hangt altijd af van hoe u de bankklant in de tas bereikt.
Geen idee hoe de euro er ooit weer uit wil
Natuurlijk komt deze negatieve rentespiraal van de Europese Centrale Bank (ECB). Hoewel dit theoretisch onafhankelijk is, maar weet dat zonder de aankoop van overheidsschuld in hun eigen valuta en nul rentetarieven Euro-landen op een rij de boeken zouden kunnen deponeren. Omdat behalve Duitsland er nauwelijks een staat zou zijn die zijn schulden zou kunnen opheffen met een voorheen gebruikelijke rentevoet van 5 procent – plus amortisatie.
Voordat iemand vraagt: ik heb geen idee hoe de ECB ooit uit dit aantal wil komen. Ik geloof niet in het einde van de wereld noch in de zogenaamd dreigende grote crash. Dit is het doen schrikken van charlatans, die, zoals gebruikelijk met doomsay-profeten, zichzelf gezond willen maken. Maar zonder een hernieuwde valutahervorming, op zijn minst een massale schuldafbouw, zelfs in de vorm van massale inflatie, zal het niet verdwijnen. Natuurlijk laat de schuldeiser met zo’n scheerbeurt altijd het haar achter. Dus bijvoorbeeld de belastingbetaler en de spaarder.
Alsof dat niet genoeg was van de ellende, heeft de nulrente in Duitsland dramatische effecten op het toch al wankele pensioenstelsel. Alsof de demografie niet genoeg was om zorgen te maken. Omdat het eigenlijk heel duidelijk is dat met het oog op de verhoging van de levensverwachting, terwijl het aantal gepensioneerden wordt verhoogd en de bijdragers worden verminderd, de timing van de ramp met wiskundige zekerheid kan worden berekend. Slimme 30-jarigen weten tegenwoordig dat ze beter voor hun eigen pensioen moeten zorgen.
Omdat beide opslagmethoden buiten de baan lopen. Het pay-as-you-go-systeem – dat wil zeggen dat huidige bijdragers de pensioenen van huidige verjaardagen verhogen – verandert steeds meer ten nadele van de bijdragers, totdat een – zoals in Frankrijk in de spoorwegen – verantwoordelijk is voor drie gepensioneerden. Zo onmogelijk, tenzij de staat de gaten opvult.
Dan zouden we nog steeds de Ansparverfahren hebben. Dus de toekomstige gepensioneerde, bij voorkeur fiscaal bevoorrecht en ondersteund door de werkgever, legt de ene euro boven de andere, zodat hij na pensionering gelukkig kapitaal kan consumeren. Kon. Want in al deze spaarplannen, inclusief levensverzekeringen, gekoppeld aan een pensioen, wordt een bepaalde minimumrente ingeprijsd.
Wat te doen, vraagt de kleine man
Daarom wordt aangenomen dat niet alleen de spaarpot de activa accumuleert, maar dat de rente-inkomsten een gunstige rol spelen. En aangezien dit langetermijninvesteringen zijn, wordt de samenstellingsfactor toegevoegd. De effecten ervan worden vaak onderschat door de leek.
Een eenvoudig voorbeeld ter illustratie. Hoe lang duurt het om 5.000 euro te verdubbelen met een snelheid van 5 procent? 20 jaar? Wrong. Samengestelde rente duurt slechts 14,2 jaar. En dat “alleen”, omdat elk jaar op het startbedrag plus de rente tot nu toe 5 procent draufgeseltelt. In 20 jaar zit je al op 13.260 euro. Met een welwillend berekende levensduur van 40 jaar zijn van de oorspronkelijke 5.000 minimaal 35.200 euro geworden.
Laten we nu een actueel voorbeeld nemen met risicovrije rentevoeten. Hoe lang duurt het om 5.000 euro te verdubbelen als de rente nul is? Domme vraag? Oké, laten we gul zijn en een winst van 1 procent verwachten. Dat is mogelijk, maar niet zonder risico. Hoe lang duurt het om te verdubbelen? Nou ja, vrolijk 69,66 jaar. Dus als u vandaag begint met sparen, heeft u uw oorspronkelijke kapitaal eind 2088 verdubbeld. Ervan uitgaande dat je twintiger bent, en ervan uitgaande dat Duitsland daadwerkelijk nog 70 jaar weet te slagen, geen oorlog tegen het hek te beginnen.
Wat te doen, vraagt de kleine man, waarschijnlijk de kleine vrouw. Helaas is het goede advies zeer beheersbaar. Ik zou zeggen: vanaf 50 jaar geldt, ogen door en door. Afgezien van wonderen en uitzonderingen, is het te laat om grote sprongen in zelfvoorziening te maken. Als je wilt, kun je het proberen met gewone loterijspellen.
Onder 50: Eerst komt het inzicht dat het nalatig is om te vertrouwen op de eeuwige belofte van alle regeringen “het pensioen is veilig”. Dit is misschien van toepassing op de maker van deze zin, omdat Norbert Blum als oud-parlementslid en minister een aardig pensioen heeft. Maar voor bijna iedereen: zoek zelf. Hoe en waar?
Voor 10 procent moet je liever naar het casino gaan
De eerste stelschroef is uw eigen risico nemen. Tegenwoordig betekent een rendement van 5 procent of meer het potentiële risico van totaal verlies. Van 10 procent moet je liever naar het casino gaan, omdat de kans groter is dat je in ieder geval weer met het gebruikte kapitaal komt.
Een gemengde berekening zou worden aanbevolen. Huh? Welnu, het wordt berekend, wat zo jaarlijks achterloopt op vergoedingen en kosten voor het accountbeheer. En dan word je slim, wat het kost om een bankkluis te huren. Als dat goedkoper is, is de omschakeling naar contant geld het overwegen waard. Er is echter een klein risico: als de bank wordt beroofd, is het niet zo eenvoudig om de hoeveelheid inhoud te bewijzen. Je kunt ook denken aan de schuilplaats onder de matras.
Dat zou een einde maken aan rente- en kostenbesparingen. Maar als de euro begint te galopperen naar alle ellende? Inflatie is altijd de klassieke manier voor staten om van hun schulden af te komen. Welnu, de particuliere belegger kan zelfs zijn toevlucht nemen tot een edelmetaal. Plaats het fysiek op zijn schuilplaats, niet in de vorm van een certificaat. Want als de exposant failliet gaat, heeft de eigenaar geen goud in zijn hand, maar slechts een stuk papier.
Oh, en niet alleen tijdens de kerstperiode: zolang de Lamp gloeit, is dat meer waar dan bijna nooit. Omdat als de opslag van geld geld kost, dus 1.000 € op de bank in een jaar, afgezien van de inflatie, minder waard zijn dan vandaag, dan kunt u iets aan dit verlies doen. De 1.000 euro op het hoofd. Word gewoon gek, dwaas, betaal een pauze, financier de onzin die je altijd al wilde doen.
Natuurlijk, het plezier dat het oplevert is vluchtig. Geld ook. En niemand kan herinneringen opnemen. Zelfs de ECB niet.
